Ο παρών νόμος αποσκοπεί στη διασφάλιση της αρχής της ισότητας, μέσω της επέκτασης της δυνατότητας σύναψης γάμου και σε πρόσωπα του ιδίου φύλου και στην ενίσχυση της προστασίας από διακρίσεις, προς την κατεύθυνση της υλοποίησης της Εθνικής Στρατηγικής για την Ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ+.
|
Υπουργός Επικρατείας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Επιθυμώ τα ομόφυλα ζευγάρια να έχουν τα ίδια δικαιώματα που έχω κι εγώ
Το ζήτημα είναι κυρίως νομικό και αποτελεί χρόνια πηγή προβλημάτων για πολλά παιδιά και ζευγάρια. Δίνεται λύση σ’ ένα ζήτημα ισότητας (άρθρο 4 §1,2 Συντάγματος) και βάζει τέλος σε μια ανόητη διάκριση (άρθρο 5 §2 Συντάγματος). Προάγει τα δικαιώματα και τον φιλελεύθερο χαρακτήρα της δημοκρατίας μας. Η εναρμόνιση με τα υπόλοιπα φιλελεύθερα ευρωπαϊκά κράτη είναι σωστή. Η θέση ότι το σύμφωνο συμβίωσης αρκεί είναι λανθασμένη. Προωθείται η σωστή λύση αφού οι -πλέον- σύζυγοι μπορούν να παίρνουν ο/η ένας/μία το επώνυμα του/της άλλου/άλλης και έχουν δικαίωμα στην υιοθεσία.
Υπάρχει μια σημαντική διόρθωση να γίνει στον τίτλο του νομοσχεδίου που αναφέρεται σε “Ισότητα στον πολιτικό γάμο …”. Η λέξη “πολιτικός” πρέπει να διαγραφεί μιας και είναι περιττός και πουθενά αλλού στο νομοσχέδιο δεν γίνεται αναφορά σε πολιτικό γάμο. Εκτός αυτού, θρησκευτικός γάμος μπορεί να τελείται από λειτουργό άλλου δόγματος ή θρησκεύματος γνωστού στην Ελλάδα -πέραν την ανατολικής ορθόδοξης εκκλησίας- (ΑΚ 1367 §1) που μπορεί να επιτρέπει τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών. Αυτό δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε ούτε να το απαγορεύσουμε. Θα υπάρχει ζήτημα αντισυνταγματικότητας αν η πολιτεία απαγορεύει σε λειτουργούς μιας θρησκείας να τελούν θρησκευτικό γάμο ομόφυλων ζευγαριών -αν και το δόγμα τους το επιτρέπει- ενώ κρατικός λειτουργός θα μπορεί να τελεί αντίστοιχο πολιτικό. Τέλος, δεν μπορεί να αποκλειστεί ούτε η τέλεση γάμου κατά την ΑΚ 1367 §3 εδ.γ, δηλαδή την τέλεση πολιτικού γάμου και ιερολογία του ίδιου γάμου κατά τη θρησκεία και το δόγμα των συζύγων.
Τέλος, υπάρχουν κενά στο νόμο που πρέπει να καλυφθούν, όπως ρύθμιση για τα παιδιά διεμφυλικών ατόμων. Επιφυλασσόμαστε για περαιτέρω σχόλια. Ελπίζουμε συνάδελφοι νομικοί να τα επισημάνουν και να ληφθούν υπόψη πριν την ψήφιση από το Κοινοβούλιο.
Όχι από εμένα. Το νομοσχέδιο αυτό που πάτε να περάσετε είναι αντιθετο στην θρησκεία μας.Αντιθετο στον όρο οικογένεια. Γάμος εστι ανάμεσα μόνο σε άντρα και γυναίκα! Παιδιά εστι μόνο με ένα πατέρα και μια μάνα. Η θρησκεία μας,η ορθόδοξη θρησκεία μας ,η μία και μοναδική αλήθεια στον κόσμο όλο,δεν επιτρέπει όλο αυτό. Φύλα υπάρχουν μόνο 2. Ούτε 1,ούτε τρία, ούτε 10.
Το παρά φύσιν ΔΕΝ καθίσταται κατά φύσιν με νομικές διατάξεις.
Αποτελεί τουλάχιστον ύβρις προς τους αρχέγονους θεσμούς της οικογένειας, πατρίδας και της θρησκείας οποιουδήποτε τύπου, Ορθοδοξία, πατρώα αρχαιοελληνική, μουσουλμανισμό, καθολικισμό κλπ.
Ανοίγει ο ασκός του αιόλου… Δυστυχώς θα ζήσουμε κάθε διεστραμμένη παρα φύσιν επιθυμία/πάθος να «βαφτίζεται¨ δικαιωματισμός. όποιος τα έβαλε με την φύση βρέθηκε απελπισμένος και δυστυχισμένος να ζητάει έλεος, όποιος τα έβαλε με τον Θεό καταδικάστηκε και στην παρούσα και στην αιώνιο ζωή.
ελπίζουμε στην πλήρη απόσυρση αυτού του νομοσχεδίου εκτρώματος… και προετοιμαζόμαστε για τα δεινά που θα ακολουθήσουν της αμετροεπούς και δαιμονικής εμμονής των κυβερνόντων και του μηχανισμού προπαγάνδας που έχει στηθεί να παρουσιάζουν σαν «ισότητα» την καταστροφή των θεμελιωδών λίθων της κοινωνίας μας.
Επιτέλους! Είναι ανήκουστο να μπαίνει ο νόμος εμπόδιο στην αγάπη και τα όνειρα δύο ανθρώπων. Δεν αφορά ουτε την έννομη τάξη, ούτε το κάθε μπαρμπαδέλι και «χριστιανό ορθόδοξο» το μυστήριο του γάμου για τους ομοφυλόφιλους. Κουμάντο στα μποστάνια σας
1)Διαφωνώ στο σύνολο με το παρών νομοσχέδιο είναι ενάντια στις αρχές και τις αξίες της Πατρίδας μας η οικογένεια είναι μία Πατέρας Μητέρα Παιδιά και τίποτα άλλο.2)τώρα σε σχέση με την παρένθετη μητέρα πάλι λέτε ψέματα γιατί από τη στιγμή που επιτρέπεις το γάμο στο ευρωπαϊκό δικαστήριο θα το κερδίσουν αυτό.3) Λέτε για το καλό των παιδιών πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν μέσα σε «οικογένειες»λέμε τώρα ομοφυλοφίλων σε μεγάλο ποσοστό γίνονται και τα ίδια ομοφυλόφιλα ή και με ψυχολογικές διαταραχές.
Απαράδεκτο. Διαφωνώ καθετα. ΟΧΙ απο μένα
Μέσα από δεινές καταστάσεις στην πορεία της Ιστορίας μας, η οικογένεια ήταν ο κεντρικός πυλώνας που απορροφούσε απίστευτους και αναρίθμητους κραδασμούς.
Οι εισηγητές αυτού του νομοσχεδίου, σαν μαθητευόμενοι μάγοι, έρχονται μυωπικά και συνθέτουν ξενόφερτους νόμους χωρίς να απαντούν στα κρίσιμα ερωτήματα:
Α.) πόσοι είναι οι συνάνθρωποι, αυτή τη στιγμή, που έχουν νόμιμα και φροντίζουν υπεύθυνα παιδί και συζούν, ανήκοντας οι ίδιοι στο ίδιο φύλο, ώστε
Β.) να δούμε εάν και πώς θα τους καλύψει το σύμφωνο συμβίωσης;
Γ.) Στην προβολή του χρόνου (πχ σε 2 γενιές, άρα σε 50-60 χρόνια) πώς θα εγγυηθούν ότι παιδιά που θα ανατραφούν σε ομοφυλοφιλικές συμβιώσεις θα μπορέσουν να αναπτυχθούν προς ετεροφυλοφιλική κατεύθυνση στο βαθμό που από μία οικογένεια παραδοσιακή δίνεται η ίδια πιθανότητα να γίνουν τυχόν ομοφυλόφιλοι;
Δ.) πώς εγγυώνται ότι δεν θα γίνει τεκνοποίηση με παρένθετη μητέρα στο εξωτερικό σε βαθμό που βάσει του Γ.) να εκτραπεί δια της αντίστοιχης οικογενειακής σεξουαλικής παρότρυνσης ο συνολικός προσανατολισμός προς την ομοφυλοφιλία όταν η Ελλάδα έχει να αντιμετωπίσει ιδιαίτερες συνθήκες επιβίωσης (εάν συγκρίνουμε με χώρες πχ της Κεντρικής Ευρώπης που τα σύνορα ενώνουν κράτη και δεν υπάρχει ούτε αυτή η διακρατική ένταση αλλά ούτε και η οικονομική κρίση και το αντίστοιχο δημογραφικό υπογεννητικότητας και φυγής εγκεφάλων)
Ε.) μπορεί η κυβέρνηση να είχε την ΛΟΑΤΚΙ ατζέντα στο πρόγραμμα του κόμματός της, αλλά δεν την επικοινώνησε προεκλογικά στους πολίτες μέσα από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, παρά μόνο ελάχιστα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πώς λοιπόν τώρα δικαιούται το αρμόδιο υπουργείο να προβεί σε μία τέτοια πειραματική έως και εκρηκτική μεταρρύθμιση, όταν
ΣΤ.) οι αντιδράσεις των πολιτών αλλά και θεσμικών φορέων είναι απροκάλυπτες; Τόσο η Εκκλησία της Ελλάδος, όσο και πολιτικά κόμματα (και μάλιστα και κοινοβουλευτικά), σύλλογοι και σωματεία (πχ Χριστιανικά σωματεία και όχι μόνο), άνθρωποι του πνεύματος αλλά ακόμα και επώνυμοι ομοφυλόφιλοι αντιδρούν, και ιδιαίτερα στο ζήτημα της υιοθεσίας!
Ζ.) Πώς έχουν το δικαίωμα κάποιοι θιγόμενοι ή ενδιαφερόμενοι να προσβάλουν την Πίστη των Ορθοδόξων Χριστιανών (δηλαδή της κυρίαρχης θρησκείας αλλά και άλλων δοξασιών ή θρησκειών) και να μην σέβονται τα συνταγματικά (βλέπε προμετωπίδα του Συντάγματος και άλλες διατάξεις) και εκκλησιαστικά θεμελιωμένα δικαιώματά τους αφού μία τέτοια πειραματική ώσμωση στρέφει τα ήθη προς κατεύθυνση αντίθετη προς όσα ορίζει η Ορθοδοξία; Καθώς η εξομοίωση γάμου και ομοφυλόφιλης συμβίωσης δεν αποτελεί τον μόνο τρόπο επίλυσης προβλημάτων των ομοφυλοφίλων ανθρώπων, εάν υπήρχε η μέριμνα να δοθούν άλλες νομοθετικές λύσεις.
Η.) πώς θα εγγυηθεί ο νομοθέτης ότι ο θεσμός της παρένθετης μητέρας δεν θα παραχωρηθεί πλήρως όταν θα γίνουν προσφυγές στα πλαίσια ισονομίας και πώς θα αποτραπεί η στυγνή εκμετάλλευση γυναικών για να τις μετατρέψουν κάποιοι σε μονάδες παραγωγής βρεφών που δεν θα έχουν την χιλιετιών παραδοσιακή ανατροφή;
Συνοπτικά: Ο λαός αυτός, κατά τη γνώμη μου στην μεγάλη του πλειοψηφία, δεν αποδέχεται αυτό το νομοσχέδιο το οποίο αλλοιώνει συθέμελα τον ιερό θεσμό της οικογένειας αφού είναι εμφανείς οι τόσο ανησυχητικές συνέπειες και τόσο προφανείς οι κίνδυνοι στους οποίους οδηγούμαστε. Και όπως πολλοί ήδη εδώ στην διαβούλευση έγραψαν άλλα προβλήματα επείγουν προς επίλυση. Και σε όλα τα φλέγοντα ζητήματα της κοινωνίας μας η ανύψωση του ήθους και όχι οι υπόθαλψη των ορμών είναι το μέσον επίλυσής τους.
Επιτέλους η Ελλάδα κάνει ακόμα ένα αποφασιστικό βήμα και γίνεται ανεπτυγμένη φιλελεύθερη Δημοκρατία για όλους τους πολίτες της. Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες σε συντροφική σχέση με άτομο του ιδίου φύλου είχαν μέχρι σήμερα τις ίδιες υποχρεώσεις με τους πολίτες σε σχέση με άτομο διαφορετικού φύλου, αλλά όχι το δικαίωμα να επισημοποιήσουν τη σχέση αυτή και να έχουν την ίδια θεσμική θωράκιση. Για το θέμα των παιδιών που μεγαλώνουν σε ομόφυλα ζευγάρια υπάρχουν αδιάσειστα επιστημονικά δεδομένα, από τις Ψυχολογικές, Ψυχιατρικές και Παιδοψυχιατρικές Επιστημονικές Εταιρείες σχετικά, τα οποία αγνοούν επιδεικτικά ορισμένοι βουλευτές. Οι Νομοθέτες της χώρας δεν επιτρέπεται να αγνοούν την Επιστήμη. Συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία και την εμπέδωση της πραγματικής Ισονομίας. Διάφορα σχόλια με σφάλματα Λογικής, συμψηφισμούς και σύνδεση αλλότριων θεμάτων, καταδεικνύουν ουσιαστικά και το πόσο χρειάζεται ο Νόμος να έρχεται για να οδηγεί την κοινωνία με σκοπό την ανάπτυξή της. Συγχαρητήρια για αυτήν την τόσο σοβαρή πρωτοβουλία.
Προς τη σωστή κατεύθυνση η χώρα μας, στη σωστή πλευρά της ιστορίας.
Ανήκουμε στη Δύση σε όλα τα θέματα και όχι μόνο στα αμυντικά.
Πρέπει να στηρίξει σύσσωμο το δημοκρατικό τόξο στο Κοινοβούλιο.
Well done!!!
