1. Συστήνεται Εθνική Αρχή Προσβασιμότητας (Αρχή), η οποία υπάγεται στον Πρωθυπουργό, υποστηρίζεται, ως προς τη στελέχωση και την υποδομή της, από την Προεδρία της Κυβέρνησης και εντάσσεται στον προϋπολογισμό της. Η Αρχή αποτελεί συμβουλευτικό όργανο της Πολιτείας προς τον σκοπό της πρόσβασης των ατόμων με αναπηρία σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας και έχει ως αποστολή τη διαρκή παρακολούθηση των θεμάτων που σχετίζονται με το δικαίωμα πρόσβασης των ατόμων με αναπηρία και τη διαμόρφωση προτάσεων για τη χάραξη δημόσιων πολιτικών σε θέματα του αντικειμένου της.
2. Η Αρχή έχει τις εξής, ιδίως, αρμοδιότητες:
α) Παρακολουθεί την εφαρμογή του ισχύοντος ευρωπαϊκού και εθνικού πλαισίου για την προσβασιμότητα.
β) Διατυπώνει προτάσεις συνολικής πολιτικής, ρυθμιστικών παρεμβάσεων και συγκεκριμένων ενεργειών για την προσβασιμότητα, γνωμοδοτεί για σχετικά ζητήματα και διαβουλεύεται προς τούτο, με φορείς της δημόσιας διοίκησης, της Κοινωνίας των Πολιτών και του αναπηρικού κινήματος.
γ) Εισηγείται την ανάπτυξη και επικαιροποίηση προδιαγραφών προσβασιµότητας σε όλους τους τομείς, όπως στο φυσικό, δομημένο, ψηφιακό περιβάλλον και τις επικοινωνίες, τις μεταφορές, τα προϊόντα και τις υπηρεσίες και γνωμοδοτεί σχετικά με τις κατευθυντήριες οδηγίες εφαρμογής τους.
δ) Συνεργάζεται με τον Συντονιστικό Μηχανισμό στην Κυβέρνηση του άρθρου 69 του ν. 4488/2017 (Α΄ 137) και υποβάλλει προτάσεις σχετικά με την υλοποίηση και αναθεώρηση του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία.
ε) Συμμετέχει στις νομοπαρασκευαστικές επιτροπές για την επεξεργασία σχεδίων νόμων που άπτονται των αρμοδιοτήτων της ή διατυπώνει γνώμη για σχετικές διατάξεις προ της κατάθεσής τους ως προς τη συμβατότητά τους με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες, λαμβάνοντας υπόψη την οικεία ανάλυση συνεπειών ρύθμισης.
στ) Ενημερώνεται από την Κεντρική και τις Περιφερειακές Επιτροπές Προσβασιµότητας του ν. 4495/2017 (Α΄ 167) και κάθε Επιτροπή Προσβασιμότητας και θεμάτων ατόμων με αναπηρία που συγκροτείται στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα και τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης για ζητήματα προσβασιμότητας και εφαρμογής της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες.
ζ) Συστήνει ομάδες εργασίας από εξειδικευμένο προσωπικό του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, παρόχους υπηρεσιών υγείας, αποθεραπείας και αποκατάστασης, ορίζει τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας τους και παρακολουθεί το έργο τους.
η) Συντάσσει και υποβάλλει σύμφωνα με την παρ. 6 του άρθρου 4 την ετήσια έκθεση και τυχόν ενδιάμεσες εκθέσεις.
θ) Εκπροσωπεί τη Χώρα σε διεθνείς οργανισμούς και όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα αρμοδιότητάς της.
ι) Αναπτύσσει πρωτοβουλίες για την ενημέρωση της κοινής γνώμης σε θέματα που αφορούν στην πρόσβαση των ατόμων με αναπηρία σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας.
ια) Παρέχει τεχνική βοήθεια και εκπαίδευση και διοργανώνει συνέδρια και σεμινάρια, αυτοτελώς ή σε συνεργασία µε συναρμόδιους φορείς και οργανώσεις.
ΑΡΘΡΟ 1. Σήμερα, το πιο βασικό πρόβλημα για τους ανάπηρους είναι η λειτουργία των ΚΕΠΑ. Πόσο πρέπει να περιμένουμε για να εξεταστούμε, πως θα επιβιώσουμε στο ενδιάμεσο, πόσο δύσκολη είναι η διαδικασία να συγκεντρώσεις έγκαιρα τα χαρτιά που χρειάζονται και δεν θα σε ξαναστείλουν πίσω κ.λπ. Γιατί αντί των πραγματικών προβλημάτων επιλέγετε να φέρετε ένα νομοσχέδιο που δε λύνει προβλήματα, αλλά προσθέτει βάρος και έξοδα στο επιτελικό κράτος; Άλλα εξαγγείλατε τον Οκτώβριο και αλλού κατευθύνετε το ζήτημα της αναπηρίας. Άρα δεν υπάρχει η πολιτική βούληση για μία ακόμα φορά!
