• Σχόλιο του χρήστη 'Γεωργιος' | 27 Ιανουαρίου 2024, 21:27

    Οι προτεινόμενες τροποποιήσεις με το άρθρο 6 του κεφ. Γ΄ εισάγουν δύο επικίνδυνες καταστάσεις στην ελληνική κοινωνία: Πρώτον, εξισώνουν ως μη έπρεπε από πλευράς αντιμετώπισης της πολιτείας δύο τύπους συμβίωσης ανθρώπων που έχουν εξαρχής διαφορετικό σκοπό. Και αυτό διότι επιχειρούν να επεκτείνουν την ισχύ των παροχών και προνομίων που έχουν δοθεί από την ελληνική πολιτεία στις φυσιολογικές οικογένειες σε ομόφυλους συζύγους. Όμως οι παροχές αυτές έχουν προβλεφθεί διότι η φυσιολογική ετεροφυλόφιλη οικογένεια "παράγει" και ανατρέφει τους νέους πολίτες του κράτους. Η πολιτεία έχει θεσπίσει μία σειρά από παροχές και προνόμια για να διευκολύνει το δύσκολο ομολογουμένως έργο που συνειδητά αναλαμβάνουν δύο άνθρωποι (ένας άνδρας και μία γυναίκα) εγκαταλείποντας την ελευθερία τους και αποκτώντας τέκνα με τον καθόλα φυσικό (και αναμενόμενο για το νομοθέτη) τρόπο. Αντίθετα, ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι γνωρίζει εξαρχής ότι δεν υπάρχει φυσικός τρόπος τεκνογονίας και άρα όσο παραμένει μαζί δεν προβλέπεται να αποκτήσει τέκνα. Και αυτό είναι κάτι θεσμοθετημένο όχι από την πολιτεία αλλά από το φυσικό περιβάλλον εντός του οποίου ενοικούμε. Αυτή η κατάσταση δεν αντιστρέφεται με νομοθετήματα και δε θα έπρεπε να δίνεται το δικαίωμα έμμεσης απόκτησης και αναγνώρισης τέκνου (με όποιο τρόπο και αν επιχειρείται αυτό) από το κράτος. Διαφορετικά ανοίγει ο δρόμος αναφορικά με την εμπορευματοποίησης της ίδιας της φυσιολογικής διαδικασίας τεκνοποίησης σε μέλλοντα χρόνο. Έτσι, δημιουργείται μία νομικά άδικη αντιμετώπιση της φυσιολογικής μορφής οικογένειας καθώς υποβαθμίζεται και εξισώνεται με ένα τύπο συμβίωσης που δεν μπορεί να επιφέρει το ίδιο κοινωνικό όφελος με αυτή. Δεύτερον, αναγνωρίζοντας και υποστηρίζοντας τη δυνατότητα απόκτησης τέκνου από ομοφυλόφιλα ζευγάρια παραβλέπεται και ουσιαστικά καταργείται όλη η διεθνής βιβλιογραφία που αναφέρεται στα πάσης φύσεως οφέλη της ανατροφής τέκνων με την παρουσία ενός ανδρικού (πατέρας) και ενός θηλυκού (μητέρα) προτύπου. Το ότι υπάρχουν φυσιολογικές οικογένειες που είναι δυσλειτουργικές και δε μπορούν αρμονικά να εκτελέσουν την αποστολή τους μπορεί να έχει πολλά αίτια (τα οποία η πολιτεία οφείλει να εντοπίσει και να αντιμετωπίσει) όμως σε καμία περίπτωση δεν προκύπτει η ανάγκη να αντικαταστήσουμε ή να επεκτείνουμε την έννοια της φυσιολογικής οικογένειας. Μάλιστα ακόμα και στην περίπτωση που κάποιος από τους δύο ετεροφυλόφιλους γονείς αποφασίσει στην πορεία της ζωής του ότι θέλει να μεταστραφεί σε ομοφυλόφιλο, τα τέκνα θα πρέπει να προβλέπεται ρητά να μεγαλώσουν σε ένα ετεροφυλόφιλο οικογενειακό περιβάλλον που πιθανόν να εξασφαλίζει το άλλο μέλος του ετεροφυλόφιλου ζεύγους. Η πολιτεία οφείλει να παράσχει ένα τρόπο νομικής κάλυψης και αναγνώρισης έναντι του κράτους των ομοφυλόφιλων ζευγαριών (και ομολογουμένως έχουν γίνει σημαντικά βήματα σε αυτή την κατεύθυνση), όμως ο τρόπος που επιχειρείται αυτό μέσω της εξίσωσής τους με τα παραδοσιακά ετεροφυλόφιλα ζευγάρια είναι σίγουρο ότι αντίκειται στην κοινή λογική και θα επιφέρει περισσότερα προβλήματα παρά θα λύσει.