Αρχική Ανάπτυξη ΥδατοκαλλιεργειώνΆρθρο 01:Πεδίο Εφαρμογής – ΟρισμοίΣχόλιο του χρήστη ΛΙΟΝΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ | 27 Φεβρουαρίου 2014, 16:44
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΛΙΟΝΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ' | 27 Φεβρουαρίου 2014, 16:44

    ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ 9 ΣΗΜΕΙΩΝ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΛΙΟΝΑΚΗ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ «ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΥΔΑΤΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΩΝ» 1. Το παρόν Σχέδιο Νόμου του ΥΠ.Α.ΑΝ. & Τροφίμων για τις Υδατοκαλλιέργειες, αν και αποτελεί αξιόλογη προσπάθεια, γιατί τοποθετεί την ιχθυοκαλλιέργεια στον χωροταξικό χάρτη, σίγουρα δεν εξασφαλίζει την απλούστευση διαδικασιών όπως σχετικό δελτίο τύπου του Υπουργείου στις 14-02-2014 υποστηρίζει. Και αυτό γιατί το άρθρο 22 του παρόντος προϋποθέτει για την έκδοση άδειας ίδρυσης & λειτουργίας Μονάδων Υδατοκαλλιέργειας, πλήθος εγκρίσεων από συναρμόδιες Υπηρεσίες, ανεξάρτητες μεταξύ τους, όπως ακριβώς συμβαίνει μέχρι σήμερα. Η αλήθεια είναι πως σήμερα για παράδειγμα, η έκδοση μιας Απόφασης ΄Εγκρισης Περιβαλλοντικών ΄Ορων μπορεί να διαρκέσει δύο και πλέον έτη και αυτό είναι κάτι που όλοι οι εμπλεκόμενοι στην Υδατοκαλλιέργεια γνωρίζουν. Επιπλέον το γεγονός ότι στο παρόν Νομοσχέδιο προβλέπεται η αδειοδότηση συνοδών και τυχόν υποστηρικτικών χερσαίων εγκαταστάσεων (άρθρο 22 παρ. δ σελ. 20) ως απαραίτητη προϋπόθεση για την έκδοση άδειας ίδρυσης & λειτουργίας της κάθε πλωτής Μονάδας, περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Η αλήθεια είναι ότι η λειτουργία για παράδειγμα Συσκευαστηρίου Νωπών Ιχθύων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ιχθυοπαραγωγή, όμως αποτελεί ανεξάρτητη δραστηριότητα και πρέπει να αντιμετωπίζεται ως τέτοια. Η υποχρεωτική αδειοδότηση των χερσαίων εγκαταστάσεων πριν την έκδοση Άδειας & Λειτουργίας της πλωτής εγκατάστασης θέτει τους εν ενεργεία Υδατοκαλλιεργητές σε ένα απρόβλεπτου χρόνου, κόστους & κυρίως αποτελέσματος γραφειοκρατικό αγώνα διατήρησης της πλωτής Άδειας τους. Η άδεια των πλωτών εγκαταστάσεων αποτελεί την βάση της επιχειρηματικής δράσης. Χωρίς πλωτές εγκαταστάσεις, δεν χρειάζονται οι όποιες χερσαίες (αδειοδοτημένες ή μη). Αντίθετα η εξασφάλιση της λειτουργίας των πλωτών εγκαταστάσεων δημιουργεί την ανάγκη ύπαρξης χερσαίων και αυτή η σειρά πρέπει να ακολουθείται και στην διαδικασία αδειοδότησης. Πρόταση: ΈΚΔΟΣΗ ΆΔΕΙΑΣ & ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΠΛΩΤΗΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ & ΕΝΤΟΣ ΤΡΙΕΤΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ, ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΧΕΡΣΑΙΩΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ. ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, Η ΑΔΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΠΛΩΤΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ. Με αυτό τον τρόπο διευκολύνεται και το επιχειρηματικό ενδιαφέρον των «εν δυνάμει» Υδατοκαλλιεργητών, των νέων επενδυτών. Πρώτα εξασφαλίζεται ο πυρήνας της επιχειρηματικής δράσης, δηλαδή η πλωτή εγκατάσταση και στη συνέχεια γίνονται οι επενδύσεις στον χερσαίο χώρο. 2. Αξιοσημείωτη και θετική η Πρωτοβουλία δημιουργίας ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΥΔΑΤΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΩΝ και η σύσταση του ΕΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΥΔΑΤΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΩΝ (αρ.2 & αρ. 3). Χρειάζεται όμως η ενίσχυση της παρουσίας παραγωγικών φορέων στο ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ. Πρόταση: ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΡΙΩΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΩΝ, ΕΝΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΄ΕΝΩΣΗΣ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΕΝΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟΥ. 3. Σελίδα 14, άρθρο 12, παράγραφος 2: «Απαγορεύεται η μίσθωση υδάτινων εκτάσεων σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα για ίδρυση μονάδας υδατοκαλλιέργειας καθώς και η συμμετοχή σε δημοπρασία μίσθωσης, εφόσον για τα ως άνω πρόσωπα έχει ανακληθεί η άδεια ίδρυσης μονάδας υδατοκαλλιέργειας ή έχει κινηθεί εναντίον τους διαδικασία για την ανάκληση της λόγω υπαιτιότητας τους, εντός της τελευταίας τριετίας από την ημερομηνία διενέργειας της δημοπρασίας ή από την υποβολή της αίτησης μίσθωσης υδάτινης έκτασης για τον ίδιο σκοπό.» Πρόταση: Η ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 2 ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 12 ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΑΛΕΙΦΘΕΙ. Τουλάχιστον 20% των ενεργών υδατοκαλλιεργητών σήμερα βρίσκονται σε δικαστικές διαμάχες με περιβαλλοντικούς συλλόγους, παραθεριστές ή κακοπροαίρετους τρίτους, αποκλειστικά και μόνο λόγω έλλειψης χωροθέτησης σύμφωνα με τις επιταγές της Ευρωπαϊκης Νομοθεσίας. Ο όρος ¨λόγω υπαιτιότητας τους¨ εξ’ άλλου υποκρύπτει υποκειμενικότητα και δεν προστατεύει επενδυτές που κάποια άδεια τους ανακλήθηκε από το Συμβούλιο Επικρατείας ή πρόκειται να τους ανακληθεί ή που ακόμα δεν θα τους ανακληθεί μετά το πέρας της όποιας δικαστικής διαδικασίας. Πολλές ανακλήσεις παρελθούσες ή και μελλοντικές οφείλονται στο κενό νόμου για το οποίο ουσιαστικά ευθύνεται η Πολιτεία. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς χρήσεις γης και θάλασσας, χωρίς καθορισμό Ζωνών Παραγωγικής Δραστηριότητας. Χαιρετίζεται η προσπάθεια της Πολιτείας για νόμιμη χωροθέτηση των Υδατοκαλλιεργειών μέσω Π.Ο.Α.Υ., όμως η ΠΑΡ. 2 ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 12 ΘΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕΙ ΤΡΟΧΟΠΕΔΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΥΔΑΤΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΑΛΕΙΦΘΕΙ. 4. Σελίδα 15, άρθρο 13, παράγραφος 3β: ¨Το οριζόμενο ως άνω ύψος του μισθώματος αυξάνεται κατά 15% για τις μισθωμένες υδάτινες εκτάσεις εντός Π.Ο.Α.Υ.¨ Η προσαύξηση του θαλάσσιου μισθώματος εντός Π.Ο.Α.Υ. κατά 15% είναι άδικη. Οι Υδατοκαλλιεργητές που θα δραστηριοποιούνται εντός Π.Ο.Α.Υ. οφείλουν να τηρούν συγκεκριμένες περιβαλλοντικές δεσμεύσεις, να κάνουν μετρήσεις περιβαλλοντικών παραμέτρων σε τακτά χρονικά διαστήματα και θα ελέγχονται περιοδικά από τον Φορέα Διαχείρησης. Συνεπώς εκτός της επιχειρηματικής τους δράσης, θεσμοθετημένα επενδύουν διαρκώς και στην περιβαλλοντική οικονομία, έχουν μεγαλύτερο κόστος ή ενδεχομένως να έχουν μεγαλύτερο κόστος λειτουργίας από εκείνους που βρίσκονται εκτός Π.Ο.Α.