• Σχόλιο του χρήστη 'Αλέξανδρος Μεταλληνός' | 29 Ιανουαρίου 2024, 15:42

    Με την ουσία της ρύθμισης συμφωνώ απολύτως. Επίσης, η χρήση της σύγχρονης μεθόδου της αναγνώρισης είναι ευπρόσδεκτη τόσο από πλευράς μεθοδολογίας ιδιωτικού διεθνούς δικαίου, όσο και από πρακτικής άποψης. Ωστόσο, έχω τα ακόλουθα σχόλια τεχνικής φύσεως: (α) Η φράση «τηρουμένων και των διατάξεων για την αναγνώριση δικαστικών αποφάσεων όπου αυτή είναι απαραίτητη» μπορεί να δημιουργήσει σύγχυση. Θα ήταν πολύ καλύτερο να αναφερθεί σε χωριστό εδάφιο ότι σε περίπτωση που η σχέση γονέα και τέκνου βασίζεται σε δικαστική απόφαση, αυτή αναγνωρίζεται με βάση τις διατάξεις για την αναγνώριση δικαστικών αποφάσεων. (β) Ενώ είναι κατανοητή η ανάγκη που επιδιώκεται να καλυφθεί με το εδάφιο που αναφέρει ότι «Δημόσια αρχή, δικαστήριο ή τρίτος δεν δύναται να αντιταχθεί στην αναγνώριση της γονεΐκής σχέσης του πρώτου εδαφίου που έχει δημιουργηθεί στο εξωτερικό ή στις συνέπειες από την αναγνώριση αυτή», δηλαδή η αποφυγή εσφαλμένης επίκλησης της δημόσιας τάξης ώστε να μην αναγνωριστεί η γονεϊκότητα ομόφυλων ζευγαριών, η διάταξη ως έχει είναι συνταγματικά προβληματική, επειδή δεν μπορεί να αποκλειστεί το δικαίωμα δικαστικής προστασίας. Ενδεικτικά, αν η συναίνεση της παρένθετης μητέρας δεν υπάρχει ή έχει ληφθεί ως αποτέλεσμα π.χ. απειλής, η παρένθετη μητέρα πρέπει να έχει το δικαίωμα να αμφισβητήσει τη γονεϊκότητα που συστάθηκε στο εξωτερικό. (γ) Στη δεύτερη παράγραφο η φράση «με την επιφύλαξη του άρθρου 23 του Αστικού Κώδικα» είναι περιττή και μπορεί να δημιουργήσει σύγχυση. Η αναγνώριση των αποφάσεων για την υιοθεσία γίνεται σύμφωνα με το άρθρο 780 ΚΠολΔ. Το άρθρο αυτό θέτει ως προϋπόθεση της αναγνώρισης την εφαρμογή από το αλλοδαπό δικαστήριο του ουσιαστικού νόμου που έπρεπε να εφαρμοστεί κατά το ελληνικό δίκαιο. Συνεπώς, εν προκειμένω το άρθρο 780 ΚΠολΔ παραπέμπει στο άρθρο 23 ΑΚ και δεν μπορεί να γίνει λόγος για επιφύλαξη.