Αρχική Ηλεκτρονικό Σύστημα Διάθεσης Διαφημιστικού ΧρόνουΆρθρο 08 – Διακανονισμός των ΣυναλλαγώνΣχόλιο του χρήστη ΕΣΡ | 15 Ιουλίου 2016, 12:50
Υπουργός Επικρατείας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Άρθρο 8 παρ. 1Α Η προβλεπόμενη στο άρθρο 8 παρ. 1Α ΣχΝ εξουσία «παρακολούθησης της συναλλακτικής συμπεριφοράς των Συμμετεχόντων στο Σύστημα, σε συνεργασία με τον Ρυθμιστή» που απονέμεται στο Διαχειριστή είναι διατυπωμένη αόριστα και δύναται να ερμηνευθεί ως εξουσία παρακολούθησης της εν γένει συναλλακτικής συμπεριφοράς των συμμετεχόντων (δηλ. όχι αυστηρά της συμπεριφοράς τους αποκλειστικά σε συναλλαγές μέσω του Συστήματος). Περαιτέρω, δεν γίνεται λόγος για τα κριτήρια και, ιδίως, τις συνέπειες κακής συναλλακτικής συμπεριφοράς: θα έχει ο Διαχειριστής την εξουσία να αποκλείει από τη συμμετοχή στο Σύστημα κάποιον Συμμετέχοντα; Η δε εμπλοκή του Ρυθμιστή στην παρακολούθηση αυτή δεν έχει κάποια ξεκάθαρη αιτιολογική βάση ούτε πρακτική συνέπεια, πλην της, ενδεχομένως ανεπίτρεπτης, λεπτομερούς γνώσης εκ μέρους του Ρυθμιστή της συναλλακτικής συμπεριφοράς (ήτοι, των επαγγελματικών συναλλαγών) των Συμμετεχόντων κατά παράβαση της συνταγματικής αρχής της οικονομικής ελευθερίας (άρθρο 5 παρ. 1 Σ) και των συνακόλουθων αρχών της ελευθερίας των συμβάσεων και της ελευθερίας του ανταγωνισμού. Άρθρο 8 παρ. 1Β Κατά το άρθρο 8 παρ. 1Β ΣχΝ παρέχεται στο Διαχειριστή του Συστήματος αρμοδιότητα για τη «διεκδίκηση των απαιτήσεων κατά των Συμμετεχόντων, σε περίπτωση αδυναμίας τους να εκπληρώσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις». Γεννάται το ερώτημα: υποχρεώσεις έναντι τίνων; Αν πρόκειται για υποχρέωση καταβολής του ειδικού φόρου (άρθρο 7 παρ. 1 ΣχΝ και άρθρο 12 Ν. 3845/2010), τότε καταφανώς αρμόδιες για τις σχετικές διεκδικήσεις είναι αποκλειστικά οι φορολογικές αρχές. Εάν πάλι πρόκειται για απαιτήσεις μεταξύ συμμετεχόντων στο Σύστημα, δηλαδή πωλητών και αγοραστών διαφημιστικού χρόνου, τότε η διεκδίκηση τέτοιων απαιτήσεων μεταξύ ιδιωτών εκφεύγει σαφώς των εύλογων αρμοδιοτήτων του Διαχειριστή. Εάν, τέλος, πρόκειται για απαιτήσεις του ίδιου του Διαχειριστή κατά Συμμετεχόντων, ιδίως για την είσπραξη οφειλόμενης σε αυτόν αμοιβής κατ’ άρθρον 7 παρ. 2 ΣχΝ και της σχετικής ΚΥΑ, τότε το ΣχΝ δηλώνει το αυτονόητο και ήδη ισχύον βάσει της κείμενης νομοθεσίας, ότι δηλ. ο Διαχειριστής είναι αρμόδιος να διεκδικήσει τα οφειλόμενα σε αυτόν. Εάν, έστω και ως κακότεχνη διατύπωση, εννοούνται διοικητικές κυρώσεις, τότε πάλι ο Διαχειριστής εισβάλλει σε ήδη υφιστάμενες αρμοδιότητες των φορολογικών αρχών και του ΕΣΡ.