• Σχόλιο του χρήστη 'ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΓΚΑΡΙΤΣΑΣ' | 24 Ιανουαρίου 2024, 23:00

    Α) Η επίκληση της αρχής της ισότητας (ή της μη διάκρισης λόγω φύλου) που εμφανίζεται από την αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου ως ο σκοπός στον οποίο αποβλέπει η προτεινόμενη ρύθμιση της επέκταση του γάμου στα ομο(φιλό)φυλα ζευγάρια ερείδεται σε εσφαλμένη προϋπόθεση. Και τούτο διότι βασική αρχή της ισότητας, η οποία γίνεται δεκτή ανά τους αιώνες και έχει αποτυπωθεί υπό την μορφή γενικής αρχής συνταγματικής περιωπής σε όλα τα δημοκρατικά κράτη είναι η απαγόρευση της άνισης ρύθμισης των ίσων προσωπικών και πραγματικών καταστάσεων όπως και η ίση μεταχείριση άνισων και ανόμοιων καταστάσεων. Και η ερώτηση μου είναι η εξής: μπορεί να εξομοιωθεί, από βιολογικής απόψεως, η ένωση του άνδρα με τη γυναίκα που μόνη αυτή μπορεί να οδηγήσει στη σύλληψη και στη γέννηση τέκνου, με την ένωση μεταξύ προσώπων του ιδίου φύλου; Δεν είναι προφανές ότι δεν πρόκειται περί «ομοίων καταστάσεων», οι οποίες θα ήταν αντίθετο με την αρχή της ισότητας, να τυγχάνουν της αυτής αντιμετωπίσεως; Β) Ο γάμος δεν αποτελεί μια οποιαδήποτε σύμβαση του αστικού δικαίου, αλλά αποτελεί θεμελιώδη θεσμό συνταγματικής περιωπής, ο οποίος, μαζί με την οικογένεια, την μητρότητα και την παιδική ηλικία τελεί υπό την προστασία του κράτους (άρθρο 23 παρ. 1 του Συντάγματος). Εντύπωση μού προκαλεί η απουσία οποιασδήποτε αναφοράς του νομοσχεδίου στη συνταγματική αυτή διάταξη. Μάλλον οι συντάκτες του θεωρούν περιττό να προβληματισθούν αν οι προτεινόμενες διατάξεις είναι σύμφωνες με το Σύνταγμα. Επί του ζητήματος αυτού, δεν μπορεί παρά να γίνει απ’ όλους δεκτό, είτε αυτούς που συμφωνούν ή διαφωνούν με τις προτεινόμενες ρυθμίσεις, ότι ο συνταγματικός νομοθέτης δεν είχε κατά νου όταν θέσπιζε τη συνταγματική αυτή διάταξη να προστατεύσει τον γάμο μεταξύ προσώπων του ιδίου φύλου, αλλά την παραδοσιακή ένωση μεταξύ άνδρα και γυναίκας. Αντίθετη άποψη που θα απέρρεε από μια «εξελικτική» ερμηνεία του Συντάγματος πάνω στην έννοια του γάμου δεν θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή εν προκειμένω, δεδομένου ότι η έννοια του γάμου οριοθετείται από την ηθική του ίδιου του Συντάγματος. Το Σύνταγμα, δηλαδή, δεν θα επέτρεπε λ.χ. την νομοθέτηση γάμου μεταξύ περισσοτέρων των δύο προσώπων (πολυγαμία) ή μεταξύ ανθρώπων και πραγμάτων (λ.χ. ζώων). Συνεπώς, η έννοια του γάμου δεν είναι «ανοικτή» σε άλλου τύπου ενώσεις προσώπων πέραν του άνδρα και της γυναίκας. Οποιαδήποτε, συνεπώς, αλλαγή στην παραδεδεγμένη αυτή έννοια του γάμου θα επέβαλε τη συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 23 και δεν είναι επιτρεπτό να εισαχθεί δια της κοινής νομοθετικής οδού. Γ) Η προστασία της παιδικής ηλικίας, η οποία εμφανίζεται ως αδήριτη ανάγκη που θάλπεται από τις προτεινόμενες διατάξεις, δεν έχει τύχει επαρκούς τεκμηρίωσης. Το «καλό» του παιδιού που μεγαλώνει σε ένα οικογενειακό περιβάλλον με γονείς του ιδίου φύλου δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο, εάν δεν υπάρχουν επαρκείς μελέτες σε βάθος χρόνου που να το αποδεικνύουν. Η αιτιολογική έκθεση σιωπά και στο σημείο αυτό. Έχει άραγε μελετηθεί ποια είναι η επίδραση στην σωματική και ψυχολογική ανάπτυξη του παιδιού και στην κοινωνική του ένταξη από την εκ των προτέρων δεδομένη απουσία πατρικού ή μητρικού προτύπου και η ανατροφή του από δύο πατέρες ή δύο μητέρες; Θα αναλάβετε αυτό το βάρος του κοινωνικού πειράματος να μεγαλώνουν παιδιά χωρίς την αλληλοσυμπληρούμενη συναισθηματική πληρότητα που παρέχουν η μητέρα και ο πατέρας; Έχετε τέλος, σκεφτεί ότι και τα παιδιά που θα επιλεγούν από τα ομο(φυλο)φιλα ζευγάρια για υιοθεσία έχουν και αυτά (αρνητικό) δικαίωμα στη "μη διαφορετικότητα", σε αντίθεση με ο,τι τους επιβάλλεται από τους αναδόχους τους; Παρακαλούμε πολύ τους κ. Βουλευτές να καταψηφίσουν τις διατάξεις αυτές, οι οποίες αποσκοπούν να επιβάλουν με ετσιθελικό και αυταρχικό τρόπο τον εξευτελισμό και την αλλοίωση του προαιώνιου θεσμού του γάμου.