ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΩΝ ΥΔΑΤΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΩΝ Άρθρο 14 Τουριστική αξιοποίηση βοηθητικών σκαφών υδατοκαλλιέργειας – Τροποποίηση περ. β) παρ. 1 άρθρου 175 ν. 4070/2012

Bravoo

Τι δουλειά έχουν τα βοηθητικα σκάφη των ιχθυοκαλλιεργιων στην διενέργεια αλιείας και στην τουριστική αλιεία εάν θέλουν να κάνουν κάτι από τα παραπάνω 2 υπάρχει ο νόμος που ορίζει τι πρέπει να έχει ένα σκάφος για να γίνει τουριστικό η για να διενεργεί τουριστική αλιεία πρώτα ατομική επαγγελματική άδεια για κάθε σκάφος δηλαδή, της προϋπόθεσης του νόμου και να είναι πάνω από όλα αλιείς όχι εκτροφεας ούτε έμπορος μην τα μπλέκουμε όλα

Σχετικά με τις διατάξεις του ν/σ στο κεφάλαιο Γ: «Ενίσχυση των υδατοκαλλιεργειών», πέραν των προτεινόμενων με τα άρθρα 14, 15, 16 ρυθμίσεων με τις οποίες συμφωνούμε, προτείνεται η τροποποίηση του κειμένου των άρθρων 17 και 18 και η προσθήκη νέων άρθρων για σοβαρά θέματα που έχουν προκύψει από την εφαρμογή του ν. 4282/20014. Συγκεκριμένα προτείνονται:

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ν. 4282/2014

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

1. Με το άρθρο 3, του νόμου, καθορίζονται, η αρμοδιότητα του ΕΣΥΔ και η σύνθεσή του.

Για την αποτελεσματικότητα του έργου του ΕΣΥΔ, υπό το πρίσμα των σημερινών προκλήσεων του κλάδου των υδατοκαλλιεργειών, είναι αναγκαίο να βελτιωθούν οι διατάξεις του άρθρου, με διεύρυνση της αρμοδιότητάς του (να μπορεί να υποβάλλει με πρωτοβουλία του στον ΥΠΑΑΤ προτάσεις, για ρύθμιση θεμάτων του κλάδου και επίλυση υφιστάμενων προβλημάτων) και ενίσχυση της σύνθεσής του, με εκπροσώπους φορέων που μπορούν να συμβάλλουν στο έργο του, όπως ο Οργανισμός «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ Α.Ε.» (Enterprise Greece), η Ειδική Υπηρεσία Διαχείρισης του ΠΑΛΥΘ, η Γενική Γραμματεία Έρευνας και Καινοτομίας και οι Οργανώσεις Παραγωγών Υδατοκαλλιέργειας.

Σημειώνεται ότι, θα διατηρηθεί η εκπροσώπηση των λοιπών φορέων που ορίζονται από την ισχύουσα διάταξη.

2. Άρθρο 7, παρ. 2. Με τη διάταξη αυτή ορίζεται ότι, η αναμίσθωση γίνεται, μετά από αίτηση του μισθωτή, που υποβάλλεται τουλάχιστον έξι (6) μήνες πριν τη λήξη της μίσθωσης, χωρίς να προβλέπεται τι θα συμβεί σε περίπτωση που η αίτηση δεν υποβληθεί εμπρόθεσμα.

Με την ερμηνεία που έχει δοθεί ο μισθωτής μπορεί να χάσει το δικαίωμα αναμίσθωσης. Πρόκειται για ερμηνεία καταστροφική για μια επιχείρηση, που έχει εγκατασταθεί και λειτουργεί στη συγκεκριμένη θέση επί σειρά ετών, έχει επενδύσει σημαντικά κεφάλαια και κινδυνεύει να χάσει το δικαίωμα αυτό, για μια παράβαση διαδικαστικού χαρακτήρα. Θα πρέπει επομένως να προστεθεί διάταξη, με την οποία να ορίζονται διοικητικές κυρώσεις στους παραβάτες και το χρονικό διάστημα, μετά το οποίο θα χάνεται το δικαίωμα αναμίσθωσης.

