Αρχική Δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση το σχέδιο νόμου «Απλούστευση πλαισίου άσκησης οικονομικών δραστηριοτήτων αρμοδιότητας Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και άλλες διατάξεις»Άρθρο 8 Καταφύγια αδέσποτων ζώωνΣχόλιο του χρήστη ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΦΙΛΟΖΩΙΚΗ ΔΡΑΣΗ | 6 Ιουλίου 2020, 10:51
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΦΙΛΟΖΩΙΚΗ ΔΡΑΣΗ' | 6 Ιουλίου 2020, 10:51

    ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Του φιλοζωικού σωματείου ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΦΙΛΟΖΩΙΚΗ ΔΡΑΣΗ σχετικά με την Δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση που αφορά το σχέδιο νόμου «Απλούστευση πλαισίου άσκησης οικονομικών δραστηριοτήτων αρμοδιότητας Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και άλλες διατάξεις» και το άρθρο 8 καταφύγια αδέσποτων ζώων «1. Επιτρέπεται η εγκατάσταση σε δασικές εκτάσεις και δημόσιες χορτολιβαδικές και βραχώδεις εκτάσεις των περ. α` και β` της παρ. 5 του άρθρου 3 του παρόντος νόμου……... Επιτρέπεται επίσης η εγκατάσταση και λειτουργία σε δασικές εκτάσεις και δημόσιες χορτολιβαδικές και βραχώδεις εκτάσεις των περ. α’ και β’ της παρ. 5 του άρθρου 3, καταφυγίων κάθε είδους αδέσποτων ζώων.». Θεωρούμε ότι είναι θΕΤΙΚΟ και απαραίτητο για να επιβληθεί η νομιμότητα καθώς αυτή την στιγμή επικρατεί ενα κατεστημένο επικίνδυνο αναχρονιστικό και αποτελεσματικό. Τα αδέσποτα δεν είναι ζώα ούτε άγρια ούτε αυτόνομα. Είναι εξημερωμένα, θύματα της ανθρώπινης ανευθυνότητας, εντελώς ανθρωποεξαρτώμενα και στο απόλυτο έλεος μας... περιφέρονται στους δρόμους, σε αντίξοες καιρικές συνθήκες, χωρίς κατάλυμα, τρέφονται ελλειμματικά, τις περισσότερες φορές έχουν κακοποιηθεί από ανθρώπους είναι φοβικά,και δεν έχουν τύχει ποτέ κάποιας κτηνιατρικής υπηρεσίας, για την υγεία τους. Συχνά είναι φορείς μολυσματικών ασθενειών με αποτέλεσμα να υπάρχουν κίνδυνοι τόσο για τα υπόλοιπα ζώα, όσο και για τους ανθρώπους, όπως η π,χ η λεϊσμανίαση η οποία χωρίς θεραπεία τους προκαλεί ενα αργό και βασανιστικό θάνατο. Στα χέρια των “ κηδεμόνων” που συνήθως τα μαζεύουν απο το δρόμο, και δεν γνωρίζουν τις ευθύνες τους, τα ζώα συντροφιάς ζευγαρώνουν, πολλαπλασιάζονται και εγκαταλείπονται. Το αποτέλεσμα αυτής της ανευθυνότητας πληρώνουν κατά κύριο λόγο τα ζώα που πεθαίνουν στο δρόμο, αλλά και η κοινωνία που καλείται να διαχειριστεί συναισθηματικά, πρακτικά το πρόβλημα που δημιουργείται. Το μέτρο της στείρωσης των αδέσποτων ζώων, χωρίς να υπάρχουν άλλες παράλληλες δράσεις και κυρίως υπεύθυνη υιοθεσια δεν έχει αποδώσει. Όταν δοθεί ένα ζώο, με συμβόλαιο υιοθεσίας από τον Δήμο, (όχι ως λύση ανάγκης αλλά ως επιλογή) με chip, καταγεγραμμένο, δεν υπάρχει περιθώριο στον κηδεμόνα με την πρώτη ευκαιρία να το εγκαταλείψει.Το να αφήνεις τα ζώα στο δρόμο χωρίς ορθή διαχείριση , δεν είναι λύση.. απλά τα οδηγείς σε έναν άλλο θάνατο! Το να τα στέλνεις ανεξέλεγκτα στο εξωτερικό για να περιορίσεις τον αριθμό τους εδώ... αποδείχθηκε οτι δεν είναι λύση… Ο εύκολος δρόμος που ακολουθούν, εδώ και δεκαετίες, οι Δήμοι την “εκχώρηση” αυτής της υποχρέωσης τους για διαχείριση των αδέσποτων σε φιλοζωικά σωματεία, τα οποία δεν έχουν πόρους, επιστημονικό και ανθρώπινο προσωπικό, νόμιμες και αξιοπρεπείς υποδομές.. αποδείχθηκε οτι είναι αδιέξοδο με τραγικές συνέπειες, το ζούμε καθημερινά…. Χαρακτηρισμένες δασικές εκτάσεις προσιτές στον καθένα μας υπάρχουν παντού γύρω μας. Δεν είναι ξεροβούνια ,ούτε άγρια βουνά. Είναι τοποθεσίες που δίνουν την δυνατότητα να δημιουργηθούν καταφύγια και να γίνεται ορθή διαχείριση διατηρώντας μια απόσταση ασφαλείας απο κατοικημένες περιοχές. Χωρίς το άρθρο 8 δεν μπορούν οι Δήμοι να φτιάξουν καταφύγια, στερώντας την προστασία που δικαιούνται τα ζώα.