1. Δεσμεύονται, κατόπιν αιτιολογημένης έκθεσης ή πρακτικού των ελεγκτών των αρμοδίων αρχών, ανάλογα αν πρόκειται, αντίστοιχα, για τρόφιμα ή ζωοτροφές, σε όλα τα στάδια της παραγωγής, αποθήκευσης, διακίνησης και διάθεσης αυτών, τα παρακάτω:
α) τρόφιμα ή ζωοτροφές, τα οποία είναι νοθευμένα, αν δεν προκύπτει θέμα ασφάλειας αυτών.
β) τρόφιμα ή ζωοτροφές μη κανονικά ως προς την επισήμανση ή την παρουσίασή τους, αν προκύπτει, κατά περίπτωση, παραπλάνηση των καταναλωτών.
γ) τρόφιμα, στα οποία διατυπώνονται ισχυρισμοί διατροφής ή υγείας, οι οποίοι δεν συμμορφώνονται προς τις απαιτήσεις της σχετικής νομοθεσίας.
δ) τρόφιμα μη ασφαλή, των οποίων η χρήση μπορεί να προκαλέσει αρνητικές συνέπειες στην υγεία συγκεκριμένης κατηγορίας καταναλωτών, λόγω έλλειψης σημαντικών πληροφοριών επί της επισήμανσης.
ε) τρόφιμα ή ζωοτροφές μη κανονικά ως προς την επισήμανσή τους κατά το στάδιο της τελικής διάθεσής τους στον καταναλωτή, λόγω έλλειψης αναγραφής των ενδείξεων στην ελληνική γλώσσα.
στ) τρόφιμα μη κανονικά ως προς τις προδιαγραφές ποιότητας.
ζ) τρόφιμα ή ζωοτροφές, για τα οποία δεν είναι δυνατή η οριστική αξιολόγηση του κινδύνου, χωρίς τη διενέργεια εργαστηριακών αναλύσεων.
η) σε κάθε άλλη περίπτωση που οι αρμόδιες αρχές κρίνουν ότι υπάρχει ανάγκη για δέσμευση.
2. Πριν τη δέσμευση τροφίμων, στις περιπτώσεις β, γ, ε και στ της παρ. 1 ή πριν τη δέσμευση ζωοτροφών, στις περιπτώσεις β και ε της παρ. 1, η αρμόδια αρχή, προβαίνει στη διατύπωση συστάσεων, τάσσοντας εύλογο χρόνο συμμόρφωσης, σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 5.
Αν η επιχείρηση δεν συμμορφωθεί προς τη σύσταση της αρμόδιας αρχής ή είναι υπότροπη, οι αρμόδιες αρχές προβαίνουν σε δέσμευση των τροφίμων ή ζωοτροφών.
3. Η έκθεση ή το πρακτικό δέσμευσης κοινοποιείται στην επιχείρηση, σύμφωνα με το άρθρο 40.
4. Στην έκθεση ή στο πρακτικό δέσμευσης γίνεται αναφορά για το δικαίωμα της επιχείρησης τροφίμων ή ζωοτροφών να καταθέσει ένσταση προς την υπηρεσία, στην οποία ανήκουν οι ελεγκτές που εξέδωσαν την έκθεση ή το πρακτικό δέσμευσης, εντός πέντε (5) εργασίμων ημερών. Επί μικτών κλιμακίων ελεγκτών, η ένσταση κατατίθεται στην υπηρεσία που συγκρότησε το κλιμάκιο.
Επί της ένστασης, οι ελεγκτές, που εξέδωσαν την έκθεση ή το πρακτικό δέσμευσης, εκδίδουν αιτιολογημένη απόφαση εντός προθεσμίας πέντε (5) εργασίμων ημερών, την οποία κοινοποιούν άμεσα στην επιχείρηση, σύμφωνα με το άρθρο 40. Η απόφαση των ελεγκτών επί της ένστασης είναι οριστική, ανέκκλητη και εκτελεστή.
Αν δεν υποβληθεί ένσταση εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας, η έκθεση ή το πρακτικό δέσμευσης των ελεγκτών θεωρούνται οριστικά, ανέκκλητα και εκτελεστά.