3. Στο Άρθρο 14 παρ. 1 περιλαμβάνεται στους λόγους λύσης των συμβάσεων μίσθωσης υδάτινων εκτάσεων για υδατοκαλλιέργεια και η περίπτωση (β) όπου ορίζεται ως ελάχιστο ποσοστό για τη συνέχιση αυτής το τριάντα τοις εκατό (30%) της δυναμικότητας που ορίζεται στην άδεια ίδρυσης και λειτουργίας (νυν απόφαση έγκρισης ίδρυσης).

Το ποσοστό αυτό θεωρείται ιδιαίτερα χαμηλό γιατί επιτρέπει τη μακροχρόνια δέσμευση των πεπερασμένων κατάλληλων θέσεων ίδρυσης μονάδων υδατοκαλλιέργειας από φορείς που αδυνατούν να υλοποιήσουν το επιχειρηματικό σχέδιο για το οποίο έλαβαν έγκριση με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή η επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων της χώρας στον τομέα των υδατοκαλλιεργειών.

Έτσι είναι αναγκαία η ριζική αναπροσαρμογή του, ώστε οι στόχοι αυτοί να επιτυγχάνονται στο μέγιστο δυνατό βαθμό, αναγνωρίζοντας βέβαια παροδική αδυναμία των μισθωτών / επιχειρήσεων.

4. Με το άρθρο 17 παρ. 3 ορίζεται ότι για την ίδρυση, επέκταση ή μετεγκατάσταση μονάδων εντός ΠΟΑΥ απαιτείται η γνώμη μόνο του φορέα διαχείρισης της ΠΟΑΥ όπου ευρίσκεται αυτή.

Δεδομένης της μεγάλης έκτασης της ΠΟΑΥ το ΓΕΝ, το ΥΝΝΠ και το Υπουργείο Πολιτισμού έχουν εκφράσει την «κατ’ αρχή» σύμφωνη γνώμη κατά την έγκριση της ΣΜΠΕ και ίδρυση της ΠΟΑΥ και επιφυλάσσονται για τις επιμέρους μονάδες, ορθά επανέρχεται η γνωμοδότηση αυτών

Όμως η εκ νέου γνωμοδότηση της οικείας Περιφέρειας πρέπει να επαλειφθεί καθώς αυτή δια του Περιφερειακού Συμβουλίου (όπως και ο/οι οικείος/οι δήμος/οι) έχει εκφράσει τη γνώμη της κατά το στάδιο έγκρισης της ΣΜΠΕ για ίδρυση της ΠΟΑΥ που εμπεριέχει την οργάνωση των μονάδων εντός αυτής.

5. Άρθρο 18. Με το άρθρο 18, ορίζεται ότι, με απόφαση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, μπορεί να αναστέλλονται οι μισθώσεις υδάτινων εκτάσεων, για ίδρυση μονάδων υδατοκαλλιέργειας για λόγους που ρητά αναφέρονται σε αυτό.

Επειδή, όπως άλλωστε είναι κατανοητό, η αναστολή των μισθώσεων αποτελεί θέμα ιδιαίτερης σημασίας, για την ανάπτυξη του κλάδου και την επιχειρηματικότητα, με κοινωνικές προεκτάσεις, θεωρούμε ότι η απόφαση του Υπουργού θα πρέπει να λαμβάνεται μετά από γνωμοδότηση του Εθνικού Συμβουλίου Υδατοκαλλιεργειών (Ε.Σ.ΥΔ).
Θα πρέπει το άρθρο αυτό να συμπληρωθεί ανάλογα.

6. Παρ. 1γ’ του άρθρου 23:

α. Στην παρ. 1γ’ του άρθρου 23 ορίζεται ότι: Για την ανανέωση της άδειας ίδρυσης και λειτουργίας (νυν έγκριση ίδρυσης), ο φορέας της εγκατάστασης υποβάλει σχετική αίτηση στην αρμόδια Διεύθυνση Αγροτικών Υποθέσεων, τρείς (3) μήνες τουλάχιστον πριν τη λήξη ισχύος αυτής, χωρίς να προβλέπεται τι θα συμβεί σε περίπτωση μη υποβολής εμπρόθεσμα της αίτησης.

Και στην περίπτωση αυτή, όπως στην περίπτωση της παρ. 2 του άρθρου 7, ο φορέας της μονάδας μπορεί, σύμφωνα με την ερμηνεία που έχει δοθεί, να χάσει το δικαίωμα ανανέωσης, σε περίπτωση μη εμπρόθεσμης υποβολής της αίτησης, με προφανείς τις καταστροφικές συνέπειες για το φορέα της μονάδας, για μια παράβαση διαδικαστικού χαρακτήρα.

