• Σχόλιο του χρήστη 'Ξενιτέλλης Δημοσθένης' | 25 Ιανουαρίου 2024, 20:47

    Θεωρώ ότι πρέπει να αποσυρθεί το σχέδιο νόμου του Υπουργού Επικρατείας με τίτλο: «Ισότητα στον πολιτικό γάμο, τροποποίηση του Αστικού Κώδικα και άλλες διατάξεις» διότι: Από Συνταγματική και Νομική άποψη: Κατά το άρθρο 21 § 1 του Συντάγματος, η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους. Η συνταγματική έννοια του γάμου περιορίζεται στα ουσιώδη στοιχεία του, που ισχύουν διαχρονικά στην ελληνική κοινωνία και στις θεμελιώδεις αρχές που τον διέπουν στη δική μας έννομη τάξη, άρα πρόκειται για μια μόνιμη συμβίωση δύο προσώπων διαφορετικού φύλου, που συνάπτεται ελεύθερα και κατά ορισμένη διαδικασία και διέπεται από την ισονομία των συζύγων. Ο κοινός νομοθέτης δεν μπορεί να μεταβάλει αυτά τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά του γάμου. Ο γάμος, πολιτικός ή θρησκευτικός, συνάπτεται στο δίκαιό μας μεταξύ προσώπων διαφορετικού φύλου, αλλιώς είναι ανυπόστατος και δεν έχει έννομες συνέπειες. Κατά τον Άρειο Πάγο, για το στοιχείο της διαφοράς φύλου, όπου η διαφορά φύλου αναφέρεται ως στοιχείο της υπόστασης του γάμου, δεν αντίκειται στην αρχή της ισότητας και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας που κατοχυρώνονται από το Σύνταγμα. Ο επονομαζόμενος «γάμος» ομοφυλοφίλων μη δυνάμενος εκ της φύσεως να τεκνοποιήσει, δεν είναι στην πραγματικότητα γάμος, έστω και αν ο νομοθέτης τον αναγνωρίζει, αλλά συμβίωση. Από την άποψη αυτή η παρέμβαση του νομοθέτη αλλοιώνει το νόημα των λέξεων και δεν μπορεί να εξισώσει τον “γάμο ομοφυλοφίλων” με τον κατά κυριολεξία γάμο δηλαδή ετεροφύλων καθόσον ο νόμος δεν μπορεί να επιβάλει τα εκτός φύσεως δεν μπορεί δηλαδή να προσδώσει στα ομόφυλα ζεύγη την ικανότητα να τεκνοποιούν. Θέσπιση γάμου και από πρόσωπα ιδίου φύλου δεν επιβάλλεται από το ευρωπαϊκό δίκαιο, είναι αντισυνταγματική και υποβιβάζει την έννοια του γάμου αντί να την ενισχύει. Με τους θεσμούς ας μην παίζουμε. Από Εθνικής και Κοινωνικής άποψης: Θέσπιση γάμου και από πρόσωπα ιδίου φύλου υποβιβάζει την έννοια του γάμου αντί να την ενισχύει. Ως εκ τούτου, καταστρέφονται και τα θεμέλια της κοινωνίας και του έθνους καθώς η οικογένεια αποτελώντας το θεμελιώδες κύτταρο του κοινωνικού ιστού. Η διαφορά φύλου είναι αυτονόητη και θεμελιώδης προϋπόθεση και προστατεύει το συμφέρον των παιδιών με το πρότυπο πατέρα και μητέρας. Μη έχοντας τα παιδιά τα πρότυπα αυτά, επηρεάζεται αρνητικά η ανάπτυξη και η ψυχοσωματική υγεία του παιδιού. Ειδικά η μητέρα είναι ο φυσικός γεννήτορας του παιδιού και της ζωής. Αυτό καμιά νομοθετική ρύθμιση δεν μπορεί να το σβήσει, να το διαγράψει. Η μητέρα είναι αναντικατάστατος παράγοντας για την ανατροφή, την ανάπτυξη και την ψυχοσωματική υγεία του παιδιού.