Γεώργιος Ι. Παρίκος,
Εκδόσεις ΙΩΝ
Άρθρο 5. Ενίσχυση Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών
Για την Οργάνωση και Ανάπτυξη Ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών το Υπουργείο έχασε στο «δρόμο»; 3 κοινοτικά πλαίσια στήριξης. Στο σημερινό 4ο (ΕΣΠΑ) η κα Ορφανού (αρ. Πρωτ. 512 21/1/10) ειδική Γραμματέας Διαχείρισης Κοινοτικών Πόρων ενημέρωσε για την απένταξη από το ΕΣΠΑ ποσό ~ 230 εκατ. Ευρώ για την ανάπτυξή τους.
Το Υπουργείο Παιδείας τα τελευταία 4 χρόνια:
- δεν μπόρεσε να εμπλουτίσει τις Ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες ούτε με την πρόβλεψη του ισχύοντος για τα Συγγράμματα νόμου της «Γιαννάκου» για την αγορά των αντιτύπων που διανέμονται με τον ΕΥΔΟΞΟ σε αριθμό μέχρι 10 % του αριθμού φοιτητών ανά τμήμα σχολής.
- δεν έχει προβλέψει κτιριακές εγκαταστάσεις, βιβλιοστάσια και αναγνωστήρια για να υποδεχθεί και μόνο αυτή τη μικρή προμήθεια (10%) για να υπάρξει στα ράφια των βιβλιοθηκών η προτεινόμενη προς επιλογή από τους φοιτητές βιβλιογραφία.
- δεν υπάρχουν τεχνικά δελτία για την ανάπτυξη των Ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών. Παρακολουθώ τα τελευταία 10 χρόνια τα συνέδρια των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκονόμων όπως το τελευταίο προ διμήνου στην Αίγλη του Ζαππείου. Οι περί των Ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών ασχολούνται ακόμη για τα λογισμικά διάχυσης της πληροφορίας. Για ετήσιες προμήθειες βιβλίων από βιβλιοθήκες από το ΕΣΠΑ ή από το τακτικό προϋπολογισμό προς το παρόν ας το ξεχάσουμε.
Η δωρεάν παροχή συγγραμμάτων στους φοιτητές δεν αποτελεί «δωρεά» ή ενίσχυση των εκδοτών αλλά είναι το μόνο που μπορεί να κάνει το κράτος προς τη σπουδάζουσα νεολαία για να αντισταθμίσει τη στρέβλωση που διαχρονικά έχει δημιουργηθεί στην ουσιαστική ανυπαρξία δανειστικών βιβλιοθηκών στα τριτοβάθμια ιδρύματα αλλά παρεπιμπτώντος και στα 9/10 των σχολείων της Υποχρεωτικής εκπαίδευσης αλλά και της ανυπαρξίας τους στην υπόλοιπη κοινωνία (μόνο 41 οι δημόσιες).
Μπορεί στην Ευρώπη να μην δίνονται δωρεάν βιβλία στο κάθε φοιτητή, αλλά έχουν την υποχρέωση και τη δυνατότητα να του δανείζουν οποιοδήποτε βιβλίο προτείνουν οι διδάσκοντες για κύρια μελέτη ή για συμπληρωματική αναζήτηση γνώσεων και πληροφοριών κατά την ακαδημαϊκή εκπαιδευτική διαδικασία.
Για να είναι το κράτος μας ισότιμα δίκαιο, με τα συμβαίνοντα στην υπόλοιπη Ευρώπη, απέναντι στη σπουδάζουσα νεολαία μόνο όταν φθάσει να έχει επίπεδο βιβλιοθηκών όπως οι υπόλοιποι εταίροι μας μόνο τότε νομιμοποιείται να καταργήσει τα δωρεάν συγγράμματα. Τότε εμείς οι εκδότες θα προσαρμοσθούμε στα νέα δεδομένα. Είναι βέβαιο πως πάλι εμείς θα εκδίδουμε νέα βιβλία.
Ακούγεται πως οι ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες προετοιμάζονται ή θα προετοιμασθούν για το δανεισμό ψηφιακού περιεχομένου. Ως εκδότες θα συνεργασθούμε γιατί η ζήτηση ψηφιακού περιεχομένου θα φέρει αντίστοιχη προσφορά ψηφιακού περιεχομένου.
Επισημαίνω όμως στους υπεύθυνους ότι αυτό δεν είναι ένα εγχείρημα που εφαρμόζεται άμεσα ή θα έχει μικρότερο κόστος.
Για τους ανυποψίαστους αναφέρω πως το έντυπο βιβλίο μια βιβλιοθήκη μπορεί να το δανείζει όσα χρόνια το διατηρεί σε καλή κατάσταση. Αντίθετα ένα ψηφιακό περιεχόμενο δανείζεται από τους δημιουργούς έναντι αρχικής εφ’ άπαξ αμοιβής + αμοιβής ανά χρήστη και για συγκεκριμένο χρόνο (Διεθνή πρακτική). Και μην ξεχνάμε πως η ψηφιακή τεχνολογία μπορεί να ελέγξει και κατά τη διάρκεια και εκ των υστέρων κάθε δραστηριότητα δανεισμού και χρήσης του διδακτικού ψηφιακού υλικού.
