Άρθρο 12 ΕΠΙΛΥΣΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΩΝ ΖΗΤΗΜΑΤΩΝ

Κατά την γνώμη μου σωστά ο νομοθέτης στο σχέδιο νόμου επιδιώκει να λύσει ιδιοκτησιακά προβλήματα που χρονίζουν, σε περιοχές που παλαιότερα το Δημόσιο δεν αμφισβητούσε αυτές τις ιδιοκτησίες, αλλά ούτε και αποτέλεσαν αντικείμενο ιδιωτικών διαφορών. Μάλιστα η συνήθης πρακτική για αυτές τις περιοχές περιελάμβανε την συμβολαιογραφική μεταβίβαση των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας που τις αφορούν, με την πληρωμή μάλιστα των αντίστοιχων φόρων και λοιπών δικαιωμάτων του Δημοσίου.
Όμως γιατί το μέτρο να αφορά μόνο τίτλους ιδιοκτησίας που μεταγράφηκαν έως την 5.6.1993; Θεωρούμε ότι θα πρέπει στην ρύθμιση να συμπεριληφθούν και μεταγενέστερα συμβόλαια που έγιναν μέχρι την έναρξη του Κτηματολογίου (όπου υπάρχει κτηματολόγιο, π.χ. Συκιά Χαλκιδικής), γιατί τότε για πρώτη φορά το Κράτος προέβαλε τα δικαιώματά του, και μάλιστα στο στάδιο της δεύτερης και όχι της πρώτης ανάρτησης.
Αυτό πρέπει να γίνει στα πλαίσια της ισότητας των πολιτών, εφόσον μάλιστα σε άλλες περιπτώσεις(ημιυπαίθριοι, αυθαίρετα)τα χρονικά όρια δεν είναι τόσο μακρινά.

Πριν 30-35 χρόνια ,μερικά ενιαία τότε Κτηνοτροφικά λιβάδια είχαν διαχωρισθεί σε ατομικούς κλήρους , σύμφωνα με το ν.δ. 1334/1973 και το π.δ. 246/1973 .
Με διατάξεις αυτές , οι αρχικοί κληρούχοι κτηνοτρόφοι ( και οι κληρονόμοι τους όπως ο υπογράφων ) απέκτησαν μόνον την διηνεκή νομή επί των διαχωρισμένων αγροτεμαχίων ( για καλλιέργεια κτηνοτροφικών φυτών) καθώς και επι των υπόλοιπων διαχωρισμένων βοσκήσιμων εκτάσεων .
Οι διαχωρισμοί με τις παραπάνω διατάξεις σταμάτησαν να πραγματοποιούνται το 1987 με τον ν. 1734 , επειδή αποδείχθηκαν δύσκολοι στην εφαρμογή τους . Τεχνικά προβλήματα στην κατανομή των εδαφών λόγω μορφολογίας , ασυμφωνίες των κληρούχων , έλλειψη τοπογράφων και ειδικευμένου τεχνικού προσωπικού στις Νομαρχίες , τα βασικότερα αίτια .

Η πολιτεία σε αντικατάσταση του νομικού κενού , επανήλθε με το άρθρο 27 του ν.2040/92 όπου προέβλεψε ατομικούς διαχωρισμούς μόνον στις καλλιεργήσιμες εκτάσεις ( για καλλιέργεια κτηνοτροφικών φυτών ) και έως το 1/5 του συνολικού εμβαδού των λιβαδιών . Έτσι οι διαχωρισμοί έγιναν ευκολότεροι στην εφαρμογή τους από το 1992 έως σήμερα .
Παρείχε επίσης με το αρθρ 27 , 4 στρέμματα πλήρους κυριότητας για εγκαταστάσεις σε κάθε κτηνοτρόφο και πλήρη κυριότητα στις καλλιεργήσιμες εκτάσεις 20 χρόνια μετά τον διαχωρισμό .

Υπάρχει ζήτημα αναλογικότητας και ισονομίας μεταξύ των δύο περιπτώσεων , των νόμων 1334/73 και 2040/92 , ενώ αφορούν ίδιες περιπτώσεις .

Ο νομοθέτης δεν προέβλεψε αναλογική εφαρμογή των διατάξεων του αρθρ 27 του ν. 2040/92 και στους διαχωρισμένους κλήρους με το ν.δ. 1334/1973 .

Κτηνοτρόφοι από το 1992 και εντεύθεν αποκτούν κλήρους αφενός με 4 στρέμματα πλήρους κυριότητας στις κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις ( βλ. αναπτυξιακοί νόμοι , ηλεκτροδότηση κλπ ) και πλήρη κυριότητα επι εκτάσεων μετά το 2012 (εικοσαετία ) και αφετέρου Κτηνοτρόφοι που έχουν διαχωρίσει τους κλήρους πριν το 1992 να περιορίζονται μόνον στην διηνεκή νομή, χωρίς δυνατότητα ένταξης σε αναπτυξιακούς νόμους ελλείψει κυριότητας επι των εκτάσεων εγκατάστασης και χωρίς την δυνατότητα κυριότητας μετά την εικοσαετία του διαχωρισμού στις καλλιεργήσιμες εκτάσεις . Ηδη έχουν παρέλθει 30 ( Τριάντα ) και περισσότερα χρόνια από τον διαχωρισμό των εκτάσεων μας .
Δύο μέτρα και δύο σταθμά . Έως πότε η αδικία ; Γιατί η χρόνια τιμωρία μας ;

Εν όψει του νομοσχεδίου και προς άρση της καταφανέστατης παραβίασης της ισονομίας , παρακαλώ να ληφθεί μέριμνα ώστε και οι διαχωρισμένοι κλήροι με τον ν. δ. 1334/ 73 και του σε εκτέλεση αυτού π.δ. 246/1973 τύχουν αναλογικής εφαρμογής των διατάξεων του αρθρου 27 του ν. 2040/1992 .

ΣΠΑΝΟΓΙΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του ΑΣΤΕΡΙΟΥ
ΤΥΡΝΑΒΟΣ ΛΑΡΙΣΗΣ

Πριν 30-35 χρόνια ,μερικά ενιαία τότε Κτηνοτροφικά λιβάδια είχαν διαχωρισθεί σε ατομικούς κλήρους , σύμφωνα με το ν.δ. 1334/1973 και το π.δ. 246/1973 .
Με διατάξεις αυτές , οι αρχικοί κληρούχοι κτηνοτρόφοι ( και οι κληρονόμοι τους όπως ο υπογράφων ) απέκτησαν μόνον την διηνεκή νομή επί των διαχωρισμένων αγροτεμαχίων ( για καλλιέργεια κτηνοτροφικών φυτών) καθώς και επι των υπόλοιπων διαχωρισμένων επίσης βοσκήσιμων εκτάσεων .
Οι διαχωρισμοί με τις παραπάνω διατάξεις σταμάτησαν να πραγματοποιούνται το 1987 με τον ν. 1734 , επειδή αποδείχθηκαν δύσκολοι στην εφαρμογή τους . Τεχνικά προβλήματα στην κατανομή των εδαφών λόγω μορφολογίας , ασυμφωνίες και προστριβές μεταξύ των κληρούχων , έλλειψη τοπογράφων και ειδικευμένου τεχνικού προσωπικού στις Νομαρχίες , τα βασικότερα αίτια .

Η πολιτεία σε αντικατάσταση του νομικού κενού , επανήλθε με το άρθρο 27 του ν.2040/92 όπου προέβλεψε ατομικούς διαχωρισμούς μόνον στις καλλιεργήσιμες εκτάσεις ( επίσης για καλλιέργεια κτηνοτροφικών φυτών ) και έως το 1/5 του συνολικού εμβαδού των λιβαδιών . Έτσι οι διαχωρισμοί έγιναν ευκολότεροι στην εφαρμογή τους από το 1992 έως σήμερα .
Παρείχε επίσης το αρθρ 27 , 4 στρέμματα πλήρους κυριότητας για εγκαταστάσεις σε κάθε κτηνοτρόφο και πλήρη κυριότητα στις καλλιεργήσιμες εκτάσεις 20 χρόνια μετά τον διαχωρισμό .

Οπως αποδεικνύεται απο τα παραπάνω τίθεται ζήτημα αναλογικότητας και ισονομίας μεταξύ των δύο περιπτώσεων διαχωρισμών , των νόμων 1334/73 και 2040/92 , ενώ αφορούν ίδιες περιπτώσεις με μόνη διαφορά τον διαχωρισμό στις υπόλοιπες βοσκήσιμες εκτάσεις .

