Αρχική Ισότητα στον πολιτικό γάμο, τροποποίηση του Αστικού Κώδικα και άλλες διατάξειςΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΜΕ ΤΙΤΛΟ «Ισότητα στον πολιτικό γάμο, τροποποίηση του Αστικού Κώδικα και άλλες διατάξεις» ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’ ΣΚΟΠΟΣ – ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ Άρθρο 1 ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη ΕΚ | 25 Ιανουαρίου 2024, 09:06
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΕΚ' | 25 Ιανουαρίου 2024, 09:06

    Στη χώρα μας, δυστυχώς, μας τρομάζουν οι αλλαγές, το διαφορετικό και το άγνωστο. Ως αποτέλεσμα, προσπαθούμε να εξιδανικεύσουμε συνθήκες και καταστάσεις που επουδενί δεν είναι ιδανικές! Η Εκκλησία και ο κάθε πολίτης ας αναλογιστεί για λίγο τα εξής: 1) Εάν η ταυτότητα φύλου εξαρτάται από τον προσανατολισμό του γονέα, τότε δεν θα υπήρχαν ΛΟΑΤΚΙ άτομα (ιδίως στην Ελλάδα) στις παραδοσιακές οικογένειες. 2) Εφόσον πράγματι οι όποιες αντιρρήσεις μας πηγάζουν από την ανησυχία μας για το καλό των παιδιών, θα έπρεπε εδώ και καιρό, να έχουμε ξεσηκωθεί για θέματα κακοποίησης (λεκτικής, ψυχολογικής, σεξουαλικής) στην οποία εκτίθενται άμεσα ή έμμεσα καθημερινά τα παιδιά, ιδιαίτερα στο πλαίσιο της Ελληνικής οικογένειας, λόγω του ισχύοντος πατριαρχικού μοντέλου. 3) Εάν ειλικρινά νοιαζόμαστε για τους μελλοντικούς πολίτες της χώρας μας, τότε θα έπρεπε να στιλιτεύσουμε πρωτίστως θέματα εκπαίδευσης, παιδείας και πολιτισμού. Μετά λύπης μου, παρατηρώ ότι ως κοινωνία έχουμε κανονικοποιήσει την απουσία παιδείας και ουσιαστικής μάθησης στα σχολεία, την εξωσχολική εκπαίδευση των παιδιών μας σε φροντιστήρια ή από τους ίδιους τους γονείς, την έλλειψη ελεύθερου χρόνου για τα παιδιά και τις οικογένειές τους, το άδικο και ισοπεδωτικό σύστημα πρόσβασης στην ανώτατη εκπαίδευση. Κανείς δεν βγήκε στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί μετά τη δημοσίευση των αποτελεσμάτων του ΟΟΣΑ για τις μαθητικές επιδόσεις, όπου η χώρα μας κατέλαβε τις τελευταίες θέσεις μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 4) Εάν ο προβληματισμός μας είναι ποσοτικός (μια μητέρα και ένας πατέρας) και όχι ποιοτικός, τότε ακυρώνουμε την ιστορία και παράδοση της ίδιας μας της κοινωνίας, όπου το επικρατές μοντέλο οικογένειας ήταν το διευρυμένο κι όχι το πυρηνικό. Η οικογένεια αποτελείτο από μια μικρή κοινότητα (γιαγιάδες, παππούδες, θείοι, γείτονες κ.ά.), ενώ τις περισσότερες φορές οι βιολογικοί γονείς ήταν απόντες (ιδίως οι πατεράδες), λόγω θανάτου, κοινωνικών (π.χ. πόλεμοι) και οικονομικών συνθηκών (π.χ. μετανάστευση). Να χρησιμοποιήσω λοιπόν το επιχείρημα που τόσο αγαπάμε οι Έλληνες..."και εμείς λοιπόν τι πάθαμε;". Τα παιδιά δεν κινδυνεύουν από την όποια ταυτότητα και τη φύση των γονιών τους αλλά από την έλλειψη αγάπης, αποδοχής και φροντίδας. Απειλούνται από το μειωμένο τους δικαίωμα να αναπτύσσονται και να γαλουχούνται μέσα σε μια ασφαλή, γεμάτη αγάπη κι άνευ-όρων-αποδοχής αγκαλιά. Τέλος, το επιχείρημα που με βαθύτατη θλίψη μου παρατήρησα να ξεκινά από την ίδια την Εκκλησία μας και να αναπαράγεται από συμπολίτες μου, σχετικά με τα μουσουλμανικά κράτη ως πρότυπο προς μίμηση, απλά με εξοργίζει! Ας σταματήσουμε να αναπαράγουμε άκριτα κι ας σκεφτούμε λίγο, σεβόμενοι τη μνήμη των προγόνων μας που σφαγιάστηκαν, την οδύνη των ανήλικων κοριτσιών που πωλούνται με το πρόσχημα γάμου κι όλων των γυναικών που κακοποιούνται καθημερινά σε αυτά τα κράτη, ποια κοινωνία εντέλει θέλουμε για το αύριο των παιδιών μας! Συγγνώμη για το μακροσκελές σχόλιο αλλά έχω ορκιστεί στα παιδιά μου ότι θα παλεύω για ένα καλύτερο αύριο και για μια πιο δημοκρατική κοινωνία.