1. Μετά το άρθρο 228 του Κώδικα Ατομικού Εργατικού Δικαίου (π.δ. 80/2022, Α΄ 222), περί της ειδικής άδειας προστασίας της μητρότητας, προστίθεται νέο άρθρο 228Α ως εξής:
«Άρθρο 228Α
Επέκταση παροχών και προνομίων σε ομόφυλους συζύγους και γονείς
Σε περίπτωση απόκτησης κοινού παιδιού από ομόφυλους συζύγους, ο δικαιούχος της άδειας του άρθρου 228 γονέας καθορίζεται με κοινή δήλωση των συζύγων προς τον εργοδότη ή τους εργοδότες. Στην περίπτωση αυτή, ο δικαιούχος γονέας δικαιούται να μεταβιβάσει έως επτά (7) μήνες από την άδεια προς τον άλλο γονέα, αν αυτός εργάζεται με σχέση εξαρτημένης εργασίας ορισμένου ή αορίστου χρόνου σε επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις με πλήρη ή μερική απασχόληση. Με απόφαση του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης ρυθμίζονται οι προϋποθέσεις και η διαδικασία για τη μεταβίβαση της άδειας, καθώς και κάθε αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή του παρόντος.».
2. Στο άρθρο 151 του ν. 5078/2023 (Α΄ 211), περί της ειδικής παροχής προστασίας της μητρότητας, προστίθεται παρ. 3Α ως εξής:
«3Α. Σε περίπτωση απόκτησης κοινού παιδιού από ομόφυλους συζύγους, ο δικαιούχος της ειδικής παροχής του παρόντος γονέας καθορίζεται με κοινή δήλωση των συζύγων προς τον Ηλεκτρονικό Εθνικό Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης. Στην περίπτωση αυτή, ο δικαιούχος γονέας δικαιούται να μεταβιβάσει έως επτά (7) μήνες από την ειδική παροχή προς τον άλλον γονέα, ανεξαρτήτως αν αυτός εργάζεται με σχέση εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου ή είναι ελεύθερος επαγγελματίας ή αυτοαπασχολούμενος ή αγρότης.».
3. Στο άρθρο 220 του Κώδικα Ατομικού Εργατικού Δικαίου προστίθεται παρ. 4 ως εξής:
«4. Σε περίπτωση απόκτησης κοινού παιδιού από συζύγους του ίδιου φύλου, η άδεια του παρόντος χορηγείται έπειτα από σχετική δήλωση προς τον εργοδότη ή τους εργοδότες για το ποιος γονέας θα κάνει χρήση της άδειας. Οι εργοδότες υποχρεούνται να παρέχουν στους εργαζόμενους, σχετικές βεβαιώσεις.».
4. Στο άρθρο 226 του Κώδικα Ατομικού Εργατικού Δικαίου προστίθεται παρ. 3 ως εξής:
«3. Σε περίπτωση απόκτησης κοινού παιδιού από συζύγους του ίδιου φύλου, η άδεια του παρόντος χορηγείται έπειτα από σχετική δήλωση προς τον εργοδότη ή τους εργοδότες για το ποιος γονέας θα κάνει χρήση της άδειας. Οι εργοδότες υποχρεούνται να παρέχουν στους εργαζόμενους, σχετικές βεβαιώσεις.».
5. Σε περίπτωση απόκτησης κοινού παιδιού από συζύγους του ίδιου φύλου, που είναι υπάλληλοι κατά την έννοια του άρθρου 2 του Κώδικα Κατάστασης Δημοσίων Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ. (ν. 3528/2007, Α’ 26), καθορίζεται με δήλωση προς την υπηρεσία ποιος γονέας θα κάνει χρήση καθεμιάς εκ των διευκολύνσεων του τετάρτου εδαφίου της παρ. 1 του άρθρου 50 και του πρώτου και του δεύτερου εδαφίου της παρ. 9 του άρθρου 53 του Κώδικα Κατάστασης Δημοσίων Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ..