Θεωρώ ότι πρόσβαση δεν είναι μόνο το δομημένο η φυσικό περιβάλλον αλλά σε όλα τα ζητήματα που μας αφορούν.Παροχές,Αξιόλογηση (Κεπά ένα μεγάλο βάσανο)…Υγεία,εργασία,Παιδεία .Στην χώρα μας παρά τις προσπάθειες που έγιναν είμαστε πολύ πίσω σε όλη την προσβασιμότητα σε όλα τα πεδία.Οτι έρχεται ξεκομμένο (η προσβασιμότητα) χωρίς να υπάρξει συνολική πρόταση μας βάζει σε υποψία ότι αυτά που έρχονται τα πολύ σημαντικά για την καθημερινότητα μας και την ίδια την ζωή μας θα ειναι πολύ χειρότερα όπως μας προδιαθέτει η έκθεση Πισσαρίδη. Ποιά θε είναι η πρόταση σας για την συνολική πολιτική για την αναπηρία ?
Η εξάρτηση της Εθνικής Αρχής από τον Πρωθυπουργό είναι για τους ανάπηρους μια ακόμα επικοινωνιακή δράση, που αποκαλύπτει την πραγματική πρόθεση. Καθυστερούν οι διαδικασίες για πραγματικές λύσεις, με ενέργειες που δεν κοστίζουν (ένα σχέδιο νόμου), αντί αυτών που χρειάζονται χρήματα ,συντονισμό, ευθύνη, αποτέλεσμα. Μια Εθνική Αρχή, χωρίς δέσμευση σε έργο, και αποτέλεσμα,χωρίς σύνδεση με τους υπηρεσιακούς παράγοντες και χωρίς να είναι επαρκώς ενταγμένη στο πλαίσιο της διοικητικής οργάνωσης του Κράτους, δεν πείθει κανέναν για τις προθέσεις αυτής της Κυβέρνησης απέναντι στους ανάπηρους.
Καταρχάς χαιρετίζουμε τη θέσπιση της Εθνικής Αρχής Προσβασιμότητας και εκφράζουμε τη βαθιά ικανοποίησή μας για την εκπλήρωση ενός διαχρονικού αιτήματος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ.) και σύσσωμου του αναπηρικού κινήματος. Η θέσπιση της Αρχής -όπως και του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία- είχαν προταθεί από τον Πρόεδρο της Ε.Σ.Α.μεΑ. κ. Γιάννη Βαρδακαστάνη στον Πρωθυπουργό της χώρας κ. Κυριάκο Μητσοτάκη και στον Υπουργό Επικρατείας κ. Γ. Γεραπετρίτη κατά τη συνάντησή τους στις 21 Αυγούστου 2019. Αναμφισβήτητα, η Εθνική Αρχή Προσβασιμότητας θα συμβάλλει στην άρση των διακρίσεων και εμποδίων και συνακόλουθα στη διευκόλυνση της ένταξης των ατόμων με αναπηρία στην κοινωνική, οικονομική, πολιτική και πολιτιστική ζωή της χώρας, όπως άλλωστε η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες υπαγορεύει.
Η Ε.Σ.Α.μεΑ. προτείνει ανά άρθρο τα εξής:
1. Στο άρθρο 1:
α) στην παρ. 1, να περιληφθεί ο τίτλος της Εθνικής Αρχής Προσβασιμότητας στην αγγλική γλώσσα, ήτοι ως ακολούθως: «National Accessibility Authority of Greece».
Αιτιολόγηση: Η πρότασή μας βασίζεται στο γεγονός ότι η Αρχή θα εκπροσωπεί τη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και διεθνώς.
β) η παρ. 2, εδάφιο στ) να συμπληρωθεί ως ακολούθως:
«στ) Ενημερώνεται από την Κεντρική και τις Περιφερειακές Επιτροπές Προσβασιμότητας του ν. 4495/2017 (Α΄ 167) και κάθε Επιτροπή Προσβασιμότητας και θεμάτων ατόμων με αναπηρία που συγκροτείται στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα και τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης για ζητήματα προσβασιμότητας και εφαρμογής της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες, αξιολογεί το έργο τους και διατυπώνει προτάσεις για τον καλύτερο συντονισμό της δράσης τους».
Αιτιολόγηση: Η πρότασή μας στοχεύει στον καλλίτερο συντονισμό της δράσης των επιμέρους Επιτροπών Προβασιμότητας.
γ) η παρ. 2, εδάφιο ζ), να τροποποιηθεί ως ακολούθως:
«ζ) Συστήνει ομάδες εργασίας από εξειδικευμένο προσωπικό του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, ορίζει τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας τους και παρακολουθεί το έργο τους»
Αιτιολόγηση: Προτείνεται η διαγραφή της αναφοράς στους «παρόχους υπηρεσιών υγείας, αποθεραπείας και αποκατάστασης» διότι με τον τρόπο αυτό δίνεται προτεραιότητα σε συγκεκριμένους τομείς έναντι των υπολοίπων, προσδίδοντας στις Ομάδες Εργασίας μια ιατρικο-κεντρική έμφαση που δεν συνάδει με το κοινωνικό μοντέλο και τη δικαιωματική προσέγγιση της αναπηρίας, όπως αυτή κατοχυρώνεται στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες. Άλλωστε η πρόβλεψη ότι στις Ομάδες Εργασίας δύναται να συμμετέχει εξειδικευμένο προσωπικό του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα συμπεριλαμβάνει και αυτούς τους φορείς/τομείς.