5. Μετά τη συμμόρφωση της επιχείρησης με τις προβλεπόμενες απαιτήσεις της νομοθεσίας ή μετά τη λήψη αρνητικών αποτελεσμάτων εργαστηριακών αναλύσεων στην περίπτωση ζ της παρ. 1, η αποδέσμευση των δεσμευμένων τροφίμων ή ζωοτροφών γίνεται αυτεπάγγελτα από την υπηρεσία στην οποία ανήκουν οι ελεγκτές ή κατόπιν έγγραφης αίτησης προς αυτή. Οι ελεγκτές επαληθεύουν την αποκατάσταση των προβλεπόμενων απαιτήσεων της νομοθεσίας και συντάσσουν προς τούτο πρακτικό αποδέσμευσης. Επί μικτών κλιμακίων ελεγκτών, η αίτηση αποδέσμευσης κατατίθεται στην υπηρεσία που συγκρότησε το κλιμάκιο.
ΑΡΘΡΟ 8 : ΔΕΣΜΕΥΣΗ
Παρ. 1 :
Τη στιγμή κατά την οποία δίνονται αναλυτικά στα εδάφια α) έως στ) συγκεκριμένες προϋποθέσεις για τη δέσμευση των τροφίμων, θεωρούμε ότι είναι εκ περισσού και δίνουν τη δυνατότητα για αυθαιρεσίες οι ασαφείς αναφορές των περιπτώσεων ζ) και η).
Αν υπάρχει κατά νου κάποια άλλη περίπτωση συγκεκριμένη να αναφερθεί με μεγαλύτερη σαφήνεια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην περίπτωση που ο υπεύθυνος επιχείρησης καταθέσει ένσταση, αυτή εξετάζεται από τους ίδιους ελεγκτές που προχώρησαν στη δέσμευση των τροφίμων. Συγκεκριμένα αναφέρεται «Επί της ένστασης, οι ελεγκτές, που εξέδωσαν την έκθεση ή το πρακτικό δέσμευσης, εκδίδουν αιτιολογημένη απόφαση εντός προθεσμίας πέντε (5) εργασίμων ημερών, την οποία κοινοποιούν άμεσα στην επιχείρηση, σύμφωνα με το άρθρο 40. Η απόφαση των ελεγκτών επί της ένστασης είναι οριστική, ανέκκλητη και εκτελεστή». Το άξιον προσοχής εδώ είναι ότι οι ίδιοι ελεγκτές προχώρησαν στη δέσμευση κατόπιν αιτιολογημένης εκθέσεως. Θεωρούμε λοιπόν ότι η εξέταση της ένστασης πρέπει να γίνεται από τριμελή επιτροπή στην οποία θα συμμετέχουν ελεγκτές άλλοι από αυτούς που προχώρησαν στη δέσμευση, ειδάλλως δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης αυτής της διαδικασίας.
Στο σημείο 1η προβλέπεται ότι οι αρμόδιες αρχές μπορούν να προχωρήσουν σε δέσμευση, «σε κάθε άλλη περίπτωση που οι αρμόδιες αρχές κρίνουν ότι υπάρχει ανάγκη για δέσμευση». Το σημείο αυτό θεωρούμε ότι πρέπει να απαλειφθεί και να διευκρινιστούν πλήρως τα κριτήρια και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες οι αρμόδιες αρχές θα προχωρούν σε δέσμευση προϊόντων. Παράλληλα στο σημείο 1στ αναφέρεται ότι «τρόφιμα μη κανονικά ως προς τις προδιαγραφές ποιότητας» δεσμεύονται. Αναρωτιόμαστε λοιπόν πώς και πού ορίζονται οι προδιαγραφές ποιότητας για τα τρόφιμα. Πουθενά στην ενωσιακή και εθνική νομοθεσία δεν περιγράφονται σαφώς τα κριτήρια ποιότητας των διαφόρων κατηγοριών τροφίμων (πλην του γάλατος).
Στο σημείο 5 του ιδίου άρθρου προβλέπεται ότι η αποδέσμευση των τροφίμων γίνεται είτε αυτεπάγγελτα από την αρμόδια υπηρεσία είτε κατόπιν αιτήσεως από την επιχείρηση. Θεωρούμε ότι εφόσον «η αποδέσμευση γίνεται κατόπιν συμμόρφωσης της επιχείρησης με τις προβλεπόμενες απαιτήσεις της νομοθεσίας ή μετά τη λήψη αρνητικών αποτελεσμάτων εργαστηριακών αναλύσεων», η αποδέσμευση πρέπει να γίνεται αυτεπάγγελτα για οικονομία χρόνου και απλούστευση των διαδικασιών.
Σε περίπτωση νοθευμένων τροφίμων ή ζωοτροφών σωστό θα ήταν να υπάρχει εργαστηριακή ποιοτική ή/και ποσοτική επιβεβαίωση προκειμένου να υπάρχει απόφαση για την ασφάλειά τους ή όχι.
