Για ποια κινητικότητα ακριβώς μιλάμε; Για ποια υποστήριξη στην έρευνα; Τη στιγμή που φεύγει ό,τι πιο πολυτιμότερο διαθέτει σε κεφάλαιο η χώρα, το ανθρώπινο δυναμικό της, για το οποίο το ελληνικό κράτος έχει ξοδέψει τόσα χρήματα για να του παρέχει μόρφωση, ποιο ακριβώς είναι το θέμα συζήτησης;
Δεν υπάρχει κινητικότητα στην Ελληνική Έρευνα!!! Κάντε μια βόλτα στα Πανεπιστήμια και στα Ερευνητικά Ινστιτούτα να δείτε ότι έτσι όπως έχει κοπεί αυτή τη στιγμή η χρηματοδότηση, τα πάντα υπολειτουργούν. Τα πάντα αυτή τη στιγμή στον τομέα της έρευνας λειτουργούν από... φιλότιμο!!!!
Κάθε ερευνητής, κάθε πανεπιστημιακός καθηγητής, ασχολείται με ό,τι του είναι πιο ενδιαφέρον τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Από τη στιγμή που δεν τίθενται στόχοι, δεν υπάρχει σχεδιασμός και σε ευρωπαϊκό αλλά και σε εθνικό επίπεδο για το "τι θέλουμε να κάνουμε το επιστημονικό δυναμικό της χώρας", μετά είναι επόμενο (πόσο μάλλον στην Ελλάδα που έχει και υπερπληθυσμό επιστημόνων) να εκφυλίζεται η κατάσταση.
Γνώμη μου είναι:
α) Να γίνει ένας οικονομικός προσδιορισμός του τι χρήματα μπορούν να διατεθούν αλλά να υπάρχει ένα βάθος χρόνου. Για παράδειγμα, σε ορίζοντα μιας δεκαετίας διαθέτουμε Χ χρήματα, στους συγκεκριμένους διακεκριμένους (υπάρχουν αντικειμενικά επιστημονικά κριτήρια για αυτό) ανθρώπους και αυτοί να έχουν την ελευθερία κινήσεων (μάθετε πώς δουλεύει η έρευνα στις ΗΠΑ και προσπαθήστε να ξεκολλήσετε και τους άσχετους στις Βρυξέλλες) για να φέρουν εις πέρας τους αντικειμενικούς σκοπούς του προγράμματος.
β) Στην ουσία του ελέγχου, όλη η δομή των Ευρωπαϊκών επιχορηγήσεων έχει αποτύχει. Έχει εκφυλιστεί σε μια αέναη γραφή αναφορών (μόλις τελειώσεις τη γραφή της μιας Interim ξεκινάς να γράφεις για την επόμενη περίοδο μπας και τελειώσεις στο πρόγραμμα) και η ουσία είναι ΜΗΔΕΝ. Γιατί αυτή τη στιγμή, στις Βρυξέλλες, οι supervisors έχουν αποκοπεί πλήρως από την επιστήμη (τι νόημα έχει το να επιβλέπεις project Φυσικής και να έχεις phD οικονομικών;;;;;;;;) Αν δεν υπάρξουν άνθρωποι που να γνωρίζουν από έρευνα για να αναλάβουν διοικητικά πόστα, τότε καθίστε με τους οικονομολόγους και τους διοικητικούς που κάθονται και ρωτάνε "τι κάνει αυτό το εξάρτημα;", "τι κάνει το άλλο εξάρτημα;" με αποτέλεσμα κάποια λαμόγια να περνάνε σαν εξοπλισμό εργαστηρίου την καφετιέρα που αγόρασαν δώρο στη γυναίκα τους.
γ) Από τη στιγμή που η Ελλάδα έχει αξιόλογους ανθρώπους πρέπει να επαναπροσδιορίσει τους στόχους της. Δε γίνεται να επιχορηγείται ο αγροτοτουρισμός και ένα σωρό πράγματα τα οποία αποδεδειγμένα υπερκοστολογούνται ιδιαίτερα όταν υπάγονται σε ευρωπαϊκά προγράμματα και να υποχρηματοδοτείται η έρευνα. Είναι ζωτικής σημασίας να λειτουργήσουν (έστω και μέσω ΟΑΕΔ στη χειρότερη) γραφεία συμβούλων οι οποίοι θα έχουν εμπειρία με το δαιδαλώδες σύστημα στο οποίο πρέπει να εκτεθεί όποιος νέος ερευνητής έχει μια πρόταση και να τον καθοδηγήσει βήμα-βήμα.
δ) Επιτέλους, είτε πιέστε να εγκριθεί ο ΦΠΑ ως επιλέξιμη δαπάνη, είτε βρείτε έναν τρόπο για τον συμψηφισμό του ΦΠΑ. Δένετε τα χέρια σε όλο τον κόσμο!!!
ε) Οι Πανεπιστημιακοί και οι Ερευνητές πρέπει επιτέλους να αξιολογηθούν με το κριτήριο των επιστημονικών δημοσιεύσεων και να παυθούν ΕΠΙΤΟΠΟΥ όσοι δεν κάνουν απολύτως τίποτα. Υπάρχει κόσμος άνεργος, μορφωμένος 10 φορές περισσότερο από τον υπάλληλο στον ΟΑΕΔ και με όρεξη που για να επιβιώσει κάνει το σερβιτόρο. Επιτέλους ξεκαθαρίστε τον τόπο και κρατήστε τους Έλληνες επιστήμονες στην Ελλάδα!
