Αρχική Ισότητα στον πολιτικό γάμο, τροποποίηση του Αστικού Κώδικα και άλλες διατάξειςΚΕΦΑΛΑΙΟ Β’ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣΤΗΣ ΣΥΝΑΨΗΣ ΓΑΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΩΝΥΜΟ – ΛΗΞΙΑΡΧΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ Άρθρο 3 Σύναψη γάμου από πρόσωπα του ιδίου φύλου – Τροποποίηση παρ. 1 άρθρου 1350 Αστικού ΚώδικαΣχόλιο του χρήστη Αναστασία Γρηγοριάδου | 25 Ιανουαρίου 2024, 11:04
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αναστασία Γρηγοριάδου' | 25 Ιανουαρίου 2024, 11:04

    Φθάσαμε στο σημείο να πρέπει να επιχειρηματολογούμε για τα αυτονόητα. Ποιος είναι, άραγε, ο σκοπός του γάμου και της οικογένειας; Επειδή ο αληθινός σκοπός τους έχει φθίνει στη σκέψη μας, γι' αυτό φθάσαμε εδώ τώρα. Γιατί παντρεύονται οι άνθρωποι; Για να κάνουν παιδιά, θα πει κάποιος (και να συνεχιστεί η ζωή στη γη). Για να μην είναι μόνοι, θα πει κάποιος άλλος. Δίκιο έχουν και οι δύο. Όμως ο Θεός θα συμπληρώσει ότι τον γάμο τον ευλόγησε ο ίδιος ο Γιος του, ο Χριστός, για να βαδίσουν οι σύζυγοι τον δρόμο του αγιασμού τους και να μπάσουν σ' αυτόν τον δρόμο και τα παιδιά που θα θελήσει (αν θελήσει και όσα θελήσει) να τους δώσει ο Θεός. Σκοπός του γάμου είναι η βασιλεία των ουρανών! Και όποιος την ποθεί και ζει γι' αυτήν, ζει κατά το Ευαγγέλιο, μέσα στην Εκκλησία. Ποιος, άραγε, από αυτούς που με τόσον (πικρό) ζήλο υποστηρίζουν αυτήν την ανομία, ποιος ζει μέσα στην Εκκλησία, με πνευματική ζωή, προσευχή, εξομολόγηση, μυστήρια, μελέτη του λόγου του Θεού; Δυστυχώς, οι περισσότεροι από αυτούς που υποστηρίζουν αυτό το νομοσχέδιο, να γίνει "νόμος του κράτους", είναι βαπτισμένοι χριστιανοί και δυστυχώς ζουν σαν αβάπτιστοι! (ωστόσο «δικαιούνται» να έχουν άποψη, αλλά αυτό είναι άλλο κεφάλαιο.) Μα, καλά, πόσες αυταπάτες επιτρέπουν στον εαυτό τους; Πιο "έντιμο" θα ήταν να πει κάποιος: Εγώ δεν παραδέχομαι ούτε ευαγγέλια ούτε εκκλησίες. Αυτό που θέλω τώρα, αυτός ο τρόπος σεξουαλικής μου ικανοποίησης, αυτός έχει αξία για μένα και θα τον υποστηρίξω όπου μπορώ να τον φτάσω. Φτωχό, αλλά πιο ξεκάθαρο από το να πει κάποιος: "Ο Θεός μιλάει για αγάπη, κι εμείς μιλάμε για αγάπη, λοιπόν, συμφωνούμε ότι ο Θεός υποστηρίζει αυτά που λέμε κι εμείς" - αυτό δείχνει έλλειψη βασικού λογικού υποβάθρου. Είναι πολύ κρίμα τόσοι άνθρωποι, και νέοι μάλιστα, να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από σύγχρονες "ατζέντες" και να φτάσουν να ζητούν κάτι που από μόνοι τους δεν θα το ζητούσαν! Έρχονται κάποιοι "προοδευτικοί" και τους χτυπούν δήθεν φιλικά στον ώμο και τους λένε: "Καλά βαδίζεις" (ενώ πάει χωρίς φρένα). "Όχι μόνο σε υποστηρίζω, αλλά θα σου επιτρέψω να κάνεις και γάμο!". Πόση απάτη, Θεέ μου. Πόση εξαπάτηση, πόση δολιότητα. Καλή μετάνοια σε όλους μας. Μακάρι ο Θεός να σώσει τα παιδιά όλου του κόσμου (μέσα σε αυτά είναι και τα δικά μας) και να πετύχουμε όλοι τη σωτηρία των ψυχών μας, που γι' αυτήν ο Ίδιος ο Θεός έκανε τα πάντα, δεν άφησε και