Ο νομοθέτης δεν προέβλεψε αναλογική εφαρμογή των διατάξεων του αρθρ 27 του ν. 2040/92 και στους διαχωρισμένους κλήρους με το ν.δ. 1334/1973 .

Κτηνοτρόφοι από το 1992 και εντεύθεν αποκτούν κλήρους αφενός με 4 στρέμματα πλήρους κυριότητας στις κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις ( βλ. αναπτυξιακοί νόμοι , ηλεκτροδότηση κλπ ) και πλήρη κυριότητα επι εκτάσεων μετά το 2012 (εικοσαετία ) και αφετέρου Κτηνοτρόφοι που έχουν διαχωρίσει τους κλήρους πριν το 1992 να περιορίζονται μόνον στην διηνεκή νομή, χωρίς δυνατότητα ένταξης σε αναπτυξιακούς νόμους ελλείψει κυριότητας επι των εκτάσεων εγκατάστασης και χωρίς την δυνατότητα κυριότητας μετά την εικοσαετία του διαχωρισμού στις καλλιεργήσιμες εκτάσεις . Ηδη έχουν παρέλθει 30 ( Τριάντα ) και περισσότερα χρόνια από τον διαχωρισμό των εκτάσεων μας .
Δύο μέτρα και δύο σταθμά . Έως πότε η αδικία ; Γιατί η χρόνια τιμωρία μας ;

Εν όψει του νομοσχεδίου και προς άρση της καταφανέστατης παραβίασης της ισονομίας , παρακαλώ να ληφθεί μέριμνα ώστε και οι διαχωρισμένοι κλήροι με τον ν. δ. 1334/ 73 και του σε εκτέλεση αυτού π.δ. 246/1973 τύχουν αναλογικής εφαρμογής των διατάξεων του αρθρου 27 του ν. 2040/1992 .

ΣΠΑΝΟΓΙΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του ΑΣΤΕΡΙΟΥ
ΤΥΡΝΑΒΟΣ ΛΑΡΙΣΗΣ

2.β)Γιατι να νομιμοποιηθουν ολες οι παρανομες και τυχον ρουσφετολογικες πραξεις των δημων και κοινοτητων;
γ)Πως ειναι καλοπιστοι νομεις οι μη εγκατεστημενοι στην εκταση που δικαιωθηκαν μονο θεωρητικα;Οι περισσοτερες αποφασεις των επιτροπων απαλλοτριωσεων κρινουν δικαιουχους δικαιωματος και δεν παραχωρουν συγκεκριμενα τεμαχια.
δ)Εδω νομιμοποιουνται χωρις ελεγχο τηρησης των ορων του απο 24-4-85 πρ.δ/τος;Αν εχτισαν η οχι,αν εγκατελειψαν τον συνοικισμο;Θα ειναι σε πλεονεκτικωτερη θεση εναντι των κοινων παραχωρησιουχων οικοπεδου του π.δ/τος;
3.Με ποια διαδικασια θα διαγραφουν αυτες οι εκτασεις απο το δικαιωμα του Δημοσιου;Θα εκδιδεται καποιος τυπος αποφασης η παραχωρητηριο;
4.Σημ.Δηλαδη τακτοποιουνται και οι αγοραστες δημοσιων εκτασεων με ακυρα συμβολαια αγορας απο ιδιωτες;

2.α)Στην κατηγορια αυτη περιλαμβανονται και οι μεταβιβασεις κοινοχρηστων εκτασεων στους Ο.Τ.Α. με αποφασεις σε εφαρμογη των διαταξεων των αρθρων 164 και 197 του αγροτικου κωδικα που δεν εχουν δημοσιευθει σε Φ.Ε.Κ. και συνεπως δεν εχουν μεταγραφει;

Οι διαθέσιμες και οι κοινόχρηστες εποικιστικές εκτάσεις,είναι κύρια χαρτογραφημένες δημόσιες γαίες προερχόμενες εξ απαλλοτριώσεως πρωτοτύπως στο Δημόσιο προκειμένου να διαχειριστούν κατά τις διατάξεις της Αγροτικής Νομοθεσίας. Αποτελεί παράδοξο, όταν κατά παγία νομολογία των δικαστηρίων, το Δημόσιο δεν χρησιδεσπόζεται μετά την 9η /9/1915, και όταν άκυρος τίτλος δεν χρησιδεσπόζει, να δομούνται τέτοιες διατάξεις , που να επιδιώκουν να εμφανίζουν τους εικονικά συμβαλλόμενους σε βάρος αδιαμφισβήτητης περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου και κατ’ επέκταση του Ελληνικού λαού, ως καλόπιστους νομείς!!!!!!! Θα περίμενε κανείς, στα πλαίσια ορθής χάραξης αγροτικής πολιτικής, να επιδιώκεται μια νομιμοποίηση στην καλλιέργεια τέτοιας φύσεως εκτάσεων, με απαλλαγή των προβλεπόμενων υπό του αστικού κώδικα κυρώσεων αυθαίρετης χρήσης ,με μοναδικά κριτήρια:1)Την αποδεδειγμένη συλλογή αγροτικών προϊόντων τα τελευταία πέντε (5) χρόνια, απο γεωργική ή δενδροκομική εκμετάλλευση της αυθαιρέτως κατεχομένης διαθέσιμης ή κοινόχρηστης έκτασης.2)Να δηλώνει υπεύθυνα και δια συμβολαιογραφικού εγγράφου ο αυθαίρετος κάτοχος, ότι δεν προβάλλει ίδια δικαιώματα νομής κατοχής και κυριότητας.3) Να μην έχει ανεγερθεί στην έκταση κτίσμα μόνιμης ή παραθεριστικής κατοικίας 4) Να δηλώσει υπεύθυνα ο αυθαίρετος κάτοχος ότιδεν έχει σε βάρος της έκτασης συστήσει υποθήκη και ότι θα καλλιεργεί ανελλειπώς την έκταση , τουλάχιστον άλλη μία πενταετία.

Το θέμα του οικισμού Ξηροποτάμου Ιερισσού Ν.Χαλκιδικής είναι γνωστό στο Υπουργείο Αγρ.Ανάπτυξης και υπάρχει σχετική αλληλογραφία, η οποία καταλήγει στη διαπίστωση ότι λόγω της ιδιαιτερότητάς του, μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με νομοθετική ρύθμιση. Ίσως θα μπορούσε λοιπόν να συμπεριληφθεί η ρύθμιση αυτή στο νέο νόμο.

ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΟΣΘΗΚΗ : α)ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ 1 ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΛΗΦΘΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ. ΕΠΙΣΗΣ ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΥΠΟΨΗ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ.
β) ΟΙ ΑΝΑΦΕΡΌΜΕΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΠΙΝΑΚΕΣ ΩΣ ΚΑΤΟΧΟΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΩΝ ΕΚΤΑΣΕΩΝ ΜΕ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΙΣ 5/06/1993 ΝΑ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΚΑΛΟΠΙΣΤΟΙ ΝΟΜΕΙΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΔΟΧΟΙ ΑΥΤΩΝ ( ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΙ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΙ )

ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 2 ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ β : ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΟΣΘΗΚΗ ….. Ή ΒΑΣΗ ΠΡΑΞΕΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ Ή ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΩΝ Ή ΒΑΣΗ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΣΑΑΚ Ή ΤΟΥ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΕΠΟΙΚΙΣΜΟΥ.
ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 4 : Η ΔΙΑΤΑΞΗ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 26 ΤΟΘ Ν2732/1999 ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 11 ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 5 ΤΟΥ Ν3147/2003 ΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΠΟΥ 40 ΝΟΜΟΥΣ ΟΛΗς ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ. ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΘΑ ΕΞΙΣΩΘΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ? ΧΑΡΙΝ ΠΟΙΟΥ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΑΥΤΟΑΝΑΙΡΕΣΗ (1999 ,2003,2011).
ΝΕΟ ΕΔΑΦΙΟ ΠΡΟΤΑΣΗΣ: ΔΕΝ ΠΑΡΑΧΩΡΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΑΝΕΚΑΘΕΝ ΔΑΣΙΚΕς ΕΚΤΑΣΕΙς ΕΝΤΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ.

