Αρχική Ανοικτό Σύστημα Επιτάχυνσης Στρατηγικών ΕπενδύσεωνΆρθρο 13 – Αρμοδιότητα δικαστηρίων

Άρθρο 13 – Αρμοδιότητα δικαστηρίων

Για την εκδίκαση των υποθέσεων που σχετίζονται με την ανάθεση Μεγάλων Έργων, αρμόδιο είναι το Συμβούλιο της Επικρατείας, εφόσον πρόκειται για έργα που διέπονται από το ευρωπαϊκό δίκαιο, ενώ για έργα που δεν υπάγονται στο ευρωπαϊκό δίκαιο αρμόδιο είναι το αρμόδιο Διοικητικό Εφετείο, το οποίο δικάζει σε πρώτο και τελευταίο βαθμό.

Σχόλια
  • 27 Αυγούστου 2010, 06:47 | Περιβαλλοντικές οργανώσεις WWF Ελλάς, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλον

    Το άρθρο 13 ορίζει νέα κριτήρια για τις αρμοδιότητες των δικαστηρίων, με βάση το ποια έργα «διέπονται από το ευρωπαϊκό δίκαιο», με αποτέλεσμα τον με τον αποκλεισμό του ΣτΕ από την εκδίκαση σε τελικό βαθμό έργων που δεν υπάγονται στο κοινοτικό δίκαιο. Εκτός από την αυθαίρετη διάσταση της ρύθμισης, θα πρέπει να τονιστεί ότι, δυνητικά, όλα τα έργα διέπονται από το Ευρωπαϊκό δίκαιο, εφόσον δύναται να έχουν περιβαλλοντικές επιπτώσεις, όπως προβλέπουν οι σχετικές οδηγίες 85/337/ΕΟΚ, 2001/42/ΕΚ, 92/43/ΕΟΚ και 2009/147/ΕΚ. Ο διαχωρισμός αυτός παραβιάζει το κοινοτικό δίκαιο, δεδομένου ότι κανένα μεγάλο έργο δεν μπορεί να εξαιρεθεί από την εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεών του.

  • 26 Αυγούστου 2010, 17:56 | Χρίστος Καλλίτσης

    Εδώ, κατά περίπτωση, μπορούν να καταργηθούν ο δεύτερος και τρίτος βαθμός εκδίκασης μίας υπόθεσης, δηλαδή η πρώτη απόφαση του δικαστηρίου να είναι και τελεσίδικη. Φυσικά κάτι τέτοιο είναι ενάντιο στο Σύνταγμα και στη λογική της απονομής της δικαιοσύνης.

  • 26 Αυγούστου 2010, 09:22 | Ράνια Κοκκινίδου

    Πολύ σύντομο άρθρο. Σχεδόν όλα τα Έργα μπορούν να ενταχθούν στο ευρωπαϊκό Δίκαιο. Από τη στιγμή που η απόφαση υλοποίησης του Έργου είναι από την κεντρική κυβέρνηση χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των εμπλεκόμενων φορέων είναι επόμενο να υπάρχουν συνεχώς ενστάσεις στο ΣτΕ με συνέπεια τις μεγάλες καθυστερήσεις των Έργων που φυσικά θα ζημιώνουν το Δημόσιο. Είναι η ίδια ιστορία εδώ και πολλά χρόνια και απορώ πως δεν τη λαμβάνεται υπ’ όψη σας.

  • 25 Αυγούστου 2010, 08:05 | Mαρία Κεραμέως

    Πώς είναι δυνατόν με τρείς σειρές να αλλάζει ένα άρθρο την κατανομή της καθ’ ύλην αρμοδιότητας των διοικητικών δικαστηρίων, χωρίς καν τις γνώμες της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας και της διοίκησης των Διοικητικών Δικαστηρίων;

    Επίσης το κριτήριο της διάκρισης (εφαρμογή ή μη ευρωπαϊκού δικαίου) είναι ασαφές και χρήζει κάθε φορά ολόκληρης διερεύνησης, ενώ δεν στηρίζεται και σε κανένα προηγούμενο τέτοιας διάκρισης της καθ’ ύλην αρμοδιότητας.

    Όλα τα έργα που εννοεί αυτό το νομοσχέδιο διέπονται από το ευρωπαικό δίκαιο, λόγω του οικονομικού μεγέθους τους (θα έχουν ζητήματα ανταγωνισμού-διαφανών διαδικασιών) και των περιβαλλοντικών τους επιπτώσεων.

    Δεν είναι παραδεκτό να καταργείται με ένα άρθρο ενός νόμου ολόκληρος βαθμός δικαιοδοσίας (ο δεύτερος-δηλαδή η έφεση) ειδικά για κάποια έργα.

  • 23 Αυγούστου 2010, 13:04 | Δημήτρης

    υποθέσω ότι η διαταξη έχει στόχο κυριώς το θέμα των αδειών και γι’ αυτό μνημονεύει μόνο τα διοικητικά δικαστήρια. Πιθανόν να χρειάζεται η διαταξη φραστική τροποποίηση. περαιτέρω το θέμα είναι ποιος θα δικάσει; ή πόσο χρόνο θα κάνει για να δικάσει; και έως ότου βγεί η αποφαση θα υπάρχει αναστολή ή το έργο θα προχωράει; επίσης γιατί διατηρείτε μόνο ακυρωτική αρμοδιότητα; Το να δημιουργήσετε διοικητική διαδικασία προελέγχου με την συμμετοχή και δικαστικων λειτουργών θα ήταν άραγε επαναστατική διαδικασία; (στο πρότυπο της επεξεργασίας διαταγμάτων) . Αν έχω καταλάβει ορθά διοικητικό/δικαστικό προέλεγχο έχουμε μόνο στο άρθρο 7 (που όμως δεν αφορά συγκεκριμένη επενδυση λχ Α, Β Γ αλλα χωρικές ζώνες)και δεν θα υπάρχει προέλεγχος του Στε ούτε στο 8, ούτε στο 9, ούτε στο 10 ούτε στο 11. Καλύψτε το κενα και θωρακίστε τα έργα, βάζοντας ενα προέλεγχο με συμμετοχή και δικαστών : βαφτίστε το όπως θέλετε : ενδικοφανη προσφυγή, διαβούλευση κοκ ώστε τα όποια προβλήματα να μην ανακύψουν ξαφνικά στο ΣΤΕ ή στο ΔιοικΕφ και ο επενδυτής να προλάβει να κάνει διορθωτικές κινήσεις.Μία άλλη λύση είναι να βάλετε ρητές προθεσμίες ημερομηνίες συζήτησης και έκδοσης αποφασης στα πρότυπα πχ του 2522/1997 ή 3431/2006 άρθρο 31.Καταργήστε τον – κατα την γνωμη μου- προσβλητικό διαχωρισμό της αρμοδιότητας με βάση του ευρωπαικό ή εθνικό δίκαιο διότι ius (περιλαμβανομένου του ευρωπαικού)novit curia και όχι μόνο το ΣΤΕ.

  • 20 Αυγούστου 2010, 00:29 | Γιάννης Περρωτής

    Μήπως η εκδίκαση στο ΣτΕ είναι πολύ χρονοβόρος για την εκδίκαση θεμάτων που χρίζουν επιτάχυνσης? Μήπως θα μπορούσε να υπάρξει κάποιος Ευρωπαικός φορέας που θα μπορούσε να δώσει ταχύτερη αξιόπιστη λύση στο σημείο αυτό?

Σχόλια