Οι συζητήσεις περί του φύλου όλο και περισσότερο εμφανίζονται στην καθημερινότητα, με έναν πρωτοφανή στην ιστορία του ανθρώπου τρόπο. Οροι καινοφανείς, όπως επιλογή φύλου, επαναπροσδιορισμός, προσανατολισμός, ρευστότητα και ταυτότητα του φύλου, αλλά και συναφή, όπως έμφυλες ταυτότητες, διαφυλικότητα, διεμφυλικότητα, ομοφοβικότητα, με ανάλογα παράγωγά τους, παρουσιάζονται στα δημοσιεύματα, στις συζητήσεις, στις πολιτικές αντιπαραθέσεις, και όχι μόνον σε θεωρητικό επίπεδο αλλά και σε πρακτικό. Ολη αυτή η θεματολογία δεν αφορά κάποια μεμονωμένα άτομα ή ελάχιστες οικογένειες ούτε βρίσκεται στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής, αλλά εγείρει δικαιώματα, προξενεί κοινωνικές διεκδικήσεις και πολιτικές αντιπαραθέσεις, έχει γεννήσει κινήματα με οπαδούς και αντιπάλους, επηρεάζει βαθειά τις ανθρώπινες σχέσεις και τη νομική σκέψη, διαμορφώνει νέες ηθικές αντιλήψεις σε παγκόσμια κλίμακα, αλλάζει την κοινωνία και επηρεάζει καίρια τη σχέση του κόσμου με την Εκκλησία. Ετσι, τα τελευταία μόλις χρόνια, στις μεγάλες πόλεις του κόσμου, οργανώνονται πορείες και εκδηλώσεις, που ονομάζονται και “παρελάσεις υπερηφανείας”, οι οποίες με πρόφαση τη διεκδίκηση αναγνώρισης και δικαιωμάτων, που ήδη έχουν πετύχει σε μεγάλο βαθμό, στην ουσία προβάλλουν προκλητικά αντιλήψεις, μάλιστα με στήριξη επιφανών εκπροσώπων του πολιτικού κόσμου, πρωθυπουργών, προέδρων κρατών, ακαδημαϊκών προσωπικοτήτων, χρηματοδοτούμενες από μεγάλους οργανισμούς όλου του φάσματος. Η υπόθεση έχει ξεφύγει από το επίπεδο του διαλόγου και έχει λάβει πλέον τη μορφή επίμονης και επιθετικής προσηλυτίζουσας ιδεολογίας, συχνά με σαφές αντιθρησκευτικό και αθεϊστικό χρώμα, η οποία όμως συμπαρασύρει σε ανεκτικές ή και υποστηρικτικές αυτών των κινημάτων απόψεις ηγέτες του χριστιανικού κόσμου, εσχάτως δε προκαλεί σοβαρό προβληματισμό και μεταξύ των Ορθοδόξων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι όλο και συχνότερα πρόσωπα που αυτοπροσδιορίζονται ως μέλη της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ (LGBT) καταλαμβάνουν θέσεις υψηλής ευθύνης στον δημόσιο βίο, όπως βουλευτές, γερουσιαστές, υπουργοί, πρωθυπουργοί, πρόεδροι κρατών κ.λπ., πολλοί δε εξ αυτών με ιδιαίτερα ακτιβιστική διάθεση. Σύμφωνα με πληροφορίες, η ∆ιακομματική των LGBT στο Ευρωκοινοβούλιο αριθμεί 157 ευρωβουλευτές από τα 27 κράτη μέλη της Ε.Ε. και σχεδόν απ’ όλες τις πολιτικές ομάδες.
Τα παιδιά, από την προσχολική ακόμη ηλικία, μέσα από ταινίες, κινούμενα σχέδια, σχολικά εγχειρίδια, εκτίθενται σε εντυπώσεις που δικαιολογούν το φαινόμενο, προβάλλοντάς το είτε ως κάτι φυσικό ή ως “σεβασμό και ανεκτικότητα στη διαφορετικότητα” ή ως “δικαιωματισμό”, στην ουσία προκαλώντας σύγχυση και εθισμό, με ανυπολόγιστες ενδεχομένως συνέπειες.
Επιπλέον, ο γάμος μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου και η τεκνοθεσία, όπως και η λεγόμενη “διόρθωση ή επαναπροσδιορισμός” του φύλου ή η ελεύθερη επιλογή σεξουαλικού προσανατολισμού, μάλιστα και από την ηλικία των 15 ετών και άνω, έχουν νομοθετηθεί σε πλείστες όσες χώρες, τη στιγμή που οι “θεραπείες μεταστροφής” ποινικοποιούνται αυστηρά. Tο όλο θέμα έχει έντονα πολιτικοποιηθεί, καθώς οι μεν λεγόμενες “χριστιανικές” χώρες της Ευρώπης, η Αυστραλία και ο Καναδάς, απορρίπτοντας την πολιτισμική παράδοσή τους, σταδιακά προωθούν νόμους, πολιτικές και αντιλήψεις στη βάση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, μάλιστα και με μια ηθική επικάλυψη συμπάθειας και κατανόησης των δήθεν ασθενεστέρων, εις δε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής τα δυο μεγάλα κόμματα βρίσκονται σε διαρκή αντιπαράθεση επ’ αυτού. Στον αντίποδα όλων αυτών, χώρες όπως η Ρωσία, η Ουγγαρία, οι μουσουλμανικές της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής ανθίστανται με σαφείς και σκληρές απαγορεύσεις των νέων πρακτικών, θεωρούμενες από τους αντιθέτους ως σκοταδιστικές που προωθούν τον ρατσισμό και το μίσος.
Το κίνημα των ΛΟΑΤΚΙ έχει εξελιχθεί σε ιδεολόγημα με φανατικούς υποστηρικτές, έχει λάβει διαστάσεις μόδας και χύνεται πλέον ως ορμητικός χείμαρρος στη θάλασσα της κοινωνικής ζωής συμπαρασύροντας τα πάντα. Η σύγχρονη προβληματική περί φύλου συνδυάζεται με ένα πανίσχυρο lobbying, μια προπαγανδιστική μηχανή μονόπλευρης προβολής απόψεων, που προσπαθούν να κλονίσουν τη σαφή διάκριση και σεξουαλική ταυτότητα των φύλων και να επιβάλουν μια ιδεολογία αυθαίρετης αλλαγής, επιλογής ή και επαναπροσδιορισμού του φύλου, η οποία εκμεταλλεύεται την αδιαφορία της κοινωνίας, όπως παραστατικά περιγράφει με το παράδειγμα με το βατραχάκι και το θερμαινόμενο νερό του Olivier Clerk στο άρθρο του “Ενα α π έ ρ α ν τ ο φρενοκομείο” ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αργολίδος κ. Νεκτάριος, και βέβαια η αξιοποίηση των πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων. Το κίνημα των LGBT αποτελεί ίσως το ισχυρότερο στον κόσμο lobby.
Ολο αυτό εκφράζεται με τη μορφή παγκοσμίως διαδιδόμενης μόδας και την ορμή πολιτικής προπαγάνδας, προερχόμενης από αθέατα κέντρα με άγνωστους σκοπούς, συνοδεύεται δε αφ’ ενός μεν από κατευθυνόμενη ψευδοπληροφόρηση (παραποιημένες στατιστικές, αλλοιωμένα δεδομένα, επιστημονικές αξιολογήσεις, υπερτονισμός εξαιρετικά ακραίων και σπανίων περιπτώσεων που εκθέτουν την παραδοσιακή οικογένεια και μεγέθυνση των δήθεν θετικών παραδειγμάτων από ομοφυλοφιλικές συμβιώσεις κ.ο.κ.), αφ’ ετέρου δε από αντίστοιχο bullying με ειρωνείες, απειλές, εκφοβισμούς, αδίστακτους αποκλεισμούς. Κάθε αντίλογος χαρακτηρίζεται ομοφοβικός, κάθε αντίθετη επιχειρηματολογία συνωμοσιολογία. Ετσι, ενώ φαίνεται πως εδράζεται σε κοινωνική ευαισθησία έναντι κάποιων ατόμων που παρουσιάζουν όντως πρόβλημα και χρήζουν στήριξης ή στην προστασία των δικαιωμάτων κάποιας ανάλογης μειονότητας, στην ουσία συρρικνώνει την ελευθερία του ανθρώπου και αποτελεί επίθεση κατά της ανθρώπινης φύσης με χειρότερες συνέπειες από την κλιματική αλλαγή, καθώς δεν αλλοιώνει το περιβάλλον του ανθρώπου, αλλά προσβάλλει την ίδια την οντολογία του.
Τέλος, το 1973, η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία πήρε την απόφαση να αφαιρέσει την ομοφυλοφιλία ως ψυχική διαταραχή. Αργότερα το 1992, δημοσίευσε την ακόλουθη δήλωση: Η ομοφυλοφιλία αυτή καθ’ εαυτήν δεν υπονομεύει την κρίση, τη σταθερότητα, την αξιοπιστία ή τις γενικές κοινωνικές ή επαγγελματικές ικανότητες. Αυτό που φαίνεται με ιδιαίτερο τρόπο να απασχολεί την επικαιρότητα στη χώρα μας και αναδείχθηκε εσχάτως είναι το θέμα της με νομοθετική ρύθμιση θέσπισης γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου.
Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 25 Ιουνίου 2023. Στις 4 Ιουλίου, λίγες μόλις μέρες μετά, ο εκλεγείς πρωθυπουργός σε συνέντευξή του στο Bloomberg δήλωσε: “Ο γάμος με-
ταξύ ατόμων του ιδίου φύλου θα γίνει κάποια στιγμή και είναι μέρος της στρατηγικής μας… η ελληνική κοινωνία είναι πολύ πιο έτοιμη και ώριμη”. Φάνηκε λοιπόν πως ήταν συγκαλυμμένη προτεραιότητα της Κυβέρνησης, η οποία τώρα ετοιμάζεται να προχωρήσει.
Από τις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης οι 18 έχουν νομιμοποιήσει τον γάμο των ατόμων ιδίου φύλου. Αυτό και μόνο δικαιολογεί την πίεση που ασκείται στις κυβερνήσεις και στους λαούς από τις περιρρέουσες αντιλήψεις. Δεν χρειάζονται οδηγίες και άλλες πιέσεις.
Το γεγονός όμως ότι γειτονικές μας χώρες που ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ενωση, όπως η Ιταλία, η Πολωνία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Κύπρος κ.λπ. προς το παρόν είτε δεν έχουν προχωρήσει σε ανάλογες νομοθετικές ρυθμίσεις ή και αντιδρούν, όπως οι Κυβερνήσεις της Ιταλίας και της Ουγγαρίας, σημαίνει ότι δεν υπάρχει λόγος για σπουδή, ενώ υπάρχουν περιθώρια ακόμη και για άρνηση και ενστάσεις.
Το ερώτημα που αιωρείται είναι γιατί η Κυβέρνηση, ή μάλλον ο Πρωθυπουργός και το περιβάλλον του, επιμένουν τόσο, αγνοούν τις αντίθετες φωνές ακόμη και εντός των κόλπων της Κυβερνήσεως και της παράταξής τους, πολύ δε περισσότερο έχουν μεταμορφωθεί σε ιδεολογικούς ιεροκήρυκες αυτής της νομοθετικής συμμόρφωσης, τη στιγμή μάλιστα που η πολιτισμική, κοινωνική και θρησκευτική παράδοση της χώρας μας είναι εντελώς ξένη και αντίθετη με τέτοιες πρακτικές και αντιλήψεις; Μέσα στην έντονη ατμόσφαιρα των τελευταίων εβδομάδων φάνηκε ότι αμφισβητήθηκε το δικαίωμα και η υποχρέωση της Εκκλησίας να εκφράσει τις επιφυλάξεις της και φυσικά να αντιδράσει. Πιστεύουμε ότι η Πολιτεία, που σκοπό έχει την προστασία της αξιοπρέπειας των πολιτών, θα έπρεπε να επιζητεί τη βοήθεια της Εκκλησίας, και τη συμβουλή και τη συμβολή της, ιδίως όταν ο Πρωθυπουργός επικαλείται την ελευθερία της συνειδήσεως για τους βουλευτές της παρατάξεώς του, δηλαδή την εσωτερική τους αίσθηση περί της ανθρώπινης αξίας και τιμής. Αυτό είναι συνείδηση.
Οταν λοιπόν η Εκκλησία υποστηρίζει ότι το νομοθέτημα και η επιχειρούμενη παρέμβαση στις αρχές του οικογενειακού δικαίου, όπως παρουσιάζεται, πλήττει καίρια την ανθρώπινη αξία και την οικογένεια, φυσικά και πρέπει να υψώσει τη φωνή της και μάλιστα δυναμικά να ασκήσει την επιρροή της. Εάν σιωπήσει ή αδρανήσει, αυτοκαταργείται.
Η οικογένεια είναι κύτταρο καλλιέργειας των μελών της, συζύγων και παιδιών. Απαραίτητη προϋπόθεση λειτουργίας της είναι να συντηρεί τις ηθικές αρχές που οπωσδήποτε εναρμονίζονται με τους φυσικούς όρους. Κάθε παραβίαση και αλλοίωση της φυσιολογίας αντιβαίνει στην ηθική. Κάθε ανατροπή της ηθικής αποδομεί την αξία του ανθρώπου. Οταν η ανθρώπινη αξία, για την οποία αγωνίζεται η Εκκλησία, κατακρημνίζεται, τότε και η αξιοπρέπεια, την προστασία της οποίας έχει η Πολιτεία, καταρρακώνεται.
Επιπλέον, η Πολιτεία ζητεί από την Εκκλησία μεταξύ άλλων να στηρίξει την οικογένεια. Και η Εκκλησία το κάνει από αιώνων, μάλιστα με μεγάλη χαρά και φροντίδα, τόση που την αναγνωρίζουν οι πάντες, πολύ πριν η Κυβέρνηση σκεφθεί να συστήσει Υπουργείο Οικογένειας, έχει δε αναβιβάσει τον γάμο, τη θεμελίωσή της, σε μυστήριο. Γιατί λοιπόν τώρα αντιδρούν στην κατάθεση της μακροχρόνιας εμπειρίας της και επιδιώκουν τη φίμωση του λόγου της; Δεν υποστηρίζουμε ούτε νεκρό ιδεολόγημα ούτε πολιτική σκοπιμότητα. Ούτε προστατεύουμε τον συντηρητισμό μας. Η οικογένεια και ο γάμος δεν είναι “δικαιώματα” κάποιων, είναι θεσμοί. Γι’ αυτούς αγωνιζόμαστε και καταθέτουμε υπεύθυνα την εκτίμηση και την εμπειρία μας.
Δεν μπορεί να ισχυρίζονται με ψυχρή καρδιά ότι “νομοθετούν για όλη την κοινωνία. Η οπτική γωνία μιας Πολιτείας είναι αναγκαστικά ευρύτερη απ’ ό,τι είναι μιας θρησκείας”.
Η Εκκλησία δεν είναι μια θρησκεία. Αυτό κατάλαβαν τόσα χρόνια; Οσοι έτσι σκέπτονται είναι και απροσγείωτοι και άδικοι. Γι’ αυτό και νομοθετούν και αυθαίρετα και λάθος. Ας προχωρήσουμε σε μερικές πρώτες βασικές σκέψεις, που δεν εξαντλούν μεν το θέμα, θεωρώ όμως πως συμβάλλουν στην όλη προβληματική».
Ανατομικά χαρακτηριστικά: Τι είναι τελικά η ταυτότητα του φύλου; Υπάρχει κάτι άλλο εκτός από τον άνδρα και τη γυναίκα; Είναι επιλέξιμο το φύλο; Υπάρχουν πολλά φύλα για τον ίδιο άνθρωπο, βιολογικό, κοινωνικό, συναισθηματικό, μεταξύ τους αντικρουόμενα; Γεννιέται κανείς με συγκεκριμένο σεξουαλικό προσανατολισμό ή αυτός διαμορφώνεται στη συνέχεια από ποικίλους παράγοντες; Πόσο φυσικό είναι το μη φυσιολογικό;
Εξ απόψεως βιολογικής υπάρχουν δύο φύλα, όπως και στα ανώτερα θηλαστικά: το αρσενικό και το θηλυκό. Ολα τα συστήματα που συναπαρτίζουν τον ανθρώπινο οργανισμό έχουν στη βάση τους την ίδια ανατομική μορφολογία και φυσιολογία και στα δύο φύλα. Ολες οι λειτουργίες, καρδιακή, αναπνευστική, νεφρική, ακολουθούν τους ίδιους μηχανισμούς ανεξαρτήτως φύλου.
