Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ισμήνη Σακελλαριάδη' | 2 Μαΐου 2011, 22:49

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η απαγόρευση απόσπασης για όσους υπηρετούν σε σχολεία αυξημένων προσόντων (Μουσικά, Καλλιτεχνικά, κλπ) δημιουργεί μια αδικία σε σχέση με άλλους συναδέλφους. Όλα τα σχολεία είναι προτιμότερο να έχουν μόνιμο προσωπικό (και όχι μόνο σχολεία όπως τα παραπάνω), όμως από την άλλη μεριά και όλοι οι εκπαιδευτικοί, όλων των σχολείων, μπορεί να έχουν ανάγκη να αποσπαστούν για λόγους οικογενειακούς, υγείας, ή και προσωπικούς. Η απαγόρευση απόσπασης ίσως θα λειτουργούσε και ως ΑΝΤΙΚΙΝΗΤΡΟ για εκπαιδευτικούς που έχουν αυξημένα προσόντα και που θα ήταν και οι πλέον κατάλληλοι για τους μαθητές (όμως ενδέχεται να μην ζητήσουν καν οργανική θέση σε κάποιο τέτοιο σχολείο για να μην έχουν κώλυμα απόσπασης). Επιπλέον, η απαγόρευση απόσπασης για όσους υπηρετούν σε σχολεία αυξημένων προσόντων: α) μπορεί να τους εμποδίσει να εξελιχθούν επαγγελματικά (π.χ. παίρνοντας αρχικά αποσπάσεις σε Πανεπιστήμιο και μεταπηδώντας στη συνέχεια στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, απ’ όπου θα εξακολουθούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο Δημόσιο και μάλιστα σε αποδέκτες (φοιτητές) που θα είναι περισσότερο ικανοί να καρπωθούν τη διδασκαλία τους.) β) τους υποχρεώνει και να υπηρετούν σε ένα σχολείο το οποίο μπορεί να μην αποτελεί την πρώτη τους προτίμηση (π.χ. μπορεί να προτιμούν Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας, τα οποία δεν προσφέρουν οργανικές θέσεις). Κάποιος που κατέχει οργανική θέση σε μακρινό νομό και επιθυμεί να εργαστεί σε ΣΔΕ του Λεκανοπεδίου δεν έχει καμία εξασφάλιση ότι θα αποσπαστεί ή θα παραμείνει σε ΣΔΕ (βλ. παραπάνω) – φυσικό είναι, λοιπόν, να εξασφαλίσει μια οργανική θέση σε σχολείο αυξημένων προσόντων (Καλλιτεχνικό, Μουσικό κτλ.) του λεκανοπεδίου, αν αυτή του προσφερθεί. Γιατί θα πρέπει να τιμωρείται για αυτό με το να υποχρεώνεται να υπηρετήσει εκεί για δύο χρόνια (και ενδεχομένως να χάσει το ΣΔΕ δια παντός) τη στιγμή που είναι πολλοί οι ενδιαφερόμενοι (και επαρκώς καταρτισμένοι) για απόσπαση σε Μουσικά, Καλλιτεχνικά κτλ. και λιγότεροι οι ενδιαφερόμενοι για ΣΔΕ;; Επειδή το νέο πλαίσιο αφορά και τις μεταθέσεις, παρακαλώ να μου επιτρέψετε να καταθέσω μερικές απόψεις σχετικά με τα κωλύματα μεταθέσεων. 1. ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ, Η ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΘΕΜΕΛΙΩΣΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑΘΕΣΗΣ ΝΑ ΜΗΝ ΙΣΧΥΕΙ ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΥΠΟΒΑΛΕΙ ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΜΕΤΑΘΕΣΗ ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΥΞΗΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ. ΕΠΙΣΗΣ, ΟΣΟΙ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΕΤΑΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΕ ΑΛΛΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΑΥΞΗΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ (ακόμα και πριν από τη συμπλήρωση πενταετίας). Τα προτεινόμενα σχέδια (συμπεριλαμβανομένου του σχεδίου νόμου για τα Πειραματικά) εντείνουν μια αδικία που ήδη υπάρχει: με το ισχύον σύστημα (και παρά το γεγονός ότι όσα αναφέρονται στην εγκύκλιο των μεταθέσεων σχετικά με το ζήτημα αυτό δε συμφωνούν απόλυτα με τα οριζόμενα στο Π.