Δεδομένης της ύπαρξης ευαλλοίωτων τροφίμων η παράγραφος 4 να γίνει: «Στην έκθεση ή στο πρακτικό δέσμευσης γίνεται αναφορά για το δικαίωμα της επιχείρησης τροφίμων ή ζωοτροφών να καταθέσει ένσταση προς την υπηρεσία, στην οποία ανήκουν οι ελεγκτές που εξέδωσαν την έκθεση ή το πρακτικό δέσμευσης, εντός μιας (1) εργάσιμης ημέρας.Επί μικτών κλιμακίων ελεγκτών, η ένσταση κατατίθεται στην υπηρεσία που συγκρότησε το κλιμάκιο.
Επί της ένστασης, ο προϊστάμενος της υπηρεσίας στην οποία έχει κατατεθεί η ένσταση , με απόφασή του προβαίνει στη συγκρότηση τριμελούς επιτροπής ελεγκτών της ίδιας ειδικότητας με τον αρχικό ελεγκτή( συμπεριλαμβάνεται ο ελεγκτής που προέβη στην αρχική δέσμευση ) εντός επίσης μιας (1) εργάσιμης ημέρας . Οι ελεγκτές που ορίστηκαν στην επιτροπή επανεξέτασης εκδίδουν αιτιολογημένη απόφαση εντός προθεσμίας μιας (1) εργάσιμης ημέρας, την οποία κοινοποιούν άμεσα στην επιχείρηση, σύμφωνα με το άρθρο 40. Η απόφαση των ελεγκτών επί της ένστασης είναι οριστική, ανέκκλητη και εκτελεστή.
Αν δεν υποβληθεί ένσταση εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας, η έκθεση ή το πρακτικό δέσμευσης των ελεγκτών θεωρούνται οριστικά, ανέκκλητα και εκτελεστά.»
Σχετικά με το σημείο 1-(δ)
Υπάρχουν περιπτώσεις όπου το κόστος της διόρθωσης της επισήμανσης των προϊόντων είναι μεγαλύτερο από το κόστος καταστροφής ή το κόστος επαναποστολής στην χώρα από την οποία ήρθαν (στην περίπτωση εισαγόμενων προϊόντων). Συνεπώς οι εταιρίες επιλέγουν την καταστροφή των προϊόντων. Αν π.χ. μια εταιρία εισάγει 80.000 τεμάχια σοκολάτας τα οποία κρίθηκαν «Μη- ασφαλή» λόγω μη αναγραφής της φράσης «περιέχει ίχνη αραχίδων», ή της φράσης «περιέχει ίχνη γάλακτος» το κόστος από τις εργατοώρες για την επικόλληση 80.000 αυτοκόλλητων με την εν λόγω φράση είναι τεράστιο για την εταιρία.
Θα έπρεπε νομοθετικά να δίνεται το δικαίωμα στην επιχείρηση η οποία δεν επιθυμεί να διορθώσει την επισήμανση του τροφίμου να μπορεί να παραχωρήσει δωρεάν τα τρόφιμα αυτά σε κοινωνικές δομές του κράτους π.χ. σε κοινωνικά παντοπωλεία, με την απαραίτητη προϋπόθεση της τοποθέτησης μιας μεγάλης επιγραφής που να αναγράφει «περιέχει ίχνη αραχίδων ή περιέχει ίχνη γάλακτος – αν είστε αλλεργικοί μην το καταναλώσετε».
Δυστυχώς ο νομοθέτης ούτε είχε ούτε έχει την πρόθεση να δώσει μια πολύ καλή διέξοδο τόσο στις εταιρίες όσο και στις κοινωνικές δομές του κράτους.
1.β)Ο όρος ¨μη κανονικά¨υπάρχει μόνο στην ΚΥΑ 15523 αρα εφαρμόζεται μονο στη λιανικη.