Γεώργιος Ι. Παρίκος, Εκδόσεις ΙΩΝ Άρθρο 5. Ενίσχυση Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών Για την Οργάνωση και Ανάπτυξη Ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών το Υπουργείο έχασε στο «δρόμο»; 3 κοινοτικά πλαίσια στήριξης. Στο σημερινό 4ο (ΕΣΠΑ) η κα Ορφανού (αρ. Πρωτ. 512 21/1/10) ειδική Γραμματέας Διαχείρισης Κοινοτικών Πόρων ενημέρωσε για την απένταξη από το ΕΣΠΑ ποσό ~ 230 εκατ. Ευρώ για την ανάπτυξή τους. Το Υπουργείο Παιδείας τα τελευταία 4 χρόνια: - δεν μπόρεσε να εμπλουτίσει τις Ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες ούτε με την πρόβλεψη του ισχύοντος για τα Συγγράμματα νόμου της «Γιαννάκου» για την αγορά των αντιτύπων που διανέμονται με τον ΕΥΔΟΞΟ σε αριθμό μέχρι 10 % του αριθμού φοιτητών ανά τμήμα σχολής. - δεν έχει προβλέψει κτιριακές εγκαταστάσεις, βιβλιοστάσια και αναγνωστήρια για να υποδεχθεί και μόνο αυτή τη μικρή προμήθεια (10%) για να υπάρξει στα ράφια των βιβλιοθηκών η προτεινόμενη προς επιλογή από τους φοιτητές βιβλιογραφία. - δεν υπάρχουν τεχνικά δελτία για την ανάπτυξη των Ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών. Παρακολουθώ τα τελευταία 10 χρόνια τα συνέδρια των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκονόμων όπως το τελευταίο προ διμήνου στην Αίγλη του Ζαππείου. Οι περί των Ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών ασχολούνται ακόμη για τα λογισμικά διάχυσης της πληροφορίας. Για ετήσιες προμήθειες βιβλίων από βιβλιοθήκες από το ΕΣΠΑ ή από το τακτικό προϋπολογισμό προς το παρόν ας το ξεχάσουμε. Η δωρεάν παροχή συγγραμμάτων στους φοιτητές δεν αποτελεί «δωρεά» ή ενίσχυση των εκδοτών αλλά είναι το μόνο που μπορεί να κάνει το κράτος προς τη σπουδάζουσα νεολαία για να αντισταθμίσει τη στρέβλωση που διαχρονικά έχει δημιουργηθεί στην ουσιαστική ανυπαρξία δανειστικών βιβλιοθηκών στα τριτοβάθμια ιδρύματα αλλά παρεπιμπτώντος και στα 9/10 των σχολείων της Υποχρεωτικής εκπαίδευσης αλλά και της ανυπαρξίας τους στην υπόλοιπη κοινωνία (μόνο 41 οι δημόσιες). Μπορεί στην Ευρώπη να μην δίνονται δωρεάν βιβλία στο κάθε φοιτητή, αλλά έχουν την υποχρέωση και τη δυνατότητα να του δανείζουν οποιοδήποτε βιβλίο προτείνουν οι διδάσκοντες για κύρια μελέτη ή για συμπληρωματική αναζήτηση γνώσεων και πληροφοριών κατά την ακαδημαϊκή εκπαιδευτική διαδικασία. Για να είναι το κράτος μας ισότιμα δίκαιο, με τα συμβαίνοντα στην υπόλοιπη Ευρώπη, απέναντι στη σπουδάζουσα νεολαία μόνο όταν φθάσει να έχει επίπεδο βιβλιοθηκών όπως οι υπόλοιποι εταίροι μας μόνο τότε νομιμοποιείται να καταργήσει τα δωρεάν συγγράμματα. Τότε εμείς οι εκδότες θα προσαρμοσθούμε στα νέα δεδομένα. Είναι βέβαιο πως πάλι εμείς θα εκδίδουμε νέα βιβλία. Ακούγεται πως οι ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες προετοιμάζονται ή θα προετοιμασθούν για το δανεισμό ψηφιακού περιεχομένου. Ως εκδότες θα συνεργασθούμε γιατί η ζήτηση ψηφιακού περιεχομένου θα φέρει αντίστοιχη προσφορά ψηφιακού περιεχομένου. Επισημαίνω όμως στους υπεύθυνους ότι αυτό δεν είναι ένα εγχείρημα που εφαρμόζεται άμεσα ή θα έχει μικρότερο κόστος. Για τους ανυποψίαστους αναφέρω πως το έντυπο βιβλίο μια βιβλιοθήκη μπορεί να το δανείζει όσα χρόνια το διατηρεί σε καλή κατάσταση. Αντίθετα ένα ψηφιακό περιεχόμενο δανείζεται από τους δημιουργούς έναντι αρχικής εφ’ άπαξ αμοιβής + αμοιβής ανά χρήστη και για συγκεκριμένο χρόνο (Διεθνή πρακτική). Και μην ξεχνάμε πως η ψηφιακή τεχνολογία μπορεί να ελέγξει και κατά τη διάρκεια και εκ των υστέρων κάθε δραστηριότητα δανεισμού και χρήσης του διδακτικού ψηφιακού υλικού.