Διαφωνώ με το νομοσχέδιο. Και είναι ολοφάνερο ότι τα ομόφυλα ζευγάρια δεν μπορούν να κάνουν από κοινού παιδιά. Δεν χρειάζεται η συγκεκριμένη διάταξη. Γιατί προφανώς το παιδί που θα γεννηθεί θα είναι μόνο του ενός εκ των δύο.
Ίσα δικαιώματα για όλους . Το να αρνείστε κάποιοι την πραγματικότητα , δεν βοηθάει . Ομόφυλα ζευγάρια υπάρχουν όπως και τα παιδιά τους . Τα σύμφωνα συμβίωσης δεν τους καλύπτουν . Και ναι έχουν δικαίωμα να κάνουν οικογένεια όπως όλοι μας . Σωστές οργανωμένες δομές ελέγχου όλων όσων θέλουν να υιοθετήσουν ετεροφύλων ή ομόφυλων .
«Σε περίπτωση απόκτησης κοινού παιδιού από ομόφυλους συζύγους…»
«Σε περίπτωση απόκτησης κοινού παιδιού από συζύγους του ίδιου φύλου…»
Οι παραπάνω φράσεις δεν μπορούν να επαληθευτούν από την φύση στον άνθρωπο, διότι εκ φύσεως μόνο διαφορετικού είδους γαμέτες (γαμέτες είναι τα απλοειδή κύτταρα του ανθρώπου που συντελούν στην αναπαραγωγή του, δηλαδή τα σπερματοζωάρια και τα ωάρια) μπορούν να ενωθούν προς δημιουργία ενός νέου ανθρώπου και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει ένωση γαμετών ίδιου είδους (πόσο μάλλον δημιουργία ανθρώπου). Επίσης οι γαμέτες του ανθρώπου είναι δύο ειδών και μόνο, είναι οι αρσενικοί (σπερματοζωάρια) και οι θηλυκοί (ωάρια) και το σπερματοζωάριο είναι εντελώς διαφορετικό από το ωάριο από όλες τις απόψεις (ανατομία, μέγεθος, τρόπος κίνησης κλπ). Το ότι είναι εντελώς διαφορετικά δεν είναι τυχαίο αποδεικνύοντας μεταξύ άλλων (διαφορετικός καρυότυπος, διαφορετική μορφολογία σώματος, διαφορετική φυσιολογία, διαφορετικός τρόπος αναπαραγωγής, διαφορετικός τρόπος σκέψης (μιλάμε μόνο για γυναικεία ψυχολογία), εγκυμοσύνη μπορεί να έχει μόνο η γυναίκα (με ότι συνεπάγεται αυτό στην ψυχολογία της και την ψυχοσύνθεση της), μιλάμε για μητρικό φίλτρο πολύ περισσότερο από ότι για πατρικό φίλτρο και άλλα) ότι ο άντρας είναι διαφορετικός από την γυναίκα εκ φύσεως και η γυναίκα είναι διαφορετική από τον άντρα εκ φύσεως. Οπότε είναι παιδαριώδες σφάλμα να υπεραπλουστεύουμε την κατάσταση θεωρώντας ότι είναι το ίδιο ένας άντρας και μια γυναίκα, αν ήταν έτσι και το φύλο σήμαινε απλά ποικιλότητα θα μπορούσε να δημιουργηθεί εκ φύσεως άνθρωπος και από γαμέτες του ίδιου είδους, το οποίο δεν γίνεται.
Συνεπώς καταλαβαίνουμε ότι το φυσιολογικό (αυτό που προβλέπει η φύση και δεν μπορεί να επέμβει σε αυτό άνθρωπος) είναι η οικογένεια να αποτελείται από έναν πατέρα, μια μητέρα και τα παιδιά. Δηλαδή δεν είναι τυχαίο το ότι παρά τις τόσες ανωμαλίες με τα φυλετικά χρωμοσώματα εξακολουθούν να δημιουργούνται άνθρωποι μόνο από την ένωση άνδρα και γυναίκας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αφουγκραστούμε την φύση (ή αν θέλει κάποιος τον τρόπο που τα έφτιαξε ο Θεός) και να μην κάνουμε του κεφαλιού μας όταν επηρεάζονται ανθρώπινες ψυχές. Τονίζω ξανά ότι αφού δεν προβλέπει η φύση (ή ο Θεός αν θέλετε) ομοφυλόφιλα άτομα να έχουν παιδιά πρέπει να το σεβαστούμε. Δεν το κάνουμε από μίσος προς αυτά τα άτομα, αλλά επειδή αυτή είναι η φύση μας κι η φύση των παιδιών. Δεν μπορούμε να πάμε εγωιστικά κόντρα στην φύση για να εξυπηρετήσουμε κάποιες μειονότητες.