Δυστυχώς αυτή η διαβούλευση δεν έγινε γνωστή στους φορείς,συλλογικότητες και μεμονωμένα πρόσωπα στον χώρο της αναπηρίας .Ούτε υπήρχε κάλεσμα σε φορείς και σωματεία η συλλόγους και αυτό είνα η μεγαλύτερη αδυναμία της διαβούλευσης και είναι και η ουσία όσο αφορά και την πρόταση σας.Στην αρχή που προτείνετε δεν υπάρχει η συμμετοχή των αναπήρων όπως και θα έπρεπε σε κάθε θεσμό,δημόσιο οργανισμό κλπ που αφορούν πολιτικες για την αναπηρία όσο και στα κέντρα λήψης αποφάσεων .Σήμερα προχωράτε αποκομμένα σε ένα θέμα που αφορά τους ανάπηρους πολιτες και ουσιαστικά αφήνετε με αυτόν τον τρόπο έξω τα υπόλοιπα ζητήματα της αναπηρίας που αφορούν την καθημερινότητα τους όπως παροχές ,εργασία.παιδεία κλπ Στην ουσία δεν φαίνεται ότι προχωράτε σε μία μεγάλη μεταρρύθμιση για την αναπηρία.
Μιλάτε για ανεξάρτητη αρχή όταν στην ουσία είναι κάτω από την σκέπη του πρωθυπουργού .Εαν παρακολουθείτε τι γίνεται Πανευρωπαικά η πρόταση αυτή είναι πολύ πίσω από τα αιτήματα των αναπήρων.Στην Ευρώπη σε αρκετές χώρες έχουμε υπουργεία για την αναπηρία που λειτουργούν και κάτω από τον δημόσιο έλεγχο και τους ίδους τους αναπήρους ανεξάρτητα από τον Πρωθυπουργό και προτείνουν πολιτικές ,εφαρμόζουν, ελέγχουν ,αξιολογούν καταρτίζουν στρατηγικό σχέδιο για την αναπηρία και ενίοτε καταργούν εάν δεν έχουν την σύμφωνη γνώμη των αναπήρων.
1. Ένα σχέδιο νόμου που ορίζει πως ο Πρόεδρος (που ορίζεται από τον Πρωθυπουργό) και 5 εκπρόσωποι Φορέων γνωμοδοτούν ενώ οι Γενικοί Γραμματείς παρακολουθούν και δε μπορούν «στη γέννησή του» να επηρεάσουν με γνώμη και ψήφο ένα μέτρο εθνικής εμβέλειας, οδηγεί στις παρακάτω επόμενες αναμενόμενες καταστάσεις: Αν ο αρμόδιος Υπουργός και ο Γενικός Γραμματέας δεν συμφωνούν δεν προχωρούν στην υλοποίηση Ή το εφαρμόζουν σύμφωνα με τις δικές τους γνώμες και προσαρμογές. Ούτε η μία ούτε η άλλη εκδοχή συνεπάγονται κυρώσεις ή συνέπειες. Ή επειδή η Αρχή υπάγεται στον Πρωθυπουργό διασφαλίζεται η υλοποίηση με τη δική του εντολή (οπότε σε τι χρειάζεται η Αρχή, αφού η εντολή θα μπορούσε να δοθεί άμεσα και στον αρμόδιο υπουργό!!) Δηλαδή τι κάνουμε; Πάλι οι ανάπηροι στο μηδέν! Μήπως και τώρα που δεν εφαρμόζονται οι Ευρωπαϊκές δεσμεύσεις μας τιμωρήθηκε κάποιος; Το χρεώθηκε κάποιος υψηλόβαθμος παράγοντας ονομαστικά ή κάποια κυβέρνηση; Το αόριστο περιεχόμενο του συγκεκριμένου σχεδίου νόμου και ο κύριος γνωμοδοτικός του χαρακτήρας μας παραπέμπει στη λαϊκή παροιμία: «Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει».
ΑΡΘΡΟ 1:Τον Οκτώβριο φέρατε ένα σχέδιο Δράσης για τα δικαιώματα των αναπήρων. Περιμέναμε σήμερα ένα νομοσχέδιο που να δίνει προτεραιότητα στα κύρια προβλήματα στην πράξη και όχι ένα γνωμοδοτικό όργανο, χωρίς πραγματική εξουσία. Κυρίως η αρμοδιότητα για την παρακολούθηση των Ευρωπαϊκών οδηγιών/ κατευθύνσεων, των Παγκόσμιων Συμβάσεων, των εθνικών νόμων, όταν αυτή δεν συνοδεύεται και από συγκεκριμένες ευθύνες από υπηρεσιακούς, για μια ακόμα φορά δεν θα εφαρμοστούν. κρίμα!
Στο άρθρο 1 παρ. 1 αναφέρεται η επίβλεψη της Αρχής ως προς την προσβασιμότητα των αναπήρων στο φυσικό, δομημένο, ψηφιακό περιβάλλον κ.λπ., ενώ η συμπερίληψη και προστασία της αναπηρίας θα πρέπει να ελέγχεται στα περισσότερα νομοσχέδια, εάν δηλαδή διασφαλίζονται τα δικαιώματα στην εργασία, την παιδεία, τον πολιτισμό, τον ελεύθερο χρόνο κ.λπ.