Για ποια κινητικότητα ακριβώς μιλάμε; Για ποια υποστήριξη στην έρευνα; Τη στιγμή που φεύγει ό,τι πιο πολυτιμότερο διαθέτει σε κεφάλαιο η χώρα, το ανθρώπινο δυναμικό της, για το οποίο το ελληνικό κράτος έχει ξοδέψει τόσα χρήματα για να του παρέχει μόρφωση, ποιο ακριβώς είναι το θέμα συζήτησης; Δεν υπάρχει κινητικότητα στην Ελληνική Έρευνα!!! Κάντε μια βόλτα στα Πανεπιστήμια και στα Ερευνητικά Ινστιτούτα να δείτε ότι έτσι όπως έχει κοπεί αυτή τη στιγμή η χρηματοδότηση, τα πάντα υπολειτουργούν. Τα πάντα αυτή τη στιγμή στον τομέα της έρευνας λειτουργούν από... φιλότιμο!!!! Κάθε ερευνητής, κάθε πανεπιστημιακός καθηγητής, ασχολείται με ό,τι του είναι πιο ενδιαφέρον τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Από τη στιγμή που δεν τίθενται στόχοι, δεν υπάρχει σχεδιασμός και σε ευρωπαϊκό αλλά και σε εθνικό επίπεδο για το "τι θέλουμε να κάνουμε το επιστημονικό δυναμικό της χώρας", μετά είναι επόμενο (πόσο μάλλον στην Ελλάδα που έχει και υπερπληθυσμό επιστημόνων) να εκφυλίζεται η κατάσταση. Γνώμη μου είναι: α) Να γίνει ένας οικονομικός προσδιορισμός του τι χρήματα μπορούν να διατεθούν αλλά να υπάρχει ένα βάθος χρόνου. Για παράδειγμα, σε ορίζοντα μιας δεκαετίας διαθέτουμε Χ χρήματα, στους συγκεκριμένους διακεκριμένους (υπάρχουν αντικειμενικά επιστημονικά κριτήρια για αυτό) ανθρώπους και αυτοί να έχουν την ελευθερία κινήσεων (μάθετε πώς δουλεύει η έρευνα στις ΗΠΑ και προσπαθήστε να ξεκολλήσετε και τους άσχετους στις Βρυξέλλες) για να φέρουν εις πέρας τους αντικειμενικούς σκοπούς του προγράμματος. β) Στην ουσία του ελέγχου, όλη η δομή των Ευρωπαϊκών επιχορηγήσεων έχει αποτύχει. Έχει εκφυλιστεί σε μια αέναη γραφή αναφορών (μόλις τελειώσεις τη γραφή της μιας Interim ξεκινάς να γράφεις για την επόμενη περίοδο μπας και τελειώσεις στο πρόγραμμα) και η ουσία είναι ΜΗΔΕΝ. Γιατί αυτή τη στιγμή, στις Βρυξέλλες, οι supervisors έχουν αποκοπεί πλήρως από την επιστήμη (τι νόημα έχει το να επιβλέπεις project Φυσικής και να έχεις phD οικονομικών;;;;;;;;) Αν δεν υπάρξουν άνθρωποι που να γνωρίζουν από έρευνα για να αναλάβουν διοικητικά πόστα, τότε καθίστε με τους οικονομολόγους και τους διοικητικούς που κάθονται και ρωτάνε "τι κάνει αυτό το εξάρτημα;", "τι κάνει το άλλο εξάρτημα;" με αποτέλεσμα κάποια λαμόγια να περνάνε σαν εξοπλισμό εργαστηρίου την καφετιέρα που αγόρασαν δώρο στη γυναίκα τους. γ) Από τη στιγμή που η Ελλάδα έχει αξιόλογους ανθρώπους πρέπει να επαναπροσδιορίσει τους στόχους της. Δε γίνεται να επιχορηγείται ο αγροτοτουρισμός και ένα σωρό πράγματα τα οποία αποδεδειγμένα υπερκοστολογούνται ιδιαίτερα όταν υπάγονται σε ευρωπαϊκά προγράμματα και να υποχρηματοδοτείται η έρευνα. Είναι ζωτικής σημασίας να λειτουργήσουν (έστω και μέσω ΟΑΕΔ στη χειρότερη) γραφεία συμβούλων οι οποίοι θα έχουν εμπειρία με το δαιδαλώδες σύστημα στο οποίο πρέπει να εκτεθεί όποιος νέος ερευνητής έχει μια πρόταση και να τον καθοδηγήσει βήμα-βήμα. δ) Επιτέλους, είτε πιέστε να εγκριθεί ο ΦΠΑ ως επιλέξιμη δαπάνη, είτε βρείτε έναν τρόπο για τον συμψηφισμό του ΦΠΑ. Δένετε τα χέρια σε όλο τον κόσμο!!! ε) Οι Πανεπιστημιακοί και οι Ερευνητές πρέπει επιτέλους να αξιολογηθούν με το κριτήριο των επιστημονικών δημοσιεύσεων και να παυθούν ΕΠΙΤΟΠΟΥ όσοι δεν κάνουν απολύτως τίποτα. Υπάρχει κόσμος άνεργος, μορφωμένος 10 φορές περισσότερο από τον υπάλληλο στον ΟΑΕΔ και με όρεξη που για να επιβιώσει κάνει το σερβιτόρο. Επιτέλους ξεκαθαρίστε τον τόπο και κρατήστε τους Έλληνες επιστήμονες στην Ελλάδα!