Διαφωνώ κάθετα!!!
Συμφωνώ. Και οι 2 γονείς να έχουν δικαιώματα παροχών.
Διαφωνώ κυρίως ως παιδαγωγός. Γιατί πάντα αποφασίζουμε για τα παιδιά χωρίς τα παιδιά;
Είναι πολύ σωστή η επέκταση των παροχών αυτών σε όλα τα ζευγάρια που αποκτούν παιδιά. Όπως και στα παραπάνω άρθρα, προτείνουμε να τροποποιηθεί η διατύπωση σε “Επέκταση παροχών και προνομίων σε συζύγους και γονείς ανεξαρτήτως φύλου”.
Διαφωνώ με όλο το νομοσχέδιο!!!
Διαφωνώ
Διαφωνω με τον νομο διότι
Με το παρόν νομοσχέδια αποδομείται ο γάμος.Από της αρχης της υπαρξεως του ανθρώπου η λέξη γάμος υπονοούσε την συνένωση ανδρός και γυναικός.Γεγονός που ισχύει και σε όλο το βασίλειο της γης(ζώα,ψάρια κλπ).Οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία αποδομεί το γάμο.
ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΑΠΑΟΙΦΗ ΤΗς ΛΕΞΕΩΣ ΓΑΜΟΥ ΚΑΙΑΛΛΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ (ΣΥΜΒΙΩΣΗ ,ΠΑΡΕΑ,ΖΕΥΓΑΡΙ….)
Τα ομόφυλα ζευγάρια νομοθετικά καλύπτονται από το σύμφωνα συμβίωσης.
Ηκατασκευη του σώματος ανδρός και γυναικός δείχνουν το ρόλο του καθενός τόσο για τον άνθρωπο όσο και για το υπόλοιπο του κόσμου.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΙΟΘΕΣΙΑ.ΕΦΟΣΟΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ Η ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΤΕΚΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟ »ΖΕΥΓΑΡΙ»ΜΕ ΦΥΣΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ,ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ.
ΤΟ επιχείρημα ότι τα παιδιά από ιδρύματα θα βρουν την αγάπη,πιθανώς ναι,όμως δεν ειναι μονο η αγάπη που παιζει ρόλο στην ανατροφή των παιδιών αλλά και το παράδειγμα..
Τα παιδιά απο ιδρύματα έχουν φορτωθει αρκετά στη ζωή τους για να βρίσκονται εκεί.Ασ μην επιβαρυνθούν κι άλλο προσπαθώντας να κατανοήσουν την παραλογία.
Επιχειρείται να ικανοποιηθεί αίτημα μερίδας πολιτών και όχι της πλειοψηφίας
των φυριολογικών ανθρώπων.
ΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΤΟ ΙΣΟΠΕΔΟΜΑ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ ΒΑΣΕΙ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ
.ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΜΑΣ ΗΤΑΝ ΠΙΣΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. ΣΤΑΜΑΤΕΙΣΤΕ ΠΙΑ.
Προσπαθεί ο νομοθέτης να προασπίσει τα δικαιώματα λίγων παιδιών ,επιτρέποντας όμως ταυτόχρονα τη δημιουργία στρατιάς δυστυχισμένων και σε αφύσικα περιβάλλοντα μεγαλωμενων παιδιών σε οικογένειες που δεν έχουν τη φυσιολογική δομή και αποτελούν προϊόν διαστρεβλωμένων επιθυμιών των «γονεων».
