Αρχική Ρυθμίσεις για την ίδρυση και λειτουργία κτηνοτροφικών εγκαταστάσεωνΆρθρο 01 – ΟρισμοίΣχόλιο του χρήστη Γεώργιος Σκόκας | 17 Σεπτεμβρίου 2018, 13:31
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γεώργιος Σκόκας' | 17 Σεπτεμβρίου 2018, 13:31

    Στην παράγραφο 3 εκτός από τις συνθήκες ευζωίας, υγιεινής και ασφάλειας του ζωικού κεφαλαίου θα πρέπει να προστεθεί και η ασφάλεια και υγεία του προσωπικού που εργάζεται στον χώρο. Η πρόβλεψη για αδειοδότηση πρόχειρων καταλυμάτων μόνο σε υφιστάμενες εγκαταστάσεις είναι προς τη σωστή κατεύθυνση εάν θέλουμε κάποια στιγμή να εκσυχρονιστεί η ζωική παραγωγή και ίσως θα πρέπει να μπει και χρονικό όριο στην διάρκεια ισχύος των αδειών των συγκεκριμένων εγκαταστάσεων. Ωστόσο αυτό θα πρέπει να ισχύει μόνο για τις κύριες εγκαταστάσεις και για δευτερεύουσες (θερινής διαβίωσης) να διατηρηθεί και να μπορούν να εκδίδονται και νέες άδειες αφού σε πολλές περιπτώσεις μετακινούμενων εκμεταλλεύσεων χρησιμοποιούνται τέτοια που πολλές φορές δεν είναι τίποτα περισσότερο από απλά υπόστεγα και περίφραξη. Όσον αφορά την πολεοδομική αδειοδότησή τους αυτό το έχει λύσει η πολεοδομική νομοθεσία που απαιτεί άδεια για οποιαδήποτε κατασκευή περικλείει όγκο και προφανώς αφορά το σύνολο των κατασκευών (πρόχειρων και μη) ανεξάρτητα των υλικών κατασκευής, και για αυτό θα πρέπει να είναι απαίτηση η ύπαρξη οικοδομικής άδειας ή ένταξης στους νόμους 4178/13 ή 4495/17 και για αυτές τις κατασκευές. Η ελαφρού τύπου κατασκευές και η υποκατηγορία των παραδοσιακών που είναι φυσικά διαμορφωμένα (προφανώς εννοείται σε φυσικούς γεωλογικούς σχηματισμούς) είναι πλεονασμός αφού αφορούν επίσης πρόχειρα καταλύματα και δεν υπάρχει λόγος διαχωρισμού τους. Επιπλέον και οι τεχνητού τύπου παραδοσιακές κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις δεν υπάρχει λόγος να διαχωρίζονται αφού μπορούν να κατατάσσονται σε κάποιες από τις ήδη υπάρχουσες κατηγορίες (πρόχειρα καταλύματα ή εγκαταστάσεις που απαιτούν οικοδομική άδεια) ανάλογα τον τρόπο κατασκευής τους και η δυναμικότητά τους μπορεί να προκύπτει με βάση το μέγεθός τους και να μην περιορίζονται σε μικρότερη της κατηγορίας Β. Η μόνη διαφορά σε αυτή την περίπτωση μπορεί να αφορά σε κατασκευές που προϋπήρχαν του 1950 οπότε δεν απαιτούταν οικοδομική άδεια και όπως είναι φυσικό δεν έχουν, και αυτό όμως στην περίπτωση που δεν έχουν γίνει μεταγενέστερες μεταβολές και προσθήκες. Στην παράγραφο 8 γίνεται αναφορά στην ισοδύναμη ζωική μονάδα και τη δυναμικότητα με τη νομοθεσία να απαιτεί επίσης επικαιροποίηση αφού: α) Για τα μεν ζωικά ισοδύναμα αυτά ορίζονται με βάση το είδος των ζώων τη στιγμή που