• Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτης Δούμας' | 26 Ιανουαρίου 2024, 15:41

    Μια ματιά στα όσα έχουν κατατεθεί μέχρι στιγμής υπέρ του νομοσχεδίου σε αυτή τη διαβούλευση επιβεβαιώνει ένα πράγμα: Ότι οι υποστηρικτές του είτε ανήκουν στους προς ευεργέτηση από το νομοσχέδιο είτε είναι απλά πειθήνιοι αποδέκτες μίας δογματικού χαρακτήρα επιχειρηματολογίας σας ως προς τα δικαιώματα είτε υιοθετούν την εξίσου αυθαίρετη ατεκμηρίωτη πεποίθησή σας ότι το νομοθέτημα αυτό αποτελεί ένα βήμα προς την πρόοδο. Αυτό θα έπρεπε να σας προβληματίσει. Κι αν δεν το κάνει, σίγουρα προβληματίζει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας που θέλει να δει τα πράγματα με νηφαλιότητα και συλλογισμό. Θα ήθελα να σας παρακαλέσω να υπάρξει ένα προοίμιο, το οποίο θα εξηγεί με νομικούς και επιστημονικούς όρους και θα τεκμηριώνει γιατί ο γάμος συνιστά δικαίωμα. Κανένας πολιτικός, ούτε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ούτε και κανένας υποστηρικτής αυτού του νομοσχεδίου δεν έχει δημοσίως εξηγήσει, γιατί ο γάμος είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Αλλά κι αν κάτι τέτοιο ίσχυε, ποιο ακριβώς είναι το δικαίωμα; Το να μπορεί ο καθένας να παντρεύεται όποιον θέλει ή να μπορεί ο καθένας να παντρεύεται κάποιο πρόσωπο του άλλου φύλου; Η τοποθέτηση της Εκκλησίας, αν μη τι άλλο, συμπεριέλαβε και ορθολογικά και νομικά και επιστημονικά επιχειρήματα, λαμβανομένης υπόψιν και της εισηγήσεως του Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής. Δε νομίζετε ότι θα έπρεπε να το κάνετε κι εσείς, αν θέλετε να συνεχίσετε να ισχυρίζεστε ότι υπάρχει πραγματικός διάλογος επί του θέματος, αντί να προβάλλετε ανακριβώς κάποια ζητήματα, όπως αυτό του «δικαιώματος», ως θέσφατα; Επίσης, δε νομίζετε ότι θα έπρεπε να ενημερώσετε τον ελληνικό λαό με στατιστικά στοιχεία, πόσους αφορά το νομοσχέδιο αυτό, ώστε, όπως ισχυρίστηκε και ο υπουργός Υγείας, να αφορά ολόκληρη την κοινωνία και όχι μια απλή «υποομάδα», όπως κατά τον κύριο υπουργό είναι ο κόσμος που εκφράζεται μέσα από τις θέσεις της Εκκλησίας; Πόσα είναι τα παιδιά που «κινδυνεύουν» από το ισχύον καθεστώς; Παιδιά δηλαδή που υιοθετήθηκαν και υφίστανται αυτή τη στιγμή εντός ενός οικογενειακού πλαισίου με ομόφυλους «γονείς» και κινδυνεύουν, αν πάθει κάτι ο αναγνωρισμένος από την πολιτεία γονέας, να μην βρεθούν υπό την κηδεμονία του άλλου γονέως. Πόσα είναι αυτά τα παιδιά, για τα οποία η πολιτεία πρέπει να νομοθετήσει, αντί να προχωρήσει σε μία κατ' εξαίρεσιν διάταξη, απαγορεύοντας εν συνεχεία την εξακολούθηση αυτής της καταστάσεως με περαιτέρω υιοθεσίες και γεννήσεις μέσω παρένθετης μητρότητος; Η ευθύνη αυτών των γονέων, που κατ' επιλογήν τους έφεραν τα παιδιά τους σε αυτή τη δύσκολη θέση, γιατί πρέπει να επιβραβευθεί; Όταν αυτοί επέλεγαν να προχωρήσουν σε «γάμους» στο εξωτερικό και σε υιοθεσίες και εν συνεχεία ήρθαν στην Ελλάδα, δεν εγνώριζαν ότι θα βρεθούν σε τέτοια αδιέξοδα; Από πότε η πολιτεία και η κυβέρνηση επιβραβεύει την επιπολαιότητα, πολλώ δε μάλλον όταν αυτή ασκείται εις βάρος ανηλίκων; Είναι δεδομένο ότι το εν λόγω νομοσχέδιο θα υπερψηφιστεί. Τουλάχιστον, τηρήστε τα προσχήματα και προχωρήστε σε μία σοβαρή τεκμηρίωση της ανάγκης υπάρξεώς του, διαφορετικά επιδεικνύετε ασέβεια προς τον ελληνικό λαό και μεγάλη αλαζονεία προς όλους εκείνους που θέλουν να βλέπουν τα πράγματα με ψυχραιμία και να ακούσουν και την απέναντι πλευρά. Είναι σεβαστή και κατανοητή η ανάγκη κάποιων ανθρώπων να γίνουν αποδεκτοί από το σύνολο της κοινωνίας, όπως είναι και απαραίτητος ο σεβασμός απέναντί τους. Ο σεβασμός ωστόσο, δεν επιβάλλεται με νομοθετήματα και με τον ευτελισμό παραδοσιακών θεσμών, όπως ο γάμος. Ο σεβασμός και η αποδοχή επιτυγχάνονται με αμοιβαίο σεβασμό, με διάλογο και όχι με αυταρχισμό και θέσφατα που δε διαφέρουν από τα προτάγματα ενός θρησκευτικού δόγματος.