Εξαίρεση από αυτόν τον κανόνα αποτελεί το αναπαραγωγικό σύστημα και ό,τι σχετίζεται με την αναπαραγωγική λειτουργία (γενετικό υπόβαθρο, ορμόνες κ.λπ.). Τα αναπαραγωγικά όργανα της γυναίκας είναι εντελώς διαφορετικά από αυτά του άνδρα.
Συνεπώς, αυτό που διαφοροποιεί τα φύλα και τα ταυτοποιεί είναι το αναπαραγωγικό τους σύστημα. Μάλιστα, το βασικό τους χαρακτηριστικό δεν είναι μόνο ότι είναι διαφορετικά και έτσι διακρίνονται το ένα από το άλλο, αλλά ότι τα φύλα είναι μόνο δύο, δεν υπάρχει τρίτο, και κυρίως ότι είναι συμπληρωματικά, που σημαίνει ότι η ανατομική διαφοροποίηση εξυπηρετεί τη δυνατότητα όχι επαφής αλλά ένωσης των σωμάτων. Δύο γυναικεία σώματα δεν υπάρχει φυσιολογικός τρόπος να ενωθούν μεταξύ τους, ούτε δύο ανδρικά.
Επίσης, όλα τα όργανα και οι λειτουργίες είναι απολύτως αναγκαία για την επιβίωση του ανθρώπινου οργανισμού στον οποίο ανήκουν – γι’ αυτό εξάλλου και ονομάζονται ζωτικά. Αυτό δεν συμβαίνει με τα αναπαραγωγικά.
Αυτά δεν είναι απαραίτητα ούτε χρησιμεύουν στην επιβίωση του οργανισμού, αλλά μπορεί κάποιος να ζήσει υγιής, χωρίς ποτέ να αξιοποιήσει τη λειτουργία τους. Μοναδικό προορισμό έχουν να συνεργασθούν μαζί αρσενικό και θηλυκό, προκειμένου να γεννηθεί μια νέα ζωή από δύο ανθρώπους.
Η κάθε ζωή, ο κάθε άνθρωπος έτσι έρχεται στην ύπαρξη, από τη σωματική ένωση ενός άνδρα και μιας γυναίκας. Η φυσιολογία δεν γνωρίζει άλλον τρόπο.
Γενετικά χαρακτηριστικά
Ολα τα σωματικά κύτταρα (καρδιακά, ηπατικά, νεφρικά κ.λπ.) δεν διαφέρουν από φύλο σε φύλο, έχουν δε διπλοειδές γονιδίωμα, είναι συμπληρωμένα, ολοκληρωμένα και αυτάρκη. Εξαίρεση αποτελούν τα γενετικά κύτταρα, το ωάριο της γυναίκας και το σπερματοζωάριο του άνδρα, τα οποία είναι επίσης διαφορετικά και συμπληρωματικά, αλλά και απλοειδή, δηλαδή από μόνα τους ανεπαρκή να επιτελέσουν τον προορισμό τους. Και αυτά απαιτούν ένωση. Δύο όμοια μεταξύ τους δεν ενώνονται. Το καθένα ψάχνει το συμπληρωματικό του. Η ένωση των δύο δημιουργεί το θαύμα της ζωής, ένας νέος άνθρωπος με αιώνια προοπτική έρχεται στον κόσμο. Επίσης,
• Το ωάριο είναι το μεγαλύτερο κύτταρο του οργανισμού (περίπου 120-150 μ., όταν ωριμάσει) με εντελώς διαφορετική μορφολογία από το σπερματοζωάριο (μικρή κεφαλή με προεξέχουσα ουρά).
• Τα ωάρια είναι λίγα και ενυπάρχουν στο γυναικείο σώμα από την εμβρυϊκή ηλικία, τα σπερματοζωάρια διαρκώς γεννώνται και σε κάθε εκσπερμάτωση ο αριθμός τους ανέρχεται σε 100-200 εκατομμύρια.
• Ο άνδρας παράγει σπερματοζωάρια μέχρι προχωρημένη ηλικία, ενώ η γυναίκα έχει καταναλώσει τα ωάριά της περίπου 35 χρόνια μετά την έναρξη της αναπαραγωγικής της δράσης.
• Ο άνδρας καθορίζει το φύλο του παιδιού, η γυναίκα κυοφορεί, δίνει ζωή, τίκτει και θηλάζει. Αυτή μεγαλώνει το παιδί. Η εννεάμηνη κύηση, ο θηλασμός, δημιουργούν βαθιά εσωτερική σχέση με τη μητέρα.
• Ο άνδρας φτάνει σε οργασμό πολύ εύκολα και σύντομα, ενώ η γυναίκα θέλει πολλαπλάσιο χρόνο.
• Το κάλλος, η χάρη είναι χαρακτηριστικά της γυναικείας φύσεως για να ελκύει. Η φορά έλξης είναι από τον άνδρα προς τη γυναίκα.
• Αντίστοιχα διαφοροποιημένα χαρακτηριστικά παρουσιάζουν και οι ορμόνες των δύο φύλων.
Ολα τα παραπάνω ιδιώματα των δύο φύλων έχουν τον λόγο τους και φυσικά διαμορφώνουν ανάλογα και την προσωπικότητα και γενικά την ψυχολογία των φύλων. Ετσι, για παράδειγμα, υπάρχει διαφορετική σχέση με τον χρόνο, έτσι εξηγείται το ότι η γυναικεία φύση χαρακτηρίζεται από υπομονή και αντοχή, ενώ η ανδρική από ορμή και δύναμη, λειτουργεί δε διαφορετικά το συναίσθημα και η λογική. Οι γυναίκες είναι πιο ευαίσθητες και ευσυγκίνητες, πιο επιρρεπείς σε αδυναμίες του συναισθήματος, αλλά και πιο εύκολες σε αρετές, όπως η πίστη, το φιλότιμο, η αφοσίωση, η διάθεση προσφοράς και θυσίας.
Τα δύο φύλα έχουν και ψυχολογία συμπληρωματική.
Κατόπιν όλων αυτών θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ταυτότητα του φύλου έχει αναφαίρετη βιολογική βάση και στηρίζεται στη βιογενετική διαφορετικότητα και κυρίως στη συμπληρωματικότητα των δυο φύλων, υπακούει στη γενική Αρχή της Συμπληρωματικότητας (Complimentarity Principle), η οποία συγκροτεί τον φυσικό κόσμο (άτομα, μόρια, ύλη), και σύμφωνα με την οποία τα ετερώνυμα έλκονται και τα ομώνυμα απωθούνται. Η ταυτότητα του φύλου δεν είναι επιλέξιμη∙είναι δεδομένη.
Ερωτική έλξη, σεξουαλική επιθυμία
Για να μπορέσει να γίνει η ένωση των σωμάτων πρέπει να προηγηθεί αμοιβαία έλξη του ψυχικού κόσμου των ανθρώπων, ο ένας να επιθυμήσει τον άλλον, να κινηθεί προς αυτόν. Αυτή η κίνηση του ενός προς τον άλλον είναι η ερωτική έλξη, η οποία προκαλεί τη σεξουαλική επιθυμία και η οποία προφανώς και εφόσον ο άνθρωπος είναι ψυχοσωματικός θα πρέπει να εναρμονίζεται με τη βιολογική ταυτότητα του καθενός από τους δυο. Μια σχέση στην οποία η ψυχή δεν βρίσκεται σε αρμονία με το σώμα, προξενεί ρήγμα στην προσωπικότητα, ασάφεια και διχασμό ταυτότητας και βέβαια είναι μη κατά φύση και μη επιθυμητή.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν υπάρχουν
σεξουαλικά όργανα, αλλά μόνον αναπαραγωγικά όργανα και σεξουαλικά αισθητήρια, αισθητήρες, σημεία διεγέρσεως, όπως δεν υπάρχουν γευστικά όργανα αλλά πεπτικά όργανα και γευστικά αισθητήρια.
Οπως ο σκοπός δεν είναι η γεύση αλλά η πέψη, έτσι και η σεξουαλική έλξη δεν μπορεί να αυτονομηθεί από την αναπαραγωγική προοπτική του οργανισμού. Η σεξουαλική ηδονή δεν μπορεί να αποτελεί αυτοσκοπό, δεν είναι αυτόνομη, συνυπάρχει με την ευθύνη της νέας ζωής και μάλιστα στο προστατευτικό πλαίσιο μιας οικογένειας. Τα παιδιά δεν γεννιούνται και εγκαταλείπονται στην τύχη τους, αλλά προστατεύονται μέσα στο περιβάλλον της οικογένειας. Αυτό οδηγεί στον θεσμό του γάμου. Γάμος δεν είναι ικανοποίηση της ανάγκης για συντροφικότητα, αλλά ενώπιον του Θεού ευθύνη, είναι «έννομος συζυγία και η εξ αυτής παιδοποιΐα». Συνεπώς η ερωτική σχέση δεν νοείται εκτός του γάμου, ο δε γάμος είναι υποχρεωτικά ετεροφυλικός.
Η ταυτότητα του φύλου ορίζεται από βιολογικούς παράγοντες, την ανατομία, τη φυσιολογία, το γενετικό αποτύπωμα, τις ορμόνες, του ατόμου όχι από τη σεξουαλική τάση ή προσανατολισμό. Δεν ορίζεται από ορέξεις, από το τι νομίζω για τον εαυτό μου ή από το πως νοιώθω, αλλά από το τι τελικά είμαι. Μπορεί να νοιώθω υγιής ή πολύ έξυπνος ή λογικός και βέβαια να μην είμαι.
Η ταυτότητα ορίζεται από αντικειμενικά κριτήρια. Ούτε ένα φυσιολογικό άτομο μπορεί να έχει πολλά φύλα, ενδεχομένως αμοιβαίως αντικρουόμενα: βιολογικό, συναισθηματικό, κοινωνικό.
Τελικώς, όπως γράφει και ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, «η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχουν μόνο δυο φύλα από βιολογικής πλευράς και πολλοί «σεξουαλικοί προσανατολισμοί», όσα είναι και τα πάθη των ανθρώπων».
Τι είναι ο γάμος – Αγιασμός του φύλου
Η χρήση του σώματος πρέπει να οδηγεί στον αγιασμό, καθώς ο άνθρωπος αγιάζεται ψυχοσωματικά.
Λέγει ο Απόστολος Παύλος: «Δοξάσατε δη τον Θεόν εν τω σώματι υμών και εν τω πνεύματι υμών, άτινά εστι του Θεού», εις δε την θεία λειτουργία προσευχόμαστε για τον αγιασμό των ψυχών και των σωμάτων. Με άλλα λόγια, καθώς ο άνθρωπος είναι πλασμένος «κατ’ εικόνα Θεού» και έχει δεχθεί την πνοή του Θεού, όλος, σώμα και ψυχή, σώμα και πνεύμα, είναι ιερός, επειδή δε «το σώμα ημών ναός του εν ημίν αγίου Πνεύματος έστι»και «τα σώματα υμών μέλη Χριστού έστιν», η κάθε ένωση των σωμάτων πρέπει να αντανακλά αυτήν την ιερότητα.
Στην αντίληψη της Εκκλησίας, αυτό που λέγεται για τους συζύγους ότι «έσονται οι δυο εις σάρκα μία» σημαίνει και «εις ψυχήν μία», όχι δύο ψυχές κολλημένες μεταξύ τους, αλλά μια ψυχή αναγεννημένη, που προέρχεται από δύο «αλλοιούμενες» προς το αγαθό∙ δύο άνθρωποι αγιαζόμενοι, «σύμψυχοι, το εν φρονούντες», «μια ψυχή συναθλούντες». Η συζυγική αγάπη είναι όπως η γονιμοποίηση, τα γενετικά κύτταρα ενώνονται χωρίς να μπορούν να ξαναχωρισθούν, και δημιουργούν κάτι εντελώς νέο με τα χαρακτηριστικά των αρχικών. Αυτή η προοπτική καθιστά την ένωση μυστήριο.
Η φυσική έλξη δόθηκε για να ενώνει δύο ανθρώπους. Ο φυσικός νόμος υπάρχει για να συγκροτεί, να ενώνει, να εναρμονίζει ψυχοσωματικά τον άνθρωπο.
Η εκτροπή εκ της φυσικής οδού, αντί να ενώνει τους δύο, διχάζει αμφοτέρους. Και αντί να γίνουν «οι δύο εις σάρκα μία», ο καθένας διχάζεται στα δύο, όντας ο άνδρας με ανδρικά βιολογικά ιδιώματα και θηλυκή επιθυμία και αντιστοίχως η γυναίκα.
Φυσιολογική ένωση
Για την Εκκλησία, γάμος είναι η συζυγία, όχι η συντροφικότητα, είναι η ευθύνη, όχι η απόλαυση∙ είναι εγκρατής συνεύρεση, όχι εγωιστική συμπάθεια∙ είναι ζωή και αγιασμός, είναι αδιάζευκτη ένωση, η δε ένωση είναι θυσιαστική του εγώ κένωση, είναι αγάπη που «πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει», αγάπη που «ουδέποτε εκπίπτει».
Ο πρώτος και απαραίτητος όρος για να γίνει μια σχέση γάμος είναι η δυνατότητα φυσιολογικής σωματικής ένωσης. Για να γίνει και μυστήριο πρέπει να υπάρχει και αγαπητική εν Κυρίω κένωσις. Μόνον έτσι, ο γάμος είναι «μυστήριο μέγα εις Χριστόν και εις την Εκκλησίαν», και κατά τον Αγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, «πατήρ αγίων», η δε οικογένεια «κατ’ οίκον εκκλησία». Σε όλα τα παραπάνω είναι εμφανές ότι γάμος σημαίνει ένωση άνδρα και γυναίκας, που σαφώς διακρίνονται μεταξύ τους κατά το φύλο και είναι αμφότεροι πλασμένοι «κατ’ εικόνα της Τριαδικής θεότητος και καθ’ ομοίωσιν».
Ως εκ τούτου, οι όροι «οικογένεια» και «γάμος» είναι μοναδικοί.
Περιγράφουν κάτι εξόχως ιερό, το οποίο με κανέναν τρόπο δεν θα έπρεπε να αλλοιωθεί και να προκληθεί σύγχυση περί του περιεχομένου του.
Στον αντίποδα του αγιαστικού στόχου υπάρχει η υποδούλωση στα πάθη, η αποϊεροποίηση της σχέσης, η εκτροπή της σεξουαλικής ζωής και ασέβεια στη φύση.