υπάρχει σημαντική παραλλακτικότητα μέσα στο κάθε είδος και ίσως θα ήταν ορθότερο να λαμβάνεται το ζων βάρος, κάτι που είναι εύκολο να βρεθεί όταν είναι γνωστή η φυλή των εκτρεφόμενων ζώων και για τη γενική περίπτωση που δεν υπάρχουν ζωοτεχνικά δεδομένα για το ζωικό κεφάλαιο να οριστεί μία τιμή στα πρότυπα των ισχύοντων με τον αριθμό των ζώων. Σε αυτή την περίπτωση θα χρειαστεί επιπλεόν είτε και η μεταβολή των κατηγοριών περιβαλλοντικής αδειδότησης (που επίσης αφορά αριθμό ζώων) ή η αναγωγή των δεδομένων την κάθε εκμετάλλευσης μέσα από τη μελέτη που προβλέπεται για την αδειοδότηση. Άλλωστε, και η κατανάλωση τροφής και παραγωγή αποβλήτων είναι συνδεδεμένα με το βάρος και όχι με τον αριθμό των ζώων. β) Για δε τη δυναμικότητα γίνεται κατά βούληση χρήση της ΥΑ 11308/2010 (ΦΕΚ 1064 Β), αφού όταν δεν καλύπτονται οι απαιτήσεις της αγνοείται ακόμη και αυτή, μία απόφαση που εκδόθηκε για τα τότε σχέδια βελτίωσης και απουσία άλλων προτύπων επικαλέιτε όταν "βολεύει". Και σε αυτόν τον τομέα θα πρέπει να υπάρξει νομοθεσία για ελάχιστο εμβαδό, επίσης στη βάση του ζώντος βάρους (αιτιολόγηση όπως παραπάνω), αλλά και ελαχίστου όγκου στις περιπτώσεις που το ύψος της κατασκευής είναι πολύ μικρό ώστε να επιτυγχάνονται ικανοποιητικός αερισμός και φωτισμός. Το ελάχιστο εμβαδό φυσικά θα πρέπει να είναι το ωφέλιμο, δηλαδή των εσωτερικών χώρων αφαιρώντας αυτό που καλύπτουν εξωτερικές και εσωτερικές τοιχοποιίες, διάδρομοι και άλλες κατασκευές εντός του στάβλου. Επιπλέον στο εμβαδό που χρειάζεται ανά ζώο θα πρέπει να προστίθεται τουλάχιστον και αυτό που καλύπτουν οι ταΐστρες. Οι απαιτήεις σε χώρους φυσικά, είναι μεγαλύτερες για εκμεταλλεύσεις εντατικής εκτροφής σε σχέση μα αντίστοιχες ημιεντατικής ή εκτατικής. Τέλος, στην παράγραφο 9 γίνεται αναφορά στον φορέα της εγκατάστασης χωρίς όμως να υπάρχει εξειδίκευση στο σχέδιο για περιπτώσεις συστέγασης, περίπτωση που ξεπερνιέται εύκολα με έκδοση άδειας σε περισσότερα του ενός πρόσωπα για την εγκατάσταση, αλλά και για περιπτώσεις χωριστών εκμεταλλεύσεων που στεγάζονται σε γειτονικά κτίσματα εντός του ιδίου γεωτεμαχίου και για τις οποίες συνήθης πρακτική είναι η έκδοση χωριστών αδειών ώστε να αποφεύγεται η περιβαλλοντική αδειοδότηση, η και για περιπτώσεις εκμεταλλεύσεων σε γειτονικά γεωτεμάχια (που πολλές φορές ανοίκον στον ίδιο φορεά ή σε πρόσωπα της ίδιας οικογένειας και ουσιαστικά συνδιαχειρίζονται) που σαν μονάδες μπορεί να καλύπτουν τις απαιτήσεις για αποστάσεις από σημεία ενδιαφέροντος του Ν.4056 κάθε μία χωριστά, σαν σύνολο όμως όχι, ενώ και σε αυτή την περίπτωση μπορεί να αλλάζει η κατηγορία περιββαλοντικής αδειοδότησης.