Νομοθετείτε χωρίς επαρκή δεδομένα ούτε στο θέμα της ψυχολογικής ανάπτυξης των παιδιών που συζούν με ομοφυλόφιλα ζευγάρια, ούτε στο θέμα τηςκοινωνικής αποδοχής αυτών… Γενικά είναι ένα νομοσχέδιο που στηρίζεται στην επιθυμία μιας πολύ μικρής μειοψηφίας συμπολιτών μας ενάντια σε κάθε παραδοσιακή αξία..
Το παιδί χρειάζεται και μάνα και πατέρα
Ο κάθε λαός διαμορφώνει την παράδοση του.. Και με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο φαίνεται ξεκάθαρα η τάση της κυβέρνησης να αλλοιώσει όλες τις παραδοσιακές αξίες του ελληνισμού.. Δυστυχώς..
Διαφωνώ με το νομοσχέδιο!
Διακρίσεις και διακρίσεις. Δικαιώματα.. το έχουμε χάσει κάπου με τις διακρίσεις και τα δικαιώματα. Διαφωνώ με όλο πνεύμα του νόμου
Απαράδεκτο νομοσχέδιο! Να αποσυρθεί! Άκουσε εκεί! Να δίνουμε παροχές και προνόμια σε ομοφυλους! Σαν να δίνουμε λοιπόν κίνητρα να ακολουθήσουν κι άλλοι! Αντί να το καταστειλουμε, το παρακινουμε! Κύριε ελέησον!
Το πιο σύντομο ανέκδοτο : «Σε περίπτωση απόκτησης κοινού παιδιού από ομόφυλους συζύγους» 😄😄😄😄😄 είναι ποτέ δυνατόν να ενωθούν δύο ωάρια ή δύο σπερματοζωάρια;
Διαφωνώ με την νομοθεσία !
Διαφωνώ.
Όταν η ίδια η φύση προνόησε και δεν επιτρέπει να γίνονται γονείς ομόφυλα ζώα, ποιοι είμαστε εμείς που υπερβαίνουμε τη φυσική τάξη;
ΟΧΙ στη νομιμοποίηση του αφύσικου και του παρά φύση.
Διαφωνώ με το Νομοσχέδιο γενικά
Κρίμα, περιμέναμε πιο σοβαρή αυτή την κυβέρνηση.
Διαφωνώ.
Προνόμια στους πολύτεκνους που στηρίζουν την πατρίδα μας. Όχι στην υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια.
Το υπό ψήφιση νομοσχέδιο αντί να λύσει προβλήματα, θα δημιουργήσει πολύ περισσότερα. Και αναφέρομαι στα παιδιά, στην οικογένεια και στο δημογραφικό πρόβλημα που είναι ιδιαίτερα οξύ. Υπάρχουν ορισμένες διαχρονικές αξίες όπως αυτής της ζωής και της οικογένειας, που οφείλει το κράτος να διασφαλίζει την προάσπισή τους αλλά δυστυχώς μάλλον το αντίθετο γίνεται!
ΔΙΑΦΩΝΩ
Διαφωνώ με όλο το νομοσχέδιο, μεταξύ άλλων, και επειδή βασίζεται σε ψευδή δεδομένα.
Δεν υπάρχουν παιδιά ομόφυλων ζευγαριών!
Από την στιγμή που ένα παιδί έρχεται στην ζωή ΜΟΝΟ με την ένωση ενός σπερματοζωαρίου με ένα ωάριο, κάθε παιδί έχει βιολογικό πατέρα και βιολογική μητέρα.
Πώς λοιπόν μπορεί να ονομαστεί «παιδί» ενός ομόφυλου ζευγαριού;
Επίσης, η ύπαρξη φύλων (αρσενικού και θηλυκού) είναι ένας τρόπος αναπαραγωγής των ζωντανών οργανισμών και δεν έχει να κάνει με τον τρόπο που ο καθένας επιλέγει ελεύθερα να ικανοποιεί τις σεξουαλικές του ανάγκες (γι’αυτό, άλλωστε, και μπορεί να γίνει σύλληψη και κατά τον βιασμό, χωρίς αυτό, φυσικά, να έχει καμία σχέση με την σεξουαλική ικανοποίηση του …θύματος!).