Υ. Αντί λοιπόν να επιβραβευθούν, τους λογίζεται και ποινή προσαύξησης 15% στο θαλάσσιο μίσθωμα. Πρόταση: Η ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 3Β ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 13 ΕΙΤΕ ΝΑ ΕΞΑΛΕΙΦΘΕΙ ΕΙΤΕ ΝΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΘΕΙ ΩΣ ΚΑΤΩΘΙ: ¨ΤΟ ΟΡΙΖΟΜΕΝΟ ΩΣ ΑΝΩ ΥΨΟΣ ΤΟΥ ΜΙΣΘΩΜΑΤΟΣ ΜΕΙΩΝΕΤΑΙ ΚΑΤΑ 15% ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΙΣΘΩΜΕΝΕΣ ΥΔΑΤΙΝΕΣ ΕΚΤΑΣΕΙΣ ΕΝΤΟΣ Π.Ο.Α.Υ.¨ 5. Σελίδα 16, Άρθρο 15 Παράγ. 1γ: “Οι μισθώσεις των άρθρων 5 και 7 λύνονται στις ακόλουθες περιπτώσεις: γ) Αδικαιολόγητης καθυστέρησης στην καταβολή μισθώματος μεγαλύτερη του ενός (1) έτους.” Είναι γνωστό ότι σε περιπτώσεις μη έγκαιρης καταβολής του θαλασσίου μισθώματος, το μη καταβαλλόμενο ποσό βεβαιώνεται στην οικεία Δ.Ο.Υ., με αποτέλεσμα ή την αποπληρωμή του εξ΄άπαξ ή κατόπιν ρύθμισης. Σε περίπτωση που δεν συμβεί κάτι τέτοιο ο μισθωτής δεν μπορεί να έχει φορολογική ενημερότητα και ουσιαστικά δεν μπορεί να λειτουργήσει, πέραν των λοιπών κυρώσεων που επιφέρει κάθε φορολογική οφειλή σε συνάρτηση βέβαια πάντα με το ύψος της. Συνεπώς εδώ έχουμε διπλή τιμωρία. Από την μία τιμωρείται ο μισθωτής από τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό της Πολιτείας και από την άλλη ανακαλείται η μίσθωση του σε ένα μόλις χρόνο (μία δόση δηλαδή), μη δίνοντάς του δικαίωμα να ανακάμψει. Στην περίοδο της οικονομικής κρίσης που η πληγωμένη την τελευταία δεκαετία Υδατοκαλλιέργεια αγωνίζεται να καταλάβει ηγετική θέση στην εξαγωγική δράση της Εθνικής μας Οικονομίας, πρέπει να υπάρχει μια δεύτερη ευκαιρία στον Επιχειρηματία Υδατοκαλλιεργητή. Πρόταση: Η ΠΑΡΑΓ. 1Γ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 15 ΝΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΘΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ: Γ) ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΜΙΣΘΩΜΑΤΟΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ (3) ΕΤΩΝ. 6. Σελ. 18 άρθρο 18 παραγ. 2 ¨Με απόφαση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων καθορίζεται η μέγιστη απόσταση τοποθέτησης των αγκυροβολίων από τα όρια της μισθωμένης έκτασης και κάθε σχετικό θέμα.¨ Η αγκυροβόληση της εγκατάστασης είναι θέμα μείζονος σημασίας γιατί αφορά την ασφάλεια των εκτεθειμένων στις καιρικές συνθήκες πλωτών εγκαταστάσεων. Η σωστή αγκυροβόληση είναι δικαίωμα του Υδατοκαλλιεργητή συνυφασμένο με την ύπαρξη του. Στις πλωτές Υδατοκαλλιεργητικές Μονάδες πρέπει να εφαρμοστούν για λόγους ασφαλείας οι κανόνες αγκυροβόλησης πλοίων. Η τεχνική οδηγία αγκυροβόλησης πλοίων αναφέρει ότι η τοποθέτηση των αγκυρών πρέπει να γίνεται σε απόσταση (κατά μήκος) τρείς φορές μεγαλύτερη από το βάθος αγκυροβόλησης. Πρακτικά για μια πλωτή Μονάδα που βρίσκεται σε μέγιστο βαθος 50μ. σημαίνει ότι τα αγκυροβόλια πρέπει να εκτείνονται σε απόσταση 50μχ3=150μ εκτός του μισθωμένου χώρου. Πρόταση: Η ΠΑΡΑΓ. 2 ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 18 ΝΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΘΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ:¨Η ΜΕΓΙΣΤΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΑΓΚΥΡΟΒΟΛΙΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΙΣΘΩΜΕΝΗΣ ΕΚΤΑΣΗΣ ΟΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΤΡΙΠΛΑΣΙΟ ΤΟΥ ΜΕΓΙΣΤΟΥ ΒΑΘΟΥΣ ΤΗΣ ΜΙΣΘΩΜΕΝΗΣ ΕΚΤΑΣΗΣ. 