Η “Εθνική Αρχή Προσβασιμότητας” (ΕΑΠ) επι της ουσίας παγώνει τον χρόνο αναφορικά με το δικαίωμα των αναπήρων στην ελεύθερη και ανεμπόδιστη μετακίνηση. Η Ελλάδα ως σύγχρονο Ευρωπαϊκό κράτος είναι υπόλογη στους ανάπηρους πολίτες της επειδή δεν εναρμονίστηκε με τις ευρωπαϊκές νομοθεσίες και την Σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα τους και έρχεται το 2021 να παρουσιάσει άλλο ένα σχέδιο επί χάρτου με αμφίβολη εφαρμογή προς το όφελος του πολίτη. Η καλλιέργεια των χαμηλών προσδοκιών από τη βαρύγδουπη “Εθνική Αρχή Προσβασιμότητας” που υπάγεται και ελέγχεται απ’ τον Πρωθυπουργό καταδεικνύει εκείνο που στην πραγματικότητα θέλει να επιτύχει. Να ξεγελάσει για μια ακόμα φορά την πολυπληθή κοινωνική ομάδα των αναπήρων με μόνη ωφελούμενη την κυβέρνηση. Απαλλάσσει το κράτος από τις ευθύνες του μέσα από την γνωμοδοτική φύση του “ΕΑΠ”, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα ένα υποτιθέμενο κυβερνητικό έργο προς όφελος των αναπήρων. Οι ανάπηροι/ες χρειάζονται να ζουν ισότιμα και ανεμπόδιστα στις κοινωνίες μας και δεν χρειάζονται μια συμβουλευτική αρχή δίχως πρακτικό και ουσιαστικό αποτέλεσμα. Απαράδεκτος ο αιφνιδιασμός που επιχειρείται, με ορισμό χρονικού πλαισιου για δημόσια διαβούλευση μόλις 15 μέρες. Ένα ζήτημα τόσο σοβαρό όσο η προσβασιμότητα, σε μία χώρα με τρομακτικές ελλείψεις και σε γενικά τραγική κατάσταση όσον αφορά τις δημόσιες υποδομές θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί με περισσότερη σοβαρότητα. Αποδεικνύεται πως πρόκειται για ακόμη έναν εμπαιγμό προς τους πολίτες και δη τους ανάπηρους πολίτες. Όχι στη διακυβέρνηση της χώρας με επικοινωνιακούς όρους. Αντί να πανηγυρίζουμε για την αναβάθμιση παλαιότερων δομών που η εμπειρία έδειξε ότι δεν λειτουργούν δεν θα ήταν προτιμότερο να στρεφόμαστε προς την δημιουργία ενός φορέα ουσιαστικής διαχείρισης των ζητημάτων της αναπηρίας όπως ένα Υπουργείο, ένα Υφυπουργείο ή μια Γραμματεία; «Η εκπροσώπηση όλων εκείνων που έχουν ενδιαφέρον για το κομμάτι της αναπηρίας είναι εκ των ων ουκ άνευ, κατά το σχεδιασμό μιας τέτοιας ανεξάρτητης αρχής. Σε αυτό το πλαίσιο, η συμμετοχή στη σύνθεση της επιτροπής εκπροσώπων ανάπηρων παιδιών με ή συλλογικοτήτων που εκπροσωπούν ανάπηρα παιδιά ή ακόμα και εκπαιδευτών/δασκάλων ειδικής αγωγής, είναι μια απαραίτητη και χρήσιμη προσθήκη, ειδικά από τη στιγμή που η Ε.Σ.Α.μεΑ. φαίνεται να υπερ-εκπροσωπείται.» Ένα σχέδιο νόμου που ορίζει πως 5 εκπρόσωποι Φορέων γνωμοδοτούν και οι Γενικοί Γραμματείς παρακολουθούν και δε μπορούν «στη γέννησή του» να επηρεάσουν με γνώμη και ψήφο ένα μέτρο εθνικής εμβέλειας, οδηγεί στις παρακάτω επόμενες αναμενόμενες καταστάσεις: Ή ο Υπουργός και ο Γενικός Γραμματέας δεν συμφωνούν και δεν προχωρούν στην υλοποίηση Ή το εφαρμόζουν σύμφωνα με τις δικές τους γνώμες και προσαρμογές. Ούτε η μία ούτε η άλλη εκδοχή συνεπάγονται κυρώσεις ή συνέπειες. Δηλαδή τι κάνουμε; Πάλι οι ανάπηροι στο μηδέν! Μήπως και τώρα που δεν εφαρμόζονται οι Ευρωπαϊκές δεσμεύσεις μας τιμωρήθηκε κάποιος; Το χρεώθηκε κάποιος ονομαστικά ή κάποια κυβέρνηση; Το όλο περιεχόμενο του συγκεκριμένου σχεδίου μας παραπέμπει στη λαϊκή παροιμία: «Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει».
