Αρχική Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με ΑναπηρίαΕθνικό Σχέδιο Δράσης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με ΑναπηρίαΣχόλιο του χρήστη Γεώργιος Β. Σαρανταυγάς | 5 Οκτωβρίου 2020, 14:54
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γεώργιος Β. Σαρανταυγάς' | 5 Οκτωβρίου 2020, 14:54

    (Σημείωση: εισάγω εκ νέου ένα εκ των τριών σχολίων μου το οποίο δεν έχειαναρτήθεί) Θα ήθελα πρωτίστως να εκφράσω τη δυσαρέσκειά μου για τον τρόπο με τον οποίο έγινε η πολιτική προσέγγιση και η στρατηγική διαχείριση του αντικειμένου το οποίο παρουσιάζεται εδώ με τη μορφή ενός εθνικού σχεδίου δράσης. Κατ’ αρχάς, το αντικείμενο-προϊόν τίθεται προς διαβούλευση με τη μορφή ενός χύδην “κλειστού” αρχείου, χωρίς έστω ένα εισαγωγικό μήνυμα ως προς το σκοπό της δημόσιας διαβούλευσης, το επιδιωκόμενο από αυτή όφελος και το εύρος επιρροής του προϊόντος της παρούσας δημόσιας διαβούλευσης-παρέμβασης. Ας είχε αναρτηθεί και απεικονισθεί τουλάχιστον με γλώσσα μορφοποίησης υπερκειμένου (html), ώστε να μπορεί ο αναγνώστης και σχολιαστής (άτομο με αναπηρία ή μη) να αποκτά εύκολη πρόσβαση και και με εξίσου εύκολο τρόπο να εντοπίζει τα σημεία που θέλει να παρέμβει και να καταγράφει στοχευμένα το σχόλιό του. Μόνον έτσι μπορεί να παραχθεί μια αξιοποιήσιμη ύλη. Το αποτέλεσμα που θα πάρει η Κυβέρνηση, με τον τρόπο που έχει διαθέσει το προϊόν της, θα είναι ένα μη οργανώσιμο και μη επεξεργάσιμο αλαλούμ πληροφοριών των σχολιαστών. Το παρουσιαζόμενο σχέδιο δείχνει ότι έχει ήδη κλείσει, αφού παρουσιάζεται ως προϊόν διαβούλευσης που γινόταν επί ένα χρόνο στους κόλπους του κράτους και με φορείς του γνωστού κύκλου του αναπηρικού κινήματος. Συνεπώς, τι νόημα έχει να τίθεται σε δημόσια διαβούλευση τόσο ολίγων ημερών ένα σχέδιο που ήδη έχει αποφασιστεί έως και σε επίπεδο ενεργειών, έργων, εμπλεκομένων και επιδιωκόμενων στόχων και αποτελεσμάτων; Ως προς το είδος και τα τυπολογικά χαρακτηριστικά του παρουσιαζόμενου πονήματος-προϊόντος, ευλόγως εγείρεται ζήτημα ταυτότητος ή καλύτερα ταυτοποίησης. Άπαξ και, όπως ομολογούν οι συντάκτες, πρόκειται για μια οριζόντια δράση η οποία υλοποιείται για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση [σ.σ. σε τι ωφελεί, εν προκειμένω, αυτός ο εννοιολογικός, ιστορικός και πολιτικός συσχετισμός;], ομιλούμε για κάτι που ξεκινάει από το μηδέν. Συνεπώς ορθά μπορούμε να συμπεράνουμε ότι κατά βάση κάτι άλλο ήταν και κάποιους άλλους εξυπηρετούσε η όποια πολιτική πρόνοιας για την αναπηρία μέχρι σήμερα. Αξίζει, όμως, εδώ να υπενθυμίσουμε ότι οι σύγχρονοι ασφαλιστικοί μεταρρυθμιστές μας αγόρασαν, εν έτει 2012, παροπλισμένη νομοθεσία της εποχής Μεταξά για να θεμελιώσουν το κανονιστικό πλαίσιο λειτουργίας του ΚΕ.Π.Α. (βλ. ν. 4075/2012), η οποία ζει και βασιλεύει μέχρι και σήμερα στο σφαγείο της αναπηρίας. Πως λοιπόν να πιστέψουμε ότι ένα σχέδιο δράσης μόλις 63 σελίδων θα φτιάξει μας οδηγήσει στον κοσμικό τόπο της “ευδαιμονίας” της αναπηρίας; Το προτεινόμενο πόνημα εμφανίζεται να είναι ταυτόχρονα και κείμενο πολιτικής και εγχειρίδιο στρατηγικής και αναλυτικό σχέδιο δράσης, κι όλα αυτά σε ένα τεύχος που δεν ξεπερνά σε έκταση μια πτυχιακή διπλωματική εργασία. Μεθοδολογικά δεν στέκει, και απορώ πως, με τόση ευκολία, η επιστημονική και τεχνοκρατική ομάδα που ενεπλάκη στην παραγωγή του δέχτηκε να εκτελέσει μια τόσο επιπόλαιη εργασία. Μόνο η μελέτη εφικτότητας των όσων υπόσχεται το πόνημα θα έπρεπε να είχε έκταση τουλάχιστον 1.000 σελίδων. Δεν ξέρω αν η Τεχνική Επιτροπή που εκπόνησε το παρόν Σχέδιο έλαβε υπόψη της τη μοναδική στα ελληνικά επιστημονικά γράμματα της αναπηρίας σπουδή, ή οποία παραδόξως παρήχθη σε Πανεπιστήμιο της Σουηδίας και η συγγραφή της έγινε στην αγγλική γλώσσα. Αναφέρομαι στη σπουδαία (οφείλω να το πω) διδακτορική διατριβή της κ. Αντωνίας Παυλή η οποία φέρει τον τίτλο “Creative disability classification systems - The case of Greece, 1990-2015”. Εκτιμώ πως όχι. Η εν λόγω διατριβή είναι ελεύθερα διαθέσιμη από τον εκδότη (Örebro University) στον ακόλουθο σύνδεσμο: https://oru.diva-portal.org/smash/get/diva2:1098338/FULLTEXT01.pdf Κάνω τη συγκεκριμένη αναφορά διότι αφενός δεν υπάρχει ελληνική βιβλιογραφία για την αναπηρία αφετέρου θλίβομαι που μια τόσο σπουδαία δουλειά δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά και δεν έχει καταστεί γνωστή στο χώρο της αναπηρίας. Ίσως είναι ώρα να διαθέσει ένα μικρο ποσό η ΕΣΑμεΑ από τον πλούσιο κορβανά της και να μεταφράσει το σημειολογικό και εξόχως σημαντικό έργο.