Από πού κι ως πού, λοιπόν, οι σεξουαλικές μου επιλογές συνιστούν «φύλο», το οποίο, μάλιστα, διεκδικεί και δικαίωμα στο γάμο και την δημιουργία οικογένειας;
Συγγνώμη που ίσως γίνω λίγο χυδαίος, αλλά, αν εγώ επιλέγω να ικανοποιούμαι σεξουαλικά, αυνανιζόμενος, αυτό σημαίνει ότι ανήκω στο φύλο των …παλαμόφιλων και ότι μπορώ να ζητήσω δικαίωμα σε γάμο και τεκνοθεσία με την …παλάμη μου;
Κι όταν το παιδί, που, με βάση αυτό το νομοσχέδιο, θα έχει ομόφυλους γονείς (στα πλαίσια του αναγνωρισμένου από την πολιτεία γάμου τους), μάθει (στο προνήπιο, τώρα πια) πώς γεννιούνται τα παιδιά, τι θα συμβεί με τον ψυχικό του κόσμο, αφού θα καταλάβει ότι δεν μπορεί να ήρθε στον κόσμο απ’αυτούς που θεωρεί ως γονείς του και ότι κάποιος ή κάποιοι άλλοι, που συνέβαλαν στην γέννησή του, του είναι άγνωστοι και δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ γι’ αυτό;
Αυτό το νομοσχέδιο το μόνο που θα καταφέρει είναι να διαλύσει ο,τι έχει απομείνει όρθιο από τον θεσμό της οικογένειας, που -μην ξεχνάμε- αποτελεί το κύτταρο της κοινωνίας.
Διαφωνώ πλήρως με όλο το νομοσχέδιο.
Διαφωνώ με το θέμα υιοθεσία κ κάθε προσπάθειας αποκτήσεις παιδιών ,από ομόφυλα ζευγάρια
Στην αρχή του άρθρου γράφει
Σε περίπτωση απόκτησης κοινού παιδιού……
Αφού ένα ομόφυλο ζευγάρι δεν έχει αυτή τη δυνατότητα εκ φύσεως, ας αποδεχτεί ότι τα παιδιά γεννούνται με διαφορετικό τρόπο κι αυτό ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΑΛΛΑ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ. Το ότι θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται αλλιώς είναι δικαίωμά τους, αλλά αυτό δεν τους δίνει το δικαίωμα να απαιτούν να έχουν ό,τι νομίζουν αυτοί ως σωστό και δίκαιο να έχουν.
Διαφωνώ πλήρως με όλο το νομοσχέδιο.
Διαφωνώ πλήρως με όλο το νομοσχέδιο.
δεν υπάρχει κανένας λόγος να προχωρούμε σε τέτοια νομοθετήματα.Διαφωνώ!
Διαφωνώ πλήρως με αυτό το νομοσχέδιο.
Διαφωνώ πλήρως. Το εν λόγω νομοσχέδιο προτείνεται στη βάση της ισότητας των ατόμων στο δικαίωμα του γάμου.
Όμως στην πραγματικότητα καταλύει την ισότητα και ανοίγει το δρόμο για ανισότητες και εκμετάλλευση των αδύναμων από τους ισχυρότερους προκαλώντας ρήξη στη συνοχή και την αρμονική διαβίωση των πολιτών του κράτους μας και ίσως και πολιτών άλλων κρατών.
Συγκεκριμένα:
Έμφυλη ανισότητα
Η γυναίκα-μητέρα για να φέρει στον κόσμο ένα παιδί επιβαρύνεται οικονομικά ( αντικειμενικά πρέπει να πάρει άδειες τοκετού και ίσως και ανατροφής τέκνου, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη).
Επαγγελματικά αναγκάζεται λόγω της μητρότητας να χάσει χρόνο ή και θέσεις στην επαγγελματική της ανέλιξη.
Η υγεία και το σώμα της μητέρας επηρεάζονται από τη γέννηση παιδιών.