Χαρακτηριστικά, ο Παύλος στην Προς Ρωμαίους Επιστολή:
(α) Ενώ απαριθμεί δι’ απλής αναφοράς ποικίλες εμπαθείς καταστάσεις, όταν αναφέρεται σε αυτούς που «εξεκαύθησαν εν τη ορέξει αυτών εις αλλήλους, άρσενες εν άρσεσι την ασχημοσύνην κατεργαζόμενοι» είναι αναλυτικός, η δε γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι σκληρή και αφοριστική.
(β) Κάνοντας σαφή αναφορά στην παρά φύσιν συνάφεια ατόμων του ιδίου φύλου, την χαρακτηρίζει με βαρείς όρους, όπως «ασχημοσύνη» (α ́ 27), «ακαθαρσία» (α ́ 24) και «ατιμία» (α ́ 26), δηλαδή απώλεια της δόξας και τιμής του σώματος και του ίδιου του ανθρώπου.
(γ) Δεν καταδικάζει μόνο την πράξη ως αμαρτία, αλλά αναφέρεται κυρίως στους ανθρώπους που τη διαπράττουν, χωρίς κανένα ελαφρυντικό, λέγοντας «ότι αρσενοκοίται βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσιν» και ότι «οι τα τοιαύτα πράσσοντες
άξιοι θανάτου εισί» (στ. 32).
(δ) Θεωρεί ότι «η μετάλλαξις της
φυσικής χρήσεως εις την παρά φύσιν» σχέση (α ́ 26) είναι συνέπεια «της μετάλλαξης της αληθείας του Θεού εν τω ψεύδει» (α ́ 25) και της εκτροπής εκ της πίστεως στον αληθινό Θεό, «ουχ ως Θεόν εδόξασαν» (α ́ 21), όπως και σκοτισμένης και ασύνετης καρδιάς, «αλλ’ εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία» (α ́ 21). Η μη κατά φύσιν συνουσία αποτελεί ηθική έκπτωση και είναι συνέπεια της απομάκρυνσης από τον Θεό, της απόρριψης της αληθείας Του.
(ε) Η σχέση με τον αληθινό Θεό διαρρηγνύεται σε τέτοιο βαθμό, ώστε ο Θεός τούς εγκαταλείπει, τους «παραδίδει» ο Ιδιος «εις ακαθαρσίαν του ατιμάζεσθαι τα σώματα αυτών εν αυτοίς», (α ́ 24), «εις πάθη ατιμίας» (α ́ 26) και «εις αδόκιμον νουν ποιείν τα μη καθήκοντα» (α ́ 28).
(στ) Τέλος, η κατά φύσιν συνάφεια ονομάζεται «χρήσις», που σημαίνει ότι η συνεύρεση σκοπό έχει την αξιοποίηση της φυσικής λειτουργίας και όχι την ικανοποίηση της ηδονίζουσας επιθυμίας.
Η ηδονή υπηρετεί τη «χρήσιν» και επισφραγίζει την αγάπη. Αγαπώ όμως δεν σημαίνει συμπαθώ, αλλά προσφέρομαι, δίνω ό,τι έχω, τον εαυτό μου, δεν κρατάω τίποτα για μένα, αυτό είναι κένωση∙ και λαμβάνω ό,τι μου προσφέρεται ως αντίστοιχη κενωτική ανταπόκριση, όχι ως ανταπόδομα. Είναι σαν να αδειάζω από το αίμα μου και να γεμίζω με το αίμα του άλλου. Ανάλογα προσεγγίζει το θέμα και ο ιερός Χρυσόστομος, καθώς υπομνηματίζει την προς Ρωμαίους Επιστολή του Παύλου, θεωρώντας την παρά φύσιν σχέση ως τη μεγαλύτερη αμαρτία. Η κατά φύσιν ένωση γεννά ζωή και για τους ίδιους και από τους ίδιους. Σχετική μελέτη έχει γράψει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μάνης κ. Χρυσόστομος, στην οποία για εξοικονόμηση χρόνου παραπέμπω, χωρίς να σχολιάσω περαιτέρω το θέμα.
Τελικά, αυτό που ονομάζεται στη σύγχρονη κοινωνία δικαίωμα, αγάπη, προσανατολισμός, ταυτότητα, υπερηφάνεια, αυτό το ίδιο χαρακτηρίζεται από τον Απόστολο Παύλο ατιμία, ασχημοσύνη, ακαθαρσία, μη καθήκον, από δε τον Χρυσόστομο μανία, ύβρις, αλλόκοτη λύσσα. Και επειδή η εκτροπή από τη φύση προσβάλλει τον πυρήνα της σχέσης του ανθρώπου με τον Θεό, δεν μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι οι θέσεις αυτές αντανακλούν τις ηθικές αντιλήψεις της τότε εποχής και συνεπώς θα μπορούσαν να παραθεωρηθούν.
Η αξία του ανθρώπου
Ο άνθρωπος είναι πλασμένος «κατ’ εικόνα του Τριαδικού Θεού και καθ’ ομοίωσιν». Αυτή η εικόνα έχει αλλοιωθεί από την αμαρτία. Σκοπός της Εκκλησίας είναι «η ανάστασις της πριν πεσούσης εικόνος», δηλαδή η ανάδειξη της ανθρώπινης αξίας, τιμής και δόξης. Αναφαίρετο στοιχείο σε αυτήν την πορεία είναι η ηθική κάθαρση που κατορθώνεται με την καλλιέργεια των αρετών, η οποία αναπόφευκτα περνάει από τον σεβασμό στους φυσικούς όρους, στη φυσιολογία.
Επίσης, ο άνθρωπος είναι ψυχοσωματικός, οι ψυχικές λειτουργίες πρέπει απαραιτήτως να εναρμονίζονται με τη φυσιολογία του σώματος. Κάθε παρέκκλιση από αυτόν τον κανόνα αποτελεί ασθένεια και διαταραχή που πρέπει να θεραπευθεί.
Γι’ αυτό υπάρχει η επιστήμη και η γνώση. Εάν δε είναι εκουσίως προκλητή, τότε αποτελεί αμαρτία και διαστροφή. Γι’ αυτό υπάρχει η Εκκλησία. Η ρήξη της αρμονικής σχέσης ψυχής και σώματος, ως αποτέλεσμα επιλεγμένης παρέμβασης αποσκοπεί στην αλλοίωση της ανθρώπινης οντολογίας και αποτελεί βεβήλωση της ίδιας της ανθρώπινης φύσεως. Αυτός είναι ο λόγος που η Εκκλησία διά στόματος του Αποστόλου Παύλου τη θεωρεί αμαρτία, όσο και αν όλως ασύνετα την αμνηστεύουν τα σημερινά υπουργικά στόματα. Οπως πολύ εύστοχα παρατηρεί ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, «το παρά φύσιν δεν καθίσταται κατά φύσιν με νομικές διατάξεις» και συμπληρώνουμε εμείς∙ και η αμαρτία δεν αμνηστεύεται αυθαιρέτως με ανεύθυνες υπουργικές δηλώσεις.
Συνέπειες του προτεινόμενου νόμου
Το φαινόμενο της νομικής θεσμοθέτησης του γάμου μεταξύ δυο ατόμων του ιδίου φύλου δεν έχει ρίζες στην ιστορία, σε κανένα πολιτισμό και σε καμία θρησκεία, πουθενά δεν το συναντούμε. Ποτέ η ομοφυλοφιλική συμβίωση δεν χαρακτηρίσθηκε ως οικογένεια. Οι κοινωνίες όμως λειτούργησαν, προχώρησαν, αναπτύχθηκαν, εξελίχθηκαν, δημιούργησαν πολιτισμό. Το επιχειρούμενο πείραμα, αντί να λύσει προβλήματα, θα γεννήσει και θα τα πολλαπλασιάσει.
(α) Τυχόν ψήφιση του νόμου θα δημιουργήσει σύγχυση μεταξύ του τι είναι φυσικό και τι όχι, τι ηθικό και τι αμαρτία, τι οικογένεια και τι συμβιωτική ομάδα. Η αλλοίωση των κοινωνικών ηθών, ο εθισμός στο ελκυστικό παράξενο και αφύσικο, η δημιουργία νέων στερεοτύπων οδηγούν σε μια νέα δήθεν ηθική που αντιβαίνει πλήρως στην ηθική του Ευαγγελίου, της ιστορίας, της ελληνικής παράδοσής μας.
(β) Η ομοφυλοφιλία ως ισότιμη νομικά προς την ετεροφυλία εμφανίζεται ως εναλλακτική πρόταση ζωής στα νέα κυρίως άτομα. Αυτό σημαίνει ότι επιπλέον δημιουργεί σύγχυση ανάμεσα στο τι είναι κάποιος/α, στο πώς νιώθει και στο τι μπορεί να γίνει. Εάν η ταυτότητα του ατόμου είναι επιλέξιμη, τότε μπορεί να δοκιμάσει, να πειραματισθεί, με πιθανότατα αθεράπευτες συνέπειες. Η ανθρώπινη οντολογία μεταλλάσσεται καταστροφικά, αποκτά προοπτική υπαρκτικού θανάτου. Και όλα αυτά με την απόλυτη ευθύνη της Κυβέρνησης.
(γ) Το πρόβλημα γίνεται ιδιαζόντως μεγάλο όταν μέσω της εκπαίδευσης και της σχετικής νομοθέτησης επιβάλλεται στα παιδιά μια αγωγή σύμφωνα με την οποία παρουσιάζεται το αφύσικο και οπωσδήποτε μη επιστημονικά τεκμηριωμένο και εμπειρικά αποδεδειγμένο ως φυσικό και κυρίως ως προοδευτικό, σύγχρονο, απελευθερωτικό και φυσικά ως επιλέξιμο και επιθυμητό.
(δ) Οταν αυτός ο τύπος ζωής και οικογένειας προβάλλεται ως κάτι σύγχρονο, εύκολα μπορεί να γίνει μόδα και αντί να βοηθήσει κάποιους λίγους που βρίσκονται σε αυτήν την κατάσταση, να πολλαπλασιάσει επικίνδυνα την παρέκκλιση από τη φυσική οδό και εκτροπή. Η λάθος εικόνα δημιουργεί ασθένεια, η οποία μεταδίδεται ταχύτατα, δεδομένου ότι τα άτομα αυτά έχουν την τάση να προβάλλουν τον τύπο της ζωής τους ως πρότυπο δήθεν απελευθέρωσης, να παρελαύνουν καμαρωτά και με υπερηφάνεια και έτσι να δημιουργούν εθισμό και εξοικείωση, μεταμορφώνοντας το φαινόμενο σε κατάσταση, κάτω από τα χαμόγελα και τα χειροκροτήματα των απερισκέπτως νομοθετούντων.
(ε) Οπως πάλι υποστηρίζει ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος, «η διαιώνιση της ανθρωπότητας έχει στηριχθεί στην ύπαρξη δυο φύλων και στην ένωσή τους. Αντίθετα, ένας τέτοιος νόμος προσβάλλει τη δημιουργία… Δεν αποτελεί κοινωνική πρόοδο αλλά σύγκρουση με τη φυσική τάξη, κατήφορο» (21.1.2024).
(στ) Η πιθανότητα αφού ψηφισθεί ο νόμος ως προτείνεται αργότερα να συμπεριλάβει και την προσφυγή σε δυνατότητες που παρέχουν οι σύγχρονες αναπαραγωγικές τεχνικές, όπως η χρήση παρένθετης μητρότητας, ως παρατηρεί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, οδηγεί αναπόφευκτα σε «σκανδαλώδη υποτίμηση της γυναίκας ως εργαλείου τεκνοποιίας, στερημένης του μητρικού της ρόλου και της συμμετοχής της σε μια ολοκληρωμένη οικογένεια. Αφαιρεί δικαιώματα και υποτιμά την αξία της».
(ζ) Ο γάμος δεν είναι δικαίωμα.
Είναι θεσμός. Τον προστατεύει το Σύνταγμα επειδή συντηρεί, αναπαράγει και προάγει το Εθνος. Αντίθετα, η προπαγάνδα περί δικαιωμάτων και ισότητος των ομοφυλοφίλων στον γάμο και η τυχόν ψήφιση του νομοσχεδίου υπονομεύει το Εθνος και υπό την έννοια αυτήν λειτουργεί αντεθνικά.
Οι δημογραφικές συνέπειες ενός τέτοιου νόμου φαντάζουν τρομακτικές, ιδίως μάλιστα σε μια χρονική συγκυρία σαν την παρούσα, όπου το δημογραφικό πρόβλημα αποτελεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο και χαρακτηρίζεται ως εφιάλτης, μάλιστα και από επίσημα βουλευτικά χείλη, του πρ. υπουργού κ. Τάκη Θεοδωρικάκου.
Τελικά, η νομιμοποίηση του γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου στην ουσία καταστρέφει τα ομοφυλόφιλα άτομα, δημιουργεί σύγχυση στα φυσιολογικά, διχάζει την κοινωνία, προσβάλλει τη φύση. Επιπλέον, ο θεσμός της οικογένειας απαξιώνεται, οι ηθικές αξίες εκφυλίζονται, ο άνθρωπος ευτελίζεται, η δημογραφική απειλή κορυφώνεται, η πίστη στον Θεό κλονίζεται, η νέα γενιά αυτοαμφισβητείται, ο πολιτισμός όπως τον γνωρίζουμε καταστρέφεται. Είναι δυνατόν να μην αντιδράσει η Εκκλησία;
Νομική διάσταση
Δεν θα ήθελα να ασχοληθώ στην παρούσα ομιλία με τη νομική διάσταση του θέματος. Το Εγκύκλιο Σημείωμα της Ιεράς Συνόδου, τα σχόλια και οι εύστοχες αναλυτικές παρεμβάσεις των αδελφών Μητροπολιτών Λαρίσης, Πειραιώς, Μάνης και Μεσσηνίας, όπως και οι επιστημονικές δημοσιεύσεις ειδικών περί το οικογενειακό και αστικό δίκαιο νομικών, καθ. Ρόης Παντελίδου, καθ. Γεωργίου Γεωργιάδη, εναργώς παρουσιάζουν νομική προσέγγιση αποδεκτή από την Εκκλησία και καταδεικνύουν με σαφήνεια τη δυνατότητα νομικών διεξόδων, προκειμένου να ρυθμισθούν ζητήματα, χωρίς την κατ’ ανάγκην νομική θεσμοθέτηση του γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου.
Το πρόβλημα δεν είναι η αδυναμία εξευρέσεως νομικών ρυθμίσεων, αλλά η ανυπαρξία πολιτικής βουλήσεως.
Γενικές σκέψεις – συνοπτικά σχόλια
Α. Σύμφωνα με τα παραπάνω, υπάρχει μια βασική αρχή που έχει τέσσερα μέρη αδιαπραγμάτευτης ισχύος. Τα φύλα: Είναι μόνον δύο, δεν υπάρχει κάτι άλλο διαφορετικό ή ενδιάμεσο, όπως εξυπονοεί ο όρος ΛΟΑΤΚΙ.