Θα πρέπει να συμπληρωθεί η διάταξη, με τις διοικητικές κυρώσεις στις περιπτώσεις μη υποβολής εμπρόθεσμα της αίτησης ανανέωσης της άδειας, όπως και για την περίπτωση της παρ. 2 του άρθρου 7.

7. Στην παρ. 1β’ του άρθρου 25 ορίζεται μεταξύ των άλλων: «Μετά τη λήξη της προθεσμίας των είκοσι (20) ημερών……… οι εγκαταστάσεις κατάσχονται και δημεύονται με απόφαση του Συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης…».

Με την ερμηνεία που έχει δοθεί, στην «κατάσχεση και δήμευση των εγκαταστάσεων», περιλαμβάνεται και ο εκτρεφόμενος ζωικός πληθυσμός.
Αυτό όμως δεν μπορεί να ισχύει για τις περιπτώσεις, «μη ελεύθερης, στην πρότερη κατάσταση, απόδοση στο Ελληνικό Δημόσιο των υδάτινων εκτάσεων, σύμφωνα με την παράγραφο 6 του άρθρου 13», οι οποίες εξομοιώνονται μεν με την «αυθαίρετη κατάληψη», αλλά ο ζωικός πληθυσμός τους έχει αναπτυχθεί κατά το χρόνο της νόμιμης λειτουργίας της μονάδας, αντίθετα με ότι συμβαίνει στην «αυθαίρετη κατάληψη».

Για το λόγο αυτό θα πρέπει να συμπληρωθεί η παρ. 1β’ του άρθρου, με διάταξη με την οποία να εξαιρούνται οι παραπάνω περιπτώσεις από την κατάσχεση και δήμευση του εκτρεφόμενου πληθυσμού.

Στην παράγραφο 3 του άρθρου 25 να προστεθεί περίπτωση δ’ με τις διοικητικές κυρώσεις, των περιπτώσεων υποβολής εκπρόθεσμα των αιτήσεων αναμίσθωσης (παρ. 2 του άρθρου7) και ανανέωσης της έγκρισης ίδρυσης (παρ. 1γ’ του άρθρου 23). Αναγκαία προσθήκη μετά τις αντίστοιχες προσθήκες στις παραπάνω διατάξεις.

γ. Στις παρ. 5, 6 α και 8 του τροποποιημένου άρθρου 25, να περιληφθεί και η νέα περίπτωση δ’ της παρ. 3, που αφορά παραβάσεις της αυτής κατηγορίας με αυτές της περίπτωσης β’ της ίδιας παραγράφου, αλλά και των παραγράφων 1 και 2 του άρθρου 25.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΠΡΟΣΘΕΤΕΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ,
ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ / ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕΙΣ ΚΛΠ:

1. Στην παράγραφο 1 του άρθρου 3 του νόμου προστίθενται εδάφια, ως ακολούθως:

«Το Εθνικό Συμβούλιο Υδατοκαλλιεργειών γνωμοδοτεί εντός τριάντα (30) ημερών από την ημερομηνία που θα τεθεί το θέμα από τον Υπουργό.
Μπορεί με πρωτοβουλία του να υποβάλλει στον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων τεκμηριωμένες προτάσεις για θέματα σχετικά με την ανάπτυξη των υδατοκαλλιεργειών και την επίλυση προβλημάτων του κλάδου».

β. Οι περιπτώσεις β’, γ’, ε’ και στ’ της παραγράφου 2 του άρθρου 3, αντικαθίστανται ως ακολούθως:

«β. Τον προϊστάμενο της Γενικής Δ/νσης Αλιείας του παραπάνω Υπουργείου με αναπληρωτή του τον προϊστάμενο της Δ/νσης Υδατοκαλλιεργειών της υπόψη Γενικής Δ/νσης.

γ. Εκπρόσωπο της Ειδικής Υπηρεσίας Διαχείρισης του ΠΑΛΥΘ, με τον αναπληρωτή του, οι οποίοι προτείνονται από το Γενικό Γραμματέα Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.