Μετά από αγώνες θεσμοθετήθηκαν επιδόματα που σε ένα βαθμό στηρίζουν τη γυναίκα. Τα ομοφυλόφιλα άτομα που τεκνοθετούν (κυρίως με αρσενικό βιολογικό φύλο) θα έχουν δικαίωμα στα επιδόματα αυτά ενώ ταυτόχρονα δεν θα έχουν περάσει από τις διαδικασίες που αναφέρθηκαν παραπάνω. Αυτό το γεγονός αποτελεί άνιση διαχείριση των πολιτών και κυρίως των γυναικών αφού στην ουσία τα ομοφυλόφιλα άτομα θα επιδοτούνται για ένα «προϊόν» που αγόρασαν και κάποιος άλλος έκανε τον κόπο να το γεννήσει.
Ταξική ανισότητα
Η απόκτηση τέκνου κυρίως μέσω της παρένθετης μητρότητας αποτελεί μια κοστοβόρα διαδικασία που λίγοι έχουν την δυνατότητα να υποστηρίξουν οικονομικά. Αυτοί οι λίγοι θα επιδοτούνται επιπλέον αφού με το παρόν νομοσχέδιο θα έχουν δικαίωμα σε επιδόματα παιδιού. Άρα θα υπάρχει μια ανισότητα ανάμεσα στα ομοφυλόφιλα άτομα που έχουν πόρους και αυτά που δεν έχουν. Αντίθετα η φυσική διαδικασία τεκνογονίας δεν κοστίζει και τα ετερόφυλα ζευγάρια είναι καταρχήν ίσα σε αυτό το θέμα.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονιστεί το ελλιπές και χαλαρό πλαίσιο για την τεκνοθεσία γενικά στη χώρα μας που αφήνει διάπλατα ανοιχτή τη δυνατότητα εκμετάλλευσης φτωχότερων πολιτών έστω και από τρίτα κράτη.
Κλείνοντας το σημείο που υπαγορεύει στην κυβέρνηση να στείλει αυτό το νομοσχέδιο στον κάλαθο των αχρήστων είναι η αρνητική του δυναμική.
Δηλαδή τα ζητήματα που υποτίθεται λύνει, τακτοποιούνται ήδη με το σύμφωνο συμβίωσης και ίσως μια απλή του επέκταση. Αντίθετα το νομοσχέδιο αυτό εγείρει σοβαρές ανισότητες, αφορά μη καθορισμένα πλαίσια (πχ.ΛΟΑΤΚΙ+( τι περιλαμβάνει το +;;;;;) και αντίκειται στα ήθη και έθιμα της ελληνικής κοινωνίας διασπώντας την κοινωνική συνοχή και προσβάλλει θεσμούς του κράτους δηλαδή την οικογένεια και την Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία μας καθώς και την καθολική, εβραική και μουσουλμανική θρησκεία που ασπάζονται διάφοροι πολίτες του Ελληνικού κράτους. Τέλος οι τρόποι αξιολόγησης οικογενειών για υιοθεσία παιδιών και τεκνοθεσία θα βρεθούν μπροστά σε αδιέξοδα όταν ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα θα υποστηρίζουν ότι αποκλείονται λόγω ομοφοβίας ενώ στην πραγματικότητα μπορεί να μην πληρούν τις αναγκαίες ψυχολογικές, οικογενειακές κ.α. προϋποθέσεις όπως αυτές ορίζονται από τους ειδικούς.
Υ.Γ.Ο λαός διαφωνεί κι αυτό είναι ξεκάθαρο από τις δημοσκοπήσεις αν κάνει η πολιτεία τον κόπο να τις διαβάσει σωστά. Η μη εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος και η καταπάτηση της βούλησης της κοινωνίας θα φέρει ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό με χαμένους όλους όσους κωφεύουν στα πραγματικά προβλήματα κι ασεβώς/αλαζονικώς νομοθετούν εναντίον της οικογένειας και της φύσης.
ΔΙΑΦΩΝΩ
Διαφωνώ με το νομοσχέδιο. Διαλύετε την οικογένεια
ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ.
Διαφωνώ. Η οικογένεια είναι θεσμός πανάρχαιος. Δεν προσφέρει κάτι αυτό το άρθρο. Δεν είναι οικογένεια το ομόφυλο ζευγάρι.
ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
Διαφωνώ κάθετα με το νομοσχέδιο
Διαφωνώ κάθετα με το νομοσχέδιο
ΔΙΑΦΩΝΩ
Διαφωνώ
Διαφωνώ. Ενός κακού μόρια έπονται
Δεν είναι σωστό να ψηφιστεί.