7. Σελ 18 άρθρο 19 παρα. 1 Η περιμετρική ζώνη εμπεριέχει την έννοια της προστασίας και της παροχής συνθηκών εύρυθμης λειτουργίας της πλωτής Υδατοκαλλιέργειας. Σε συνέχεια του άρθρου 18 που αφορά την αγκυροβόληση, η περιμετρική ζώνη θα πρέπει να συμπίπτει κατ΄ελάχιστον με την μέγιστη απόσταση τοποθέτησης αγκυροβολίων πέρα από τα όρια της μισθωμένης έκτασης. Σε διαφορετική περίπτωση αλιευτικά εργαλεία μπορούν να προκαλέσουν μετατόπιση ή καταστροφή της αγκυροβόλησης με όποιες δυσμενείς συνέπειες κάτι τέτοιο συνεπάγεται. Εξ΄άλλου τα 50μ θάλασσας είναι εξαιρετικά μικρή απόσταση, αφού αφορά ωφέλιμο χώρο που καταλαμβάνουν περίπου 2 κλωβοί μεσαίου μεγέθους και σε μεταβλητές καιρικές συνθήκες είναι πολύ εύκολο ο όποιος αλιέας ακουσίως να βρίσκεται να αλιεύει δίπλα ή κάτω από τις κλωβοστοιχίες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Πρόταση για το άρθρο 19: Η ΠΕΡΙΜΕΤΡΙΚΗ ΖΩΝΗ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΜΠΙΠΤΕΙ ΚΑΤ΄ΕΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΓΙΣΤΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΑΓΚΥΡΟΒΟΛΙΩΝ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΙΣΘΩΜΕΝΗΣ ΕΚΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΤΩΝ 200Μ. 8. Σελ. 28-29 Άρθρο 28. Είναι γεγονός ότι η καταστρατήγηση των όρων λειτουργίας των Υδατοκαλλιεργειών σε ότι αφορά την δυναμικότητα παραγωγής, μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα κυρίως στους ίδιους τους επιχειρηματίες του κλάδου, αφού η όποια αύξηση της παραγωγής αν γίνεται άναρχα και οι ψηλές ιχθυοφορτίσεις στα ωφέλιμα κυβικά θαλάσσιας εκτροφής μπορεί να επιφέρουν πληθώρα προβλημάτων ιχθυοπαθολογικής φύσης. Όσο πιέζουμε το οικοσύστημα, τόσο αυτό μας εκδικείται. Και συχνά η παραβατικότητα ενός και μόνο Υδατοκαλλιεργητή μπορεί να επιβαρύνει μια ολόκληρη περιοχή Υδατοκαλλιεργητικής δράσης. Ο σεβασμός στο θαλάσσιο περιβάλλον είναι απαράβατος κανόνας, γιατί η θαλάσσα εκτροφής αποτελεί την περιουσία για καθ΄ένα από μας, είναι το μέσο για να επιτύχουμε τον στόχο μας που είναι η καλύτερη δυνατή εκτροφή. Συνεπώς συμφωνούμε ότι πρέπει να τηρούνται οι κανόνες και θεωρώ ότι η επιβολή προστίμων είναι απαραίτητη για να προφυλαχθούμε όλοι από αλόγιστες συμπεριφορές που μπορεί να αποδειχθούν καταστροφικές, τόσο παραγωγικά, όσο και στην μελλοντική Στρατηγική Ανάπτυξης του κλάδου. Το πρόβλημα είναι πώς προσδιορίζεται η υπέρβαση της εγκεκριμένης δυναμικότητας και αν είναι δυνατή η δίκαιη επιβολή προστίμων. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι προσεχώς η αρμόδια Υπηρεσία εφοδιάζεται με bio-scanner και προσέρχεται για καταμέτρηση σε μια μονάδα Υδατοκαλλιέργειας. Το διάστημα από τον Ιούνιο του 2013 μέχρι τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους οι τιμές του έτοιμου προϊόντος Υδατοκαλλιέργειας ήταν 3,50€, τιμή πολύ κάτω του κόστους παραγωγής. Είναι λογικό Υδατοκαλλιεργητές που είχαν την οικονομική δυνατότητα να μην προβούν σε εκποίηση της περιουσίας τους, να μην ¨ξεπουληθούν¨. Αν λοιπόν η Αρμόδια Υπηρεσία προσερχόταν για καταμέτρηση τον Ιανουάριο του 2014, η βιομάζα που θα καταμετρούσε θα ήταν σίγουρα μεγαλύτερη της εγκεκριμένης δυναμικότητας της Μονάδος. Σήμερα η τιμή του έτοιμου προϊόντος είναι 5,00€ και όλοι πωλούν τα ιχθυοαποθέματα τους για να εισπράξουν καλύτερο τίμημα. Αν λοιπόν η ίδια Αρμόδια Υπηρεσία προσέλθει για καταμέτρηση στην ίδια Υδατοκαλλιέργητική Μονάδα του παραδείγματος