ε. αα). Έναν επιστήμονα, που υπηρετεί σε ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα, ή σε ερευνητικό ίδρυμα της χώρας, ειδικό στον τομέα των υδατοκαλλιεργειών με τον αναπληρωτή του, οι οποίοι ορίζονται από τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων».
ββ). Εκπρόσωπο της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ Α.Ε. (Enterprise Greece), με τον αναπληρωτή του, οι οποίοι προτείνονται από τον Υπουργό Εξωτερικών.

στ. Εκπρόσωποι: αα) Του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, με τον αναπληρωτή του, οι οποίοι προτείνονται από τον αρμόδιο Υπουργό και
ββ) Της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Καινοτομίας, με τον αναπληρωτή του, οι ποίοι προτείνονται από τον Υπουργό Ανάπτυξης».

γ. Προστίθεται περίπτωση ια’ «Εκπρόσωπο της πλέον αντιπροσωπευτικής Οργάνωσης Παραγωγών προϊόντων Υδατοκαλλιεργειών με τον αναπληρωτή του που προτείνεται από αυτή».

2. Στην παρ. 2 του άρθρου 7, προστίθεται εδάφιο, ως ακολούθως:

«Στους παραβάτες της παραπάνω προθεσμίας, των έξι (6) μηνών, επιβάλλονται οι κυρώσεις της παραγράφου 3δ’ του άρθρου 25 του παρόντος. Σε περίπτωση μη υποβολής αίτησης δώδεκα (12) μήνες μετά τη λήξη της μίσθωσης, ο φορέας της μονάδας παύει να έχει το δικαίωμα αναμίσθωσης της υδάτινης έκτασης».

3. Το εδάφιο (β) της παρ. 1 του άρθρου 14 του ν. 4282/2014 αντικαθίσταται ως εξής:

«β) Οφειλόμενης… του εβδομήντα πέντε της εκατό (75%) της δυναμικότητας που ορίζεται στην απόφαση έγκρισης ίδρυσης για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των δύο (2) συνεχών ετών ή τριών (3) ετών κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας.

Για τις υφιστάμενες μονάδες ως πρώτο έτος ισχύος της παρούσας ορίζεται το 2024.»

4. Η παρ. 3 του άρθρου 17 του ν. 4282/2014 (Α’ 182), περί ίδρυσης, επέκτασης ή μετεγκατάστασης μονάδων υδατοκαλλιέργειας, αντικαθίσταται ως εξής:
«3. Για την ίδρυση, επέκταση, ή μετεγκατάσταση μονάδων εντός Περιοχών Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών (Π.Ο.Α.Υ.), απαιτείται η σύμφωνη γνώμη του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, των Υπουργείων Πολιτισμού και Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, καθώς και η γνώμη του φορέα διαχείρισης της Π.Ο.Α.Υ., σύμφωνα με την παρ. 2».

5. Το άρθρο 18, αντικαθίσταται ως ακολούθως:

«Άρθρο 18
Ρήτρα διασφάλισης, ως προς τις νέες μισθώσεις

Με απόφαση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, μετά από γνώμη του Εθνικού Συμβουλίου Υδατοκαλλιεργειών (Ε.Σ.ΥΔ.), μπορεί να αναστέλλονται οι μισθώσεις θαλασσίων και λιμναίων υδάτινων εκτάσεων για την ίδρυση νέων μονάδων υδατοκαλλιέργειας γενικά ή ειδικά, για συγκεκριμένα είδη, για την αποφυγή αντιπαραγωγικών αποτελεσμάτων, ιδίως δε του κινδύνου δημιουργίας πλεονασματικής παραγωγικής ικανότητας, ή ικανότητας που έχει αρνητικές επιπτώσεις στην πολιτική διατήρησης των αλιευτικών πόρων, στο πλαίσιο του Πολυετούς Εθνικού Στρατηγικού Σχεδίου Ανάπτυξης».

6. Στην παράγραφο 1γ’ του άρθρου 23, προστίθεται εδάφιο, ως ακολούθως:

«Στους παραβάτες της παραπάνω προθεσμίας, των τριών (3) μηνών, επιβάλλονται οι κυρώσεις της παραγράφου 3δ’ του άρθρου 25 του παρόντος. Σε περίπτωση μη υποβολής αίτησης δώδεκα (12) μήνες μετά τη λήξη της έγκρισης ίδρυσης, ο φορέας της μονάδας παύει να έχει το δικαίωμα της ανανέωσης της».