Δυστυχώς ξεκινάμε με έναν περιοριστικό τίτλο και σκοπό μιας Εθνικής αρχής, αφού μένει σε ένα βασικό μεν, αλλά όχι το μόνο θέμα από αυτά που μας αφορούν τις/ους ανάπηρες/ους, αυτό της προσβασιμότητας και όχι σε όλα. Οπότε είναι αμφισβητήσιμο το ότι δε θα εξασφαλιστεί «η πρόσβασή μας σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας»
Μετά από 20 χρόνια και πλέον, που ψηφίστηκαν νόμοι για την προσβασιμότητα αναπήρων, που μας είδαν ως εξαιρέσεις και ψηφίζονταν «συμπληρώσεις» σε υπάρχοντες νόμους αντί να τους ανασυντάξουν πλήρως στο πνεύμα του καθολικού σχεδιασμού για όλες/ους και μετά από 20 χρόνια απραξίας σε θέματα ενημέρωσης και εφαρμογής αυτών των νόμων για την προσβασιμότητα, έρχεται μια «Εθνική αρχή προσβασιμότητας», όχι πλήρως ανεξάρτητη, όταν μάλιστα δηλώνεται ότι θα «χαράζει δημόσιες πολιτικές σε θέματα του αντικειμένου της», αφού υπάγεται στον εκάστοτε Πρωθυπουργό και χρηματοδοτείται από τον προϋπολογισμό της Προεδρίας της Κυβέρνησης» και παρακολουθεί, μάλλον θεωρητικά, τα θέματα που σχετίζονται με το δικαίωμα πρόσβασης των αναπήρων.
Περιορίζοντας και εμείς λίγο περισσότερο τον περιορισμό του ίδιου του σκοπού της Αρχής, μας κάνει εντύπωση , που μετά το πέρας του 2020, καταληκτικής ημερομηνίας σύμφωνα με τον Ν.Ο.Κ 4067/12, που οι νόμοι μας όριζαν ότι μεγάλο τμήμα του δομημένου περιβάλλοντος θα είναι προσβάσιμο για όλες/ους, γυρνάμε πάλι στη «διαμόρφωση προτάσεων για τη χάραξη δημόσιων πολιτικών σε θέματα προσβασιμότητας» και στο η Αρχή «παρακολουθεί την Εφαρμογή του ισχύοντος Ευρωπαϊκού και Εθνικού πλαισίου για την προσβασιμότητα» και μετά; Πότε θα δούμε αποτελεσματική αντιμετώπιση;
Δίχως να θέλουμε να προκαταλάβουμε την αποτελεσματικότητα στη χώρα μας μιας «συμβουλευτικής» Εθνικής Αρχής, μας δίνεται η εντύπωση, από το πως περιγράφονται η σύνθεση και η λειτουργία της στα αντίστοιχα άρθρα , ότι για άλλη μια φορά και για πολλά χρόνια ακόμα, εμείς οι ανάπηρες/οι δε θα ζήσουμε σε προσβάσιμο περιβάλλον.
Στη Σύνθεση στα 9 μέλη δεν εξασφαλίζεται η συμμετοχή αναπήρων, επιστημόνων ή μη, σε αυτήν , πλην ενός εκπροσώπου της ΕΣΑμεΑ. Με τόσο μικρή εκπροσώπηση με ανάπηρες/ους είναι επακόλουθο να μη γίνει εφικτός ούτε ο στόχος της χάραξης πολιτικών για την αναπηρία, πως θα γίνει άλλωστε χωρίς εμάς;
Αναφέρονται μεν γενικά τρειςι θέσεις επιστημονικού προσωπικού. αλλά δεν καθορίζονται τα επιστημονικά τους πεδία, ακόμη προβλέπονται μόνο 2 θέσεις διοικητικού προσωπικού, λίγες αν θεωρήσουμε ότι δημιουργείται μια Εθνική Αρχή που θα παράγει έργο, ουσιαστικό και σε σύντομους χρόνους, ώστε αυτό το έργο να καταφέρει να εξασφαλίσει την πολυπόθητη «πρόσβασή μας σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας.»
