• Σχόλιο του χρήστη 'Sevasti' | 31 Ιανουαρίου 2024, 14:45

    Αξιότιμοι κυρίες και κύριοι, καταρχήν εύχομαι να είστε όλοι καλά. Λαμβάνω την ευκαιρία για να εκφράσω τη βαθιά μου ανησυχία για τον παρόντα νόμο, που έρχεται στη Ελληνική Βουλή. Η πορεία της φυλής μας μέσα στους αιώνες προχώρησε, εμπλουτίστηκε και κρατήθηκε με βάση τις διαχρονικές της αξίες του πολιτισμού, που την χαρακτηρίζουν. Οι αξίες αυτές μεταλαμπαδεύτηκαν από γενιά σε γενιά μέσω κατά βάση της οικογένειας. Αυτής που τώρα κινδυνεύει με πλήρη καταστροφή. Επιγραμματικά και μιλώντας ως μητέρα 4 παιδιών παραθέτω μονάχα μία οπτική της καταστρατήγησης της οικογένειας. Φυσικά υπάρχουν και άλλα επιχειρήματα, αλλά εν προκειμένω εστιάζω στα στοιχειώδη ως προς τα πρότυπα. Στον ομόφυλο γάμο πέρα από την έλλειψη βιολογικής σχέσης των μελών της οικογένειας ελλείπει εκ προοιμίου είτε η ανδρική, είτε η γυναικεία παρουσία. Είναι όμως απαραίτητη η παρουσία και πατέρα και μητέρας δηλ. και του άντρα και της γυναίκας στη ζωή ενός παιδιού; Μάλιστα, είναι, για τους παρακάτω λόγους: Γιατί ο πατέρας διαπαιδαγωγεί διαφορετικά από τη μητέρα.(17) Ο πατέρας παρέχει την αίσθηση ασφάλειας και δύναμης στην οικογένεια. Είναι αυτός που συνήθως θέτει τα όρια και τους κανόνες. Λειτουργεί ως εκπαιδευτής σε θέματα που γνωρίζουν καλύτερα οι άνδρες, ως ανδρικό μοντέλο για να ταυτιστεί με αυτόν ο γιος του, ως μοντέλο συζύγου για τον γιο και την κόρη του. Η απουσία του πατέρα για το γιό του συνοδεύεται συχνά από εγκατάλειψη του σχολείου και κακές σχολικές επιδόσεις, ενώ η απουσία πατέρα για την κόρη συνοδεύεται από πρόωρες σεξουαλικές σχέσεις, εγκυμοσύνες και αναζήτηση της πατρικής ασφάλειας σε μεγαλύτερα ή ακατάλληλα ανδρικά άτομα. Η μητέρα λειτουργεί ως μοντέλο γυναίκας και μητέρας για τη κόρη της αλλά και για το γιό της. Βοηθά τη κόρη της να αντιληφθεί και να διαχειρισθεί τα ιδιαίτερα θέματα της γυναικείας φύσης (π.χ περίοδος, εγκυμοσύνες, καλαισθησία....),την εκπαιδεύει σε θέματα διαπροσωπικών και οικογενειακών σχέσεων από την οπτική της γυναίκας, ενώ λειτουργεί ως δύναμη συγκατάβασης και ανεκτικότητας. Η έλλειψη μητέρας δημιουργεί αίσθημα κενού και έλλειψης στοργής και φροντίδας για το παιδί. Τα παιδιά έχουν ανάγκη και από τα δύο μοντέλα διαπαιδαγώγησης συγχρόνως γιατί αυτά είναι συμπληρωματικά. Εξάλλου αυτό είναι και θέμα ισότητας για το παιδί. Τα παιδιά συγκρίνουν τους εαυτούς τους με άλλα παιδιά και άλλες οικογένειες και λαχταρούν αυτόν που λείπει. Με την ευχή να ψηφίσουν οι Έλληνες βουλευτές το πραγματικό συμφέρον για τις οικογένειές τους και των παιδιών τους. Σεβαστή Λ.