7. Στην παράγραφο 1β’ του άρθρου 25, προστίθεται εδάφιο, ως ακολούθως:

«Κατά την εφαρμογή της παρούσας παραγράφου, η κατάσχεση και η δήμευση, δεν αφορά τον εκτρεφόμενο πληθυσμό, για τις περιπτώσεις μη ελεύθερης, στην πρότερη κατάσταση, απόδοσης από το μισθωτή στο Ελληνικό Δημόσιο των υδάτινων εκτάσεων, σύμφωνα με την παράγραφο 6 του άρθρου 13 του παρόντος. Ο εκτρεφόμενος πληθυσμός στις περιπτώσεις αυτές, αν δεν εξαλιευθεί εντός της προθεσμίας των είκοσι (20) ημερών της περίπτωσης α’ της παρούσας παραγράφου, πωλείται με απόφαση του Συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης με την παραπάνω διαδικασία και το αποτέλεσμα, αφαιρουμένων των δαπανών, αποδίδεται στο νόμιμο φορέα της μονάδας».

8. Μετά την περίπτωση γ’ της παραγράφου 3 του άρθρου 25, προστίθεται περίπτωση δ’, ως ακολούθως:

«δ). Σε όσους παραβιάζουν την προθεσμία υποβολής της αίτησης αναμίσθωσης υδάτινης έκτασης, της παραγράφου 2 του άρθρου 7 του παρόντος και την προθεσμία υποβολής της αίτησης ανανέωσης της έγκρισης ίδρυσης μονάδας υδατοκαλλιέργειας, της παραγράφου 1γ’ του άρθρου 23 του παρόντος, επιβάλλεται πρόστιμο, ως εξής:

i. ίσο με το 25% του καταβαλλόμενου ετήσιου μισθώματος, για κάθε μήνα καθυστέρησης υποβολής της αίτησης και μέχρι τη λήξη της μίσθωσης, ή της έγκρισης ίδρυσης.
ii. ίσο με το ύψος του καταβαλλόμενου ετήσιου μισθώματος, για κάθε μήνα μετά τη λήξη της μίσθωσης, ή της έγκρισης ίδρυσης και για δώδεκα (12) μήνες κατά ανώτατο όριο.
Για την εφαρμογή της παρούσας παραγράφου, ο μήνας υπολογίζεται ολόκληρος, ως τριάντα (30) ημέρες από την πρώτη ημέρα έναρξής του, ανεξάρτητα από την ημερομηνία υποβολής της αίτησης».

Στις παραγράφους 5, 6 α και 8, του τροποποιημένου άρθρου 25, να προστεθεί και η περίπτωση δ’ της παραγράφου 3 αυτού.

Άρθρο 14 Τουριστική αξιοποίηση βοηθητικών σκαφών υδατοκαλλιέργειας – Τροποποίηση περ. β) παρ. 1 άρθρου 175 ν. 4070/2012

Να προστεθεί:

Ειδικά οι δραστηριότητες αλιευτικού τουρισμού, αποκλειστικά εντός λιμνοθαλασσών και εξαιτίας του μικρού βάθους πλεύσης μπορούν, κατά παρέκκλιση των γενικών διατάξεων, να ασκούνται με χρήση σκάφους εφόσον ισχύουν στο σύνολό τους οι εξής προϋποθέσεις:
– τύπος σκάφους «πριάρι»
– ελάχιστο μήκος 8 μέτρα,
– ελάχιστη ισχύ μηχανής 15 HP,
– ο ιδιοκτήτης του σκάφους να ασκεί επαγγελματική αλιεία στην συγκεκριμένη λιμνοθάλασσα
– κατά τα λοιπά σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στην άδεια πλόων

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΩΝ ΥΔΑΤΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΩΝ Άρθρο 14 Τουριστική αξιοποίηση βοηθητικών σκαφών υδατοκαλλιέργειας – Τροποποίηση περ. β) παρ. 1 άρθρου 175 ν. 4070/2012 και
Άρθρο 15: Δυνατότητα άσκησης αλιευτικού τουρισμού από βοηθητικά σκάφη υδατοκαλλιέργειας – Τροποποίηση παρ. 3 άρθρου 177 ν. 4070/2012

Με τα άρθρα 14 και 15 του παρόντος νομοσχεδίου προωθείται η διεύρυνση των σκαφών που δύνανται να ασκήσουν αλιευτικό τουρισμό, με την προσθήκη στα επαγγελματικά σκάφη αλιείας των «βοηθητικών σκαφών υδατοκαλλιέργειας». Η προσθήκη αυτή είναι όλως αντίθετη με τους σκοπούς του αλιευτικού τουρισμού και δημιουργεί άνισους όρους ανταγωνισμού σε ό,τι αφορά την άσκηση μιας δραστηριότητα που αποτελεί ένα καίριο εργαλείο για την επίτευξη των στόχων της βιώσιμης αλιείας και της προστασίας του περιβάλλοντος, καθώς και σημαντικό εναλλακτικό μέσο βιοπορισμού για τους αλιείς.