ΑΡΘΡΟ 1. κ.λπ Η αυξημένη συμμετοχή της ΕΣΑμεΑ στα Όργανα, όπως προβλέπει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο ΔΕΝ συνεπάγεται εκπροσώπηση του αναπηρικού πληθυσμού και των αναγκών του. Πρώτον, επειδή η ΕΣΑμεΑ δεν εκπροσωπεί παρά μία μικρή ομάδα αριθμητικά και σε συλλογικότητες και δεύτερον διότι δεν υπάρχει επαρκής αλληλεπίδραση αναπήρων – Εθνικής Συνομοσπονδίας. Εδώ και πολλά χρόνια, στους περισσότερους δημόσιους οργανισμούς πρόνοιας και αναπήρων υπάρχουν εκπρόσωποι της ΕΣΑμεΑ. Ποιο είναι το έργο που έχει παραχθεί με τη συμβολή τους; Ποιες είναι οι θέσεις που διατυπώνονται μέσα στα Διοικητικά Συμβούλια, από τους σημερινούς «τοποθετημένους» εκπροσώπους; Ποτέ δε φτάνουν στους ανάπηρους. Γιατί η ΕΣΑμεΑ δεν δημοσιοποιεί στην ιστοσελίδα της τα ονόματα των εκπροσώπων της, το διάστημα της θητείας τους, τις γραπτές παρεμβάσεις τους και τα αποτελέσματά τους;
Επειδή είναι δεδομένο ότι τα βασικά προβλήματα των αναπήρων παραμένουν άλυτα πολλές δεκαετίες τώρα, χρεώνεται το μέτρο της εκπροσώπησης μέρος της ευθύνης για την αναποτελεσματικότητα ή μήπως η εκπροσώπηση από την ΕΣΑμεΑ; Αν υπήρχε ενεργή εκπροσώπηση γιατί τα προβλήματα παραμένουν σε τόσο μεγάλο βαθμό;
Σε κάθε περίπτωση προτείνονται και άλλες δεσμεύσεις και προβλέψεις εκτός της εκπροσώπησης από την ΕΣΑμεΑ/παντού, δηλαδή: Συμμετοχή και άλλων οργανώσεων (π.χ Ομοσπονδία Κινητικά Αναπήρων, ευθύνη δημοσιοποίησης των παρεμβάσεων, εκλογή των εκπροσώπων κ.λπ.).
Είναι μια νέα «πανηγυρική» επικοινωνιακή παρέμβαση της Κυβέρνησης που δεν έχει καμία σχέση με την ουσιαστική αντιμετώπιση των τεράστιων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι ανάπηροι σε όλα τα επίπεδα της καθημερινής τους ζωής που έχουν μάλιστα ενταθεί εν μέσω της πανδημίας και τα οποία τους δημιουργούν προβλήματα ακόμη και για την επιβίωσή τους. Ουσιαστικά δεν προωθείτε καμία από τις μεγαλόστομες εξαγγελίες που συμπεριλάβατε στο Εθνικό ΣΧέδιο Δράσης για τα δικαιώματα των Αναπήρων που ανακοινώσατε στα τέλη του Οκτώβρη.
Προωθείτε απλά τη δημιουργία μιας ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΟΤΗΤΑΣ χωρίς όμως ουσιαστικές και αποφασιστικές αρμοδιότητες (είναι απλώς συμβουλευτική).
Τα τεράστια προβλήματα προσβασιμότητας δεν αντιμετωπίζονται με επικοινωνιακού χαρακτήρα συμβουλευτικά όργανα στα οποία μάλιστα δεν προβλέπεται η συμμετοχή ικανού αριθμού εκπροσώπων του αναπηρικού κινήματος και βέβαια η σύνθεσή του είναι πολύ μακριά από την εξαγγελία της ίδιας της Κυβέρνησης για πλειοψηφική συμμετοχή αναπήρων σε αυτή.
Είναι προφανές ότι η κίνηση αυτή γίνεται σε μια προσπάθεια να δοθεί ένα ψευδές και επικοινωνιακό μήνυμα στους ανάπηρους ότι η αντιμετώπιση των προβλημάτων τους δήθεν αναβαθμίζεται. «Ενδύεται» μάλιστα και το κύρος του ίδιου του κ. Πρωθυπουργού για να δοθεί πρόσθετη έμφαση στη δήθεν αναβάθμιση.
Είναι το προπέτασμα καπνού για να καλυφθεί η αναμενόμενη επίθεση μέσω του «σχεδίου Πισσαρίδη» στα δικαιώματα των αναπήρων με εμβληματική – και μη αποκρυβόμενη μάλιστα – πρόθεση την αλλαγή του συστήματος αξιολόγησης της αναπηρίας με την θέσπιση της περίφημης λειτουργικότητας που θα αποτελέσει το «όχημα» για την περικοπή μεγάλου μέρους των αναπηρικών επιδομάτων και συντάξεων.
ΑΡΘΡΟ 1.Το Κέντρο Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου (Ίδρυμα Τσάτσου), στα πλαίσια ενέργειας του ΕΣΠΑ (2007- 2013) πραγματοποίησε την κωδικοποίηση της νομοθεσίας για την προσβασιμότητα (Ευρωπαϊκής & Εθνικής/ στα μέσα, στις υπηρεσίες, στα αγαθά) συμπεριλαμβάνοντας ΚΥΑ, ΥΑ, Κανονισμούς, Οργανισμούς, Εγκυκλίους, αλλά και Οδηγίες και μεθοδολογικά Εργαλεία (π.χ. ΕΛΟΤ). Από τις πλέον των 100 αναφορές, είναι ξεκάθαρο πως δεν είναι το νομοθετικό πλαίσιο που πάσχει. Νόμους έχουμε, εδώ και τριάντα χρόνια τουλάχιστον. Γιατί δεν έχει ολοκληρωθεί η προσβασιμότητα ούτε καν στα Μέσα Μεταφοράς, ή στα σχολεία και στα νοσοκομεία για παράδειγμα; Γιατί η διαδικασία πιστοποίησης δεν λύνεται επί 10ετίες; Γιατί οι ανάπηροι συνεχίζουν να είναι αποκλεισμένοι;
Διότι δεν υπάρχει πολιτική βούληση και ενδιαφέρον στο να δοθούν λύσεις στα χρόνια προβλήματά τους. Αλλιώς, οι κρατικές υπηρεσίες μπορούν να εφαρμόσουν αυτούς τους νόμους, αν συντονιστούν, αν δοθούν τα χρήματα και δεσμευτεί η κυβέρνηση με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, ποια έργα θα ολοκληρώσει και πότε. Αυτό περιμένουμε όλοι οι πολίτες (και όχι μόνο οι ανάπηροι), έργα δηλαδή συγκεκριμένα και όχι ψηφοθηρικά τρόπαια, όπως το σχέδιο νόμου που υποβάλλεται, για να μας πείσει προεκλογικά ότι «έγινε έργο». Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δεν πείθει ότι αλλάζει τη ζωή των ανάπηρων, ούτε στο ελάχιστο.
