Υπουργός Επικρατείας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Delia Velculescu' | 30 Ιουλίου 2015, 20:02

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το πρόβλημα δεν είναι οι ορισμοί, αν απαντώνται στη διεθνή βιβλιογραφία και με ποιά συχνότητα. Το ζήτημα είναι αν οι ορισμοί αυτοί χρησιμοποιούνται με την δέουσα μεθοδολογική συνέπεια για να αιτιολογήσουν μια πρόταση νόμου, η οποία ως γνωστόν δεν είναι ακαδημαϊκή άσκηση ή μεταφυσική πραγματεία, αλλά συγκεκριμένο σχέδιο άσκησης πολιτικής, με πολύ συγκεκριμένες πρακτικές συνέπειες. Το ερώτημα δεν είναι λοιπόν αν υφίσταται και υπό ποιές περιστάσεις διεξάγεται επί παραδείγματι η "δημοσιογραφική διαμεσολάβηση", αλλά αν η χρήση του όρου είναι δόκιμη στο πλαίσιο ενός σχεδιου νόμου που επιχειρεί να θέσει υπό τον έλεγχο μιας συγκεκριμένης κυβερνητικής δομής ένα ευρύτατο φάσμα πολιτικών που εκ των ορισμών καταφανώς δεν της αρμόζουν. Ενδεικτικά, η έννοια της δημόσιας διπλωματίας είναι σαφής αρμοδιότητα του ΥΠΕΞ, η εποπτεία του τοπίου των ρ/τ ΜΜΕ υπάγεται στην αρμοδιότητα ανεξάρτητης διοικητικής αρχής (αφήνω κατα μέρος την κρατική διαφήμιση και τον επιμερισμό της διότι είναι θλιβερό απομεινάρι άλλων εποχών) και η πλουραλιστική και έγκυρη ενημέρωση της ελληνικής κοινής γνώμης πρέπει να παρέχεται από τα ανεξάρτητα και πολυφωνικά ΜΜΕ. Η εσωτερική κοινή γνώμη έχει τις δικές της ιδιότητες που καθορίζουν και τα εργαλεία και τις (δημοκρατικές) διαδικασίες που επιβάλλεται κάποιος να χρησιμοποιήσει για την ενημέρωση της. Στον αντιποδα, η διεθνής κοινή γνώμη έχει τις δικές της διακριτές ιδιότητες που με τη σειρά τους καθορίζουν τα εργαλεία και τις διαδικασίες που πρέπει ένα κράτος να ενεργοποιήσει για την ενημέρωση και ει δυνατόν τον επηρεασμό της υπερ των συμφερόντων και της ασφαλειας του. Όταν όλες αυτές οι απολύτως διακριτές έννοιες τίθενται σε ένα ενιαίο πλαίσιο ως να ήσαν διαφορετικές εκφάνσεις και πτυχές μιας, ενιαίας και συμπαγούς αρμοδιότητας, τότε ευλόγως εγείρονται σοβαρα ερωτηματικά που πολύ εποικοδομητικά έθεσε η πλειονότητα των συμμετεχόντων στην συζήτηση.