Διαφωνώ με το νομοσχέδιο.
Απαράδεκτο το νομοσχέδιο Προσβάλει το θεσμό του γάμου για τη σύσταση της οικογένειας.
Διαφωνώ κάθετα με όλα αυτά.
Διαφωνώ με τη νομοθεσία
Διαφωνώ με το νομοσχέδιο. Διαλύετε την οικογένεια.
Διαφωνώ με το νομοσχέδιο
Διαφωνώ.Ο κάθε ένας πρέπει να είναι υπεύθυνος των πράξεων του και να δέζεται τις συνέπειες.
Περί «ισότητας στο οικογενειακό δίκαιο»
Ποιο είναι λοιπόν το όριο στις επιθυμίες των πολιτών; Εάν υιοθετήσουμε το μοντέλο νομοθέτησης που προτείνεται, δεν υπάρχει όριο

Γεώργιος Γεωργιάδης
16/01/2024
Χρόνος ανάγνωσης 4 λεπτά

Η θεσμοθέτηση του γάμου για τα ομόφυλα ζευγάρια δεν ανταποκρίνεται σε κάποια ρυθμιστική ανάγκη, καθώς αυτή έχει καλυφθεί ήδη από το 2015 με το σύμφωνο συμβίωσης.
Η ανακοίνωση του πρωθυπουργού ότι η επικείμενη νομοθέτηση του δικαιώματος για άτομα του ίδιου φύλου να συνάπτουν γάμο δεν θα αναγνωρίζει σε έναν άνδρα τη δυνατότητα να «χρησιμοποιήσει παρένθετη μητέρα για να κάνει παιδί» προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις. Άλλοι την υποδέχθηκαν με ανακούφιση, πιστεύοντας ότι η κυβέρνηση βάζει έναν περιορισμό στη δυνατότητα πρόσβασης από άνδρες σε μεθόδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Άλλοι προβληματίστηκαν ότι ο περιορισμός αυτός θα μπορούσε να καταπέσει στα δικαστήρια, εφόσον κριθεί ότι συνιστά δυσμενή διάκριση εις βάρος των ανδρών και ανεπίτρεπτο περιορισμό του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού τους σε σύγκριση με τις γυναίκες που δύνανται να προσφεύγουν στη βοήθεια μιας παρένθετης μητέρας σε περίπτωση «ιατρικής αδυναμίας απόκτησης τέκνου με φυσικό τρόπο». Και υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που εξοργίστηκαν γιατί θεώρησαν ότι η κυβέρνηση υπαναχωρεί από την προηγουμένως διαφανείσα πρόθεσή της να προσφέρει ισότητα σε όλους και για όλα.
Η αλήθεια είναι ότι ο προβληματισμός περί ενδεχόμενης δυσμενούς διάκρισης των ανδρών και περιορισμού των ελευθεριών τους αναδεικνύει ανάγλυφα το πρόβλημα που θα δημιουργηθεί με την εξαγγελθείσα παροχή πρόσβασης στον γάμο σε πρόσωπα του ιδίου φύλου.
