Αρχική Ισότητα στον πολιτικό γάμο, τροποποίηση του Αστικού Κώδικα και άλλες διατάξειςΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΜΕ ΤΙΤΛΟ «Ισότητα στον πολιτικό γάμο, τροποποίηση του Αστικού Κώδικα και άλλες διατάξεις» ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’ ΣΚΟΠΟΣ – ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ Άρθρο 1 ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Βασίλης Μαλιώτης | 27 Ιανουαρίου 2024, 21:30
- Αρχική
- Πρωθυπουργός της Ελλάδας
- Ανοικτή Διακυβέρνηση
- Δικτυακός Τόπος Υπουργού Επικρατείας
- Διαβουλεύσεις Υπουργείων
0 άνθρωπος στη Γη, κατά κοινή παραδοχή, δεν είναι αυθύπαρκτος, είναι δημιούργημα της Φύσης- ΘΕΟΥ. Ο θεσμός του γάμου είναι μια εκδήλωση νομιμοποίησης της έμφυτης γενετήσιας πράξης των ετερόφυλων ζευγαριών με σκοπό την τεκνοποίηση- απόκτηση παιδιών και συνεπώς ο γάμος δεν είναι μόνο πολιτικό ζήτημα αλλά και ζήτημα των Θεϊκών πεποιθήσεων των πολιτών. Τα ομόφυλα ζευγάρια, που στερούνται της ικανότητας τεκνοποιίας, δε νοείται να έχουν τα ίδια ακριβώς δικαιώματα με τα ετερόφυλα ζευγάρια στον πατροπαράδοτο θεσμό του γάμου. Γιατί με το γάμο των ετερόφυλων ζυγαριών με το ίδιο τελετουργικό και το ίδιο νομικό πλαίσιο όχι μόνο θα δοθεί πανηγυρικός τύπος στην παρά φύση ερωτική πράξη, αλλά θα βεβηλωθεί και ο παραδοσιακός, από αρχαιοτάτων χρόνων, θεσμός του γάμου των ετερόφυλων ζευγαριών, που είχε κύριο σκοπό την αναπαραγωγή του ανθρώπου με τεκνοποιία και δευτερεύοντα σκοπό τη μεταβίβαση της περιουσίας των γονιών, μητέρας- γυναίκας και πατέρα-άνδρα στα παιδιά και σε ελάχιστες περιπτώσεις της μεταβίβασης του αξιώματος των γονιών στα παιδιά. Οι σύγχρονες κοινωνίες, όλοι το γνωρίζουμε, απαρτίζονται, από τις ως άνω παραδοσιακές οικογένειες, με πολύ μεγάλη πλειοψηφία, που αναπαράγουν το ανθρώπινο γένος, δημιουργούν τα έθνη και αναπτύσσουν τις τέχνες και τα γράμματα. Ενώ οι οικογένειες των ομόφυλων ζευγαριών, όπως αυτές σχηματίστηκαν με το σύμφωνο συμβίωσης ανεξαρτήτως φύλλου των μερών, με το ν.4356/2015, συμμετέχουν μόνο στην ανάπτυξη των γραμμάτων και των τεχνών. Έτσι το ανθρώπινο γένος σχηματικά αναπτύσσεται σε ετερόφυλες οικογένειες με μέλη: γυναίκα μητέρα, πατέρα άνδρα και παιδιά ετεροφυλόφιλα, που συμμετέχουν στην τεκνοποιία και ομοφυλόφιλα παιδιά, που δεν συμμετέχουν στην τεκνοποιία και σε ομόφυλες οικογένειες με μέλη δύο γυναίκες ή δύο άντρες που δεν τεκνοποιούν και συνεπώς δεν συμβάλλουν στην αναπαραγωγή του ανθρώπινου γένους. Είναι προφανές ότι, οι δύο αυτές κατηγορίες των οικογενειών των ετερόφυλων και ομόφυλων ζευγαριών καθώς και οι δύο κατηγορίες των ετεροφυλόφιλων και ομοφυλόφιλων παιδιών δεν είναι όμοιες, οι δύο πρώτες από άποψη σύνθεσης μελών και οι δεύτερες από άποψη ικανότητας στην αναπαραγωγή του ανθρώπινου γένους. Συνεπώς οι κατηγορίες αυτές των οικογενειών δεν μπορούν να εξισωθούν με όμοια δικαιώματα. Η γενική ισότητα στα δικαιώματα που επικαλείται ο Πρωθυπουργός της χώρας μπορεί να επιτευχθεί και χωρίς να καταργήσουμε ή να μεταβάλουμε τη μορφή, το τελετουργικό και το νομικό καθεστώς της υφιστάμενης παραδοσιακής οικογένειας. Το ως άνω νομικό καθεστώς της κοινής συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών, ας εμπλουτισθεί και με άλλες διατάξεις, που να αφορούν και τα μεταξύ τους δικαιώματα, ώστε να μην νοθευθεί ο υφιστάμενος θεσμός του γάμου των ετερόφυλων ζευγαριών και εφόσον τους επιτραπεί η υιοθεσία να μην παίρνουν το όνομα μητέρα και πατέρας, αλλά το όνομα κηδεμόνας. Και τούτο γιατί, η μητέρα γυναίκα είναι δεσμός ιερός και δεν πρέπει να βεβηλωθεί. Όλοι γνωρίζουμε ότι οι πρώτες λέξεις των νεογέννητων παιδιών είναι: μαμά- μητέρα και μπαμπά-πατέρας, που απευθύνουν στη γυναίκα και τον άντρα αντίστοιχα. Η όποια αλλαγή στην υπάρχουσα σύνθεση και λειτουργία της πατροπαράδοτης οικογένειας αντιβαίνει στη φύση, η οποία εκδικείται για κάθε παραβίαση των νόμων της, η κλιματική αλλαγή το δείχνει. Τέλος, το επιχείρημα ότι πρέπει να ακολουθήσουμε το νομικό καθεστώς των Ευρωπαϊκών χωρών στη συμβίωση των ομοφυλόφιλων ζευγαριών, στερείται κάθε λογικού ερείσματος, γιατί οι χώρες αυτές δεν επιδιώκουν, λόγω των οικονομικών ανισοτήτων μεταξύ των χωρών, την ισότητα των Ευρωπαίων πολιτών με πλήρη οικονομική και πολιτική ένωση των χωρών, ώστε να έχουμε κοινή έννομη τάξη. Και το ερώτημα που εγείρεται είναι, γιατί, αφού οι ρυθμίσεις του προς ψήφιση νομοσχεδίου αποτελούν σοβαρό θρησκευτικό, εκκλησιαστικό και κοινωνικό ζήτημα, που αφορά άμεσα τον λαό, δεν προκηρύσσεται δημοψήφισμα, που είναι θεσμός άμεσης δημοκρατίας, ώστε ο Λαός με πλειοψηφία να αποφανθεί επί των τιθέμενων σε αυτόν ερωτημάτων που αφορούν την ένταξη της κοινής συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών στον υφιστάμενο πατροπαράδοτο θεσμό του γάμου;