τον Μάϊο του 2014, το πιθανότερο είναι ότι η βιομάζα που θα καταμετρούσε θα ήταν μικρότερη της εγκεκριμένης δυναμικότητας. Θέλω να καταδείξω, ότι σημειακά, η καταμέτρηση σε μια δεδομένη χρονική στιγμή δεν πιστοποιεί την ύπαρξη ή μη υπέρβασης. Για να πιστοποιηθεί η υπέρβαση πρέπει εκτός της επιτόπιας καταμέτρησης να συνυπολογιστούν και τα πωληθέντα έτοιμα προϊόντα των δύο τελευταίων ετών. Και αυτό γίνεται μέσα από τους ισολόγισμούς κάθε Υδατοκαλλιεργητικής εταιρείας, οποιαδήποτε Νομική μορφή και αν έχει αυτή. Συνεπώς η πρόταση για το άρθρο 28, παράγραφος 2 διαμορφώνεται ως εξής: «ΑΝ ΓΙΝΕΙ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΩΝ ΟΡΩΝ ΑΔΕΙΑΣ ΙΔΡΥΣΗΣ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΔΥΝΑΜΙΚΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΖΩΪΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ, ΠΡΟΣΜΕΤΡΟΜΕΝΗ ΣΕ ΔΥΟ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ, ΟΡΙΖΕΤΑΙ ΕΥΛΟΓΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΟΤΙΜΟ ΩΣ ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ. 9. Συνεχίζοντας στο άρθρο 28 παράγραφος 2. Πρέπει να σημειωθεί ότι η επιβολή προστίμων γίνεται με γνώμονα την ποσοστιαία υπέρβαση. Αυτή η πρακτική είναι άδικη για τις μικρές Μονάδες Υδατοκαλλιέργειας και ευνοεί τις μεγάλες. Θα δώσω ένα παράδειγμα: Έστω μια Μονάδα με άδεια 150 τόνων που όμως αποδεδειγμένα παρήγαγε 226 τόνους. Έχει υπέρβαση 51%, παρήγαγε 76 τόνους περισσότερο και της επιβάλλεται πρόστιμο σύμφωνα με το Σχέδιο Νόμου 30.001,00 €-100.000,00€. Έστω μια άλλη Μονάδα με άδεια 950 τόνων που αποδεδειγμένα παρήγαγε 1.200 τόνους. Έχει υπέρβαση 26%, παρήγαγε 250 τόνους περισσότερο και σύμφωνα με το Σχέδιο Νόμου της επιβάλλεται πρόστιμο 10.000,00€. Για την πρώτη Μονάδα του παραδείγματος η ποσοτική υπέρβαση είναι 76 τόνοι και το πρόστιμο εξοντωτικό για το μέγεθός της, ενώ για την δεύτερη η ποσοτική υπέρβαση είναι 250 τόνοι και το πρόστιμο αμελητέο ακόμα και αν διπλασιαστεί σε περίπτωση υποτροπής, όπως προβλέπεται. Σίγουρα όμως μεγαλύτερη περιβαλλοντική επιβάρυνση προκαλεί η δεύτερη εταιρεία του παράδείγματος και σίγουρα συμβάλλει περισσότερο στην άναρχη αύξηση της παραγωγής πέρα από τις κατευθύνσεις του όποιου ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ και τις όποιες παραγωγικές προτεραιότητες αυτό μελλοντικά θα βάλει. Πρόταση: Η ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 2 ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 28 ΝΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΘΕΙ ΩΣ ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ: Ε) ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΔΥΝΑΜΙΚΟΤΗΤΑΣ ΕΩΣ 50 ΤΟΝΟΥΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΦΕΡΕΙ ΠΡΟΣΤΙΜΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΤΩΝ 15.000,00€. ΣΤ) ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΔΥΝΑΜΙΚΟΤΗΤΑΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΤΩΝ 150 ΤΟΝΩΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΦΕΡΕΙ ΠΡΟΣΤΙΜΟ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΤΩΝ 100.000,00 € & 250 ΤΟΝΩΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΦΕΡΕΙ ΠΡΟΣΤΙΜΟ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΤΩΝ 250.000,00 €. Μετά τιμής Λιονάκης Γιάννης Ιχθυοκαλλιεργητής Εύβοιας LION A.E. - ΦΕΙΔΩ Α.Ε. ΤΗΛ. 2221074216 Email: lionae@otenet.gr