Αρχική Ανάπτυξη ΥδατοκαλλιεργειώνΆρθρο 01:Πεδίο Εφαρμογής – ΟρισμοίΣχόλιο του χρήστη Σπυρίδων Ορέστης Συργιάννης | 27 Φεβρουαρίου 2014, 13:55
  • Σχόλιο του χρήστη 'Σπυρίδων Ορέστης Συργιάννης' | 27 Φεβρουαρίου 2014, 13:55

    Το σχέδιο νόμου για τις υδατοκαλλιέργειες, είναι ένας νόμος που τον ανέμεναν πολλοί, ακόμη και οι υπηρεσίες που ασκούν αρμοδιότητα και συχνά βρίσκονται σ' ένα κυκεώνα νόμων, υπουργικών αποφάσεων και εγκυκλίων και συχνά περιπλέκεται το περιεχόμενο τους και οι αρμοδιότητες. Αυτή είναι η πρώτη ανάγκη που πρέπει να αντιμετωπίσει το νομοσχέδιο. Και είναι τόσο κρίσιμη, γιατί επί μια δεκαετία σέρνεται η έγκριση της ΠΟΑΥ Θερμαϊκού κόλπου και γιατί η μη έγκριση της αναπαράγει συνεχώς νέους και μη τακτοποιημένους παραγωγούς ως προς τις προβλεπόμενες άδειες που πρέπει να κατέχουν. Η αδειοδότηση μονάδων υδατοκαλλιέργειας, έως και την έκδοση άδειας ίδρυσης και λειτουργίας, συχνά φτάνει τα δυόμιση και τρία χρόνια. Προτείνω : • Το σχέδιο νόμου, να προβλέψει τη άρση όλων εκείνων των εμποδίων που οδηγούν σε αυτούς τους παρατεταμένους χρόνους. Ο χρόνος αδειοδότησης υδατοκαλλιεργειών, από την αίτηση του ενδιαφερομένου έως και την έκδοση απόφασης μίσθωσης - άδειας ίδρυσης και λειτουργίας, δεν πρέπει να υπερβαίνει τους 6 μήνες. • Η υπεκμίσθωση η οποία έως σήμερα απαγορεύεται, νομιμοποιείται έστω και με το περιορισμό ότι αυτή θα εναπόκειται σε απόφαση υπουργού. Η νομιμοποίηση της υπεκμίσθωσης, θα διευκολύνει την είσοδο τρίτων να ελέγχουν τη δομή και τη παραγωγή της υδατοκαλλιέργειας. Προτείνουμε να μην νομιμοποιηθεί με οποιονδήποτε τρόπο η υπεκμίσθωση. • Οι γίνεται αποξήλωση των παράνομων εγκαταστάσεων υδατοκαλλιεργειών και να μην εκποιούνται ως εγκαταστάσεις προς λειτουργία. • Να μην τροποποιείται το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις Υδατοκαλλιέργειες στα πλαίσια του σχεδίου νόμου για τις υδατοκαλλιέργειες, αλλά η όποια αναθεώρηση και τροποποίηση του να ακολουθεί τις διατάξεις του Ν. 2742/99. Η δεύτερη παρέμβαση μου, αφορά τα φυσικά ιχθυοτροφεία για τα οποία γίνεται περιορισμένη αναφορά και θα ήθελα να σημειώσω: Πρέπει να ανακληθεί η διατύπωση περί μίσθωσης τους άνευ δημοπρασίας σε σχήματα που συμμετέχουν, συνεταιρισμοί και ιδιώτες. Γιατί εάν ισχύσει αυτό, θα «κρύβονται» ιδιώτες σε σχήματα με συνεταιρισμούς, όπου οι πρώτοι θα κατέχουν τη πλειοψηφία και ο συνεταιρισμός θα αποτελεί ένα άλλοθι με περιορισμένη συμμετοχή. Τα φυσικά ιχθυοτροφεία λόγω των χαρακτηριστικών τους, είναι ευάλωτα σε φυσικά φαινόμενα και θα πρέπει να προστατευθεί η παραγωγική τους δραστηριότητα, παρέχοντας την ευκαιρία στους παραγωγούς να λαμβάνουν μέτρα τα οποία θα είναι επιτρεπόμενα σε περιόδους εκτάκτων συνθηκών, όπως μέτρα π.χ. ημιεντατικού χαρακτήρα για ορισμένες κρίσιμους περιόδους. Επίσης, στα φυσικά ιχθυοτροφεία, στην ουσία ασκείται αλιευτική διαχείριση και τα προϊόντα τους βρίσκονται σε πρώτο επίπεδο ποιότητας. Εφόσον ο όρος ιχθυοτροφείο θα πρέπει να διατηρηθεί και εφόσον ο όρος “βιολογική υδατοκαλλιέργεια” δεν μπορεί να αποδοθεί με βάση τις ευρωπαϊκές οδηγίες, πρέπει με ευθύνη του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, να προσδιοριστεί και να αποδίδεται χαρακτηρισμός που θα αναγνωρίζει αυτά τα προϊόντα ως ιδιαίτερης ποιότητας. Συνολικά, πρέπει να αφιερωθεί πολύ περισσότερος χρόνος στο νομοσχέδιο, που να αναγνωρίζει την ιδιαίτερη σημασία τους και να διευκολύνει την λειτουργία τους. Σε αυτή την αντίληψη, θα πρέπει να εξομοιωθούν τα φυσικά ιχθυοτροφεία και με τις άλλες μορφές ιχθυοκαλλιέργειας, όπως π.χ. ο χρόνος μίσθωσης και αναμίσθωσης.