Δ. 100/97, ά.8, παρ. 3), κάποιος που παίρνει μετάθεση σε Πειραματικό Σχολείο δεν μπορεί να υποβάλει αίτηση για μετάθεση σε οποιοδήποτε άλλο σχολείο αυξημένων προσόντων πριν παρέλθουν ΔΥΟ έτη από τη μετάθεσή του (σύμφωνα με το Π.Δ. 100/97 μπορεί το ένα από τα δύο αυτά έτη να είναι αποσπασμένος αλλού). Έτσι, όμως, είναι πιθανόν να χάσει άλλη θέση σε σχολείο αυξημένων προσόντων που τον ενδιαφέρει. Αυτό συνιστά ΑΝΙΣΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΩΝ, αφού α) τη στιγμή που κλήθηκε να υποβάλει αίτηση μετάθεσης για το Πειραματικό αυτό Σχολείο και να αναλάβει υπηρεσία σε αυτό δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει ποιες θέσεις θα προκηρύσσονταν το επόμενο σχολικό έτος β) ακόμα και αν γνώριζε, δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει αν η δεύτερη (και προτιμότερη γιαυτόν θέση) θα δοθεί τελικά στον ίδιο β) οι θέσεις στα σχολεία αυξημένων προσόντων προκηρύσσονται μια συγκεκριμένη στιγμή, και αν καλυφθούν από άλλο συνάδελφο χάνονται αμετάκλητα (πράγμα που δεν ισχύει για τις μεταθέσεις από ΠΥΣΔΕ σε ΠΥΣΔΕ). (Ακόμα και αν ισχύσει η ‘πενταετής τοποθέτηση’, το (μακρινό) παρελθόν των Πειραματικών έχει δείξει ότι προτιμούνταν οι ήδη υπηρετούντες. Άλλωστε, πέντε χρόνια είναι πολλά για να αποκλείεται κάποιος από την πρώτη του προτίμηση (που όμως μπορεί να προκηρυχθεί αργότερα από κάποιο άλλο σχολείο.) Αυτό δεν είναι προς όφελος κανενός μαθητή (αφού ούτως ή άλλως, με το ισχύον σύστημα ο εν λόγω εκπ/κός δικαιούται να διδάξει στο Πειραματικό αυτό σχολείο μόνο για ένα χρόνο πριν μετατεθεί αλλού) και κανενός εκπ/κού (που μπορεί να αναγκαστεί να μην υποβάλει αίτηση για κάποιο σχολείο ενώ είναι ο καταλληλότερος). Με τις νέες, προτεινόμενες ρυθμίσεις η απαγόρευση μετάθεσης (αλλά και απόσπασης) επεκτείνεται στα πέντε έτη για τα Πειραματικά, εισάγονται απαγορεύσεις απόσπασης και για τους υπηρετούντες στα άλλα σχολεία αυξημένων προσόντων (Μουσικά, Καλλιτεχνικά), ενώ δεν αναφέρεται το τι θα ισχύσει ως προς κωλύματα μετάθεσης των υπηρετούντων στα σχολεία αυτά. 2. ΓΕΝΙΚΑ: ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ (αλλά και με άλλα μέτρα όπως η υπερβολικά σκληρή υποχρέωση τριετούς παραμονής που αντιμετωπίζουν οι νεοδιόριστοι, ή η υποχρέωση διετούς παραμονής σε κάθε νέα οργανική θέση) ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΟ ΤΡΟΠΟ: παροχή κινήτρων (για τα κοινά σχολεία, π.χ. τα μόρια θα μπορούσαν να είναι συνάρτηση του τόπου αλλά και του χρόνου παραμονής στη συγκεκριμένη θέση). (Αντίστοιχα κίνητρα θα μπορούσαν να ισχύσουν και για τα σχολεία αυξημένων προσόντων.) Οι μαθητές έχουν ανάγκη από μόνιμους καθηγητές, έχουν όμως επίσης ανάγκη από καθηγητές που θα εργάζονται με χαρά, χωρίς σοβαρά προβλήματα που θα μπορούσαν να έχουν λυθεί με μία μετακίνηση. Η διοίκηση πρέπει να δείξει αν πραγματικά έχει την πρόθεση να καταργήσει ΠΛΗΡΩΣ κάθε είδους ψηφοθηρικές ρυθμίσεις (π.