κάτι που μπορούσε να κάνει και δεν το έκανε, να υποστεί και δεν το υπέστη, να χαρίσει και δεν το χάρισε! Η νεοφανής Οσία Γαβριηλία έλεγε: "Μα, βρέχει τη χάρη!". Εμείς τίποτε δεν χαμπαριάζουμε, μόνο τα κάτω από τη μέση νοιάζουν την περισσότερη κοινωνία. Nα νομοθετήσουμε τώρα, να μπορούν να "παντρευτούν" άντρας με άντρα και γυναίκα με γυναίκα. Αντί να βοηθήσουν (αυτοί που κόπτονται) τους πληγωμένους αυτούς ανθρώπους να λύσουν ουσιαστικά το πρόβλημά τους, τους οδηγούν πιο βαθιά σε αυτό. Αντί να πει ο γιατρός: Πρόσεξε τη διατροφή σου και θα λυθεί από μόνο του το μεγαλύτερο μέρος του προβλήματος υγείας που έχεις, αυτός φεσώνει με φάρμακα τον ασθενή, ο οποίος βέβαια συνεχίζει την ίδια κακή διατροφή και μετά αναρωτιόμαστε "τί δεν πήγε καλά, βρε παιδί μου". Αλλά δεν θέλουμε και να κακοκαρδίσουμε τον ασθενή, τι, να του χαλάσουμε την καρδιά; (δεν θα ξαναέρθει, θα πάει αλλού!) και τον αφήνουμε στην κακή του συνήθεια, να σαβουριάζει ζάχαρες, μαργαρίνες και πιτόγυρα, και μετά τρέχουμε να διορθώσουμε τους δείκτες αλλάζοντας τη φαρμακευτική αγωγή. Πίσω από αυτό, στους περισσότερους, κρύβεται η ανθρωπαρέσκεια, θέλουμε να μας πουν οι άνθρωποι ότι είμαστε καλοί, προοδευτικοί, με βάση τις επικρατούσες ως κανόνες αθλιότητες της εποχής, έχοντας εγκαταλείψει τον γλυκύ και ελαφρύ νόμο του Χριστού, που Αυτός θα μας ρωτήσει μια μέρα: Πώς ζήσαμε; Τι κάναμε από αληθινή αγάπη γι’ Αυτόν; Τι κάναμε για τη σ ω τ η ρ ί α τη δική μας και του αδελφού, του πλησίον; Ξέρετε κάτι; Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι παιδιά από κάποια μάνα και κάποιον πατέρα, που τα πόνεσε και τα πονάει. Και επιτρέψτε μου, όσοι γονείς έχετε αυτόν τον πόνο: Δεν θα βοηθήσει τα παιδιά σας ένα ψέμα. Την αλήθεια πρέπει να ψάξουν - και θα τη βρουν. Την αιτία της φλεγμονής για να την απαλείψουν τελικά και όχι τον τρόπο να την καλύψουν ή να την αναδείξουν σε νέο τρεντ. Η αληθινή βοήθεια, αυτή που θα τα λυτρώσει, δεν είναι αυτή που προτείνετε. Μόνο στο χειρότερο θα πάει η κοινωνία. Απαράδεκτα, βδελυκτά πράγματα είναι αυτά και κρίμα για τα παιδιά που θα επιτραπεί να τα πάρουν και να τα μεγαλώσουν (!) παράλληλα με την σεξουαλική τους σχέση οι ομοφυλόφιλοι συνάνθρωποί μας. Αυτοί δεν έχουν λύσει τα δικά τους θέματα, θα μπορέσουν να αναθρέψουν ανθρώπους σε μελλοντικές ολοκληρωμένες προσωπικότητες; Ο άνθρωπος που πρώτη θέση στη ζωή του και στην ψυχή του έχει η σεξουαλική του τοποθέτηση, δεν είναι ελεύθερος. Πώς μπορεί να διδάξει ελευθερία στον άλλον; Δεν ξέρω αν κατάφερα να δείξω τον πόνο μου γι’ αυτά τα άτομα. Υπάρχει, όμως, και είναι μεγάλος. Όχι έχθρα, πόνος. Όμως για όσους δεν κάνουν οι ίδιοι ή/και τα παιδιά τους αυτή την αμαρτία αλλά ωθούν τους άλλους σε αυτήν, με αχαρακτήριστα αγαπούλικα "νομοσχέδια", ισχύει η παροιμία: "Δεν φταίει η π.... αλλά η ρου...." (να με συγχωρείτε). Έχουν φριχτή ευθύνη αυτοί και ειλικρινά θα ήθελα να δω πάνω τους τη δικαιοσύνη του Θεού. Να με συγχωρείτε, καλή μετάνοια και φώτιση σε όλους.