Αρχική Περιορισμός της πολυνομίας, κωδικοποίηση και αναμόρφωση της νομοθεσίαςΆρθρο 1 – Σκοπός και έννοιαΣχόλιο του χρήστη ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ Β. | 27 Αυγούστου 2010, 09:09
Υπουργός Επικρατείας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
«Ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις» λέει η γαλλική παροιμία. Την κόλαση τη ζούμε ως πολίτες αυτής της χώρας από χρόνια και αν έχουμε φτάσει ίσαμ’ εδώ είναι ακριβώς γιατί και για το θέμα που διαβουλευόμαστε, δηλαδή «τον περιορισμό της πολυνομίας και την κωδικοποίηση της νομοθεσίας», έχουν αναληφθεί από δεκαετίες μύριες όσες κυβερνητικές πρωτοβουλίες, έχουν συσταθεί εκατοντάδες επιτροπές, έχουν δαπανηθεί τεράστια ποσά για αμοιβές κι αποζημιώσεις, έχουν χαθεί εκατομμύρια εργατοώρες. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; «Μέχρι του παρόντος νόμου …δεν έχει υπάρξει μεγάλος αριθμός κωδικοποιήσεων με αποτέλεσμα το πρόβλημα της πολυνομίας να επιδεινώνεται λόγω του συνεχώς αυξανόμενου νομoθετικού έργου». Ωραία λοιπόν, γι’ αυτό… φτου κι απ’ την αρχή. Πάλι οι ίδιες καλές προθέσεις, πάλι μια καινούργια νομοθετική πρωτοβουλία, με άλλες όμως αυτή τη φορά Επιτροπές, με άλλον κεντρικό πρωταγωνιστή-συντονιστή και με μπόλικο άρωμα ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και νέων τεχνολογιών. Αυτό είναι το πρόβλημα; ‘Η μήπως αυτό είναι το ζητούμενο; Ο μόνος, κατά τη γνώμη μου, ασφαλής τρόπος, ώστε ν’ αρχίζει να ξεκαθαρίζει ο νομοθετικός λαβύρινθος και το κανονιστικό βραχυκύκλωμα είναι να οριοθετηθεί το παρόν και να σχεδιαστεί το μέλλον. Να μπει μια κόκκινη γραμμή –που είναι και τόσο στη μόδα της πολιτικής φρασεολογίας– κι ένα τέλος στον τρόπο που μέχρι σήμερα εκδηλώνονται οι νομοθετικές πρωτοβουλίες. Να τεθούν συγκεκριμένοι κανόνες και δεσμευτικό πλαίσιο καθολικής εφαρμογής. Η μελάνη για διατάξεις της μορφής: «Το άρθρο 26 του ν. 2072/1992, όπως έχει αντικατασταθεί, καταργείται από τη δημοσίευση της κοινής υπουργικής απόφασης του εδαφίου γ΄ της παραγράφου 2 του παρόντος άρθρου» είναι ακόμα νωπή στο Φ.Ε.Κ. και δεν είναι η μόνη. Ποιος πιστεύει, ότι είναι δυνατόν αυτή η πεπατημένη να τερματιστεί κι η όποια Επιτροπή Κωδικοποίησης θα προλαβαίνει να τις συμμαζέψει, αν δεν μπει με αποφασιστικότητα ένα τέλος εδώ και τώρα; Όσο αγαθές κι αν είναι οι προθέσεις, είναι απολύτως βέβαιο ότι μ’ ένα ακόμα νέο θεσμικό πλαίσιο δεν θα επιτευχθεί τίποτε περισσότερο παρά ανακύκλωση του τεράστιου προβλήματος και θα προστεθεί ένα επιπλέον λιθαράκι στον φαύλο κύκλο της υφιστάμενης πολυνομίας. Αν είναι να δημιουργηθεί κάποια ομάδα εργασίας, αυτή προτείνεται να είναι για την προκαταρτική νομοτεχνική επεξεργασία των σχεδίων νόμων που εισηγούνται οι υπουργοί, να λειτουργεί υπό την εποπτεία του Γενικού Γραμματέα της Κυβέρνησης –κι όχι του πολιτικά «εύθραυστου» υπουργού Επικρατείας– και παράλληλα να υλοποιείται το έργο της κωδικοποίησης, ενδεχομένως περισσότερο συστηματοποιημένο, ασφαλώς με την αξιοποίηση της σύγχρονης τεχνολογίας, αλλά και οπωσδήποτε σε συνεργασία με την αξιοποίηση των ήδη ολοκληρωμένων έργων και των εμπειριών που μέχρι σήμερα υπάρχουν.