ΑΡΘΡΟ 12: ΕΠΙΛΥΣΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΩΝ ΖΗΤΗΜΑΤΩΝ
Να προστεθεί παρ. 3 ως εξής: «Περί της συνδρομής των παραπάνω προϋποθέσεων για τους καλόπιστους νομείς αποφαίνεται η Επιτροπή Θεμάτων Γης και Επίλυσης Διαφορών, μετά από αίτηση του ενδιαφερόμενου και προσκόμιση των απαιτούμενων αποδεικτικών στοιχείων.
Η προθεσμία για την κατάθεση των αιτήσεων λήγει την 31-12-2013. Η προθεσμία αυτή μπορεί να παραταθεί για ένα ακόμη έτος με απόφαση Υπουργού.»
Η παρ. 3 αριθμείται ως 4 και συμπληρώνεται ως εξής: «Για τις παραπάνω κατηγορίες εκτάσεων, το Δημόσιο δεν προβάλλει δικαιώματα κυριότητας μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας της παρ. 3.».
Επισημαίνεται ότι θα πρέπει να δοθούν σαφείς οδηγίες για τη δημοσιοποίηση των διατάξεων αυτών ώστε να λάβουν γνώση οι ενδιαφερόμενοι προκειμένου να υποβάλουν εμπρόθεσμα αιτήσεις.

ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι παραμένει άλυτο το πρόβλημα μεταγραφής των τίτλων κυριότητας που εκδίδονται από την Περιφέρεια Αττικής, στα λειτουργούντα κτηματολογικά γραφεία. Παρά τις δηλώσεις ιδιοκτησίας, που υποβλήθηκαν από τις υπηρεσίες μας κατά τη διαδικασία της κτηματογράφησης, οι τελικές εγγραφές των εκτάσεων αυτών έχουν γίνει είτε υπέρ αγνώστου, είτε υπέρ τρίτων, με αποτέλεσμα την άρνηση των υποθηκοφυλάκων να καταχωρίσουν τους σχετικούς τίτλους κυριότητας που εκδόθηκαν από το Ελληνικό Δημόσιο (σχετ. το με αριθμ. πρωτ. 52721/338/24-6-2011 έγγραφο της Γεν. Δ/ντριας Περιφ. Αγροτ. Οικονομίας & Κτηνιατρικής).

Το παρόν άρθρο κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση προκειμένου να λύσει ιδιοκτησιακά προβλήματα που έχουν ανακύψει μεταξύ ιδιωτών και Δημοσίου. Ένα από αυτά υπήρξε η απαλλοτρίωση το 1923 του Κτήματος Βουρβά, το οποίο ανήκε στην Ιερά Μονή Πεντέλης, προς αποκατάσταση των ακτημόνων καλλιεργητών.
Η απαλλοτρίωση προβλέφθηκε στον ν. 2052/1920. Προκειμένου όμως να μην αδικηθούν οι επί δεκαετία τουλάχιστον εμφυτευτές εκτάσεων που περιλαμβάνονταν στο Κτήμα αυτό, τους δόθηκε με τον ν. 2189/1920 το δικαίωμα να εξαγοράσουν το τμήμα του ακινήτου που εμφύτευαν, υποβάλοντας αίτηση προσδιορισμού τιμής μονάδος στον Πρόεδρο Πρωτοδικών Αθηνών και εξοφλώντας το τίμημα αυτό στην Ιερά Μονή Πεντέλης και στη συνέχεια να αποκτήσουν την πλήρη κυριότητα του ακινήτου, μεταγράφοντας την απόφαση του Προέδρου Πρωτοδικών στο αρμόδιο Υποθηκοφυλακείο. Με τον τρόπο αυτό το ακίνητό τους θα εξαιρούνταν από την απαλλοτρίωση.
Λόγω προφανώς ελλιπούς ή και λανθασμένου ελέγχου από τα αρμόδια όργανα του Δημοσίου, υπάρχουν περιπτώσεις ακινήτων που, ενώ έχουν εξαγοραστεί από εμφυτευτές καθόλα νόμιμα μέσω της διαδικασίας που προβλέπει ο ν. 2189/1920, θεωρείται ότι έχουν απαλλοτριωθεί και είναι καταχωρημένα στους πίνακες του Υπουργείου ως «διαθέσιμα», παρόλο που έπρεπε ρητώς να εξαιρεθούν από την απαλλοτρίωση, καθώς οι εμφυτευτές τα εξαγόρασαν από την Ιερά Μονή Πεντέλης και προέβησαν στη μεταγραφή της δικαστικής απόφασης που τους αφορούσε στο αρμόδιο Υποθηκοφυλακείο πριν την αναγκαστική απαλλοτρίωση.
Προς άρση της αδικίας εις βάρος αυτών των ανθρώπων και των διαδόχων τους, α) οι οποίοι αγόρασαν τα ακίνητα τα οποία κατέχουν από την έχουσα την κυριότητα Ιερά Μονή Πεντέλης ΠΡΙΝ την αναγκαστική απαλλοτρίωση και β) δεν τα έχουν καταλάβει παρανόμως, γ) είναι δε νομείς και κάτοχοι των ακινήτων αυτών τουλάχιστον από το 1910 (μία δεκαετία πριν τη δημοσίευση του ν. 2189/1920), και ΚΥΡΙΟΙ πριν το 1923, και δ) δεδομένου του γεγονότος ότι το Δημόσιο δεν προέβαλε ποτέ δικαιώματα κυριότητας επί αυτών των «διαθεσίμων» έτσι ώστε να λάβουν γνώση οι κάτοχοι αυτών για το υφιστάμενο θέμα, ε) αντίθετα μάλιστα εξέδωσε και νόμιμες άδειες οικοδομής ήδη από τη δεκαετία του 1950 και μετέγραψε όλες τις συμβολαιογραφικές πράξεις από επαχθή ή χαριστική αιτία, τροφοδοτώντας με τον τρόπο αυτό τη δικαιολογημένη εμπιστοσύνη των διοικουμένων, και στ) του γεγονότος ότι η υπ’ αριθμ. 1770/2002 υπουργική απόφαση έθεσε έναν πολύ περιορισμένο χρονικό ορίζοντα υποβολής αιτήσεων και δεν έγινε ευρύτερα γνωστή, αφέθηκαν δε οι περισσότερες περιπτώσεις διαθεσίμων ακινήτων αρρύθμιστες, επιβάλλεται να προβλεφθεί η συγκεκριμένη διάταξη και προτείνεται η πρόσθεση της φράσης «ή με άλλον από τους νόμιμους τρόπους που προβλέπονται στον ν. 2189/1920» μετά τη φράση «από επαχθή αιτία» στο δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 4.

Στην παρ. 4 του άρθρου 12 να προστεθεί εδάφιο γ με το εξής περιεχόμενο:

«Στην περίπτωση που τα αγροκτήματα αυτά βρίσκονται ολικά ή μερικά μέσα στα όρια ζώνης ορέων προστατευομένων ως ιδιαιτέρου κάλλους οι περιορισμοί της χρήσεως γης που ορίζονται από την κείμενη νομοθεσία διατηρούνται.»

Στο άρθρο 12 να προστεθεί παρ. 3 ως διάταξη με το ακόλουθο περιεχόμενο:

«Καλόπιστος νομέας θεωρείται και το Ν.Π.Δ.Δ. (μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα), εφόσον πριν από την 5-6-1993 κατέχει κοινόχρηστες ή διαθέσιμες εκτάσεις τις οποίες χρησιμοποιεί αποκλειστικώς για την εκπλήρωση κοινωφελούς σκοπού.»

Σημείωση: Οι παρ. 3,4 και 5 θα αναριθμηθούν ως παρ. 4,5 και 6

Στόν Παραπόταμο Θεσπρωτίας με τη διανομή τού 1959 δόθηκε σε 50 κτηνοτρόφους η νομή ενός λειβαδιού 6446,00 στρεμμάτων γιά τη βόσκηση των κοπαδιών τους.
Υστερα από άτυπη διανομή κάποιοι κληρονόμοι ενός δικαιούχου χτίσανε το 1970
3 σπίτια σε τμήμα του λειβαδιού.Το τμημα αυτό εχει εμβαδόν 4 στρ.
Στην πορεία το τμήμα αυτό του λειβαδιού συμπεριελήφθη στην οριοθέτηση του οικισμού Παραποτάμου (Δγμα περί οριοθέτησης οικισμών του 1985
Αποφαση Νομ. Θεσπρωτίας 2957/1993) και στη συνέχεια στην πολεοδομική
μελέτη στο Ο.Τ.62 καθώς και στην συνταχθείσα και κυρωθείσα Πραξη Εφαρμογής.
Υπάρχει δυνατότητα στούς κληρονόμους των κληρονόμων του αρχικού δικαιούχου να αποκτήσουν κυριότητα στο ως άνω ακίνητο.

ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΜΑΚΡΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΠΕΔΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΑΙΩΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΞΥΛΟΚΕΡΙΖΑ.