Είναι μεταξύ τους διαφορετικά, που σημαίνει ότι υπάρχει σαφής διάκριση ανάμεσα στα δύο φύλα, η οποία και πρέπει με κάθε τρόπο να διατηρείται. Η ασάφεια δημιουργεί σύγχυση και η σύγχυση κρίση ταυτότητας.
Δεν είναι μόνον διαφορετικά, αλλά είναι κυρίως συμπληρωματικά. Η διαφορετικότητά τους δεν υπάρχει απλώς για να τα διακρίνει, αλλά όντας συμπληρωματικά, υπάρχει κυρίως για να υπηρετεί την ένωσή τους. Η σωματική ένωση έχει διπλό σκοπό∙ την αναπαραγωγή της ζωής και την ψυχοσωματική ολοκλήρωση του αγαπητικού συνδέσμου.
Για τον λόγο αυτόν δεν αποτελεί πράξη αλλά ιερή σχέση, η οποία προφανώς και πρέπει να είναι ψυχοσωματικά άρτια και κατά φύσιν.
Η αρχή της ζωής και συνεπώς η ανθρώπινη ύπαρξη στηρίζεται στην ετεροφυλικότητα. Κάθε τι που αποδυναμώνει τη διάκριση των φύλων είναι προσβολή της ιερότητας της ζωής και του ανθρώπου.
Β. Ενα επιχείρημα που συχνά ακούγεται είναι ότι εφόσον μεταξύ δυο ανθρώπων υπάρχει αγάπη, η αγάπη αυτή πρέπει να εκφρασθεί και συνεπώς δικαιούνται να σ υ ν ά ψ ο υ ν σχέση γάμου, ακόμη και δυο άτομα του ιδίου φύλου, μιας και ο σκοπός του γάμου είναι η διά της αγάπης τελείωση.
Είναι όμως η ερωτική έλξη εξ ορισμού γνήσια αγάπη, μάλιστα ανεξάρτητη των φύλων; Η αγάπη έχει πολλές μορφές.
Αλλη είναι η αγάπη μεταξύ αδελφών, άλλη μεταξύ γνωστών και φίλων, άλλη των γονέων προς τα τέκνα και αντιστρόφως, άλλη η αγάπη προς όλους, ακόμη και προς τους εχθρούς, που αναφέρει το Ευαγγέλιο. Η φυσική σχέση στις παραπάνω περιπτώσεις μπορεί να περιλαμβάνει σωματικές εκδηλώσεις απλής επαφής (εναγκαλισμούς και διακριτικούς ασπασμούς), αλλά είναι ελεύθερη από σεξουαλικές εξάρσεις και κινήσεις αμοιβαίας σωματικής ενώσεως. Δεν οδηγεί σε γάμο. Στην Καινή Διαθήκη η αγάπη, ενώ εκθειάζεται ως μείζων των αρετών και χρησιμοποιείται ως ρήμα ή ουσιαστικό 315 φορές, σε καμία των περιπτώσεων δεν συνδέεται με το ερωτικό αίσθημα, το οποίο αποκαλείται «επιθυμία».
Η ιδιομορφία της ερωτικής έλξης είναι ότι αναπόφευκτα συνοδεύεται από σεξουαλική επιθυμία, η οποία βέβαια χαρακτηρίζεται από παρορμητισμό και ηδονικό αίσθημα και συνεπώς το ενδεχόμενο η αγάπη να νοθεύεται από ανελευθερία και ιδιοτέλεια είναι ορατό. Ως εκ τούτου η σεξουαλική ικανοποίηση δεν μπορεί να αποτελεί αυτοσκοπό.
Αυτό αντισταθμίζεται, όταν ο σκοπός της ενώσεως είναι να δώσει ζωή σε όλες της τις μορφές και όταν τα πάντα γίνονται ενώπιον του Θεού. Η αληθινή αγάπη «είναι η εν Θεώ κοινωνία των ψυχών, όπως η κοινωνία των αγίων», είναι πάντοτε στο όνομα του Θεού, σεβόμενη ασφαλώς τα έργα Του, κορύφωση των οποίων είναι ο άνθρωπος, όπως όμως Αυτός τον δημιούργησε.
Η αγάπη προϋποθέτει σεβασμό της ανθρώπινης οντολογίας, ότι «ο Θεός εποίησεν τον άνθρωπον κατ’ εικόνα Θεού, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς». Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η Εκκλησία κατανοεί τον γάμο και τον αναβιβάζει σε μυστήριο.
Ο γάμος πρέπει να έχει τη δυνατότητα να αναπαράγει τη ζωή.
Εάν ίσχυε ότι η ερωτική έλξη είναι η κατ’ εξοχήν έκφραση της αγάπης και ως εκ τούτου δικαιολογεί κάθε σχέση, τότε θα μπορούσε να δικαιολογηθεί και η εύκολη εναλλαγή συντρόφων και έμμεσα η μοιχεία, σίγουρα δε η πολυγαμία. Ο έρωτας δεν είναι πάντοτε γνήσια αγάπη.
Γ. Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι αποτελεί ευθύνη της να επιλύσει προβλήματα που αντιμετωπίζουν παιδιά τα οποία γεννιούνται εντός περιβάλλοντος ομοφυλοφιλικών συμβιώσεων. Τα παιδιά όμως αυτά είναι ελάχιστα, προέκυψαν εκτός της πατρίδος μας και το όλο πρόβλημα αφ’ ενός μεν είναι εισαγόμενο, αφ’ ετέρου δε προκαλεί τεκτονικές αναστατώσεις στην κοινωνία μας, καθώς έρχεται σε κάθετη αντίθεση με τον πολιτισμό, την κοινωνική ηθική και τις αρχές μας.
Δ. Το πρόβλημα εμφανίζεται αρκετά δύσκολο, όχι εξ αιτίας της αντικειμενικά υφιστάμενης ανάγκης, που πρέπει κάπως να ρυθμισθεί, αλλά λόγω της έντονης φόρτισης που το συνοδεύει. Η Κυβέρνηση θέλει να το επιβάλει με κάθε τρόπο.
Γι’ αυτό και μεθοδευμένα προβάλλει μια σχετική ιδεολογία που προφασίζεται και ηθικούς λόγους, όπως την προάσπιση ατομικών δικαιωμάτων, τα οποία γίνονται διεθνώς αποδεκτά. Κάθε ένας που δεν αποδέχεται τη μεθόδευση και αντιδρά στην επιβολή των μέτρων στιγματίζεται ως αντιδραστικός. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να παρουσιάζεται η Κυβέρνηση ως ηθικά ευαίσθητη και η Εκκλησία ως εθελοτυφλούσα έναντι των δήθεν πιεστικών προβλημάτων των δύστυχων αυτών παιδιών.
Ε. Τελικά, απευθυνόμαστε σε μια κοινωνία, κυρίως νέων, οι οποίοι αντιδρώντας έντονα στα παραδοσιακά στερεότυπα, τα έχουν αντικαταστήσει με άλλα στερεότυπα και προκαταλήψεις υπό το κάλυμμα της πολιτικής ορθότητας.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν μας καταλαβαίνουν.
Αυτό, παρά το ότι δυσκολεύει την επικοινωνία μας, δεν μας εμποδίζει, αλλά μας επιβάλλει να μιλήσουμε με σωστό τρόπο, με λογική επιχειρηματολογία, τεκμηριωμένα, με κατανόηση, με ευγένεια, με έμπνευση, με πληρότητα χριστιανικού ήθους και φρονήματος, αλλά και με μαχητικότητα.
Ο λόγος μας ως Εκκλησίας πρέπει να είναι προφητικός, ανεξάρτητα από εάν μας αποδέχονται ή όχι. Οι προφήτες δεν εισακούσθηκαν, μάλλον εδιώχθησαν. Ομως όλοι επιβεβαιώθηκαν.
Στ. Πρότασή μας δεν είναι να εγκαταλειφθούν τα παιδιά στο έλεος του Θεού, αλλά να βρεθούν λύσεις που να μην προσβάλλουν τον θεσμό της οικογένειας και του γάμου. Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν υπάρχουν λύσεις και δυνατότητα νομικών ρυθμίσεων προς αυτήν την κατεύθυνση, ούτε και η έλλειψη επιχειρημάτων από την εκκλησιαστική πλευρά. Το πρόβλημα αναδεικνύεται και μεγεθύνεται από την έλλειψη πολιτικής βούλησης και την πληθώρα παραπλανητικών δικαιολογιών από την πλευρά της Κυβέρνησης.
Για παράδειγμα η Κυβέρνηση επιμένει στη λεγόμενη τεκνοθεσία αυτών των παιδιών. Είναι όμως τόσα λίγα τα παιδιά ομοφυλοφίλων και πολύ λιγότερα αυτά που ενδεχομένως θα ορφανέψουν. Η άποψη που εξέφρασε η Ιερά Σύνοδος ότι τα παιδιά δεν είναι «κατοικίδια ζώα συντροφιάς» ή «αξεσουάρ» δεν είναι αστείο λογοπαίγνιο. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του Υπουργείου Εργασίας, το 2021 υπήρχαν 73 διαθέσιμα παιδιά προς υιοθεσία και εκκρεμούσαν 825 αιτήσεις για υιοθεσία. Συνεπώς δεν έχουμε παιδιά για τα οποία δεν υπάρχουν οικογένειες να τα υιοθετήσουν. Δυστυχώς, το επιχείρημα των παιδιών τα εργαλειοποιεί και εμποδίζει να διακρίνουμε την αλήθεια.
Εκτός τούτου, όπως αναφέρει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, «τα ετερόφυλα ζευγάρια για να υιοθετήσουν παιδί περνούν από ψυχολογική εξέταση. Αυτό δεν σημαίνει κάτι; Δεν βλέπουν ότι επιστημονικά δεν μπορεί να γίνει υιοθεσία μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών; Αφήνω τον κοινωνικό αντίκτυπο στην άκρη».
Ζ. Το πρόβλημα των παιδιών που μεγαλώνουν σε τέτοιο περιβάλλον είναι μεγαλύτερο που γεννήθηκαν από όταν και αν ορφανεύσουν. Τούτο, διότι δεν είναι ότι δεν έχουν πατέρα ή μητέρα, αλλά ότι έχουν αντί για μητέρα πατέρα και αντί για πατέρα μητέρα. Η σύγχυση είναι προφανής.
Η μονογονεϊκή οικογένεια προκαλεί στέρηση αλλά όχι σύγχυση. Η ομοφυλοφιλική προξενεί και τα δυο. Παρά ταύτα, το θέμα δεν είναι τόσο η τεκνοθεσία, αφού προς το παρόν αφορά ελάχιστα παιδιά.
Αυτά δε που ενδεχομένως θα χάσουν τη φυσική ή τη νόμιμη μητέρα τους και πρέπει κάποιος να τα αναδεχθεί είναι ελάχιστα.
Το θέμα είναι κυρίως ο γάμος. Αυτός θα αυξήσει και τις παρά φύσιν αυτές σχέσεις, θα αυξήσει τα άτομα που εμφανίζονται με σύγχυση ταυτότητος φύλου και θα αυξήσει τον αριθμό των δύστυχων αυτών παιδιών που γεννιούνται κάτω από τέτοιες αφύσικες συνθήκες. Μεγαλύτερο από το πρόβλημα της ορφάνιας, ότι το παιδί θα χάσει τον βιολογικό του γονέα, είναι ότι μεγαλώνει αφύσικα με δυο γονείς του ίδιου φύλου. Πρέπει πάση θυσία να προληφούν οι γεννήσεις τέτοιων παιδιών. Και αντί αυτό να επιδιώξει ο νόμος, επιτυγχάνει το αντίθετο.
Η. Τελικά, υπάρχει το εξής παράδοξο. Αυτό που μέχρι τώρα γνωρίζαμε από την Κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ ήταν η απέχθεια προς την οικογένεια, τον γάμο, τα παιδιά, τους θεσμούς, την Εκκλησία. Και τώρα ζητούν την προστασία του Κράτους γι’ αυτά που η ιδεολογία και η πρακτική τους πολεμούσε. Δεν τα ζητούν επειδή άλλαξαν γνώμη, αλλά για να τα παραμορφώσουν κατά το δοκούν.
Και η Κυβέρνηση συναινεί και εξαγγέλλει… το θαύμα! Η κραυγή απορίας του Αποστόλου Παύλου για τη συμπεριφορά των Γαλατών εκφράζεται και από εμάς για την ανεξήγητη επιμονή και στάση της Κυβέρνησης: «Ω ανόητοι Γαλάται, τις υμάς εβάσκανε τη αληθεία μη πείθεσθαι»!
Θ. Ο Πρωθυπουργός ομολόγησε δημόσια ότι η ψήφιση του νομοσχεδίου επαφίεται στη συνείδηση των βουλευτών και για τον λόγο αυτόν δεν θέτει θέμα κομματικής πειθαρχίας. Θέμα συνείδησης όμως, σημαίνει ότι είναι αξιακό και ιδεολογικό. Στην πράξη αυτό που βλέπουμε προκλητικώς να προτάσσεται της ηθικής συνείδησης είναι η πολιτική συνείδηση, δηλαδή η ανάγκη διατήρησης της ενότητας της παράταξης. Αν είναι δυνατόν!
Για την Εκκλησία το θέμα δεν είναι η προστασία της δικής της τυπικής παράδοσης (έτσι έμαθε να λέει και να κάνει), αλλά της βαθιάς συνείδησης της πίστεως. Για τον λόγο αυτόν ούτε πιέσεις άνωθεν ασκούνται στους Μητροπολίτες, ούτε εκκλησιαστική πειθαρχία χρειάζεται, ούτε διαρροές υπάρχουν, ούτε η ομοφωνία κινδυνεύει, ούτε βέβαια οργανωμένα «φροντιστήρια» γίνονται. Μακάρι τα μέλη της Κυβέρνησης να είχαν λίγη από την ελευθερία συνείδησης των μελών της Ιεραρχίας μας! Πόσο διαφορετικό θα ήταν το αποτέλεσμα! Πόση διαφορετική η κοινωνία!
Το όλο θέμα είναι θέμα κοινής λογικής και προσωπικής και κοινωνικής ηθικής. Εξ αυτού πηγάζουν και η ποιμαντική μας ευθύνη και η ευθύνη του λόγου. Η Εκκλησία ασφαλώς και δεν νομοθετεί. Ούτε και θα ήθελε. Εχει τους νόμους της και είναι διαχρονικοί, αιώνιοι και θεόσδοτοι.
Δεν νομοθετεί και γι’ αυτό δεν φέρει ευθύνη. Φέρει όμως βαρύτατη ευθύνη μόνον εάν σιωπήσει. Και δεν πρέπει να το κάνει. Πρέπει να φωνάξει και δυνατά.