Οταν τα τρόφιμα δεν φέρουν τις υποχρεωτικές ενδείξεις, αλλά δεν οδηγούν σε πλάνη τον καταναλωτή, δεν δεσμεύονται;
ε) Ο κανονισμός λέει ¨ενδείξεις σε γλώσσα κατανοητή στην χὠρα διάθεσης του τροφίμου¨…άρα η μόνη κατανοητή γλώσσα στην χώρα μας είναι τα ελληνικά; Αυτό δεν θα θεωρηθεί παρεμπόδιση του εμπορίου από τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ;
στ) Η ποιότητα ΔΕΝ αποτελεί αντικείμενο κανενός από τους ΕΚ του πακέτου υγιεινής…γιατί αυτό θα πρέπει να γίνει στην Ελλάδα;
2. Δηλαδή η αρμόδια αρχή, την πρώτη φορά που διαπιστώνει αυτές τις μη συμμορφώσεις κάνει απλά μία σύσταση…δεν μπορεί να κάνει δέσμευση. Δηλαδή δεν πειραζει και πολύ να παραπλανούμε, δεν πειράζει να επικαλούμαστε διατροφικούς ισχυρισμούς ή υγείας…
4. Το διάστημα των 5 ημερών είναι παρα πολύ μεγάλο, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ευπαθή και ευαλλοίωτα προιόντα. Τι νόημα έχει η ένσταση, αν την έκθεση αιτιολογημένης απόφασης την συντάσσουν οι ΙΔΙΟΙ αρχικοί υπάλληλοι που έκαναν την δέσμευση; Η αρχική δέσμευδη δεν ήταν επαρκώς δικαιολογημένη; Υπάρχει περίπτωση να αλλάξουν γνώμη;
Και σε αυτό το άρθρο, πέραν του άρθρου 6, θα πρέπει να διευκρινιστεί, πως στην περίπτωση που τα τρόφιμα ή ζωοτροφές λόγω μη συμμόρφωσης ή απορρίψεως της ενστάσεως και οριστικής δεσμεύσεως των προϊόντων του παραγωγού ή κατόχου καταστούν αυτά ακατάλληλα για την αρχική χρήση για την οποία προορίζονταν αυτόματα θα πρέπει να θεωρούνται και να χαρακτηρίζονται ως ΖΩΙΚΑ ΥΠΟΠΡΟΪΌΝΤΑ(ΖΥΠ) ταξινομούμενα ανάλογα με το βαθμό επικινδυνότητας τους για τη δημόσια Υγεία και στην αντίστοιχη κατηγορία είτε 1 ή 2 ή 3 και να τυγχάνουν υποχρεωτικά από τους παραγωγούς ανάλογης διαχείρισης βάσει των Κοινοτικών (142/2011, ΕΚ 1069/2009, Π.Δ 211/2006)και Εθνικών διατάξεων που ορίζουν αναλυτικά την ασφαλή για τη δημόσια υγεία διαχείριση ΖΥΠ.
οι 5 ημέρες δέσμευσης των προιόντων, είναι πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα για κάποιες ευαλοίωτες κατηγορίες τροφίμων. ουσιαστικά για κάποια νωπά τρόφιμα είναι σαν να τα καταστρέφεις ήδη πριν βγει η τελική απόφαση.
Επίσης τα κριτήρια δέσμευσης είναι πολύ ασαφή. π.χ στο στ) τρόφιμα μη κανονικά ως προς τις προδιαγραφές ποιότητας. Ποιές προδιαγραφές ποιότητας? ποιος τις ορίζει σε κάθε κατηγορία τροφίμου?
επίσης το τελευταίο κριτήριο δέσμευσης, δηλ. δέσμευση προιόντων όταν κρίνουν οι αρμόδιες αρχές.αυτό επουδενή δεν θα πρέπει να εφαρμοστεί για ευνόητους λόγους.
τα κριτήρια θα πρέπει να είναι ακριβώς καθορισμένα και με κάθε λεπτομέρεια για αποφυγή ζημειών σε επιχειρήσεις.
θεωρώ πως θα πρέπει να διευκρινιστεί και σε αυτό το άρθρο πέραν του άρθρου 6, πως στην περίπτωση που τα τρόφιμα ή ζωοτροφές λόγω μη συμμόρφωσης ή απορρίψεως της ενστάσεως και οριστικής δεσμέυσεως των προϊόντων του παραγωγού ή κατόχου καταστούν αυτά ακατάλληλα για την αρχική χρήση για την οποία προορίζονταν ήτοι τα τρόφιμα για κατανάλωση απο τον άνθρωπο και αντίστοιχα οι ζωοτροφές για κατανάλωση απο τα ζώα αυτόματα θα πρέπει να θεωρούνται και να χαρακτηρίζονται ως ΖΩΙΚΑ ΥΠΟΠΡΟΪΌΝΤΑ(ΖΥΠ) ταξινομούμενα ανάλογα με το βαθμό επικινδυνότητας τους για τη δημόσια Υγεία και στην αντίστοιχη κατηγορία είτε 1 ή 2 ή 3 και να τυγχάνουν υποχρεωτικά από τους παραγωγούς ανάλογης διαχείρισης βάσει των Κοινοτικών (142/2011, ΕΚ 1069/2009, Π.Δ 211/2006)και Εθνικών διατάξεων που ορίζουν αναλυτικά την ασφαλή για τη δημόσια υγεία διαχείριση ΖΥΠ.