Δυστυχώς ξεκινάμε με έναν περιοριστικό τίτλο και σκοπό μιας Εθνικής αρχής, αφού μένει σε ένα βασικό μεν, αλλά όχι το μόνο θέμα από αυτά που μας αφορούν τις/ους ανάπηρες/ους, αυτό της προσβασιμότητας και όχι σε όλα. Οπότε είναι αμφισβητήσιμο το ότι θα εξασφαλιστεί «η πρόσβασή μας σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας»
Μετά από 20 χρόνια και πλέον, που ψηφίστηκαν νόμοι για την προσβασιμότητα αναπήρων, που μας είδαν ως εξαιρέσεις και ψηφίζονταν «συμπληρώσεις» σε υπάρχοντες νόμους αντί να τους ανασυντάξουν πλήρως στο πνεύμα του καθολικού σχεδιασμού για όλες/ους και μετά από 20 χρόνια απραξίας σε θέματα ενημέρωσης και εφαρμογής αυτών των νόμων για την προσβασιμότητα, έρχεται μια «Εθνική αρχή προσβασιμότητας», όχι πλήρως ανεξάρτητη, όταν μάλιστα δηλώνεται ότι θα «χαράζει δημόσιες πολιτικές σε θέματα του αντικειμένου της», αφού υπάγεται στον εκάστοτε Πρωθυπουργό και χρηματοδοτείται από τον προϋπολογισμό της Προεδρίας της Κυβέρνησης» και παρακολουθεί, μάλλον θεωρητικά, τα θέματα που σχετίζονται με το δικαίωμα πρόσβασης των αναπήρων.
Περιορίζοντας και εμείς λίγο περισσότερο τον περιορισμό του ίδιου του σκοπού της Αρχής, μας κάνει εντύπωση , που μετά το πέρας του 2020, καταληκτικής ημερομηνίας σύμφωνα με τον Ν.Ο.Κ 4067/12, που οι νόμοι μας όριζαν ότι μεγάλο τμήμα του δομημένου περιβάλλοντος θα είναι προσβάσιμο για όλες/ους, γυρνάμε πάλι στη «διαμόρφωση προτάσεων για τη χάραξη δημόσιων πολιτικών σε θέματα προσβασιμότητας» και στο η Αρχή «παρακολουθεί την Εφαρμογή του ισχύοντος Ευρωπαϊκού και Εθνικού πλαισίου για την προσβασιμότητα» και μετά; Πότε θα δούμε αποτελεσματική αντιμετώπιση;
Δίχως να θέλουμε να προκαταλάβουμε την αποτελεσματικότητα στη χώρα μας μιας «συμβουλευτικής» Εθνικής Αρχής, μας δίνεται η εντύπωση, από το πως περιγράφονται η σύνθεση και η λειτουργία της στα αντίστοιχα άρθρα , ότι για άλλη μια φορά και για πολλά χρόνια ακόμα, εμείς οι ανάπηρες/οι δε θα ζήσουμε σε προσβάσιμο περιβάλλον.
Στη Σύνθεση στα 9 μέλη δεν εξασφαλίζεται η συμμετοχή αναπήρων, επιστημόνων ή μη, σε αυτήν , πλην ενός εκπροσώπου της ΕΣΑμεΑ. Με τόσο μικρή εκπροσώπηση με ανάπηρες/ους είναι επακόλουθο να μη γίνει εφικτός ούτε ο στόχος της χάραξης πολιτικών για την αναπηρία, πως θα γίνει άλλωστε χωρίς εμάς;
Αναφέρονται μεν γενικά τρεις θέσεις επιστημονικού προσωπικού. αλλά δεν καθορίζονται τα επιστημονικά τους πεδία, ακόμη προβλέπονται μόνο 2 θέσεις διοικητικού προσωπικού, λίγες αν θεωρήσουμε ότι δημιουργείται μια Εθνική Αρχή που θα παράγει έργο, ουσιαστικό και σε σύντομους χρόνους, ώστε αυτό το έργο να καταφέρει να εξασφαλίσει την πολυπόθητη «πρόσβασή μας σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας.»
Τετάρτη 13/1/21
Κομοτηνή
Το παρόν σχόλιο αποτελεί προσωπική κατάθεση χωρίς να εκπροσωπεί επισήμως τα μέλη του Συλλόγου Περπατώ, τα μέλη του ΑΣΑμεΑ Ηροδικος. τον Δήμο Κομοτηνής ή την Περιφέρεια Αν. Μακεδονίας & Θράκης..