Ι. Οπως υπαινίχθην προηγουμένως, η στάση της Εκκλησίας παρουσιάζεται ως αφιλάνθρωπη και ανάλγητη έναντι των δήθεν πιεστικών προβλημάτων των δύστυχων αυτών ομάδων και ως εντελώς ασυνεπής έναντι της ευαγγελικής διδασκαλίας της περί αγάπης. Παίρνω ένα απόσπασμα από την κατακλείδα της υπέροχης, εμπεριστατωμένης, συστηματικής και περιεκτικής παρέμβασης του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γουμενίσσης κ. Δημητρίου, που βιωματικά εκφράζει το πώς ζει η Εκκλησία την πρόκληση της αγάπης προς τον αμαρτάνοντα και του μίσους έναντι της αμαρτίας, το οποίο και παραθέτω:
«Η Εκκλησία ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ τους μετανιωμένους για κάθε πάθος, για κάθε πτώση. Δεν στιγματίζει. Δεν στοχοποιεί. Δεν καταδικάζει. ΟΜΩΣ, Δεν συμβιβάζεται με την παθολογία. Υιοθετεί τον άνθρωπο στην προοπτική της μετάνοιας, της οντολογικής φυσικότητας και κυρίως της σωτηρίας.
Δεν υιοθετεί τα πάθη του ανθρώπου. Ο συμβιβασμός θα ήταν σαν ο γιατρός να ονοματίσει τον καρκίνο ότι είναι φυσιολογική κατάσταση υγείας… Ο Θεός έσωσε την πόρνη, τον ληστή, τον τελώνη, τον άσωτο υιό, σαν ανθρώπους, όχι σαν παθιασμένους ανθρώπους… Δεν γίνεται λοιπόν η Εκκλησία -ως σώμα Χριστού- να ενεργεί διαφορετικά. Δεν είναι χώρος πανδημίας των παθών».
Σχόλιο στους χειρισμούς της κυβέρνησης
Α. Είναι αλήθεια ότι η πίεση που ασκείται με την πανδημία της έμφυλης ιδεολογίας είναι τεράστια σε παγκόσμιο επίπεδο. Με όλη αυτή την προπαγανδιστική διάχυση της σχετικής πληροφορίας ούτε να ξεχωρίσει η αλήθεια από το ψέμα είναι εφικτό, ούτε να σκεφθεί κανείς και να κρίνει ελεύθερα είναι δυνατό, ούτε και οι κυβερνήσεις να αξιολογήσουν και να αποφασίσουν ανεπηρέαστες είναι εύκολο. Η πίεση της περιρρέουσας ατμόσφαιρας είναι ασφυκτική, τόσο που προκειμένου να προχωρήσουν οι κυβερνήσεις σε κάποιες νομοθετικές ρυθμίσεις και προσαρμογές δεν χρειάζονται οδηγίες από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Η πίεση των συνθηκών αρκεί.
Συνεπώς, δεν είναι εύκολο υπό τις παρούσες συνθήκες η Κυβέρνηση να ταυτίσει τις επιλογές της με τις αρχές της Εκκλησίας. Είναι όμως επιβεβλημένο να σεβαστεί την ιδιοπροσωπία του λαού μας, την ιστορία, τις παραδόσεις, τον πολιτισμό μας, την Εκκλησία. Δεν το κάνει. Εδώ είναι το πρόβλημα. Οι κυβερνήσεις που έχει ανάγκη ο τόπος δεν είναι για τα εύκολα, είναι για τα δύσκολα, αλλά αληθινά και συνετά.
Β. Το ερώτημα που αιωρείται αναπάντητο είναι τελικά ποιος ο λόγος αυτής της απόφασης; Ποια η ανάγκη; Πόσους αφορά άμεσα; Πόσες τελικά είναι αυτές οι περιπτώσεις που χρήζουν νομοθετική θεραπεία; Γιατί τόση σπουδή; Θα μπορούσαν ενδεχομένως οι κυβερνητικοί να προχωρήσουν ανεχόμενοι την κατάσταση, συρόμενοι σε λύσεις που κάπως τους επιβάλλονται ή και να περιμένουν. Αντίθετα, αυτοί διακηρύσσουν την πολιτική τους με ενθουσιασμό. Βιάζονται. Εχουν στρατηγικό σχεδιασμό και καυχώνται.
Γ. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι ότι ψηφίζουν το νομοσχέδιο, αλλά ότι το υποστηρίζουν και το προβάλλουν ως πρόοδο. Είναι ότι, ενώ αντιλαμβάνονται ότι η συνείδηση των βουλευτών τους, την οποία επικαλούνται, είναι αντίθετη, προχωρούν με κάθε μέσο βιάζοντάς τη. Είναι ότι οι δύο τρεις μη θεσμικοί σύμβουλοι του πρωθυπουργού επιβάλλουν τις επιλογές τους στην πλειοψηφία των εκλεγμένων από τον λαό βουλευτών της Κυβέρνησης.
Είναι ότι η Κυβέρνηση μας λέει τι είναι και τι δεν είναι αμαρτία, καταργώντας στην ουσία την Εκκλησία, ενώ στα λόγια διακηρύσσει ότι τη σέβεται. Αυτό που η Εκκλησία ως αρμόδια μπορεί να πει είναι ότι μεγαλύτερη από την αμαρτία αυτών που έχουν το πρόβλημα είναι η αμαρτία αυτών που το δημιουργούν νομοθετώντάς το και το πολλαπλασιάζουν.
Κάτι παραπάνω γνωρίζει για το τι είναι αμαρτία ο Απόστολος Παύλος από τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο!
Δ. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφερθώ σε αυτό που πρόσφατα δήλωσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης κ. Ιερώνυμος ότι «όποιος αψηφά τις παρακαταθήκες της Εκκλησίας κάνει κακό στην κοινωνία». Αυτό γιατί η Εκκλησία, εκτός από την εμπειρία της θείας χάριτος, έχει και τη μακροχρόνια εμπειρία της ζωής, μάλιστα, ας μου επιτραπεί να πω, πολύ μεγαλύτερη από την εμπειρία της κάθε Κυβέρνησης, που ενώ είναι προσωρινή καυχάται ότι η οπτική της είναι αναγκαστικά ευρύτερη. Είναι απλό. Κάνουν λάθος. Είναι αναγκαστικά ασύγκριτα στενότερη, μυωπική. Γιατί, ενώ νομοθετούν, αγνοούν τον άνθρωπο. Δείχνουν να μην τον σέβονται.
Ε. Αντίθετα, η διαχρονική αποστολή της Εκκλησίας ήταν, είναι και θα είναι να αναδεικνύει και να προστατεύει την αξία του ανθρώπου, η οποία βασίζεται στην ηθική και αυτή στους φυσικούς όρους. Η Εκκλησία είναι πανεπιστήμιο ανθρωπολογίας. Ενα ξεφύλλισμα του Ευαγγελίου, μια ματιά στη Φιλοκαλία, λίγες σελίδες από τα συναξάρια, αρκούν να το αντιληφθεί κανείς. Η πολιτεία έχει ευθύνη κυρίως να προστατεύσει την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Οταν καταρρέει η αξία, καταργείται και η αξιοπρέπεια.
Και τότε αποτυγχάνει η κυβερνητική πολιτική και την πληρώνει η κοινωνία.
Καταληκτικές σκέψεις
Α. Σε τελική ανάλυση το θέμα είναι ψυχοκοινωνικό και το όλο πρόβλημα ξεκινάει από το ότι αποξενώνεται η σεξουαλικότητα από τη βιολογική ταυτότητα και από το ότι ταυτίζεται η αγάπη με τη σεξουαλική έλξη. Η επικρατούσα τάση είναι να υποταχθεί ακόμη και η φυσιολογία στην «πολιτική ορθότητα», το τι είναι ένας άνθρωπος, στο πώς θα ήθελε να είναι ή στο πώς θέλουμε να τον καταντήσουμε. Την αρχή της συμπληρωματικότητας την αντικατέστησε το δόγμα της συμπεριληπτικότητας και την αξία της ελευθερίας ο νόμος του δικαιωματισμού.
Β. Αντί η σύγχρονη κοινωνική αντίληψη να προσπαθεί να δικαιολογήσει τα πάντα και ένοχα να υποστηρίζει το φαινόμενο αυτής της ψυχοσωματικής δυσαρμονίας ή νομικά να δώσει διέξοδο σε κάθε αφύσικη, αλόγιστη και νοσηρή επιθυμία ή και να αναπτύξει αντίστοιχες τεχνολογίες, θα έπρεπε φιλάνθρωπα να το αναγνωρίσει ως πρόβλημα και να αγωνιστεί με όλα τα μέσα που διαθέτει, πνευματικά, ψυχολογικά, να το θεραπεύσει, ώστε όσοι επιθυμούν να μπορούν να βοηθηθούν.
Όταν η ψυχή δεν εναρμονίζεται με το σώμα, τότε η ψυχιατρική, αντί, αποκλείοντας την παρέκκλιση από τη φυσική οδό ως ψυχική διαταραχή, να καταθέσει τα όπλα, θα έπρεπε να τα αξιοποιήσει. Και αντί να ποινικοποιηθούν οι «θεραπείες μεταστροφής», θα έπρεπε να αναπτυχθούν θεραπείες επιστροφής σε αυτό που ο κάθε άνθρωπος στη φύση του είναι, αλλά δυστυχώς κάποιοι δυσκολεύονται να βιώσουν.
Γ. Από τότε που η ψυχιατρική διέγραψε την ομοφυλοφιλία από τη λίστα των ψυχικών διαταραχών, παραιτήθηκε από τη σχετική έρευνα και έμειναν τα δύστυχα αυτά άτομα αβοήθητα με μοναδική συντροφιά την ελπίδα σε μια βολική νομοθεσία και τη διεκδίκηση δικαιωμάτων με παρελάσεις αυτοεξευτελισμού και ντροπής.
Το μεγαλύτερο λάθος μας ως Εκκλησίας θα ήταν να δεχθούμε ότι η ομοφυλοφιλική πράξη, εκτός από ψυχική διαταραχή, δεν είναι και αμαρτία. Τα πρόσωπα αυτά, εκτός από την ελπίδα της ψυχιατρικής θεραπείας, θα είχαν χάσει οριστικά και τη σωτήρια διάθεση μετανοίας και την αναζήτηση της παρηγορίας του θείου ελέους για τις δικές τους εκτροπές. Η ομοφυλοφιλία είναι μια ασθένεια που τη γέννησε η διάχυτη κοινωνική αμαρτία και μπορεί ασφαλώς να τη θεραπεύσει η Εκκλησία. Μαζί με όλες τις μεγάλες δικές μας αμαρτίες, μπορεί να αγκαλιάσει θεραπευτικά και αυτήν.
Δ. Τελικά, η εξίσωση του γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου με τον ιερό θεσμό του γάμου, όπως τον γνωρίζει η ανθρώπινη φύση και τον αναγνωρίζει η Εκκλησία, θα μονιμοποιήσει την παρά φύσιν εκτροπή, θα συμβάλει στη μετάδοση και στον πολλαπλασιασμό της με καταστροφικές συνέπειες για την ανθρώπινη ζωή και την κοινωνία. Και την αιτία της δεν θα πρέπει να την ψάξουμε σε νευροφυσιολογικά αίτια.
Συμφωνώ απόλυτα. Μονόδρομος για μια συμπεριληπτικη κοινωνία σεβασμού στα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα! Μέλος ΑΜΚΕ Υπερηφανων Γονιών
Ως πολίτης ενός κράτους κοσμικού με κανόνες δικαίου, επιτέλους, αν δεν γίνει καμία αλλαγή προς το χείριστον τεέυταία στιγμή, θα μπορώ να ανασαίνω και κλάψω από χαρά που η ΠΟΛΙΤΕΙΑ αποφσίζει να με αντιμετωπίσει ως ίσο με όλους.
Είναι εξ αρχής λάθος και αντισυνταγματικό κι Αντιευρωπαικό το εν λόγω σχέδιο νόμου. Καθιστά νόμιμο και ηθικό το ΠΑΡΑ ΦΥΣΙΝ(δηλ την ομοφυλοφιλία). Ας εξεταστούν πρώτα οι χιλιάδες αιτήσεις που έχουν υποβάλλει τα ετεροφιλόφιλα ζεύγη(Άντρας και Γυναίκα), να μεγαλώσουν τα παιδιά σε μια σωστή Ηθική φυσιολογική παραδοσιακή Χριστιανική Οικογένεια και οι ομοφυλοι εν Χριστώ συμπολίτες μας ας περιμένουν.
Σωστά αντέδρασε Η εκκλησία! Δίκαιο έχει ο εξαίρετος Λ.Γαβαλάς! Ποιος δεν μας λέει ότι σε λίγα χρόνια(μην γένοιτο!) μια ομάδα συμπολιτών μας(5,10,15,100,1000, όσοι είναι) θα ζητήσουν να νομιμοποιηθούν και άλλες παρα φύσιν σεξουαλικές επαφές(πχ με συγγενείς ή με ζώα κλπ);
Η Ελλάδα είναι Ιερό Κράτος, αυτό είχε πει ο αοίδιμος Αρχιεπ.Αθηνών σεραφείμ. Είμαστε λαός με ηθικοπνευματικές Αρχές και Αξίες.
Ιστορική στιγμή και μεγάλη συγκίνηση! Θα ήθελα να εισηγηθώ μια προσθήκη όπου θα αναφέρεται ρητώς ότι αναφορές και δηλώσεις που κατηγορούν και προσβάλλουν τη σεξουαλικότητα ενός προσώπου -η οποία αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της προσωπικότητας του ανθρώπου- με χαρακτηρισμούς όπως «μη-φυσιολογική», «παρα-φύσιν» ή «ανώμαλη», καθώς και όποια προσπάθεια συσχετισμού της ομοφυλοφιλίας με μη-σύννομες συμπεριφορές (λχ παιδεραστία) να θεωρούνται ως ρητορική μίσους και να υπάγονται στη νομοθεσία περί προσβολής της προσωπικότητας του ατόμου ή στον αντιρατσιστικό νόμο. Να ορίζεται ρητώς ότι δεν θα επιτρέπεται να προβάλλονται στα ΜΜΕ και ιδιαιτέρως στην Τηλεόραση απο τούδε και στο εξής αμφιλεγόμενες δηλώσεις -άρα μη αντικειμενικές, μη επιστημονικές, αβάσιμες, προσβλητικές και εν δυνάμει επικίνδυνες για την κοινωνική συνοχή- που εμπεριέχουν του άνω χαρακτηρισμούς (λχ «η ομοφυλοφιλία δεν ειναι φυσιολογική), ανεξαρτήτως -και ιδιαιτέρως- άμα τέτοιες δηλώσεις εκφράζονται απο τον κλήρο.
Στηριζουμε νομοσχεδια οπως αυτο για να προστατευσουμε τους συμπολιτες μας και να εξασφαλισουμε ισοτητα και ελευθερια.
Δεν είναι δικαίωμα κανενός η τεκνοθεσία/υιοθεσία είτε είναι gay είτε είναι straight,είτε είναι bi ή οτιδήποτε άλλο.
Υπάρχει μόνο το δικαίωμα των παιδιών να μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον χωρίς προβλήματα.
