Πολλά καλά σχόλια όπως του κ.Βροντινού αλλά και πολλών άλλων που πραγματικά προσπαθούν να βοηθήσουν καταθέτωντας την εμπειρία τους όμως....Το ζήτημα δεν είναι να προτείνουμε αλλά ποιος αλήθεια ακούει; Κανείς απ' ότι φαίνεται διότι απ' ότι κατάλαβα οι διαχειριστές ενδιαφέρονται για γνώμες που επιβεβαιώνουν τις προαποφασισμένες ενέργειες. Γι' αυτό φευ η ελπίδα για κάτι καλό δεν αποτελεί ούτε φως στο τούνελ.
Ένα ακόμη πρόβλημα είναι αυτό που πολλοί έχουν υποδείξει ως λύση τα Πανεπιστήμια. Εκεί λοιπόν υπάρχει μια διαπιστωμένη γραφειοκρατική αλλά και συντεχνιακή λογική. Αν είσαι μέλος του καθηγητικού κατεστημένου τότε και μόνον τότε είσαι ικανός και άξιος να έχεις άποψη γνώμη αλλά και να είσαι εφευρέτης ή ερευνητής ουδάλλως σου κλείνουν το τηλέφωνο ή σου ζητούν να απευθυνθείς αλλού. Που; δεν ξέρουν αλλά κάπου αλλού μια και αυτοί δεν ασχολούνται, ούτε επιθυμούν να ακούσουν μη πανεπιστημιακούς. Στο ίδιο το υπουργείο παιδείας αν πάρεις τηλέφωνο στο αντίστοιχο τμήμα και εκεί δεν υπάρχει τίποτα πέρα από τον τίτλο και μια φιλική φωνή αλλά...
Αυτές είναι οι προυποθέσεις που υπάρχουν για ανάπτυξη και τα λέω για πολλοστή φορά αλλά κανείς δεν ακούει.
Θέλετε ανάπτυξη; Ανοίξτε τις πόρτες σε όλους. Ας αποδείξει κάποιος την αξία του και τότε ας τύχει συμπαράστασης και βοήθειας γιατί από μόνος του όποιος μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτά τα έξοδα τι ανάγκη έχει την όποια βοήθεια;
Βάλτε μια προδιαδικασία όπου ο καθένας με ασφάλεια μπροστά σε μια επιτροπή να μπορεί να περιγράψει τις βασικές αρχές της σκέψης του και με βάση αυτό να κατευθύνεται σε συνεργασίες. Μπορεί έτσι δυο σκέψεις να αλληλοσυμπληρωθούν.
Αν τα πράγματα μείνουν τα ίδια τότε η ανάπτυξη θα παραμείνει όπως πάντα στα υπό του μηδενός
Πολλά καλά σχόλια όπως του κ.Βροντινού αλλά και πολλών άλλων που πραγματικά προσπαθούν να βοηθήσουν καταθέτωντας την εμπειρία τους όμως....Το ζήτημα δεν είναι να προτείνουμε αλλά ποιος αλήθεια ακούει; Κανείς απ' ότι φαίνεται διότι απ' ότι κατάλαβα οι διαχειριστές ενδιαφέρονται για γνώμες που επιβεβαιώνουν τις προαποφασισμένες ενέργειες. Γι' αυτό φευ η ελπίδα για κάτι καλό δεν αποτελεί ούτε φως στο τούνελ. Ένα ακόμη πρόβλημα είναι αυτό που πολλοί έχουν υποδείξει ως λύση τα Πανεπιστήμια. Εκεί λοιπόν υπάρχει μια διαπιστωμένη γραφειοκρατική αλλά και συντεχνιακή λογική. Αν είσαι μέλος του καθηγητικού κατεστημένου τότε και μόνον τότε είσαι ικανός και άξιος να έχεις άποψη γνώμη αλλά και να είσαι εφευρέτης ή ερευνητής ουδάλλως σου κλείνουν το τηλέφωνο ή σου ζητούν να απευθυνθείς αλλού. Που; δεν ξέρουν αλλά κάπου αλλού μια και αυτοί δεν ασχολούνται, ούτε επιθυμούν να ακούσουν μη πανεπιστημιακούς. Στο ίδιο το υπουργείο παιδείας αν πάρεις τηλέφωνο στο αντίστοιχο τμήμα και εκεί δεν υπάρχει τίποτα πέρα από τον τίτλο και μια φιλική φωνή αλλά... Αυτές είναι οι προυποθέσεις που υπάρχουν για ανάπτυξη και τα λέω για πολλοστή φορά αλλά κανείς δεν ακούει. Θέλετε ανάπτυξη; Ανοίξτε τις πόρτες σε όλους. Ας αποδείξει κάποιος την αξία του και τότε ας τύχει συμπαράστασης και βοήθειας γιατί από μόνος του όποιος μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτά τα έξοδα τι ανάγκη έχει την όποια βοήθεια; Βάλτε μια προδιαδικασία όπου ο καθένας με ασφάλεια μπροστά σε μια επιτροπή να μπορεί να περιγράψει τις βασικές αρχές της σκέψης του και με βάση αυτό να κατευθύνεται σε συνεργασίες. Μπορεί έτσι δυο σκέψεις να αλληλοσυμπληρωθούν. Αν τα πράγματα μείνουν τα ίδια τότε η ανάπτυξη θα παραμείνει όπως πάντα στα υπό του μηδενός