Ο αλιευτικός τουρισμός, όπως ορίζεται στο άρθρο 175 του ν. 4070/2012, αποτελεί «ειδική μορφή τουρισμού, η οποία συνίσταται στην παροχή τουριστικών υπηρεσιών συνδεδεμένων με την αλιεία, τη σπογγαλιεία, την υδατοκαλλιέργεια και τις σχετικές με αυτές πρακτικές και τεχνικές, παραδόσεις και τοπικά έθιμα, τα τοπικά προϊόντα, την παραδοσιακή κουζίνα και τοπική γαστρονομία». Η ισχύουσα νομοθεσία ορθώς δίνει τη δυνατότητα άσκησης της ειδικής αυτής μορφής τουρισμού σε αλιευτικά σκάφη και επαγγελματίες αλιείς οι οποίοι έχουν τις απαιτούμενες γνώσεις σχετικά με τις πρακτικές και τεχνικές παραδόσεις. Αντίθετα, η άσκηση αλιευτικής δραστηριότητες σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί αντικείμενο των δραστηριοτήτων των βοηθητικών σκαφών υδατοκαλλιέργειας. Σύμφωνα το άρθρο 17 του ν. 4150/2013, ως «βοηθητικό σκάφος υδατοκαλλιεργειών» ορίζεται «κάθε σκάφος ή πλωτό ναυπήγημα, ανεξαρτήτως χωρητικότητας, το οποίο προορίζεται να χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά για σκοπούς υποστήριξης της υδατοκαλλιεργητικής δραστηριότητας, ιδίως για μεταφορά προσωπικού, ιχθυοτροφών, εφοδίων, ρυμούλκηση κλωβών, δεξαμενών, της φύλαξης». Τα σκάφη αυτά, σε αντίθεση με τα επαγγελματικά αλιευτικά σκάφη και τους επαγγελματίες αλιείς, δεν διαθέτουν άδεια αλιείας ούτε τον κατάλληλο εξοπλισμό για τη διενέργεια των δραστηριοτήτων αυτών.

Επιπλέον, θα πρέπει να σημειωθεί ότι σε ό,τι αφορά τις προϋποθέσεις και τους όρους για την άσκηση αλιευτικού τουρισμού από επαγγελματίες αλιείς η υπ’ αριθμ. 414/2354/2015 κοινή υπουργική απόφαση παρέχει τις κατάλληλες διασφαλίσεις ότι οι επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται σε αυτό το αντικείμενο κατέχουν τις κατάλληλες γνώσεις σχετικά με τις μεθόδους και τεχνικές αλιείας σύμφωνα με τη εθνική και ενωσιακή αλιευτική νομοθεσία (βλ. άρθρο 3 παρ. 2 στοιχ. α΄) καθώς και τον απαιτούμενο αλιευτικό εξοπλισμό και εργαλεία. Τα εχέγγυα αυτά είναι κρίσιμα για την άσκηση αλιευτικού τουρισμού από τα επαγγελματικά αλιευτικά σκάφη. Καμία τέτοια διασφάλιση δεν προβλέπεται για τα βοηθητικά σκάφη υδατοκαλλιέργειας.

Τέλος, η προωθούμενη διάταξη δημιουργεί άνισους όρους ανταγωνισμού μεταξύ των επαγγελματιών αλιέων οι οποίοι έχουν επενδύσει χρήματα για τις απαιτούμενες άδειες και για τον κατάλληλο εξοπλισμό για τα σκάφη τους, και άλλων επαγγελματιών που ασκούν όλως διαφορετικές δραστηριότητες μη σχετιζόμενες με την αλιεία. 

Οι προωθούμενες διατάξεις (άρθρα 14-15) του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου θα πρέπει να αποσυρθούν.