χ. αποσπάσεις σε φορείς όπου θεμελιώνει κανείς δικαίωμα μετάθεσης) καταργώντας το πρόβλημα (θεμελίωση δικαιώματος μετάθεσης) που οδηγεί πολλούς σε τέτοιες λύσεις. Έχουν ήδη γίνει πολύ θετικά βήματα (όπως η –μερική τουλάχιστον- κατάργηση της μοριοδότησης με τα μόρια της οργανικής για όσους υπηρετούν σε υπηρεσίες του υπουργείου). Περιμένουμε και τη συνέχεια! Άλλωστε, αν οι μεταθέσεις και οι αποσπάσεις γίνονταν λίγο πιο έγκαιρα θα ήταν πολύ πιο εύκολος ο σωστός προγραμματισμός χωρίς να ‘τιμωρούνται’ εκπαιδευτικοί είτε υπηρετώντας σε περιοχή που δεν επιθυμούν είτε αποφεύγοντας να βελτιώσουν την οργανική τους θέση λόγω των υποχρεώσεων που δημιουργεί μία νέα οργανική θέση. (Π.χ.: κάποιος αποσπάται συχνά –αλλά όχι πάντα- στον τόπο διαμονής του (Α) (πχ στο Πανεπιστήμιο ή σε Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας ή σε σχολείο αυξημένων προσόντων ή για οικογενειακούς λόγους) και αποφεύγει να ζητήσει μετάθεση από την περιοχή Γ (όπου ανήκει οργανικά) στην (καλύτερη) περιοχή Β, γιατί αυτό θα του στερήσει το δικαίωμα να υποβάλει αίτηση για σχολείο αυξημένων προσόντων στον τόπο διαμονής του όταν αυτή προκύψει. Με την πάροδο του χρόνου ανεβαίνει ο αριθμός των απαιτούμενων μορίων και ο εκπ/κός δεν μπορεί πλέον να πάρει μετάθεση στην περιοχή Β. Ποιον εξυπηρετεί αυτό;;) ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕΡΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ «ΕΙΔΙΚΑ», ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΛΙΓΟΥΣ, ΚΑΙ ΩΣ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ‘ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ’ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΑΥΤΑ. Πρόκειται όμως για αδικίες που είναι εύκολο να αρθούν εάν υπάρχει η βούληση να ‘εξανθρωπιστεί’ το σύστημα προς όφελος των διοικούμενων (εκπαιδευτικών και εκπαιδευόμενων!). Εάν το υπουργείο ασχοληθεί με κάθε είδους προβλήματα όπως αυτά και δώσει λύσεις, αυτό σίγουρα δεν θα περάσει απαρατήρητο από τους εκπαιδευτικούς! 3. Με το ισχύον αλλά και με το προτεινόμενο σύστημα οι αιτήσεις μετάθεσης εξετάζονται με ορισμένη σειρά (πρώτα για τα ΣΜΕΑ, μετά για τα Πειραματικά, μετά για τα Μουσικά κτλ.). Αν κάποιος ενδιαφέρεται πρωτίστως για κάποιο Μουσικό και δευτερευόντως για κάποιο Πειραματικό αναγκάζεται εκ των πραγμάτων να υποβάλει αίτηση μόνο για το ένα (και παρόλο που δεν είναι βέβαιο ότι θα επιλεγεί), ή να υποβάλει δύο αιτήσεις και να βρεθεί στο σχολείο που δεν προτιμά, ενώ για κάποιον συνυποψήφιό του μπορεί να έχει συμβεί ακριβώς το αντίστροφο. Αυτό δεν ωφελεί κανέναν εκπαιδευτικό και κανέναν μαθητή. ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΔΗΛΩΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΕΙΡΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ, και το ΚΥΣΔΕ είτε να ορίζει επιλαχόντες είτε να επανέρχεται στην εξέταση των αιτήσεων για ένα σχολείο αν ο επιλεγείς εκπ/κός επιλεγεί και για άλλο σχολείο, το οποίο προτιμά. 4. Το Το ίδιο θα μπορούσε να ισχύει και για όσους υποβάλουν αίτηση απόσπασης σε φορέα ΚΑΙ σε άλλο σχολείο (π.χ. σε σχολείο αυξημένων προσόντων ή σε άλλο ΠΥΣΔΕ). Με το ισχύον σύστημα εκπ/κός που προτιμάει να υπηρετήσει σε σχολείο υποχρεώνεται να προτιμήσει την απόσπαση σε φορέα. Αυτό θα πρόσφερε τεράστια διευκόλυνση σε αρκετούς εκπ/κούς αυξάνοντας ελαφρά τον φόρτο εργασίας της διοίκησης, η οποία σήμερα ασκεί το έργο της με όλες τις διευκολύνσεις που παρέχει η Κοινωνία της Πληροφορίας. 5. Είναι άδικο να χάνουν την οργανική τους θέση όσοι αποσπώνται στο εξωτερικό, τη στιγμή μάλιστα που δεν ισχύει κάτι τέτοιο για εκπ/κού που αποσπώνται σε άλλες θέσεις για πολύ μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα (π.