Επίσης είναι πιθανότερο το περιβάλλον ενός ομόφυλου ζευγαριού να έχει περισσότερα προβλήματα απ ότι ενός ετερόφυλου για λόγους που οφείλονται στην κοινωνία μας.
Τα ίδια τα παιδιά μπορεί να νιώσουν άβολα με δύο ομόφυλους γονιούς – όλοι έχουμε περάσει απ την εφηβεία και θυμόμαστε πόσο δεν θέλαμε να διαφέρουμε απ τους άλλους έτσι ώστε να είμαστε αποδεκτοί και να μπορούμε ενταχθούμε σε διάφορες παρέες/ομάδες.
Επιπλέον η ομοφυλοφιλία, φυσικά και δεν είναι ασθένεια, αλλά μάλλον μια γενετικής φύσης διαφοροποίηση. Αυτό σημαίνει ότι η φύση λειτουργεί με τέτοιο τρόπο που κάποια άτομα δεν τα προορίζει για αναπαραγωγή, έτσι συμβαίνει με την «εξέλιξη» των ειδών. Οπότε και εμείς δεν πρέπει να πάμε κόντρα στη φύση και να τα επιφορτίσουμε με ένα ρόλο, το ρόλο του γονιού, που δεν προορίζεται για αυτά.
Τέλος, είναι γνωστό ότι τα παιδιά έχουν ως πρότυπα τους γονείς (φυσικούς η θετούς) οπότε κάποια από αυτά θα επηρεαστούν ως προς τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις από αυτούς, πράγμα που μάλλον δεν είναι θεμιτό αν δεν έχουν από τη φύση τους μια ανάλογη κλίση (πχ προς την ομοφυλοφιλία).
Καταλήγω λοιπόν στο ότι η τεκνοθεσία/υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια θα πρέπει να αποφευχθεί αν όχι να απαγορευτεί
Βαθύτατη θλίψη προκαλεί η σχεδίαση του παρόντος νομοσχεδίου μέσα στην Βουλή μιας χώρας που έδωσε τα φώτα του πολιτισμού, της πνευματικής ισορροπίας και της ανώτερης και ουσιαστικής ευφυΐας…Τις παρά φύσιν καταστάσεις δεν τις νομιμοποιεί κανείς, κύριοι, με νομικές διατάξεις…και τα πάσης φύσεως ιστορικά παραδείγματα της ανθρωπότητας από την ανατολή της ύπαρξής της μέχρι σήμερα απέδειξαν ότι …σκληρό σοι προς κέντρα λακτίζειν…είναι σκληρό για σας, κύριοι, να κλωτσατε πάνω σε καρφιά…όταν οι πνευματικοί νόμοι αρχίσουν να εφαρμόζονται, ποιος θα αντέξει τις συνέπειές τους;;; Την καταδίκη της χώρας μας σε αφανισμό κανένας δεν έχει δικαίωμα να προκαλέσει…
Το παρόν νομοσχέδιο θα λύσει αρκετά πρακτικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ΛΟΑΤΚΙ συμπολίτες μας και ο δεσμός ενός ομόφυλου ζευγαριού θα μπορεί επιτέλους να αναγνωρίζεται απο το κράτος. Οι θρησκευτικές πεποιθήσεις του καθενός είναι ατομικό ζήτημα και καλό θα ήταν να μην εμπλέκονται σε υποθέσεις που αφορούν το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, και ιδιαίτερα υποθέσεις που αφορόυν τα ανθρωπίνα δικαιωμάτα.
Συγχαρητήρια! Επιτέλους η Ελλάδα δεν κλείνει τα μάτια στους χιλιάδες ομοφυλόφιλους συνανθρώπους μας και στις χιλιάδες ομοφυλόφιλες οικογένειες. Ας το αποδεχτούμε. Δεν καταλαβαίνω γιατί το να παντρεύεται ένα ζευγάρι ή το να προστατεύομε μία οικογένεια να αποτελεί πεδίο διαμάχης.
Το φύλο είναι πολιτικά δευτερεύον. Όπως και οτιδήποτε μας χωρίζει. Πρωτεύοντα είναι η αγάπη, η ισότητα, η συμπερίληψη και η φορολογική δικαιοσύνη.
Η πολιτεία μας πρέπει να βρει περισσότερες αφορμές να θυμηθούμε ότι είμαστε όλοι μαζί σε αυτό το καράβι που λέγεται Ελλάδα. Μόνο τα αυτονόητα βρίσκονται στο νομοσχέδιο, το οποίο δεν περιορίζει καμία ελευθερία κανενός. Εύχομαι καλοτάξιδο και εις τολμηρότερα. Στα αδέλφια μας και τις αδελφές μας που τώρα το κράτος αντιμετωπίζει διαφορετικά, ας δείξουμε ότι τα αγκαλιάζουμε, ότι είναι πολίτες πρώτης κατηγορίας. Ότι είναι ίσοι, ότι δεν χρειάζεται να κρύβονται. Είμαστε εδω για σας, είμαστε εδώ για εμας.
Τους συν-θρησκευόμενους αλλά και διαφωνούντες συμπολίτες παραθέτω τον εξής σύνδεσμο https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F_%CF%8D%CE%BC%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%B1%CE%B3%CE%AC%CF%80%CE%B7%CF%82
Παναγιώτης Γεωργακόπουλος
Αδελφός, σύζυγος, μπαμπάς, φίλος, επιμένων πολίτης της χώρας ταύτης, επιζών φορολογούμενος, ελπίζων επικεφαλής νεοφυούς/εξωστρεφούς ελληνικής επιχείρησης.
Πολύ θετικές οι προτεινόμενες αλλαγές του οικογενειακού δικαίου!
Αν περάσει αυτό το νομοσχέδιο βάζετε μια αλυσιδωτή βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας κ το πάρα φύσιν το κάνετε νόμο. Ότι χειρότερο. Θα γεμίσει η κοινωνία ψυχολογικά στα παιδιά, ήδη ειναι χάλια με τους χωρισμούς θα γίνει δεκακις χειρότερα. Δεν πήρατε εξουσιοδότηση για κάτι τέτοιο ούτε το αναγγειλατε στο προεκλογικό σας πρόγραμμα. Αυτό δεν εκφράζει την βούληση του λαού αλλά μόνο την δική σας κ μερικών ελαχίστων ανθρώπων. Δλδ την εξαίρεση την κάνετε νόμο.
Στηρίζουμε τις προτεινόμενες αλλαγές!
Υπάρχει πληθώρα δημοσιεύσεων που δείχνει ότι τα παιδιά που υιοθετούνται από ομόφυλα ζευγάρια παρουσίαζουν συχνά ψυχολογικά προβλήματα (‘ADHD, προβλήματα συμπεριφοράς, όπως εππιθετική και αντικοινωνική συμπεριφορά και συναισθηματικές διαταραχές όπως νευρωτικές διαταραχές ή κατάθλιψη.Είναι άδικο…
Παραθέτω:
1. Allen D.W. 2013. High school graduation rates among children of same sex-households. Review of Economics of the Household 11: 635–58. [Google Scholar]
2. Allen D.W., Pakaluk C., Price J.. 2012. Nontraditional families and childhood progress through school: A comment on Rosenfeld. Demography 47: 755–75. [PubMed] [Google Scholar]
3. American Psychological Association. 2005. Lesbian & gay parenting. http://www.apa.org/pi/lgbt/resources/parenting-full.pdf.
4. Biblarz T.J., Stacey J.. 2010. How does the gender of parents matter? Journal of Marriage and Family 72: 3–22. [Google Scholar]
5. Gartrell N., Bos H.. 2010. US national longitudinal lesbian family study: Psychological adjustment of 17-year-old adolescents. Pediatrics 126: 28–36. [PubMed] [Google Scholar]
6. Goldberg A.E. 2007. (How) does it make a difference? Perspectives of adults with lesbian, gay, and bisexual parents. American Journal of Orthopsychiatry 77: 550–62. [PubMed] [Google Scholar]
7. Golombok S., Blake L., Casey P., Roman G., Jadva V.. 2013. Children born through reproductive donation: A longitudinal study of psychological adjustment. Journal of Child Psychology and Psychiatry 54: 653–60. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]
8. Kobak R. 1999. The emotional dynamics of disruptions in attachment relationships: Implications for theory, research, and clinical intervention. In Cassidy J., Shaver P.R. (eds.), Handbook of Attachment (pp. 21–43). New York: The Guilford Press. [Google Scholar]
9.Marks L. 2012. Same-sex parenting and children’s outcomes: A closer examination of the American Psychological Association’s brief on lesbian and gay parenting. Social Science Research 41: 735–51. [PubMed] [Google Scholar]
10.Potter D. 2012. Same-sex parent families and children’s academic achievement. Journal of Marriage and Family 74: 556–71. [Google Scholar]
Το σχέδιο νόμου προσκρούει στο άρθρο 21 του Συντάγματος μη σεβόμενο τα δικαιώματα των παιδιών που υιοθετούνται.
Συγχαρητήρια στην Κυβέρνηση που φέρνει την Ελλάδα στον πυρήνα των χωρών της Ε.Ε.. Μια νομοθετική πρωτοβουλία που ΕΝΔΥΝΑΜΩΝΕΙ και ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ το θεσμό της Οικογένειας.
Διαλύσετε την πατρίδα.
Διαλύσετε την θρησκεία
Η οικογένεια τι σας έφταιξε;
Ότι νόμο και να ψηφίσετε 2 άντρες ή 2 γυναίκες δεν αποτελούν οικογένεια. Ο Θεός ευλόγησε τον γάμο της γυναίκας και του αντρα. Αυτός ο νόμος θα μείνει στα χαρτιά. Στην συνείδηση μας πότε.
Πατρίδα, θρησκεία οικογένεια όσο και αν δεν σας αρέσει
Α) Η επίκληση της αρχής της ισότητας (ή της μη διάκρισης λόγω φύλου) που εμφανίζεται από την αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου ως ο σκοπός στον οποίο αποβλέπει η προτεινόμενη ρύθμιση της επέκταση του γάμου στα ομο(φιλό)φυλα ζευγάρια ερείδεται σε εσφαλμένη προϋπόθεση. Και τούτο διότι βασική αρχή της ισότητας, η οποία γίνεται δεκτή ανά τους αιώνες και έχει αποτυπωθεί υπό την μορφή γενικής αρχής συνταγματικής περιωπής σε όλα τα δημοκρατικά κράτη είναι η απαγόρευση της άνισης ρύθμισης των ίσων προσωπικών και πραγματικών καταστάσεων όπως και η ίση μεταχείριση άνισων και ανόμοιων καταστάσεων. Και η ερώτηση μου είναι η εξής: μπορεί να εξομοιωθεί, από βιολογικής απόψεως, η ένωση του άνδρα με τη γυναίκα που μόνη αυτή μπορεί να οδηγήσει στη σύλληψη και στη γέννηση τέκνου, με την ένωση μεταξύ προσώπων του ιδίου φύλου; Δεν είναι προφανές ότι δεν πρόκειται περί «ομοίων καταστάσεων», οι οποίες θα ήταν αντίθετο με την αρχή της ισότητας, να τυγχάνουν της αυτής αντιμετωπίσεως;
Β) Ο γάμος δεν αποτελεί μια οποιαδήποτε σύμβαση του αστικού δικαίου, αλλά αποτελεί θεμελιώδη θεσμό συνταγματικής περιωπής, ο οποίος, μαζί με την οικογένεια, την μητρότητα και την παιδική ηλικία τελεί υπό την προστασία του κράτους (άρθρο 23 παρ. 1 του Συντάγματος). Εντύπωση μού προκαλεί η απουσία οποιασδήποτε αναφοράς του νομοσχεδίου στη συνταγματική αυτή διάταξη. Μάλλον οι συντάκτες του θεωρούν περιττό να προβληματισθούν αν οι προτεινόμενες διατάξεις είναι σύμφωνες με το Σύνταγμα. Επί του ζητήματος αυτού, δεν μπορεί παρά να γίνει απ’ όλους δεκτό, είτε αυτούς που συμφωνούν ή διαφωνούν με τις προτεινόμενες ρυθμίσεις, ότι ο συνταγματικός νομοθέτης δεν είχε κατά νου όταν θέσπιζε τη συνταγματική αυτή διάταξη να προστατεύσει τον γάμο μεταξύ προσώπων του ιδίου φύλου, αλλά την παραδοσιακή ένωση μεταξύ άνδρα και γυναίκας. Αντίθετη άποψη που θα απέρρεε από μια «εξελικτική» ερμηνεία του Συντάγματος πάνω στην έννοια του γάμου δεν θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή εν προκειμένω, δεδομένου ότι η έννοια του γάμου οριοθετείται από την ηθική του ίδιου του Συντάγματος. Το Σύνταγμα, δηλαδή, δεν θα επέτρεπε λ.χ. την νομοθέτηση γάμου μεταξύ περισσοτέρων των δύο προσώπων (πολυγαμία) ή μεταξύ ανθρώπων και πραγμάτων (λ.χ. ζώων). Συνεπώς, η έννοια του γάμου δεν είναι «ανοικτή» σε άλλου τύπου ενώσεις προσώπων πέραν του άνδρα και της γυναίκας. Οποιαδήποτε, συνεπώς, αλλαγή στην παραδεδεγμένη αυτή έννοια του γάμου θα επέβαλε τη συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 23 και δεν είναι επιτρεπτό να εισαχθεί δια της κοινής νομοθετικής οδού.
Γ) Η προστασία της παιδικής ηλικίας, η οποία εμφανίζεται ως αδήριτη ανάγκη που θάλπεται από τις προτεινόμενες διατάξεις, δεν έχει τύχει επαρκούς τεκμηρίωσης. Το «καλό» του παιδιού που μεγαλώνει σε ένα οικογενειακό περιβάλλον με γονείς του ιδίου φύλου δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο, εάν δεν υπάρχουν επαρκείς μελέτες σε βάθος χρόνου που να το αποδεικνύουν. Η αιτιολογική έκθεση σιωπά και στο σημείο αυτό. Έχει άραγε μελετηθεί ποια είναι η επίδραση στην σωματική και ψυχολογική ανάπτυξη του παιδιού και στην κοινωνική του ένταξη από την εκ των προτέρων δεδομένη απουσία πατρικού ή μητρικού προτύπου και η ανατροφή του από δύο πατέρες ή δύο μητέρες; Θα αναλάβετε αυτό το βάρος του κοινωνικού πειράματος να μεγαλώνουν παιδιά χωρίς την αλληλοσυμπληρούμενη συναισθηματική πληρότητα που παρέχουν η μητέρα και ο πατέρας; Έχετε τέλος, σκεφτεί ότι και τα παιδιά που θα επιλεγούν από τα ομο(φυλο)φιλα ζευγάρια για υιοθεσία έχουν και αυτά (αρνητικό) δικαίωμα στη «μη διαφορετικότητα», σε αντίθεση με ο,τι τους επιβάλλεται από τους αναδόχους τους;
Παρακαλούμε πολύ τους κ. Βουλευτές να καταψηφίσουν τις διατάξεις αυτές, οι οποίες αποσκοπούν να επιβάλουν με ετσιθελικό και αυταρχικό τρόπο τον εξευτελισμό και την αλλοίωση του προαιώνιου θεσμού του γάμου.
