• Σχόλιο του χρήστη 'Χρηστος' | 28 Ιανουαρίου 2024, 00:49

    Διαφωνώ !!!!!! Κάποτε ἦλθαν στόν ἅγιο Ἰάκωβο δύο παιδιά ἀπό Ἀθήνα καί εἶχαν μαζί τους μία κοπέλα, πού ζοῦσε στήν ἁμαρτία. Μόλις ἔφτασαν στήν Μονή συνάντησαν τόν Γέροντα, ὁ ὁποῖος μέ πραότητα καί γλυκιά καί ἤρεμη φωνή καλωσόρισε τά παιδιά. Καί αὐτά εἶπαν: – Γέροντα, φέραμε μία κοπέλα καί θέλει νά σᾶς δεῖ, ζεῖ στήν ἁμαρτία, νά τῆς δείξετε ἀγάπη, γιατί τήν πήγαμε καί σέ ἄλλο Πνευματικό, ἀλλά τίποτε. Ὁ Γέροντας ρωτᾶ τήν κοπέλα: – Πῶς σᾶς λένε καί ἀπό ποῦ εἶστε; – Γέροντα, ἐγώ εἶμαι λεσβία καί ἁμαρτωλή, εἶπε ἡ κοπέλα. – Ἄχ! Πόσο χαίρομαι, παιδί μου πού εἶσαι ἀπό τήν Λέσβο, πού ἔχει βγάλει ἁγίους, τόν ἅγιο Ραφαήλ, τόν ἅγιο Νικόλαο καί τήν ἁγία Εἰρήνη, χαίρομαι. Ἡ κοπέλα τά ἔχασε, “τί λέει τώρα;”, θά σκέφτηκε! Ὁ Γέροντας τῆς λέει: – Πᾶμε μέσα στόν Ἅγιο Χαράλαμπο νά ἐξομολογηθεῖς, νά μοῦ πεῖς γιά τήν πατρίδα σου τήν ὡραία Λέσβο καί ὅ,τι ἄλλο…. ἔχεις πού σέ στενοχωρεῖ. Πῆγαν μέσα, ἐξομολογήθηκε ἡ κοπέλλα καί βγῆκε ἄλλος ἄνθρωπος ἔξω: “Αὔτη ἡ ἀλλοίωσις τῆς Δεξιᾶς του Ὑψίστου”. Ὁ Γέροντας τῆς εἶπε: – Δέν μισῶ ἐσένα, παιδί μου, ἀλλά τήν ἁμαρτία». Ἀπό τό βιβλίο, «Ὁ Γέρων Ἰάκωβος», ἔκδ. «Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη», Θεσσαλονίκη 2016, σέλ. 159-150.