χ. αποσπάσεις στην κεντρική υπηρεσία του υπουργείου που διαρκούν πολλά χρόνια, θέσεις διευθυντών κ.π.ά.) 6. ΟΙ ΑΠΟΣΠΑΣΕΙΣ ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ (ΣΔΕ) ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΦΘΟΥΝ ΣΕ ΕΚΕΙΝΕΣ ΟΠΟΥ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΔΙΑΝΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΘΕΣΗ: Με το ισχύον σύστημα κάποιος που έχει νέα οργανική θέση και επιθυμεί να εργάζεται σε ΣΔΕ καλείται από το ελληνικό δημόσιο να βρίσκεται ταυτοχρόνως σε δύο μέρη: α) στο ΣΔΕ, ώστε να καλύψει τη θέση που έχει προκηρυχθεί, αφού αν αυτή καλυφθεί από άλλον μπορεί να μείνει κατειλημμένη επ’ αόριστον (αφού όσοι ήδη υπηρετούν σε ΣΔΕ προηγούνται έναντι όλων των άλλων ενδιαφερόμενων, ανεξάρτητα από τα προσόντα του καθενός) β) στην οργανική του θέση, προκειμένου να θεμελιώσει δικαίωμα μετάθεσης (να έχει, δηλαδή, το δικαίωμα να υποβάλει αίτηση μετάθεσης). Ας σημειωθεί ότι τα ΣΔΕ είναι Σχολεία αυξημένων προσόντων, συνεπώς είναι φυσικό οι εκπ/κοί που υπηρετούν σε αυτά να ενδιαφέρονται και για οργανικές θέσεις σε συγκεκριμένα σχολεία αυξημένων προσόντων. Οι θέσεις αυτές προκηρύσσονται σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή, και αν κάποιος εμποδιστεί από το να υποβάλει αίτηση τη συγκεκριμένη χρονιά, πιθανότατα χάνει τη θέση στο συγκεκριμένο σχολείο για το υπόλοιπο της καριέρας του. Όταν ο εκπ/κός καλείται να λάβει τις σχετικές αποφάσεις δεν έχει όλα τα δεδομένα που τον αφορούν (π.χ. ποια Σχολεία αυξημένων προσόντων θα προκηρύξουν θέσεις και πότε, ποια ΣΔΕ θα προκηρύξουν θέσεις και αν η αίτηση απόσπασής του θα γίνει δεκτή κτλ.) Με ποια λογική θεμελιώνουν δικαίωμα μετάθεσης εκείνοι που παίρνουν διάφορες ‘προνομιακές’ αποσπάσεις –π.χ. φορείς ή σε σχολεία όπως του αρμενικού κυανού σταυρού, της ισραηλιτικής κοινότητας κτλ.- και όχι εκείνοι που αποσπώνται σε ΣΔΕ, οι οποίοι αντικειμενικά εμποδίζονται να υπηρετήσουν σε τυχόν νέα οργανική για τους παραπάνω λόγους;; Ας σημειωθεί επίσης ότι: -στα ΣΔΕ δεν προσφέρονται οργανικές θέσεις -ακόμα και εκείνοι που έχουν σαφή προτίμηση για τα ΣΔΕ οφείλουν να φροντίζουν να έχουν μια καλή οργανική θέση, αφού ανά πάσα στιγμή η απόσπασή τους στο ΣΔΕ μπορεί να λήξει (π.χ. το 2008 οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί Αισθητικής Αγωγής που υπηρετούσαν στα ΣΔΕ όλης της χώρας θεωρήθηκαν ‘πλεονάζοντες’ και υποχρεώθηκαν να επιστρέψουν στις οργανικές τους θέσεις. Το ίδιο ίσχυσε το 2010 και για πολύ μεγάλο αριθμό συναδέλφων όλων των ειδικοτήτων. Άλλωστε, η ανανέωση η μη μιας απόσπασης βρίσκεται στη διακριτική ευχέρεια του διευθυντή κάθε σχολείου.) Ως προς τη διαδικασία των αποσπάσεων & ανανεώσεων αποσπάσεων στα ΣΔΕ: -είναι απαραίτητο αυτές να παρακολουθούνται από αιρετούς εκπροσώπους του κλάδου, ώστε να εμποδίζονται οι κάθε είδους αυθαιρεσίες που γίνονται -οι αποσπάσεις θα μπορούσαν να γίνονται κάθε χρόνο με ανοιχτή προκήρυξη για όλες τις θέσεις (και όχι μόνο για αυτές που τυχαίνει να είναι κενές), και οι ήδη υπηρετούντες να δικαιούνται ειδική μοριοδότηση (ή να ορίζεται ένα ποσοστό θέσεων που θα πρέπει να καλυφθεί από ήδη υπηρετούντες στο συγκεκριμένο σχολείο).