Αρχική Αδειοδότηση παρόχων περιεχομένου επίγειας ψηφιακής τηλεοπτικής ευρυεκπομπής ελεύθερης λήψηςΆρθρο 08: Περιεχόμενο εκπεμπόμενου προγράμματοςΣχόλιο του χρήστη ΙΩΑΝΝΗΣ Π. | 9 Αυγούστου 2015, 16:57
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΙΩΑΝΝΗΣ Π.' | 9 Αυγούστου 2015, 16:57

    Συμφωνώ γενικώς με τη ΣΟΦΙΑ και εξειδικεύω εντοπίζοντας ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ στα ιδιωτικά κανάλια, τα οποία πρέπει να διορθωθούν : ΠΡΟΒΛΗΜΑ Α: ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΙΔΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ Κάποιες ώρες της ημέρας εκπέμπονται εκπομπές του ίδιου είδους (για παράδειγμα το μεσημέρι κουτσομπολίστικες εκπομπές, το πρωί ατέλειωτες ενημερωτικές εκπομπές), οπότε ο τηλεθεατής δεν έχει επιλογή να δει κάτι άλλο ΠΡΟΒΛΗΜΑ Β: ΕΙΔΗΣΕΙΣ Ή ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΓΝΩΜΗΣ ΜΕ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ; Οι ειδήσεις είναι μετασχηματισμένες σε συζητήσεις / εκπομπές γνώμης με απρόβλεπτη διάρκεια και «τέντωμα» των πρώτων θεμάτων (το πολιτικό στίγμα, η επιλεκτικότητα και η μεθοδολογία τους είναι και αυτά μεγάλα ζητήματα), οπότε ο τηλεθεατής έχει την επιλογή είτε να καθηλωθεί και να περιμένει απρόβλεπτο χρόνο για να ακούσει τις ειδήσεις ή να μην δει καθόλου ΠΡΟΒΛΗΜΑ Γ: ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗ ΔΗΛΩΣΕΩΝ ΣΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ Οι εκφωνητές και ρεπόρτερ των ειδήσεων αποδίδονται στη μεταφορά και ανάγνωση οπτικοποιημένων δηλώσεων και δε διευκολύνουν τον τηλεθεατή να βγάλει συμπέρασμα (η εκφώνηση γίνεται με χρωματισμένο ύφος και τρόπο, έτσι ώστε να επηρεαστεί ο τηλεθεατής στην κατεύθυνση που επιθυμεί το κανάλι). Έτσι, οποιοδήποτε ψέμα γράφεται σε μία δήλωση, με τον τρόπο αυτό μεταδίδεται και γίνεται αντιληπτό ως αλήθεια, οπότε διαδίδεται το ψέμα και αποκρύπτεται η αλήθεια (παράδειγμα : «Αρνήθηκε να μας δει ο υπουργός», «Δεν αρνήθηκα να τους δω». Τελικά τι έγινε ;). Επίσης ενθαρρύνονται όλοι να γράφουν και ψέματα για να υπερασπιστούν τη θέση τους, αφού αυτά θα αναμεταδοθούν ως αλήθειες. Άλλο παράδειγμα που προβλήθηκε κατά κόρον: «Για να βγεις από την ευρωζώνη πρέπει να βγεις πρώτα από την Ε.Ε.» ΠΡΟΒΛΗΜΑ Δ: ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΜΕ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΛΥΣΗ Οι εκφωνητές και ρεπόρτερ των ειδήσεων παρουσιάζουν τα γεγονότα αλλά συνήθως αποκρύπτουν τη μεγάλη ή μικρή σημασία τους, με αποτέλεσμα το τηλεθεατής να αδυνατεί να σχηματίσει γνώμη. Η δημιουργία συζήτησης με καλεσμένους που υποστηρίζουν αντίθετες απόψεις δημιουργεί την αίσθηση της πολυφωνίας αλλά δεν επιτρέπει τον τηλεθεατή να βγάλει συμπέρασμα. Για σύγκριση, στα δικαστήρια οι δύο αντίδικοι υποστηρίζουν αντίθετες απόψεις αλλά ο δικαστής που τους ακούει έχει όλα τα στοιχεία και γνωρίζει και το νόμο, ενώ οι τηλεθεατές ούτε γνωρίζουν όλα τα στοιχεία ούτε το νόμο. ΑΝΤΙΘΕΤΑ, εάν υπάρχει ανάλυση της είδησης, από τον εκφωνητή ή έναν αναλυτή που κρίνεται, ο τηλεθεατής μπορεί να βγάλει συμπέρασμα