Παρά τις διαμαρτυρίες μας που διαρκώς υποβάλουμε προς το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, με τις συνημμένες ενστάσεις (από 1 – 5 – 2009), με το αίτημα κατοίκων της Νέας Μάκρης για να μη πραγματοποιηθεί η διανομή του ΕΛΑΙΩΝΑ και να μη παραχωρηθεί σε απογόνους προσφύγων του έτους 1922, (το 1930, σε ομάδα 94 προσφύγων οι οποίοι είχαν ήδη εγκατασταθεί στην περιοχή μετά την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, πέραν από τα κτήματα ή οικόπεδα που τους παραχωρήθηκαν τότε από την Πολιτεία, παραχωρήθηκε και το δικαίωμα συλλογής ελαιοκάρπου, στον εν λόγω Ελαιώνα, ο οποίος προϋπήρχε, χωρίς όμως παράλληλα να παραχωρηθεί και η γη, και έτσι μέχρι σήμερα ο Ελαιώνας έχει διατηρηθεί), εν τούτοις και στο νέο Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου περί διαχείρισης και επίλυσης ιδιοκτησιακών ζητημάτων (άρθρο 12 παράγραφος 4), τελικά διανέμει σε οικόπεδα (έστω και διαφοροποιούμενος σε σχέση με τον προηγούμενο Νόμο) τον ΕΛΑΙΩΝΑ σε κάθε απόγονο εκ των 94 αρχικών προσφύγων έτους 1922 (από 2 στρέμματα έκαστος, καθαρά και χωρίς βάρη εισφοράς σε γη κατά την ένταξη στο σχέδιο πόλης). Αυτός ο ελαιώνας δεν είναι ένα απλό αγροτεμάχιο, αλλά είναι ο γνωστός και διασωθείς ακέραιος μέχρι σήμερα υπεραιωνόβιος ΕΛΑΙΩΝΑΣ (ο οποίος βρίσκεται στην κορυφή της πόλης και στους πρόποδες του Πεντελικού Όρους, με πανοραμική θέα τον Ευβοϊκό Κόλπο), ένα θαυμάσιο οικοσύστημα, που αποτελεί μια ενιαία οργανική ενότητα φυσικού περιβάλλοντος, η προστασία του οποίου αποτελεί υποχρέωση κάθε Διοικητικής Αρχής του Κράτους και δικαίωμα του καθενός πολίτη της χώρας μας. Πολύ περισσότερο, γιατί ο ΕΛΑΙΩΝΑΣ αυτός βρίσκεται εντός των ορίων του Πεντελικού Όρους, που έχει κηρυχθεί με Π. Διάταγμα έτους 1988 ως τόπος ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους. Θεωρώντας ότι εδώ και δεκαετίες, έχουν εκλείψει παντελώς οι λόγοι οι οποίοι οδήγησαν την Πολιτεία το 1924 στην παραχώρηση εκμετάλλευσης και μόνο των υφιστάμενων ελαιόδενδρων στους 94 κληρούχους πρόσφυγες, ζητούμε την οριστική λύση του θέματος, δηλαδή το Δημόσιο χαρακτηρισμό του ΕΛΑΙΩΝΑ και την προστασία του προς όφελος όλων των κατοίκων της πόλης, ζητούμε να σταματήσει η όποια διανομή, εξαγορά, οικοπεδοποίηση, ρυμοτόμηση του ΕΛΑΙΩΝΑ.

Κατά τη γνώμη μου σωστά προωθείται αυτό το νομοσχέδιο0 για να λυθούν επιτέλους εκκρεμότητες χρόνων. Θα ήθελα να συμπληρώσω ορισμένες λεπτομέρειες που αφορούν ορισμένες περιοχές και περιλαμβάνουν αρκετές εκατοντάδες πολιτών ειδικά στη Χαλκιδική.1 Θα πρέπει καλόπιστος νομέας να θεωρείται και αυτός που η κατοχή του προκύπτει από έγγραφα Άρθρο 12 ΕΠΙΛΥΣΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΩΝ ΖΗΤΗΜΑΤΩΝ
1.Καλόπιστος νομέας διαθέσιμης ή κοινόχρηστης έκτασης που o ίδιος ή ο δικαιοπάροχος του απέκτησε με συμβολαιογραφική πράξη, από επαχθή αιτία, θεωρείται κύριος της έκτασης, με την προϋπόθεση ότι ο τίτλος του μεταγράφηκε έως την 5.6.1993.
2. Καλόπιστοι νομείς θεωρούνται και όσοι οι ίδιοι ή οι δικαιοπάροχοι τους: α) κατέχουν κοινόχρηστες ή διαθέσιμες εκτάσεις, βάσει παραχωρητηρίων που δεν έχουν μεταγραφεί, μόνο, όμως, ως προς το μέγεθος της έκτασης που αναγράφεται στο παραχωρητήριο β) κατέχουν κοινόχρηστες ή διαθέσιμες εκτάσεις, βάσει παραχωρητηρίων αναρμόδιων διοικητικών οργάνων ή βάσει πράξεων δημοτικών ή κοινοτικών συμβουλίων, ή εφόσον η κατοχή τους προκύπτει από έγγραφα τηρούμενα στην αρμόδια Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής, μόνο ως προς το μέγεθος της παραχωρούμενης έκτασης, γ) κρίθηκαν δικαιούχοι αποκατάστασης με αποφάσεις Επιτροπών Απαλλοτριώσεων, όμως δεν έγινε εγκατάσταση τους στις δικαιούμενες εκτάσεις με αποφάσεις Επιτροπών Οριστικών Διανομών και δ) έχουν κριθεί δικαιούχοι οικοπέδων σε συνοικισμούς υφιστάμενους από το έτος 1923 και εντεύθεν, χαρακτηρισμένους ή μη, δεν εκδόθηκε όμως ή απωλέσθη το σχετικό παραχωρητήριο.
και ε) κατέχουν κοινόχρηστες ή διαθέσιμες εκτάσεις, σε συνοικισμούς υφιστάμενους από το έτος 1923 και εντεύθεν, χαρακτηρισμένους ή μη, στους οποίους μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει οριστική διανομή, όπου εγκαταστάθηκαν οι ίδιοι ή οι δικαιοπάροχοι τους αρχικοί κληρούχοι και πρωτοκολλούχοι, με πρωτόκολλα παράδοσης και παραλαβής οικίσκων Δεχάτεγκε της τέως Επιτροπής Αποκατάστασης Προσφύγων, ακόμη και εάν απωλέσθη το σχετικό πρωτόκολλο.
Για την κατεχόμενη έκταση, πέραν της δικαιούμενης, ο κάτοχος θα πρέπει να υποβάλλει αίτημα εξαγοράς, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο αρθρ. 15 του παρόντος, διαφορετικά αποβάλλεται από την έκταση.
3. Για τις παραπάνω κατηγορίες εκτάσεων, το Δημόσιο δεν προβάλλει δικαιώματα κυριότητας.
4. Για τα αγροκτήματα, για τα οποία εκδόθηκε υπουργική απόφαση ρύθμισης της παραχώρησης των εκτάσεων, κατ΄ εφαρμογή των διατάξεων του αρθρ. του αρθρ. 26 του ν. 2732/1999 και του αρθρ. 11 παρ. 5 του ν. 3147/2003, δεν έχει, όμως, ολοκληρωθεί η διαδικασία μεταβίβασης της κυριότητας στους τρίτους κατόχους, κατά τη δημοσίευση του παρόντος νόμου, το τίμημα εξαγοράς τους ορίζεται στο ύψος της αντικειμενικής αξίας και τίθεται ο όρος της διατήρησης του αγροτικού τους χαρακτήρας για 10 έτη από τη δημοσίευση του νόμου αυτού, εφόσον σε αυτές ασκείται σήμερα γεωργική χρήση. Στις περιπτώσεις που η κατοχή της έκτασης αποδεικνύεται με συμβολαιογραφική πράξη, από επαχθή αιτία, ισχύει η διάταξη της παρ. 1 και δεν απαιτείται εξαγορά της.
5) Για όσους έχουν  κριθεί δικαιούχοι με αποφάσεις επιτροπών απαλλοτριώσεων με τις διατάξεις του άρθρου 12 του Α.Ν.1832/1951 και τις διατάξεις των άρθρων 3 και 6 του Ν 666/1977, αλλά δεν έχουν εξοφλήσει το οφειλόμενο τίμημα, η Επιτροπή θεμάτων γης και επίλυσης διαφορών θα καθορίσει εκ νέου του τίμημα υπολογιζόμενο στο 1/5 της αντικειμενικής αξίας της έκτασης.
Άρθρο 15 ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΓΟΡΑ ΤΩΝ ΕΚΤΑΣΕΩΝ
1. Αυθαίρετοι κάτοχοι έκτασης, αρμοδιότητας Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων, που δεν έχει κριθεί δασική ή κηρυχθεί αναδασωτέα από τα αρμόδια όργανα, δικαιούνται να υποβάλλουν αίτηση εξαγοράς της στην Επιτροπή θεμάτων Γης και Επίλυσης Διαφορών της οικείας Περιφέρειας, εφόσον αποδεικνύουν κατοχή αυτής πριν την 5.6.1993.
2. Η προθεσμία για την κατάθεση των αιτήσεων εξαγοράς κατεχόμενων εκτάσεων λήγει την 31.12.2013. Η προθεσμία αυτή μπορεί να παραταθεί για ένα ακόμα έτος με απόφαση Υπουργού.
3. Αν  στην έκταση έχει ανεγερθεί αυθαίρετο κτίσμα, η Επιτροπή Θεμάτων Γης και Επίλυσης Διαφορών εξετάσει τη δυνατότητα νομιμοποίησης του, κατά τις κείμενες διατάξεις. Αν το κτίσμα δε μπορεί να νομιμοποιηθεί, για την εξαγορά της έκτασης, απαιτείται η κατεδάφιση του κτίσματος, που πιστοποιείται με έγγραφο της αρμόδιας υπηρεσίας.
4. Οι ένορκες βεβαιώσεις δεν λαμβάνονται υπόψη ως αποδεικτικό μέσο για την κατοχή της έκτασης.
5. Με κοινή Απόφαση των Υπουργών Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων και του Υπουργού Οικονομικών καθορίζεται το τίμημα εξαγοράς των κατεχομένων εκτάσεων.
6. Το τίμημα καταβάλλεται σε τέσσερις (4) εξαμηνιαίες άτοκες δόσεις στο λογαριασμό με ΚΑΕ 3426 «Εσοδα καταργηθέντος ειδικού Λογαριασμού Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Δημόσιο – Κεφάλαιο Δημοσίων Επενδύσεων για χορήγηση  δανείων και ανέγερση κτηρίων Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, καθώς και εκτέλεση προγραμμάτων Εποικισμού – Αναδασμού». Στις περιοχές με οικοπεδική ή τουριστική αξία, το τίμημα καταβάλλεται στον ανωτέρω λογαριασμό σε οκτώ εξαμηνιαίες δόσεις.
7. Σε περίπτωση μη καταβολής μίας δόσης, εντός προθεσμίας τριών (3) μηνών από τη λήξη της, η αρμόδια υπηρεσία του Υπουργείου Οικονομικών ειδοποιεί  την Επιτροπή Ελέγχου και Νομιμότητας. Η Επιτροπή εκδίδει πράξη αποβολής του κατόχου και σε περίπτωση μη συμμόρφωσής του, επιβάλλει τις προβλεπόμενες κυρώσεις.
8. Μετά την εξόφληση του τιμήματος, η Επιτροπή Θεμάτων Γης και Επίλυσης Διαφορών εκδίδει τίτλο κυριότητας υπέρ του κατόχου της έκτασης.
οικοπέδων σε συνοικισμούς υφιστάμενους το 1923και εντεύθεν ,χαρακτηρισμένους η μη,δεν εκδόθηκε όμως, η απωλέσθη το σχετικό παραχωρητήριο.

