Αρχική Ισότητα στον πολιτικό γάμο, τροποποίηση του Αστικού Κώδικα και άλλες διατάξειςΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΜΕ ΤΙΤΛΟ «Ισότητα στον πολιτικό γάμο, τροποποίηση του Αστικού Κώδικα και άλλες διατάξεις» ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’ ΣΚΟΠΟΣ – ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ Άρθρο 1 ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Μαίρη Νομικού | 31 Ιανουαρίου 2024, 11:43
  • Σχόλιο του χρήστη 'Μαίρη Νομικού' | 31 Ιανουαρίου 2024, 11:43

    Εκφράζω την πλήρη αντίθεσή μου στο παρόν νομοσχέδιο. Το κράτος πρέπει πρωτίστως να καλλιεργεί και να εμφυσά στην κοινωνία το straight πρότυπο το οποίο αναπαράγει "παραδοσιακά" το είδος (το πρόβλημα της υπογεννητικότητας είναι πολύ σοβαρό στη χώρα μας) Η οικογένεια τελεί υπό συνταγματική προστασία και αποτελεί αντικείμενο προστατευτικών ρυθμίσεων από πλήθος διατάξεων του δημοσίου δικαίου. Αξίζει να διαβάσει κανείς αυτούσιο το άρθρο 21 παρ. 1 εδ. 1 του Συντάγματος. Αν δεν γεννιούνται παιδιά, δεν θα "συντηρηθεί" το έθνος και σταδιακά θα πάψει να υπάρχει. Το βασικότερο εδώ είναι να κατανοήσουμε το δόγμα ότι τα δικαιώματα μιας συγκεκριμένης ομάδας ανθρώπων τελειώνουν εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα άλλων ανθρώπων και εν προκειμένω των παιδιών. Βασικότατη αρχή του οικογενειακού δικαίου είναι το συμφέρον του τέκνου. Τα συμφέροντα, οι επιθυμίες και τα συναισθήματα των (βιολογικών συνήθως) γονέων έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Προτάσσεται η ψυχική, κοινωνική και συναισθηματική ισορροπία του τέκνου. Εκκινώντας από τη βασική αυτή αρχή, είναι καταφανές σφάλμα να προτάσσεται το ζήτημα της ίσης μεταχείρισης των ομόφυλων ζευγαριών. Η συζήτηση πρέπει να μετατεθεί στο εάν ένα παιδί είναι προτιμότερο να ενταχθεί σε ένα ετερόφυλο ζευγάρι παρά σε ομόφυλο, ή εάν είναι το ίδιο πράγμα η ένταξη σε ετερόφυλο ή σε ομόφυλο ζευγάρι. Το προβαλλόμενο επιχείρημα ότι είναι καλύτερα για ένα παιδί να είναι σε ομόφυλο ζευγάρι παρά σε ίδρυμα, αποκρύπτει το πραγματικό ερώτημα: Είναι προς το συμφέρον του τέκνου να υιοθετείται από ετερόφυλο παρά από ομόφυλο ζευγάρι, ή είναι άραγε το ίδιο πράγμα για το παιδί το ετερόφυλο ή το ομόφυλο ζευγάρι; Στη σύγκριση μεταξύ ετερόφυλων και ομόφυλων ζευγαριών δεν υπάρχουν επιχειρήματα τα οποία αντικειμενικώς να συνηγορούν υπέρ της εξίσωσης των μεν με τα δε. Το ότι ένα ετερόφυλο ζευγάρι μπορεί να είναι κακοί γονείς (όπως και ένα ομόφυλο) είναι δεδομένο. Όμως μόνον το ετερόφυλο ζευγάρι είναι φορέας της απαραίτητης ισορροπίας σε ένα παιδί το οποίο καλείται να ζήσει έξω από τη βιολογική του οικογένεια. Η διαφορετικότητα των ψυχικών κόσμων άνδρα και γυναίκας είναι απαραίτητη για την ισορροπημένη ανάπτυξη του παιδιού. Πατέρας και μητέρα αλληλοσυμπληρώνονται. Η μητέρα εισφέρει τη στοργή και την επίμονη φροντίδα των αναγκών του παιδιού, ενώ ο πατέρας εισφέρει συναισθηματική σταθερότητα και ηθικά όρια. Αν και οι καταστάσεις αυτές είναι όλο και λιγότερο ιδανικές στις σημερινές οικογένειες (βιολογικές και θετές), εντούτοις όταν επιλέγεται το σωστό περιβάλλον για να βρεθεί ένα παιδί εκτός της βιολογικής του οικογένειας, είναι αναγκαίο ο νομοθέτης να αποβλέψει στη στοιχειώδη ισορροπία που φέρνει η ύπαρξη πατέρα και μητέρας. Στο ομόφυλο ζευγάρι η ισορροπία αυτή πάντοτε θα λείπει. Θεσμοθέτηση υιοθεσίας αποκλειστικά προκειμένου να ικανοποιηθούν συναισθηματικές επιδιώξεις των γονέων χωρίς τεκμηρίωση του συμφέροντος του παιδιού, αποτελεί κατάχρηση του θεσμού. Διαπιστώνουμε καθημερινά, από τα μέσα ενημέρωσης, ότι σε πολλές χώρες της δύσης και ειδικά της βόρειας Ευρώπης έχουν εκτραχυνθεί μια σειρά από σεξουαλικές διαστροφές όπως η παιδοφιλία και ο σαδομαζοχισμός. Αναρωτιέται κανείς αν το φαινόμενο αυτό είναι συνέπεια των δικών τους επιλογών. Ας θυμηθούμε ότι αυτές ακριβώς οι χώρες προτοστάτησαν και θεσμοθέτησαν την λεγόμενη υπερβολική κανονικοποίηση όπως ο γάμος, οι υιοθεσίες και υπερπροβολή της ομοφυλοφιλικής τάσης. Τέλος, δεν είναι απαραίτητα επιχείρημα το ότι αφού το κάνουν και άλλες χώρες του κόσμου, ας το κάνουμε κι εμείς για να είμαστε αρκετά Ευρωπαίοι και μοντέρνοι. Ευρώπη και Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι μόνο η δυτική Ευρώπη, που έχει καθιερώσει τους γάμους ομοφυλοφίλων και τις τεκνοθεσίες, αλλά και τα Βαλκάνια και η Ιταλία και η πρώην ανατολική Ευρώπη. Που είναι λοιπόν οι διακηρύξεις της Ε.Ε. και τα ιδεολογήματα περί πολιτιστικής διαφορετικότητας πλουραλισμού ή και πολυπολιτισμού και γιατί εμείς ως Ελλάδα πρέπει ντε και καλά να θεσμοθετήσουμε κάτι που είναι προφανώς κόντρα στις παραδόσεις μας; Και για του λόγου το αληθές-περί ασυμβατότητας με τον Ελληνικό πολιτισμό-δεν νομίζω ότι υπάρχουν στην Ελλάδα γονείς (και να υπάρχουν θα είναι απειροελάχιστοι) που θα που πχ. ότι «παντρεύω το γιό μου με ένα καλό παλικάρι ή την κόρη μου με μια καλή κοπέλα και σας καλώ να το γιορτάσουμε» !… Αυτό σημαίνει ότι μια τέτοια θεσμοθέτηση μπορεί να προκαλέσει κάλλιστα και την αντίθετη κοινωνική αντίδραση που μπορεί να στείλει ένα κομμάτι της κοινωνίας στο αντίθετο άκρο της μισαλλοδοξίας και της εχθρότητας προς τους ομοφυλοφίλους.