Τα πράγματα είναι πολύ απλά:»πατέρας + μητέρα = οικογένεια «!όλα τα άλλα είναι προσωπικές προτιμήσεις!!!Άλλωστε,υπάρχει και το σύμφωνο συμβίωσης, δεν χρειάζεται ο πολιτικός γάμος. είμαι ψηφοφόρος της ΝΔ(όπως και όλοι η οικογένειά μου και το σόι μου)άλλα αν περάσει αυτό το ανθελληνικό και αντιχριστιανικο νομοσχέδιο ,δεν θα παραμείνουμε και μάλιστα αρχίζοντας από τις ευρωεκλογές. Δεν είναι τυχαίο ότι μόνο σε 36 χώρες από όλο τον κόσμο ισχύει κάτι τέτοιο. Και αντε,να δεχτούμε τον γάμο, ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!!!είναι ελάχιστα τα προς υιοθεσία παιδιά, τα ζευγάρια (άνδρας-γυναίκα) που θέλουν να υιοθετήσουν πολύ περισσότερα βάση των αιτήσεων και αντί να κοιτάξουμε να τα δώσουμε σε οικογένεια που θα πουν «μπαμπά» και «μαμά»,ψάχνουμε να πουν «μπαμπά 1» και «μπαμπά 2» ή «μαμά 1» και «μαμά 2» αντίστοιχα!το τι κάνεις στο κρεβάτι σου,δικαίωμα σου και το υπερασπιζομαι μέχρι τελικής πτώσης, αλλά μέχρι εκεί!
Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ είναι πάθος όπως η μοιχεία η πορνεία η κλεψιά η γαστριμαργια ….είναι από τα μεγαλύτερα αμαρτήματα …όμως ο Άγιος Τριαδικός Θεός μας , μας συγχωρεί και μας ελεει με την μετάνοια μας και τον πνευματικό αγώνα μας … Εσείς οι ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ και α-Χριστοι πολιτικοί ανορθόδοξοι ανθελληνες αντί να βοηθήσετε αυτούς τους ανθρώπους όπως είναι κ η ευθύνη σας να πράξετε , τους οδηγείτε και αυτούς τους ταλαίπωρους αλλά και όλη την ελληνική κοινωνία στη δήθεν υπερηφάνεια με την εφαρμογή νόμου … Νόμο προς το αφύσικο ;;; Νόμο το παρά φύσιν;;; η φύση θα αντιδράσει ….ο Θεός θα στείλει την οργή Του
διότι τούτη τη φοβερά αμαρτία την αποστρέφεται ….. Καλή Μετάνοια τυφλοί πολιτικοί !!! Ο Θεός να μας λυπηθεί στο τι έπεται του κτηνώδη νόμου ….διότι για αυτά τα παιδιά θα έρθει η οργή του Θεού ….
Στηρίζουμε τις προτεινόμενες αλλαγές!
Ήθελα να δώσω φως και συγκίνηση σε όσους είναι σαν και εμένα καμωμένοι…
Κωνσταντίνος Καβάφης
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΠΟΥ ΠΑΤΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΟΧΙ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ.
ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ,ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ ΜΑΣ.
ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΘΡΙΟ ΛΑΘΟΣ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΑΛΥΣΗΔΩΤΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΘΑ ΔΙΧΑΣΤΕΙ.
ΚΥΡΙΟΙ ΜΗΝ ΠΡΟΚΑΛΕΙΤΑΙ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΥ ΘΕΟΥ.
ΟΠΟΙΟΣ ΠΗΓΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΔΙΑΚΩΜΩΔΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΕ.
ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΥΡΩ ΜΑΣ Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΦΥΛΑΕΙ ΣΑΝ ΑΡΧΗΓΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΜΕ ΤΑ ΔΥΟ ΤΟΥ ΧΕΡΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΥΡΩ ΜΑΣ.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΛΑΒΕΤΑΙ ΦΩΤΙΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΑΞΕΤΑΙ ΤΑ ΔΕΩΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΟΛΩΝ ΜΑΣ.
ΕΙΜΑΙ ΑΝΤΙΘΕΤΟΣ ΣΕ ΟΛΑ, ΔΙΑΦΩΝΩ.
Το νομοσχέδιο αυτό αποτελεί τομή ιστορικής, κοινωνικής, πολιτικής και δημοκρατικής υφής για την Ελλάδα. Η ισότητα του ενός ανθρώπου με τον άλλο ερείδεται στην παροχή από τον νόμο των ίδιων δικαιωμάτων σε όλους. Η αγάπη και ένωση δυο ανθρώπων οφείλει να αποκρυσταλλώνεται νομικά ανεξαρτήτως φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού. Το ευρωπαϊκό κεκτημένο κρίνει επιτακτική την προσαρμογή του νομοθετικού πλαισίου στα δεδομένα των σημερινών κοινωνιών, ώστε να μην δημιουργείται νομοθετικό κενό και επισφάλεια στη ζωή των ομόφυλων ζευγαριών και των παιδιών τους. Είναι ένα ζήτημα υπερκομματικό και πανανθρώπινο και είμαστε περήφανοι σαν χώρα που είμαστε στη σωστή πλευρά της ιστορίας για αυτό το ζήτημα. Μην λησμονούμε πως η λέξη άνθρωπος παράγεται από τα συνθετικά «άνω» και «θρώσκω», δηλαδή αυτός που κοιτάζει ψηλά. Έτσι και ο νομοθέτης οφείλει να παρακολουθεί και να αφουγκράζεται το ζωντανό και συνεχώς μεταβαλλόμενο ον που αποκαλούμε κοινωνία και να θρώσκει άνω προασπίζοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Διαφωνώ πλήρως με το παρόν νομοσχέδιο που εισάγει προς ψήφιση στην βουλή ο Κυριάκος Μητσοτάκης, Θεωρώ ότι η ανάληψη μιας τέτοιας προσπάθειας όχι μόνο δεν προσφέρει τίποτα στην κοινωνία αλλά δυστυχώς η ζημιά που θα κάνει εφόσον ψηφιστεί από την βουλή των Ελλήνων θα είναι μη αναστρέψιμη. Δυστυχώς η επιβολή στην κοινωνία ανώμαλων καταστάσεων, παρά φύση καταστάσεων, μακροπρόθεσμα μόνο προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει. Επίσης θεωρώ ότι η ελληνική κοινωνία μαστίζεται από σοβαρότητα προβλήματα, τα οποία χρόνια τώρα δεν έχουν επιλυθεί και την απασχολούν (όπως πχ τα συνεχή τροχαία ατυχήματα, τα σχεδόν καθημερινά βίαια εγκλήματα, η καθημερινή βία αθλητική και μη, το αρνητικό ισοζύγιο γεννήσεων -θανατων) σχεδόν στο σύνολό της και δεν την απασχολεί καθόλου τα υποτιθέμενα προβλήματα μιας μικρής μειοψηφίας ανθρώπων με ιδιαιτερότητες. Φαίνεται όμως ότι η μικρή αυτή μειοψηφία (ΛΟΑΤΚΙ) μπορεί και επιβάλει την ατζέντα της στην κυβέρνηση της χώρας (δηλαδή στον Κυριάκο Μητσοτάκη) και κατ’επεκταση στην κοινωνία και σε όλους εμάς! Λυπάμαι αλλά με τέτοιου είδους σχεδιασμούς αλλαγής της πορείας της φύσης και του ανθρώπινου είδους, θεωρώ ότι οι συνέπειες μελλοντικά θα είναι δυσάρεστες! Εύχομαι και ελπίζω οι Βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να καταψηφίσουν το τραγικό αυτό συνονθύλευμα που βρέθηκε πρόεδρος Ελληνικής κυβέρνησης και προσπαθεί να το επιβάλλει δια του κοινοβουλίου στην ελληνική κοινωνία. ΗΜ
Με το παρόν νομοσχέδιο καταλύεται ο θεσμός της οικογένειας καθιερώνονται αρνητικά πρότυπα που απέχουν πολύ από την ελληνική παράδοση και την επίσημη θρησκεία του κράτους . Επιβάλλονται απόψεις της μειοψηφίας στην πλειοψηφία με τη δικαιολογία του δήθεν προοδευτισμού και τις ισότητας.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ:
1. Η ΛΕΞΗ ΓΑΜΟΣ ΝΑ ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΘΕΙ ΑΠΟ ΑΛΛΗ ΟΠΩΣ Π.Χ. ΣΥΜΦΩΝΟ, ΣΥΜΒΑΣΗ.
ΓΙΑΤΙ: ΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕ ΥΨΗΛΟΤΑΤΟ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΝΟΗΜΑ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΙΣΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟ ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΕ ΜΕ ΘΕΜΑΤΑ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΑΚΡΙΒΗΣ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΘΛΙΒΕΡΟ ΝΑ ΑΓΝΟΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΗΣ. Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΛΟΙΠΟΝ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ ΣΤΟΝ ΕΝ ΛΟΓΩ ΝΟΜΟ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΠΑΡΟΜΟΙΑΣΤΕΙ ΜΕ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟ ΜΙΑΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΗΣ ΛΕΞΗΣ ΠΡΟΣ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΛΛΗΣ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΑΡΜΟΖΕΙ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΣΗΜΑΣΙΟΛΟΓΙΚΑ. Π.Χ. ΚΟΠΑΔΙ Ή ΑΓΕΛΗ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΟΜΑΔΑ, ΛΕΣΧΗ, ΚΟΜΜΑ…
2. Η ΕΚΦΡΑΣΗ «ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ» ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΔΙΑΡΚΩΣ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΕΙΠΗΣ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ Ο «ΚΑΤΑ ΦΥΣΗ» ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ ΣΕ ΑΝΤΙΔΙΑΣΤΟΛΗ ΜΕ ΤΟΝ «ΠΑΡΑ ΦΥΣΗ» ΠΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΙΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ. ΑΛΛΩΣΤΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΤΟΜΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑ ΦΥΣΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ (ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ).
ΤΟ ΝΑ ΑΔΙΑΦΟΡΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΑΚΡΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ, ΟΠΩΣ ΤΟ ΒΑΦΤΙΖΕΤΕ, ΘΕΜΑ, ΘΑ ΤΟ ΒΡΕΙΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ.
ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΨΗΦΙΣΑΜΕ ΚΑΙ ΥΠΟΜΕΝΟΥΜΕ ΤΗΝ, ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΑΛΑΖΟΝΙΑ, ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ ΣΑΣ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΟΤΑΝ ΕΡΘΕΙ Η ΩΡΑ. ΚΑΡΤΕΡΙΚΑ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΣΑΣ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΣΤΕ ΑΤΡΩΤΟΙ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΟΜΩΣ.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕ ΠΑΤΕΡΑ, ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΡΙΧΤΗΚΕ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΣΥΝΟΧΗ ΤΗΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΔΙΑΛΥΣΕΤΕ, ΣΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΜΑ ΠΑΤΡΙΔΑ.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕ ο ΧΕΝΡΙ ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ, ΑΛΛΑ ΑΦΗΣΕ ΠΙΣΩ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΣ ΤΟΥ.
Διόρθωση σε: «μέσω της επέκτασης της δυνατότητας σύναψης γάμου σε όλα τα πρόσωπα ανεξαρτήτως φύλου»
Ιστορική στιγμή. Στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις νομοσχέδια όπως αυτά που κάνουν την κοινωνία μας πιο δίκαιη και πιο συμπεριληπτική.
«Αυτή τη στιγμή για τη ρύθμιση των νομικών σχέσεων μεταξύ συμβιούντων, συντρόφων, συζύγων, οτιδήποτε, υπάρχει το σύμφωνο συμβίωσης, το οποίο εξομοιώνει πλήρως τη νομική σχέση με τις νομικές συνέπειες του γάμου.»
(Μ. Βορίδης)
Καταρχήν δεν υφίσταται η αρχή της ισότητας, μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας.
Η φύση έχει καθορισμένες συντεταγμένες και δεν μπορεί ο καθένας να τις αλλοιώνει.
Μεταξύ δύο ομοίων φύλων δεν υφίσταται μυστηριακή ζεύξη γάμου, καθώς ο Γάμος είναι Ιερό μυστήριο, και το κράτος δεν επιτρέπεται να αλλοιώνει ιερές παραδόσεις.
Το κράτος είναι υποχρεωμένο να τηρεί τους θεσμούς αιώνων και όχι να τους αλλοτριώνει.
Ένα ομόφυλο ζευγάρι θα έχει ακριβώς την ίδια προτεραιότητα με ένα ετερόφυλο όταν θα ζητούν ένα παιδί για υιοθεσία ή όταν το Κράτος θα δίνει παροχές για αντιμετώπιση του δημογραφικού
Το σύμφωνο συμβίωσης λύνει όλα αυτά τα θέματα.
Απαράδεκτο ως προς την ουσία. Τα δικαιώματα παράγουν και συστοιχες υποχρεώσεις. Απομονώνεται ως ομάδα με ιδιαιτερότητες οι ομοφυλόφιλοι και καθίστανται ως διελκυστίνδα πολιτικών παιγνίων. Η διαβούλευση με τις θέσεις της εκκλησίας που είναι;
Το παρά φύσιν ΔΕΝ καθίσταται κατά φύσιν με νομικές διατάξεις.
Ως πρόεδρος του Ορθοδόξου συλλόγου προστασίας εμβρύων η «Αγία Εμμέλεια», έχω να δηλώσω πως πρόκειται για προδήλως αντισυνταγματική και αντικοινωνική παρέμβαση στην από χιλιετηρίδες καθιερωμένη έννομη τάξη της Πατρίδας μας.
Δεν πρόκειται να λύσει κανένα από τα «προβλήματα που διατείνεται πως θα λύσει, μόνο πρόκειται να δημιουργήσει πολλά ακόμα.
Πρόκειται για πασιφανή ασέβεια της παρούσας κυβέρνησης απέναντι στην επικρατούσα θρησκεία της Πατρίδας μας, αλλά και γενικότερα απέναντι στην Ελληνική κοινωνία.
Με το παρόν νομοσχέδιο πυροδοτείται μια βόμβα στα θεμέλια της ελληνικής οικογένειας. Η φύση προέβλεψε την τεκνοποίηση μεταξύ 2 ατόμων του αντιθέτου φύλου.
Μια ερώτηση, ρητορική προφανώς: Υπάρχουν επιστημονικές μελέτες που να δείχνουν την ψυχοσύνθεση των παιδιών που μεγαλώνουν με ομόφυλα ζευγάρια από χώρες που ήδη ισχύει αυτό;
Καλό θα ήταν η κυβέρνηση να αποσύρει αυτό το νομοσχέδιο έκτρωμα.
Ευχαριστώ.
Well done