Εκ προοιμίου πρέπει να πω ότι προσωπικά με βρίσκει αντίθετο η θεσμοθέτηση του γάμου για πρόσωπα ιδίου φύλου, καθώς δεν συμμερίζομαι την άποψη ότι τίθεται θέμα ισότητας για το ζήτημα αυτό. Ο νόμος για το σύμφωνο συμβίωσης ρυθμίζει επιτυχώς όλα τα ζητήματα που αφορούν την οργάνωση της συμβίωσης δύο προσώπων ιδίου φύλου, με τρόπο απολύτως ανάλογο με τα ισχύοντα στον γάμο. Και αν υφίσταται κάποιο κενό, το οποίο ο νομοθέτης οφείλει ή επιθυμεί να καλύψει, αυτό μπορεί κάλλιστα να γίνει με συμπλήρωση του νόμου για το σύμφωνο συμβίωσης ή με βελτίωση των θεσμών της επιτροπείας και της αναδοχής, ή ακόμη και του κληρονομικού ή φορολογικού δικαίου. Ο θεσμός του γάμου έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο στην ελληνική έννομη τάξη και στην πεποίθηση της ελληνικής κοινωνίας· και θα είναι λάθος να επιχειρήσει κανείς να το μεταβάλει με τη βία, αν η ίδια η ελληνική κοινωνία δεν αντιλαμβάνεται τον γάμο ως κάτι διαφορετικό από την ένωση του άνδρα με τη γυναίκα. Παρά τη συστηματική προπαγάνδα που γίνεται τα τελευταία χρόνια, η αλήθεια είναι ότι η κοινωνία στη χώρα μας δεν έχει μετακινηθεί από την αντίληψη αυτή. Απλά σταδιακά γίνεται όλο και πιο ανεκτική σε φαινόμενα και καταστάσεις που μεθοδευμένα και μεθοδικά της προβάλλονται ως φυσιολογικά.
Η θεσμοθέτηση του γάμου για τα ομόφυλα ζευγάρια δεν ανταποκρίνεται λοιπόν σε κάποια ρυθμιστική ανάγκη, καθώς αυτή έχει καλυφθεί ήδη από το έτος 2015 με το σύμφωνο συμβίωσης. Απλώς πραγματώνει τη βούληση του σημερινού νομοθέτη να ονομάσει ως γάμο τη συμβίωση δύο προσώπων ιδίου φύλου επειδή έτσι το επιθυμούν. Ικανοποιεί λοιπόν την απαίτηση μιας πολύ μικρής μερίδας της ελληνικής κοινωνίας, στο πλαίσιο ενός ακτιβιστικού δικαιωματισμού, αντίθετα προς το κοινό περί δικαίου αίσθημα όλων των υπολοίπων.
Η Βουλή είναι βεβαίως κυρίαρχη και μπορεί να νομοθετήσει κατά το δοκούν. Όταν όμως ξεκινάς να νομοθετείς με μοναδικό κριτήριο τη θέληση μιας πολύ μικρής μερίδας των πολιτών σου, ο δρόμος μπορεί να αποδειχθεί ολισθηρός και η πορεία ανεξέλεγκτη. Γιατί τα ίδια πρόσωπα (ή άλλα) μπορεί στο πλαίσιο του άκρατου δικαιωματισμού τους να «απαιτήσουν» μετά και οτιδήποτε περαιτέρω, όπως να «παραγγέλνουν» παιδιά σε παρένθετες μητέρες, να επιλέγουν το φύλο ή τα χαρακτηριστικά των παιδιών που θα γεννηθούν και άλλα πολλά που από χρόνια απασχολούν την επιστήμη της βιοηθικής. Ποιο είναι λοιπόν το όριο στις επιθυμίες των πολιτών; Εάν υιοθετήσουμε το μοντέλο νομοθέτησης που προτείνεται, δεν υπάρχει όριο.
Συνεπώς, επανερχόμενοι στον προβληματισμό περί δυσμενούς διάκρισης σε βάρος του άνδρα που επιθυμεί να υποβοηθηθεί ιατρικά για να αποκτήσει παιδί, ασφαλώς και θα αξιώσουν τα ομόφυλα ζευγάρια να προσφεύγουν ελεύθερα σε όλες τις μεθόδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Έχουν δε σοβαρές πιθανότητες να το πετύχουν, εφόσον το «φυσιολογικό», όπως το να συνάπτουν γάμο ένας άνδρας και μία γυναίκα, ή να υποβοηθείται ιατρικά μια ασθενής γυναίκα για να αποκτήσει παιδί, μόνο όταν υφίσταται ιατρική αναγκαιότητα προς τούτο, απορρίπτεται ως ρυθμιστικό πρότυπο και η Πολιτεία νομοθετεί μόνο με βάση αυτά που θέλει μια μικρή μερίδα των πολιτών της, αγνοώντας τόσο τους κανόνες της φύσης όσο και τις αντιλήψεις της κοινωνίας.
* Ο Γεώργιος Α. Γεωργιάδης είναι Καθηγητής στη Νομική Σχολή Αθηνών.