Θα πρέπει να συμπεριλάβει αυτούς που κατέχουν κοινόχρηστες η διαθέσιμες εκτάσεις σε συνοικισμούς υφιστάμενους απο το έτος 1923και εντεύθεν ,χαρακτηρισμένους η μη στους οποίους μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει οριστική διανομή,όπου εγκαταστάθηκαν οι ίδιοι η οι δικαιοπάροχοι τους αρχικοί κληρούχοι ,και πρωτοκολλούχοι με πρωτόκολλα παράδοσης και παραλαβής της τέως Επιτροπής Αποκατάστασης Προσφύγων ακόμα και εάν απωλέσθη το σχετικό πρωτόκολλο

Ο ΔΗΜΟΣ ΣΠΑΤΩΝ-ΑΡΤΕΜΙΔΑΣ ΜΕ ΕΓΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟ ΥΠ.Α.ΑΝ,ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΔΙΑΤΥΠΩΝΕΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΕΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΣ «ΒΟΥΡΒΑ» ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ ΚΑΙ ΓΕΒΙΚΟΤΕΡΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΩΝ ΤΟΥ.

Αίτημα – Πρότασις

Αγοραστών μικρών τεμαχίων αγρών από τους κληρονόμους των αρχικών ιδιοκτητών των αγροκτημάτων Σωτηρίου και Πέτρας Ν. Λαρίσης.

Δυνάμει της υπ’ αριθμ. 56/1923 αποφάσεως της Επιτροπής Απαλ/σεων Λαρίσης είχον εξαιρεθεί κάτα νόμον υπέρ των αρχικών ιδιοκτητών αδελφών Χατζηγάκη εκ των αγροκτημάτων Σωτηρίου (Γιαχαλάρ) και Πέτρας της κτηματικής περιφερείας της Κοινότητος Σωτηρίου – Νομού Λαρίσης, ωρισμένες εκτάσεις αι οποίαι διεχωρίσθησαν υπό της αρμοδίας Επιτροπής και τα σχετικά πρωτόκολλα διαχωρισμού μετεγράφησαν νομίμως.
Από τας κατά τας άνω εκτάσεις και κατόπιν σχετικής αδείας του Υπουργείου Γεωργίας ή του Νομάρχου Λαρίσης, ηγόρασαν μικρά αγροτεμάχια διάφοροι γεωργοί με συμβόλαια τα οποία νομίμως μετεγράφησαν.
Κατά το έτος 1938 και 1939 οροσημάνθη η κατωτάτη και ανωτάτη στάθμη της λίμνης Κάρλας υπό της συσταθείσης δυνάμει των υπ’ αριθμ. 156511 /8.12.1936, 186314/22.12.1938 και 1250001/25.8.1939 αποφάσεων του Υπουργείου Γεωργίας αρμοδίας επιτροπής.
Ανεξαρτήτως των κατά νόμον ατελειών των πρακτικών οροσημάνσεως, ταύτα δεν ανταπεκρίνοντο εις την τότε πραγματικώς υφισταμένην κατάστασιν και εκ του λόγου τούτου απετέλεσαν πηγήν ανωμαλιών και προστριβών μεταξύ των ιδιοκτητών των εκτάσεων των συμπεριεληφθεισών εντός των οριογραμμών των τεθεισών δια των ως άνω πρακτικών οριοθετήσεως της λίμνης Κάρλας και του Ελληνικού Δημοσίου.
Κατά κύριον λόγον η κατά τα άνω διένεξις αφορά αγοραστάς μικροτεμαχίων εκ των αγροκτημάτων Σωτηρίου (Γιαχαλάρ) και Πέτρας της κτηματικής περιφερείας της Κοινότητος Σωτηρίου Λαρίσης.
Οι εν λόγω από του έτους 1950 και εντεύθεν ηγόρασαν από τους κληρονόμους των αρχικών ιδιοκτητών των αγροκτημάτων Σωτηρίου και Πέτρας και κατόπιν αδείας του Υπουργείου Γεωργίας διάφορα μικρά τεμάχια αγρών δια νομίμως συνταχθέντων συμβολαίων. Πρόκειται κυρίως περί μικρών νομάδων κτηνοτρόφων, οι οποίοι επώλησαν τα ποίμνιά των και ηγόρασαν τας μικράς αυτάς εκτάσεις δία μόνιμον εγκατάστασίν των. Μετά μεγάλου δε κόπου και θυσιών επροσαρμόσθησαν εις το νέο επάγγελμά τους. Κατά το διάστημα αυτό των τεσσαράκοντα περίπου ετών επήλθον πολλαί μεταβολαί εις το ιδικτησιακό καθεστώς των ως άνω εκτάσεων διότι πολλοί εκ των αρχικών αγοραστών απεβίωσαν, άλλαι εκτάσεις εδόθησαν ως προίκα, κληρονόμοι των αποβιωσάντων διένειμαν την κληρονομίαν ή ερρύθμισαν αυτάς, μεταξύ των καθ’ όσον άλλοι εξ αυτών παρέμεινον ως καλλιεργειταί και άλλοι ετράπησαν εις άλλα επαγγέλματα αποζημιωθέντες υπό των πρώτων. Έτσι εδημιουργήθη μια μακροχρόνιος νομική και πραγματική κατάστασις η οποία ανατρέπεται άρδην υπό του Ν. 1341/1983.
Δίκαιον είναι και επιβεβλημένον από κοινωνικής και ηθικής πλευράς, όπως ληφθή νομοθετική μέριμνα προς προστασίαν αυτών των μικρών γεωργών – εν τη ουσία ακτημόνων – προς επίλυσην του νομίμου καθ’ όλα προβλήματός των δεδομένου ότι η συνολική έκτασις ανέρχεται μόλις εις 800 – 900 στρεμ. και αφορά τεσσαράκοντα περίπου οικογενείας. Τούτ’ αυτό ισχύει και για το αγρόκτημα Λοφίσκος – Λαρίσης. Εις το αγρόκτημα τούτο υπάρχει μία και μόνο περίπτωσις, υπό τας αυτάς ως άνω προϋποθέσεις δι’ έκταση 120 στρεμμάτων.
Δια τους λόγους τούτους, προτείνομεν, όπως ψηφισθεί η Ακόλουθος διάταξις
Θεωρούνται έγκυρα τα συμβόλαια διά των οποίων μετεβιβάσθησαν εκτάσεις υπό των αρχικών ιδιοκτητών ή των κληρονόμων των, των αγροκτημάτων Σωτηρίου και Πέτρας της κτηματικής περιφερείας της Κοινότητος Σωτηρίου – Λαρίσης, ως και του αγροκτήματος Λοφίσκου – Λαρίσης , αι οποίαι εξηρέθησαν υπέρ αυτών υπό της Επιτροπής Απαλλοτριώσεων Λαρίσης και διεχωρίσθησαν δια προς τούτο συνταγέντων νομίμως πρωτοκόλλων διαχωρισμού._
Μισθώματα επιβληθέντα δι’ αυθαίρετον χρήση των ώς άνω εκτάσεων μη καταβληθέντα δεν εισπράττονται.