Το χρονικό διάστημα των 5 ημερών ,για ορισμένες κατηγορίες ευπαθών και ευαλλοίωτων τροφίμων είναι πάρα πολύ μεγάλο και υπάρχει κίνδυνος είτε να αλλοιωθούν τα τρόφιμα είτε να λήξουν. Γι΄αυτόν τον λόγο και για ορισμένες κατηγορίες τροφίμων( ευαλλοίωτα, σύντομη ημ. λήξης) τα χρονικά περιθώρια να μειώνονται στις 24 ώρες και για την δέσμευση αλλά και για την ένσταση-τελική απόφαση.
Οι ελεγκτές που διενεργούν την δέσμευση δεν θα είναι οι ίδιοι με αυτούς που θα εξετάσουν την ένσταση εκτός από έναν εκ των πρωτοενεργησάντων την δέσμευση.. Η επιτροπή εξέτασης της ένστασης να είναι τριμμελής.
Στις προυποθέσεις της δέσμευσης δεν αναφέρεται πουθενά η εφαρμογή του Καν. της ΕΕ σχετικά με τα συστατικά του/των τροφίμου/μων, το ποσοστό τους,οι αλλεργιογόνες ουσίες καθώς και οι πιθανές μεταλλαγμένες μορφές αυτού/ών.( Καν. ΕΕ 13/2000, Καν. ΕΕ 1830/2003,Καν.ΕΕ 1829/2003 και Καν. ΕΕ 1924/2006 +(διορθωτικό).
Σε κανένα σημείο του άρθρου δεν γίνεται μνεία στα υλικά και αντικείμενα που προορίζονται να έρθουν σε επαφή με τρόφιμα. Τι υποτίθεται ότι θα κάνει εφεξής ένα κλιμάκιο ελέγχου το οποίο βρίσκει υλικά σε επαφή μη κανονικά ως προς την επισήμανση στη λιανική πώληση; Με ποια νομική βάση θα διενεργεί την δέσμευση; Με ποια νομική βάση θα διενεργείται δεσμευτική δειγματοληψία στα υλικά συσκευασίας; για παράδειγμα;
Πού προβλέπεται αυτό σε αυτό το άρθρο; Εγώ προσωπικά δεν το βλέπω ΠΟΥΘΕΝΑ.
Και σε αυτό το άρθρο, αλλά και σε όλο το νομοσχέδιο, ο νομοθέτης δείχνει να ΑΓΝΟΕΙ σχεδόν παντελώς τόσο τις διατάξεις του Κανονισμού 1935/2004, όσο και του Κανονισμού 2023/2006, οι οποίες αφορούν τα υλικά και αντικείμενα που προορίζονται να έλθουν σε επαφή με τρόφιμα. Θα πρέπει επειγόντως να ληφθούν υπ΄όψιν οι ανωτέρω Κανονισμοί προκειμένου να είναι δυνατός ο επίσημος έλεγχος στα υλικά και αντικείμενα που προορίζονται να έλθουν σε επαφή με τρόφιμα (υλικά συσκευασίας, μηχανολογικός εξοπλισμός επιχειρήσεων τροφίμων, αντικείμενα καθημερινής χρήσης όπως πιάτα, κουτάλια, κ.α.) Ο έλεγχος των ΥΑΕΤ αποτελεί ΑΝΑΠΟΣΠΑΣΤΟ μέρος του επισήμου ελέγχου τροφίμων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Της οποίας από ότι θυμάμαι είμαστε ακόμα Κράτος – Μέλος.
Να μπει ένα όριο πχ 10 κιλά για προϊόντα ,τρόφιμα με μικρή ευπάθεια (άλευρα μαρμελάδες κτλ) που η κατάσχεση τους να μην αποτελεί αίτιο διοικητικής ποινής εάν αποτελεί αίτιο η απλή αμέλεια .
Για τα ευπαθή το όριο να είναι 5 κιλά, να εξαιρούνται τα πολύτιμα τρόφιμα (αυγοτάραχο κτλ)
ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΓΙΝΕΤΑΙ
Άρθρο 8-Δέσμευση
Μήπως η Υπηρεσία (στην οποία ανήκουν και οι ελεγκτές που εξέδωσαν την έκθεση ή το πρακτικό δέσμευσης) θα πρέπει να εξετάσει την ένσταση και όχι οι ίδιοι οι ελεγκτές εκ νέου;