• Σχόλιο του χρήστη 'Νικόλαος' | 26 Ιανουαρίου 2024, 01:09

    Ως ενας ανθρωπος που εχω βιωσει ακραιες καταστασεις θα ηθελα να εκφρασω την εμπειρια και τη βιωματικη γνωση που εχω αποκτήσει στο διάβα των χρόνων. Η ελευθερία ,η φιλοσοφια και ο δικαιωματισμος ηταν γιαμενα κυριαρχες εννοιες στη νεανικη μου ηλικια. Ομως ηρθε ξαφνικα ο θανατος ενος πολυ κοντινου και αγαπητού μου προσωπου . Αρχισα να βλεπω τον εαυτο μου και τους γυρω μου να βρισκομαστε σε ένα πελώριο χωνί που σιγά σιγά κατεβαίνουμε όλοι προς το θάνατο... Και όσο και αν τους αγαπούσα και με αγαπούσαν και λέγαμε νεανικά λόγια περί αγαπης δυστυχώς δεν έφερναν τη λύτρωση στο αδυσώπητο γλίστρημα προς το αχόρταγο στόμα του θανάτου. Ομολογώ ότι πέρασαν χρόνια ψάχνοντας ταλαιπωρουμενος τη λυση στο προβλημα του θανάτου. Οχι βεβαια στην εκκλησια γιατι εγω ειπαμε πιστευα στην ελευθερία στα δικαιωματα και δεν ηθελα παπαδες και τα λοιπα. Έλα όμως που ενωεκανα τις ελευθερίες μου αναπαυση δεν υπηρχε και ο θανατος με ενοχλουσε ακομα και στις πιο ομορφες στιγμες μου. Αναγκαστηκά λοιπον πηγα να δω τι κανουν αυτοι οι ανοητοι , οπως νομιζα τοτε, καλογεροι στο Αγιον Ορος και χανουν τα νιατα τους. Ε λοιπον την πατησα. Γνώρισα ανθρώπους που με γνώριζαν πολύ πολύ καλυτερα από ότι εγώ τον εαυτό μου. Μου αποκάλυψαν με τη χάρη του Θεού, πράγματα από τη ζωή μου... Τα πάντα άλλαξαν. Βεβαιώθηκα για την πίστη στον Ανασταντα Χριστό. Με βάση λοιπόν αυτή την εμπειρία αλλά και με άλλες παρόμοιες ανθρώπων που γνώρισα , πέφτω στα γόνατα και σας παρακαλώ πιστέψτε στο Χριστό, εξομολογηθείτε ειλικρινα σε ιερέα καιφευγει η ενοχή και οποία στεναχώρια.Προσευχη για όλους σαν να είναι παιδιά μας. Είναι κρίμα να κλείνουμε την πόρτα μόνοι μας στο Χριστό μας που τόσο μαςαγαπακαι περιμένει να μετανοήσουμε και να πάμε κοντά του. άπαντες. Δεν είναι αγάπη να βλέπεις το συνάνθρωπο σου να βάζει το χέρι στη μπριζα και να του λες μπράβο είναι δικαίωμα σου καντο. Έχουμε γνώση όλοι ότι αυτό οδηγεί στο σωματικο θανατο.