Αίτημα – Πρότασις

Αγοραστών μικρών τεμαχίων αγρών από τους κληρονόμους των αρχικών ιδιοκτητών των αγροκτημάτων Σωτηρίου και Πέτρας Ν. Λαρίσης.

Δυνάμει της υπ’ αριθμ. 56/1923 αποφάσεως της Επιτροπής Απαλ/σεων Λαρίσης είχον εξαιρεθεί κάτα νόμον υπέρ των αρχικών ιδιοκτητών αδελφών Χατζηγάκη εκ των αγροκτημάτων Σωτηρίου (Γιαχαλάρ) και Πέτρας της κτηματικής περιφερείας της Κοινότητος Σωτηρίου – Νομού Λαρίσης, ωρισμένες εκτάσεις αι οποίαι διεχωρίσθησαν υπό της αρμοδίας Επιτροπής και τα σχετικά πρωτόκολλα διαχωρισμού μετεγράφησαν νομίμως.
Από τας κατά τας άνω εκτάσεις και κατόπιν σχετικής αδείας του Υπουργείου Γεωργίας ή του Νομάρχου Λαρίσης, ηγόρασαν μικρά αγροτεμάχια διάφοροι γεωργοί με συμβόλαια τα οποία νομίμως μετεγράφησαν.
Κατά το έτος 1938 και 1939 οροσημάνθη η κατωτάτη και ανωτάτη στάθμη της λίμνης Κάρλας υπό της συσταθείσης δυνάμει των υπ’ αριθμ. 156511 /8.12.1936, 186314/22.12.1938 και 1250001/25.8.1939 αποφάσεων του Υπουργείου Γεωργίας αρμοδίας επιτροπής.
Ανεξαρτήτως των κατά νόμον ατελειών των πρακτικών οροσημάνσεως, ταύτα δεν ανταπεκρίνοντο εις την τότε πραγματικώς υφισταμένην κατάστασιν και εκ του λόγου τούτου απετέλεσαν πηγήν ανωμαλιών και προστριβών μεταξύ των ιδιοκτητών των εκτάσεων των συμπεριεληφθεισών εντός των οριογραμμών των τεθεισών δια των ως άνω πρακτικών οριοθετήσεως της λίμνης Κάρλας και του Ελληνικού Δημοσίου.
Κατά κύριον λόγον η κατά τα άνω διένεξις αφορά αγοραστάς μικροτεμαχίων εκ των αγροκτημάτων Σωτηρίου (Γιαχαλάρ) και Πέτρας της κτηματικής περιφερείας της Κοινότητος Σωτηρίου Λαρίσης.
Οι εν λόγω από του έτους 1950 και εντεύθεν ηγόρασαν από τους κληρονόμους των αρχικών ιδιοκτητών των αγροκτημάτων Σωτηρίου και Πέτρας και κατόπιν αδείας του Υπουργείου Γεωργίας διάφορα μικρά τεμάχια αγρών δια νομίμως συνταχθέντων συμβολαίων. Πρόκειται κυρίως περί μικρών νομάδων κτηνοτρόφων, οι οποίοι επώλησαν τα ποίμνιά των και ηγόρασαν τας μικράς αυτάς εκτάσεις δία μόνιμον εγκατάστασίν των. Μετά μεγάλου δε κόπου και θυσιών επροσαρμόσθησαν εις το νέο επάγγελμά τους. Κατά το διάστημα αυτό των εξήντα περίπου ετών επήλθον πολλαί μεταβολαί εις το ιδικτησιακό καθεστώς των ως άνω εκτάσεων διότι πολλοί εκ των αρχικών αγοραστών απεβίωσαν, άλλαι εκτάσεις εδόθησαν ως προίκα, κληρονόμοι των αποβιωσάντων διένειμαν την κληρονομίαν ή ερρύθμισαν αυτάς, μεταξύ των καθ’ όσον άλλοι εξ αυτών παρέμεινον ως καλλιεργειταί και άλλοι ετράπησαν εις άλλα επαγγέλματα αποζημιωθέντες υπό των πρώτων. Έτσι εδημιουργήθη μια μακροχρόνιος νομική και πραγματική κατάστασις η οποία ανατρέπεται άρδην υπό του Ν. 1341/1983.
Δίκαιον είναι και επιβεβλημένον από κοινωνικής και ηθικής πλευράς, όπως ληφθή νομοθετική μέριμνα προς προστασίαν αυτών των μικρών γεωργών – εν τη ουσία ακτημόνων – προς επίλυσην του νομίμου καθ’ όλα προβλήματός των δεδομένου ότι η συνολική έκτασις ανέρχεται μόλις εις 800 – 900 στρεμ. και αφορά τεσσαράκοντα περίπου οικογενείας. Τούτ’ αυτό ισχύει και για το αγρόκτημα Λοφίσκος – Λαρίσης. Εις το αγρόκτημα τούτο υπάρχει μία και μόνο περίπτωσις, υπό τας αυτάς ως άνω προϋποθέσεις δι’ έκταση 120 στρεμμάτων.
Δια τους λόγους τούτους, προτείνομεν, όπως ψηφισθεί η Ακόλουθος διάταξις
Θεωρούνται έγκυρα τα συμβόλαια διά των οποίων μετεβιβάσθησαν εκτάσεις υπό των αρχικών ιδιοκτητών ή των κληρονόμων των, των αγροκτημάτων Σωτηρίου και Πέτρας της κτηματικής περιφερείας της Κοινότητος Σωτηρίου – Λαρίσης, ως και του αγροκτήματος Λοφίσκου – Λαρίσης , αι οποίαι εξηρέθησαν υπέρ αυτών υπό της Επιτροπής Απαλλοτριώσεων Λαρίσης και διεχωρίσθησαν δια προς τούτο συνταγέντων νομίμως πρωτοκόλλων διαχωρισμού._
Μισθώματα επιβληθέντα δι’ αυθαίρετον χρήση των ώς άνω εκτάσεων μη καταβληθέντα δεν εισπράττονται.

Το θέμα του οικισμου Ξηροποτάμου στην Ιερισσό Ν Χαλκιδικης που αφορά ένα ολόκληρο οικισμό . Ο οικισμός δημιουργήθηκε το 1923 με την τοποθέτηση προσφύγων,και μέχρι σήμερα δεν έχει τακτοποιηθει,λόγο ιδιαιτερότητας όπως αναφέρι καιη κ.Γαλαρινιώτη, θα πρέπει να προβλεφτεί στο νομοσχέδιο ώστε να μπορέσουν οι δικαιούχοι να πάρουν τίτλους ιδιοκτησίας.