Είναι στενάχωρη η τάση επικύρωσης εσφαλμένων πολιτικών γραμμών, ακατάλληλων προσώπων και αμφισβητούμενης διαφάνειας οργανισμών που αυτοαποκαλούνται ως οργανισμοί «ομπρέλα» και κυρίως όταν αυτή η τάση συναντάται σε ζητήματα συνταγματικών δικαιωμάτων και ζωτικής λειτουργίας της ομάδας των αναπήρων που καταπιέζονται συστηματικά.
Θα ήταν προτιμότερη η στελέχωση μιας τέτοιας αρχής από πολλά ανάπηρα άτομα με πορεία στον χώρο της αναπηρίας και των δικαιωμάτων, βλέποντας τα ζητήματα ολιστικά αλλά και εξειδικευμένα. Έτσι, ανάπηρα άτομα του πολιτισμού και του αθλητισμού, του διοικητικού τομέα, της επιχειρηματικότητας, της παιδείας και της εργασίας θα έχουν ισχυρότερο λόγο όταν τα δικαιώματα των αναπήρων στην πρόσβαση καταπατούνται. Η συνεργασία με ακαδημαϊκά ιδρύματα κρίνεται θετικά και η ύπαρξη των κατάλληλων επιστημόνων είναι καθοριστική, κυρίως αν επιλεχθούν ανάπηροι επιστήμονες. Επίσης, τα ανάπηρα άτομα θα πρέπει να είναι η πλειοψηφία της αρχής και καλό θα ήταν να είναι άτομα με διαφορετικές βλάβες.
Τέλος, θεωρείται απορίας άξιο που οι πόλεις των Χανίων και της Κομοτηνής που αποτελούν εξαίρεση σε μια κατά γενική ομολογία αφιλόξενη Ελλάδα δεν έχουν πάρει θέση σε κανένα κομμάτι της αρχής αλλά κρίνεται κατάλληλη λόγω της περίτρανης (;) λαμπρης (;) επιτυχημένης (;) και αποτελεσματικής (;) πορείας της μια οργάνωση ομπρέλα.
Τα ανάπηρα άτομα πρέπει να εκπροσωπούνται κι όχι να εξαπατούνται.
Ελπίζοντας στα καλύτερα.
Νταντανιδης Σπύρος
Αναπηρος Κινηματογραφιστής
Η Αρχή θα πρέπει να ιδρυθεί ως συνταγματικά κατοχυρωμένη ανεξάρτητη Αρχή, ώστε πέρα από γνωμοδοτικό ρόλο να αποκτήσει αρμοδιότητες παρακολούθησης και επιβολής της εφαρμογής της κείμενης νομοθεσίας, ώστε να συμμορφωθεί τόσο ο δημόσιος τομέας (που χρόνια τώρα παρατηρείται ασυνεννοησία μεταξύ αρμοδίων/επιτροπών/υπηρεσιών και μη τήρηση των προδιαγραφών), όσο και ο ιδιωτικός που απλά εφαρμόζει ότι αποσπασματικό αποφασίζει η κάθε υπηρεσία ενός υπουργείου.
Παράλληλα, ως ανεξάρτητη Αρχή θα έχει την ευχέρεια έκφρασης γνώμης απ΄ευθείας προς το Εθνικό Κοινοβούλιο, την Κυβέρνηση, και άλλα όργανα και οργανισμούς, για νομοθετικά και διοικητικά μέτρα που σχετίζονται με τον τομέα δραστηριοτήτων της, θα μπορεί να συμμετέχει σε διεθνείς οργανισμούς, και να διενεργεί έρευνες και να συμμετέχει σε έργα χρηματοδοτούμενα από την Ευρωπαική Ένωση (το οποίο θα βοηθήσει σημαντικά το έργο της και την στελέχωσή της).
Ως απλό συμβουλευτικό όργανο δεν θα έχει την ευχέρεια όλων αυτών. Τουλάχιστον να προβλεφθεί αυτή η μετεξέλιξή της σε επόμενο στάδιο, εφόσον βάσει αξιολόγησης κριθεί συμφέρον.
Εξαιρετική νομοθετική πρωτοβουλία, καθώς στο άμεσο μέλλον θα τεθούν επιτακτικά τα ζητήματα που στοχεύει να διευθετήσει η ως άνω αρχή. Βασική φυσικά προυπόθεση είναι η οργάνωση και η πλήρωση με το αναγκαίο σε ποιότητα και ποσότητα επιστημονικό δυναμικό και μέσα.
Δεν χρειάζεται τέτοια ανεξάρτητη αρχή. Οι αρμοδιότητές της πρέπει να ενταχθούν σε υπηρεσία του Υπουργείου Εσωτερικών ή του Υπουργείου Πολιτισμού. Το Σύνταγμα προβλέπει πέντε (5) ανεξάρτητες αρχές. Ο πολλαπλασιασμός των «ανεξάρτητων αρχών» δεν προσφέρει τίποτε παρά μόνον να δώσει κάποιους παχυλούς μισθούς σε αργόμισθους των Αθηνών.