Αρχική Περιορισμός της πολυνομίας, κωδικοποίηση και αναμόρφωση της νομοθεσίαςΆρθρο 1 – Σκοπός και έννοιαΣχόλιο του χρήστη Ελένη Βαλάκα | 5 Σεπτεμβρίου 2010, 08:41
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ελένη Βαλάκα' | 5 Σεπτεμβρίου 2010, 08:41

    Το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου είναι σίγουρα ένα θετικό βήμα προς την κατεύθυνση ίασης μιας εκ των μεγαλύτερων παθογενειών του εθνικού μας κανονιστικού πλαισίου που είναι η πολυνομία και οι διάσπαρτες ρυθμίσεις, χρησιμοποιώντας ως θεσμικό εργαλείο κατά κύριο λόγο την κωδικοποίηση. Με τις εν λόγω προωθούμενες ρυθμίσεις όμως υιοθετείται και πάλι μια πολιτική καλής νομοθέτησης με κατασταλτικό χαρακτήρα που καλείται να παρέμβει με εκ των υστέρων ενέργειες για τη βελτίωση των κανονιστικών ρυθμίσεων. Αντίθετα, δεν υιοθετούνται μέσα και πολιτικές καλής νομοθέτησης προληπτικής λογικής που θα αποσκοπούν στην επίλυση προβλημάτων όπως η εκ των υστέρων διαπίστωση δυσχέρειας εφαρμογής ορισμένων ρυθμίσεων και η συνακόλουθη αναποτελεσματικότητά τους, η επιβάρυνση πολιτών και επιχειρήσεων με μη αναγκαίες διαδικασίες (μείωση διοικητικών βαρών), καθώς και η πρόκληση συνεπειών που δεν αποτελούσαν τον κύριο στόχο του νομοθέτη. Όλα τα παραπάνω ενδεικτικώς αναφερόμενα προβλήματα συνιστούν στοιχεία της αποτελεσματικότητας, οικονομικότητας, ποιότητας και εν τέλει εφαρμοσιμότητας των εκάστοτε κανονιστικών ρυθμίσεων που θα έπρεπε να λαμβάνονται υπόψιν εκ των προτέρων προκειμένου να αυξηθούν οι πιθανότητες επιτυχούς εφαρμογής μιας ρύθμισης. Η πολιτική της καλής νομοθέτησης εφαρμόζεται ήδη εδώ και πολλά χρόνια στα πλαίσια της κανονιστικής παραγωγής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ αποτελεί και βασική πολιτική μεγάλων διεθνών οργανισμών όπως ο ΟΟΣΑ που προωθεί συγκεκριμένες δράσεις στον τομέα αυτό με τη χρήση ειδικών θεσμικών εργαλείων. Ένα από τα εργαλεία αυτά είναι και η Ανάλυση Κανονιστικών Επιπτώσεων (ΑΚΕ –Regulatory Impact Analysis) που στα πλαίσια της ευρωπαϊκής πολιτικής εισήχθη στη φαρέτρα των θεσμικών εργαλείων της καλής νομοθέτησης με την έκθεση Mandelkern το 2001. Η ex ante αξιολόγηση συνεπειών σχεδιαζόμενων ρυθμίσεων ως μια μορφή στάθμισης κόστους-οφέλους έχει διεθνώς πια αναγνωριστεί ως σημαίνον εργαλείο στην παραγωγή νομοθετικών προτάσεων και αποτελεί πλέον σε πολλές χώρες συστατικό τμήμα της διαδικασίας σχεδιασμού πολιτικής. Η αξιολόγηση των συνεπειών των ρυθμίσεων ως διαδικασία καλής νομοθέτησης κατέστη μέρος της εθνικής πολιτικής καλής νομοθέτησης με την εγκύκλιο Υ190/2006 του Πρωθυπουργού και η εκτενής εφαρμογή της κατά τη διαδικασία της εθνικής κανονιστικής παραγωγής μαζί με την υιοθέτηση και άλλων μέσων και εργαλείων καλής νομοθέτησης θα μπορούσε να συμβάλλει στη βελτίωση της ποιότητας των ρυθμίσεων σε ουσιαστικό επίπεδο πριν αυτές ακόμη εισαχθούν προς ψήφιση στο Κοινοβούλιο. Η καλή νομοθέτηση είναι συστημικό θέμα και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί συνολικά με λύσεις που θα αποσκοπούν στην επίλυση των βαθύτερων αιτίων της κακής ποιότητας των ρυθμίσεων κι ίσως όχι μόνο με λύσεις κατασταλτικής λογικής, όπως οι εκ των υστέρων κωδικοποιήσεις.