παρ.1: «….από επαχθή αιτία ή τίτλο του Ελληνικού Δημοσίου». Έχουμε περίπτωση που ο ενδιαφερόμενος έχει τίτλο της ΥΔΑΜΚ πριν τη διανομή του συνοικισμού και το οικόπεδο φέρεται ως διαθέσιμο κατεχόμενο, λόγω παρέλευσης δε 20ετίας από την κύρωση της διανομής το δικαίωμα έχει αποσβεσθεί.
παρ.2: Η τήρηση των όρων του Π.Δ/τος 24-4-85 δε θα ελεγχθεί; Γιατί, ευμενώς αντιμετωπιζόμενος κάποιος, που θα του παραχωρηθεί η έκταση να έχει δικαίωμα και στην επιπλέον κατεχόμενη;
παρ.5:Εάν μετά τον προσδιορισμό της αξίας των εκτάσεων, το τίμημα που έχει ήδη καθορισθεί είναι μεγαλύτερο του 1/5, να μην καθορίζεται εκ νέου.

H περίπτωση του οικισμού Ξηροποτάμου Χαλκιδικής,πρέπει να αντιμετωπισθεί με τον παρόντα νόμο και να χαρακτηρισθούν καλόπιστοι νομείς όσοι βρίσκονται να κατέχουν σήμερα τα οικόπεδα του οικισμού και αποδεικνύουν την διαδοχή των πράξεων της νομής και κατοχής τους σε αυτά, με νόμιμο τρόπο,από τον αρχικό κληρούχο.
Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για παραχώρηση, με πρωτόκολλα παράδοσης, σε πρόσφυγες το 1927 εβδομήντα οικοπέδων εμβαδού 400μ2 το καθένα, με οικίσκους επ’ αυτών,
από την Επιτροπή Αποκατάστασης Προσφύγων, μέσω της Γενικής Διεύθυνσης Εποικισμού Μακεδονίας.
Μερικά χρόνια μετά την εγκατάστασή τους, λόγω φυσικής καταστροφής από τον σεισμό του 1932 και επιδημίας ελονοσίας, ο οικισμός εγκαταλείφθηκε και οι αρχικοί του κληρούχοι εγκαταστάθηκαν σε άλλους γειτονικούς οικισμούς(Ιερισσός-Ν. Ρόδα).
Το ρυμοτομικό σχέδιο του οικισμού,βάσει του οποίου έγινε η παραχώρηση, δεν κυρώθηκε και δεν εκδόθηκαν οριστικοί τίτλοι κυριότητας για τα οικόπεδα και τα οικήματα που διανεμήθηκαν.
Οι αρχικοί κληρούχοι όμως δεν αποβλήθηκαν από τα ως άνω ακίνητα και συνέχισαν να ασκούν καλόπιστη νομή και κατοχή επ’ αυτών, επισκεπτόμενοι και διαμένοντας σε αυτά,ασκώντας παράλληλα γεωργικές δραστηριότητες στα διανεμηθέντα σε αυτούς κληροτεμάχια της ευρύτερης περιοχής.Ορισμένοι απ’αυτούς μετά από κάποια χρόνια επέστρεψαν και διέμειναν εκεί μόνιμα ως το πέρας της ζωής τους.
Στην συνέχεια κληροδότησαν τα εμπράγματα δικαιώματά τους επί των ακινήτων αυτών του οικισμού,μέσω διαθηκών, στους κληρονόμους τους. Μέσω αυτών, μεταβιβάσθηκαν με διαδοχικά προσύμφωνα και διαθήκες, όλα τα εμπράγματα δικαιώματα επί των συγκεκριμένων ακινήτων,στους σημερινούς κατόχους τους.
Έκτοτε και έως σήμερα εκκρεμεί η επανένταξη της περιοχής σε σχέδιο πόλης και η έγκριση ρυμοτομικού σχεδίου,ενώ ο οικισμός λειτουργεί συνεχώς σε μεγάλο ποσοστό και καθ’ όλη την διάρκεια του έτους, ως περιοχή μόνιμης και παραθεριστικής κατοικίας. Αυτό έχει σαν συνέπεια την υποβάθμιση του περιβάλλοντος από την δημιουργία αυθαιρέτων κατασκευών για την εξυπηρέτηση των αναγκών των κατοίκων του, είτε ως υπερβάσεις των μόνων αδειών που μπορούσαν να εκδοθούν για την επισκευή των παλαιών κτισμάτων «για λόγους υγιεινής και χρήσης» και που εκτελέσθηκαν ως πλήρεις ανακατασκευές είτε κατά την έννοια της αυθαίρετης επέκτασης ή της ανέγερσης νέων βοηθητικών ή άλλων κτισμάτων και κατασκευών.

Σχετικώς με το σοβαρό θέμα του Οικισμού Ξηροποτάμου Ιερισσού Δήμου Αριστοτέλη, Νομού Χαλκιδικής, προτείνουμε όπως η παράγραφος 2 του Άρθρου 12 διατυπωθεί εκ νέου και όπως προστεθεί στοιχείο (ε) ως ακολούθως:

Άρθρο 12 ΕΠΙΛΥΣΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΩΝ ΖΗΤΗΜΑΤΩΝ

2. Καλόπιστοι νομείς θεωρούνται και όσοι οι ίδιοι ή οι δικαιοπάροχοι τους: α) κατέχουν κοινόχρηστες ή διαθέσιμες εκτάσεις, βάσει παραχωρητηρίων ή πρωτοκόλλων παράδοσης της τέως Επιτροπής Αποκατάστασης Προσφύγων που δεν έχουν μεταγραφεί, μόνο, όμως, ως προς το μέγεθος της έκτασης που αναγράφεται στο παραχωρητήριο ή το πρωτόκολλο παράδοσης β) κατέχουν κοινόχρηστες ή διαθέσιμες εκτάσεις, βάσει παραχωρητηρίων αναρμόδιων διοικητικών οργάνων ή βάσει πράξεων δημοτικών ή κοινοτικών συμβουλίων, μόνο ως προς το μέγεθος της παραχωρούμενης έκτασης, γ) κρίθηκαν δικαιούχοι αποκατάστασης με αποφάσεις Επιτροπών Απαλλοτριώσεων, όμως δεν έγινε εγκατάσταση τους στις δικαιούμενες εκτάσεις με αποφάσεις Επιτροπών Οριστικών Διανομών, δ) έχουν κριθεί δικαιούχοι οικοπέδων σε συνοικισμούς υφιστάμενους από το έτος 1923 και εντεύθεν, χαρακτηρισμένους ή μη, δεν εκδόθηκε όμως το σχετικό παραχωρητήριο ή πρωτόκολλο παράδοσης της τέως Επιτροπής Αποκατάστασης Προσφύγων ή κατέχουν δυνάμει συμβολαιογραφικών προσυμφώνων και ε) κατέχουν κοινόχρηστες ή διαθέσιμες εκτάσεις, σε συνοικισμούς υφιστάμενους από το έτος 1923 και εντεύθεν, εντός ή εκτός ορίων οικισμού, χαρακτηρισμένους ή μη, στους οποίους μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει οριστική διανομή, όπου εγκαταστάθηκαν οι ίδιοι ή οι δικαιοπάροχοι τους αρχικοί κληρούχοι και πρωτοκολλούχοι, με πρωτόκολλα παράδοσης και παραλαβής οικίσκων Δεχάτεγκε της τέως Επιτροπής Αποκατάστασης Προσφύγων, εφόσον η κατοχή τους στηρίζεται σήμερα σε συμβολαιογραφικά προσύμφωνα ή προκύπτει από έγγραφα τηρούμενα στην αρμόδια Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής.
Για την κατεχόμενη έκταση, πέραν της δικαιούμενης, ο κάτοχος θα πρέπει να υποβάλλει αίτημα εξαγοράς, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο αρθρ. 15 του παρόντος, διαφορετικά αποβάλλεται από την έκταση.

Στην παρ. 1 του Άρθρου 12 να προστεθούν:
α) οι πράξεις αποδοχής κληρονομιάς και να ληφθούν υπόψη οι δικαστικές αποφάσεις.
β) Οι αναφερόμενοι στους πίνακες ως κάτοχοι διαθέσιμων εκτάσεων με ημερομηνία πριν από τις 5/6/1993, να θεωρούνται καλόπιστοι νομείς καθώς και οι διάδοχοι αυτών (κληρονόμοι και λοιποί).

Στην παρ. 2 του Άρθρου 12 να προστεθεί στο εδάφιο β)… ή βάση πράξεων δημοτικών ή κοινοτικών συμβουλίων ή βάση εγκατάστασης υπό του ΣΑΑΚ ή του αρμόδιου γραφείου εποικισμού….

