Αρχική Κατευθυντήριες - οργανωτικές διατάξεις υλοποίησης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με ΑναπηρίεςΆρθρο 01 – ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Μπίλιου Βίκη | 30 Ιουλίου 2017, 21:11
Υπουργός Επικρατείας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Η ένταξη της διάστασης της αναπηρίας στη δημόσια πολιτική υπάρχει (θεωρητικά) και τώρα. Θα ήθελα ο σκοπός του παρόντος να είναι σαφής και ξεκάθαρος χωρίς γενικότητες. Η αναπηρία πρέπει να αντιμετωπίζεται με πληρότητα και αβίαστα από την βρεφική ηλικία ως τα βαθειά γεράματα,για όλους, αφού όλοι είμαστε εν δυνάμη ανάπηροι. 1. Διαχωρισμός μεταξύ δικαιωμάτων και επιδομάτων. Π.χ. Το δικαίωμα στην εργασία είναι αναφαίρετο δικαίωμα για οποιονδήποτε άνθρωπο και τελείως ανεξάρτητο από την επιδοματική πολιτική η οποία,παρεπιπτόντως, υπάρχει λόγω της κρατικής ανικανότητας να παρέχει όλα τα απαραίτητα, στα ΑμεΑ μέλη της(ΟΛΕΣ τις αναγκαίες θεραπείες, όλα τα αναγκαία φάρμακα και αναλώσιμα, συνοδούς, φροντιστές κλπ) και τα οποία δεν εξαλείφονται επειδή θα εργαστεί. 2. Εξορθολογισμός όλων των ρυθμίσεων. Π.χ. η 12χρονη κόρη μου λαμβάνει επίδομα αναπηρίας για 67% και άνω αναπηρία, το οποίο υπόκειται σε εισφορά κοινωνικής αλληλεγγύης. Σε ποιούς οφείλει αυτό το παιδί να είναι αλληλέγγυο;;;; 3. Διαφάνεια και ισότητα μέσω των ρυθμίσεων. Π.χ. ο περίφημος νόμος για την εισαγωγή των ΑμεΑ σε Ανώτερα και Ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα με αναλογία 5% δεν θέτει ούτε παραμέτρους αλλά ούτε έστω μια λογική φιλοσοφίας για το ποιές παθήσεις ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Αντιθέτως παραθέτει ατάκτως ειρημένες παθήσεις που κατάφεραν οι σύλλογοί τους με κόπο, χρήμα και πολύ χρόνο να ενταχθούν μέσω μιας μακροχρόνιας γραφειοκρατίας. Δεν έχουν όμως όλες οι παθήσεις (Σπάνιες Παθήσεις πχ) συλλόγους και μάλιστα εύρωστους και πολυπληθείς για να κινήσουν σχετικές διαδικασίες. Πρέπει να σταματήσει η ταλαιπωρία του ο καθένας ξεχωριστά να διεκδικεί τα αυτονόητα. 4. Αναβάθμιση και επικαιροποίηση ακαδημαϊκών σπουδών. Π.χ. πού είναι η ειδική αγωγή για εφήβους και νέους; πού είναι η ειδική αγωγή για ενήλικες; ποιοί τα διδάσκουν και ποιοί τα σπουδάζουν; Η λογική που θέλει την αναπηρία να αποφοιτά μόνο από το δημοτικό πρέπει να τελειώσει μαζί με την λογική ότι όλοι οι ανάπηροι ανήκουν σε Ειδικά σχολεία. 5. Φρένο στην φτωχοποίηση της αναπηρίας. Π.χ. η κατάργηση έκπτωσης των ιατρικών επισκέψεων, πράξεων και φαρμάκων από την φορολογική δήλωση αναγνωρισμένων από τα ΚΕΠΑ ΑμεΑ. 6. Εναρμόνιση των σχετικών ρυθμίσεων σε όλα τα υπουργεία. Π.χ. Το υπουργείο Παιδείας έχει εκτενείς διαδικασίες (σχολ. σύμβουλο ειδικής αγωγής, ΚΕΔΔΥ, παράλληλη στήριξη κλπ) για συμπερίληψη και συνεκπαίδευση τις οποίες το υπουργείο Υγείας αγνοεί (κατασκηνώσεις) και για 3 μήνες κάθε χρόνο ο διαχωρισμός νευροτυπικών παιδιών και παιδιών ΑμεΑ είναι κάθετος. 7. Ισχυροποίηση υπαρχόντων θεσμών. Π.χ. Α. οι διαδικασίες που προαναφέρθηκαν στο υπουργείο Παιδείας προκειμένου να διευκολυνθεί η συμπερίληψη υποτίθεται ότι πρέπει να προτείνουν εξατομικευμένο πρόγραμμα για κάθε ΑμεΑ που ακολουθεί την Γενική εκπαίδευση, όμως δεν μπορούν γιατί όλα είναι υποχρεωτικά(πχ 2 ξένες γλώσσες και μάλιστα χωρίς πιστοποίηση). Β. η part-time παράλληλη στήριξη δεν λειτουργεί για κανένα παιδί αφού όποια ζητήματα και αν αντιμετωπίζει είναι για όλες τις ώρες και όχι για 2-3 την ημέρα. 8. Ισχυροποίηση υπαρχόντων δομών. Να σταματήσει ο χλευασμός των ΜΚΟ κέντρων αποκατάστασης, των Στεγών Υποστηριζόμενης Διαβίωσης και των Κέντρων Ημερήσια Φροντίδας. 9. Δημιουργία νέων θεσμών και δομών. Π.χ. Υποστηριζόμενη Ανεξάρτητη Διαβίωση, Συνοδευόμενη Εργασία κ.ά.