Αρχική Ισότητα στον πολιτικό γάμο, τροποποίηση του Αστικού Κώδικα και άλλες διατάξειςΚΕΦΑΛΑΙΟ Ζ’ ΕΝΑΡΞΗ ΙΣΧΥΟΣ Άρθρο 13 Έναρξη ισχύοςΣχόλιο του χρήστη Κωνσταντίνος | 27 Ιανουαρίου 2024, 20:15
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κωνσταντίνος' | 27 Ιανουαρίου 2024, 20:15

    Το πραγματικό ζήτημα είναι η στρέβλωση που χρόνια προωθείται στο όνομα μιας ελευθερίας επιλογής και δικαιωματισμού, όπου υπάρχουν δύο μέτρα και σταθμά. Δικαίωμα γάμου ομοφυλοφίλων και τεκνοθεσίας ας υπάρχει. Δεν είναι εκεί το ζήτημα. Είναι στην προώθηση της εξαίρεσης που επιβάλλεται στην πλειοψηφία και μάλιστα με τρόπο άτοπο. Δεν υπάρχει ανάγκη να προσδιορίζεται η πλειοψηφία και το μαζικό έναντι της διαφορετικότητας αλλά το αντίθετο. Με λίγα λόγια δεν υπάρχει γονέας Α και Β αλλά πατέρας και μητέρα. Αν υπάρχουν δύο γονείς του ίδιου φύλου ας το δηλώσουν τότε και όχι να επιβάλλεται η εξαίρεση στην πλειοψηφία. Λέω πλειοψηφία και όχι κανονικότητα σκόπιμα. Κι αυτό επειδή το ζήτημα είναι ο στιγματισμός του μέχρι τώρα υπάρχοντος τρόπου ως παρωχημένος και αναχρονιστικός. Είναι δυνατόν; Πάνε ενα βήμα παραπέρα και μιλούν για αυοπροσδιορισμό. Άτοπο 100%. Μπορεί κανείς να λέγεται όπως θέλει. Αυτό είναι δικαίωμα. Όμως δε μπορεί να στρεβλώνει τη βιολογική αλήθεια για να χωρέσει στη δική του λογική και μάλιστα με δημιουργία ενοχών σε όποιο κάνει το αυτονόητο. Και με τη λέξη αυτονόητο εννοείται η βιολογική εξέλιξη του ανθρώπου. Όπως και να αυτοπροσδιορίζεται κάποιος αν πάρουμε δείγμα DNA θα ειναι καθαρό σε ποιο φύλο ανήκει. Και είναι δύο. Αρσενικό και θηλυκό. Επομένως το νομοσχέδιο ανοίγει την κερκοπορτα άμβλωσης συνειδήσεων και προωθεί μια πιο νεοταξίτικη ιδεολογία σύγχυσης με σκοπό τον έλεγχο της λιμπιντικής ορμής και της ενέργειας της σεξουαλικότητας. Και αυτό φαίνεται από την πρεμούρα της προώθησης του θέματος αυτού σε πλήρη αντιδιαστολή με πιο άμεσα θέματα, όπως η καταπάτηση ελευθεριών σε εμπόλεμες χώρες, ο στιγματισμός όσων έχουν αντίθετη άποψη στο κυρίαρχο αφήγημα της καθεστηκυίας τάξης, η ισότιμη μεταχείριση ΑΜΕΑ, η θέση της γυναίκας, της μητέρας, η υπογεννητικότητα και η βία της φτώχειας. Από τη Eurovision ακόμη προωθήθηκε το μοντέλο αυτό, όπου διαφαίνεται πως ενώ η πλειοψηφία δεν είναι υπερ και δεν είναι μείζον ζήτημα ξαφνικά έγινε το θέμσνπου μονοπωλεί τα δελτία ειδήσεων και μάλιστα με σαφή θέση ενοχοποίησης όσων διαφωνούν ως αναχρονιστικούς και παλιών αντιληψεων. Όλο αυτό ανήκει στο ίδιο οικοδόμημα με τη θηλυκοποίηση του αρσενικού τα τελευταία χρόνια και τη βία που ασκείται πλέον σε όσους κάνουν το προφανές. Δε θα μπορούσαν πια να γίνουν σειρές όπως οι απαράδεκτοι όπου θα γίνεται πλάκα εις βάρος του ομοφυλόφιλου, δε θα μπορούσε πια να γίνει ταινία με τη Βασειλιάδου ή να παιχτεί το χονδρός λιγνός ως σειρά. Εκει φτάσαμε. Οπότε συνοπτικά αν όλο αυτό ιδωθεί από αυτή τη σκοπιά φαίνεται μη καθαρή πρόθεση στην προώθηση ενός νομοσχεδίου και αυτό στηλιτεύω στο παρόν κείμενο. Σε άλλη περίπτωση θα ήμουν σύμφωνος σε κάτι τέτοιο καθώς και αγάπη μπορεί να υπάρξει μεταξύ ομοφυλόφιλων και φροντίδα στο παιδί ακόνη κι αν το πρότυπο δεν είναι το ιδεώδες. Μόνο στοχεύοντας στη διάκριση τηε πρόθεσης και της τοποθέτησης του παρόντος νομοσχεδίου σε σχέση με τη συνολική εικόνα θα έχουμε πιο καθαρή εικόνα του τι πραγματικά διακυβεύεται. Και ο καιρός γαρ εγγύς. Ας δούμε στις χώρες προώθησηςβτέτοιων λογικών αν ενισχύθηκε ο θεσμός της οικογένειας ως ένωση ανθρώπων με κοινό σκοπό εξέλιξης και ανάπτυξης υγιών σχέσεων και παιδιών με συγκρότηση και εσωτερική συνοχή ψυχισμού ως παρακαταθήκη στις γενιές που έπονται.