Προς το τέλος της παρ. 4 του Άρθρου 12 να προστεθεί το εξής:
Αιτήσεις που έχουν υποβληθεί στις διευθύνσεις Γεωργίας για την παραχώρηση κοινόχρηστων και διαθέσιμων εκτάσεων, εξετάζονται μετά την δημοσίευση του νόμου αυτού από τις αρμόδιες διευθύνσεις Γεωργίας με σκοπό να ολοκληρωθεί η διαδικασία μεταβίβασης. Η Διεύθυνση Γεωργίας για τις περιπτώσεις αυτές εξετάζει τον καλόπιστο νομέα σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 2 του ίδιου άρθρου. Για τις περιπτώσεις αυτές ο φορέας του έργου βεβαιώνει την καλλιέργεια των εκτάσεων πριν το 1962. Για τις διαθέσιμες εκτάσεις για τις οποίες έχει προσδιοριστεί το τίμημα παραχώρησης και εκκρεμεί η ολοκλήρωση της διαδικασίας, δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις του παρόντος νόμου.

Ν. Ζαχαριάς Α.Τ.Μ.

παρ.1: «…από επαχθή αιτία ή τίτλο/παραχωρητήριο του Ελληνικού Δημοσίου». Έχουμε περίπτωση που έχει παραχωρηθεί έκταση απο την ΥΔΑΜΚ, πλην όμως στη διανομή του συν/σμού, η οποία έπεται, το οικόπεδο φέρεται ως διαθέσιμο κατεχόμενο απο τον ενδιαφερόμενο. Δεδομένου δε ότι έχει παρέλθει 20ετία έχει αποσβεσθεί, σύμφωνα με το Ν.3147/03, το δικαίωμα.
παρ.2:Δεν ελέγχεται η τήρηση των όρων του Π.Δ/τος 24-4-85; αν τα παραχωρητήρια έχουν μεταγραφεί αλλά οι εκτάσεις κατέχονται χωρίς κτίσματα; Γιατί κάποιος, που με ευμένεια του νόμου, του παραχωρειται τελικά το οικόπεδο, να δικαιούται την εξαγορά και του υπολοίπου;
παρ.5: εάν μετά τον έλεγχο το τίμημα που έχει ήδη καθορισθεί υπερβαίνει το 1/5 της αντικειμενικής τότε να παραμένει το υψηλότερο.

Με την διάταξη αυτή θίγονται τα κτήματα « Ξυλοκέριζα Ν. Μάκρης» και «Βουρβάς Σπάτα». Υποπίπτουν λόγω κολυσιεργίας της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ανατολικής Αττικής, στην υποχρέωση καταβολής τιμήματος ίσον με την αντικειμενική αξία και με τον όρο αν είναι αγροτικά να διατηρήσουν επί δέκα έτη την χρήση τους. Στην εισηγητική έκθεση αναφέρεται ότι έτυχαν «ιδιαίτερης» μεταχείρησης οι κάτοχοι, αφού ξεχνούν οι αρμόδιες υπηρεσίες ότι οι παραχωρήσεις αυτές, όπως αναφέρει ο Ν. 2732/99, γίνονται κατά παρέκλιση της κείμενης αγροτικής νομοθεσίας. Αναφέρουν ως πρόβλημα τον εντοπισμό των πραγματικών δικαιούχων, ξεχνώντας ότι υπήρχαν και υπάρχουν οι αρχικοί πίνακες των πρώτων κατόχων. Ομοίως σχολιάζεται το χαμηλό τίμημα και ενοχλεί η ανάθεση σε ιδιωτικό φορέα της διανομής, ξεχνώντας ότι το Υπουργείο Γεωργίας και η Νομαρχία Ανατ. Αττικής δεν διέθεσαν το 2002 κονδύλια για κάτι τέτοιο. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
1. Κτήμα Ξυλοκέριζας – Ελαιώνας Ν. Μάκρης
Εκεί προέκειψαν διενέξεις για κομματικούς και τοπικούς λόγους. Συγχρόνως προέκυψε διεκδίκηση από την Μονή του Αγίου Εφραίμ. Είναι γνωστό ότι η Ν. Μάκρη αποτελούσε το κέντρο όλων των επωνύμων Βατοπεδινών. Βλέπε ημερήσιο και τοπικό τύπο της εποχής. Ταυτόχρονα με το φρενάρισμα της υπόθεσης του Ελαιώνα αρχίζει η «μπίζνα» του «ΠΑΡΑΛΙΑΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ» με την στοχοποίηση συγκεκριμένων ιδιωτικών εκτάσεων (Αγ. Ανδρέας – Μάτι κ.λ.π.), με την συμμετοχή κύκλων του τότε Υπουργείου Γεωργίας και την συνεργασία παραγόντων της Αυτοδικοίκησης και κρατικών υπηρεσιών. Θέματα τα οποία έχουν καταγγελθεί από ιδιώτες και τον Τύπο της εποχής.

2. Κτήμα Βουρβά

Το έτος 1927, ο εποικισμός σε συνέχεια της διανομής του κτήματος «Βουρβά» εγγατέστησε ακτήμονες καλλιεργητές στα κοινά τεμάχια. Η διανομή αυτή, δεν επικυρώθηκε τυπικά από το Υπουργείο Γεωργίας. Τοιουτρόπως βάσει του Ν. 2732/99 ξεκίνησε η επίλυση του θέματος, όπως και για άλλα αγροκτήματα. Το 2002 υπεγράφει η 1770/02 απόφαση του τότε Υπουργού Γεωργίας κ. Γ. Δρύ, κατόπιν ενεργειών του Δήμου Σπάτων και του τότε Νομάρχη Ανατολικής Αττικής. Στο διάστημα 2003-2010, παρά την συμβολή και τις οδηγίες των κεντρικών υπηρεσιών του Υπουργείου Γεωργίας, η Νομαρχία Ανατ. Αττικής προέβαλε μύρια όσα ανυπόστατα εμπόδια. Αποκορύφωμα ήταν η εμπλοκή του Δασαρχείου Πεντέλης από το οποίο ζήτησαν οι αρμόδιοι της Νομαρχίας «Πράξεις χαρακτηρισμού», την στιγμή κατά την οποίαν γνώριζαν από το κείμενο της Υπουργικής απόφασης του κ. Δρύ, ότι «δεν παραχωρούνται οι ανέκαθεν δασικές εκτάσεις». Το θέμα ήταν «θέμα κυριότητος και όχι θέμα χρήσεως» που έντεχνα προέταξαν οι Υπηρεσίες τις Νομαρχίας. Η εμπλοκή αυτή εξασφάλισε την απραξία των αρμοδίων Υπαλλήλων της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ανατ. Αττικής, που είχαν και την κύρια ευθύνη διεκπεραίωσης της όλης διαδικασίας. Δεν είναι τυχαίο η υποβάθμιση της Δ/νσης Τοπογραφικής και Κτηματολογίου σε τμήμα με την πρώτη αλλαγή του «Οργανισμού Λειτουργίας» της Νομαρχίας το 2004, ως επίσης και ο παραγκωνισμός του Δ/ντού αυτής. Στην Νομαρχία Ανατ. Αττικής, ως γνωστόν, οι αρμόδιοι ενεπλάκησαν στις Υποθέσεις του Βατοπεδίου στο Γραμματικό και στο Λαύριο. Εκεί προέβαλαν αντιρρήσεις όπως προέβαλαν στους Σπαταναίους;;;;
Αποτέλεσμα της συγκεκριμένης πολιτικής που ακολούθησε η Νομαρχία Ανατ. Αττικής τα έτη 2003-2010, τόσο σε πολιτικό όσο και σε υπηρεσιακό επίπεδο, είναι να υποχρεώνονται οι δικαιούχοι του Κτήματος Βουρβά, να καταβάλλουν τίμημα στο ύψος της αντικειμενικής αξίας και όχι στο 1/10 αυτής που ορίζει η Υπουργική απόφαση 1770/2002. Πάνω σε αυτή την επιβάρυνση θα πρέπει να προστεθεί και η δαπάνη που έκαναν οι δικαιούχοι για τις ειδικές εργασίες τοπογράφησης που ζήτησε η Νομαρχία. Το Υπουργείο Γεωργίας και η Νομαρχία Ανατ. Αττικής είχαν αρνηθεί την καταβολή κάθε ποσού για τις απαιτούμενες τοπογραφικές εργασίες. Αυτή είναι η πραγματικότητα και οι ενέργειες κάθε πλευράς. Ο πολίτης και πάλι θύμα παιχνιδιών και αδιαφορίας.
Διαφωνούμε πλήρως με τους ισχυρισμούς τις αιτιολογικής έκθεσης και της πρότασης της Παραγρ. 4 του άρθρου 12.
Με εκτίμηση
Οι κάτοικοι Σπάτων