Αυτό το δικαίωμα του παιδιού έχουμε όλοι την υποχρέωση να το διαφυλάξουμε, να το προστατεύσουμε. Η φύση, όταν παραβιάζονται οι νόμοι της λειτουργίας της, τιμωρεί σκληρά. Όταν ο άνθρωπος επιχειρεί να παραβιάσει τους νόμους της φύσης που διέπουν την αναπαραγωγή του ανθρώπου, τότε το αποτέλεσμα θα είναι οδυνηρό, όχι για τη φύση αλλά για την κοινωνία και τον ίδιο τον άνθρωπο. Από ιατρικής άποψης: Η Φύση έχει καθορίσει τους φυσικούς νόμους και παράγοντες που διέπουν την αναπαραγωγή και διαιώνιση του ανθρώπινου όντος. Έχει δημιουργήσει το θηλυκό και το αρσενικό ον με τα ιδιαίτερα σωματικά, γεννητικά και ορμονολογικά χαρακτηριστικά το καθένα. Είναι τα λεγόμενα χαρακτηριστικά του φύλου, της γυναίκας και του άνδρα. Για την αναπαραγωγή και διαιώνιση του ανθρώπου, είναι απαραίτητη η σεξουαλική συνεύρεση της γυναίκας και του άνδρα. Αυτό που διαφοροποιεί τα φύλα και τα ταυτοποιεί είναι το αναπαραγωγικό τους σύστημα. Μάλιστα, το βασικό τους χαρακτηριστικό δεν είναι μόνο ότι είναι διαφορετικά και έτσι διακρίνονται το ένα από το άλλο, αλλά ότι τα φύλα είναι μόνο δύο, δεν υπάρχει τρίτο, και κυρίως ότι είναι συμπληρωματικά, που σημαίνει ότι η ανατομική διαφοροποίηση εξυπηρετεί τη δυνατότητα όχι επαφής αλλά ένωσης των σωμάτων. Δύο γυναικεία σώματα δεν υπάρχει φυσιολογικός τρόπος να ενωθούν μεταξύ τους, ούτε δύο ανδρικά. Μία σχέση στην οποία η ψυχή δεν βρίσκεται σε αρμονία με το σώμα, προξενεί ρήγμα στην προσωπικότητα, ασάφεια και διχασμό ταυτότητας και βέβαια είναι μη κατά φύσιν και μη επιθυμητή. Η ταυτότητα του φύλου ορίζεται από βιολογικούς παράγοντες, την ανατομία, τη φυσιολογία, το γενετικό αποτύπωμα, τις ορμόνες, του ατόμου όχι από τη σεξουαλική τάση η προσανατολισμό. Δεν ορίζεται από ορέξεις, από το τι νομίζω για τον εαυτό μου η από το πως νοιώθω, αλλά από το τι τελικά είμαι. Η ταυτότητα ορίζεται από αντικειμενικά κριτήρια. Ούτε ένα φυσιολογικό άτομο μπορεί να έχει πολλά φύλα, ενδεχομένως αμοιβαίως αντικρουόμενα: βιολογικό, συναισθηματικό, κοινωνικό. Προ του 1973, η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία θεωρούσε την ομοφυλοφιλία ως ψυχική διαταραχή. Από Θεολογική Σκοπιά. Ο απόστολος Παύλος κάνοντας σαφή αναφορά στην παρά φύσιν συνάφεια ατόμων του ιδίου φύλου, την χαρακτηρίζει με βαρείς όρους, όπως «ασχημοσύνη», «ακαθαρσία» και «ατιμία», δηλαδή απώλεια της δόξας και τιμής του σώματος και του ίδιου του ανθρώπου. Η Εκκλησία της Ελλάδας, το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η Εκκλησία της Κύπρου αντίκεινται στη θέσπιση του γάμου από άτομα ίδιο φύλλου, ως θεσμό που δεν επιτρέπεται από το νόμο του Θεού το Ευαγγέλιο. Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος, «η διαιώνιση της ανθρωπότητας έχει στηριχθεί στην ύπαρξη δύο φύλων και στην ένωσή τους. Αντίθετα, ένας τέτοιος νόμος προσβάλλει τη δημιουργία… Δεν αποτελεί κοινωνική πρόοδο αλλά σύγκρουση με τη φυσική τάξη, κατήφορο» Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης προειδοποίησε: «Όταν ένας άνθρωπος παραβαίνει μία εντολή του Ευαγγελίου, ευθύνεται μόνον αυτός. Όταν όμως κάτι που αντίκειται στις εντολές του Ευαγγελίου γίνεται νόμος από το ίδιο το κράτος, τότε έρχεται η οργή του Θεού σε όλο το έθνος, για να παιδαγωγηθεί».