Αξιότιμοι κύριοι καί αξιότιμες κυρίες, με το παρόν ηλεκτρονικό μήνυμά μου, τοποθετούμαι σαφώς επί του προτεινομένου νόμου, διότι είναι μείζονος εθνικής, κοινωνικής, πολιτικής καί πολιτιστικής σημασίας.
Οι θέσεις μου είναι οι εξής.
α) Όσον αφορά την έκδοση ηλεκτρονικών βιβλίων, συμφωνώ διότι έτσι θα παύσει σε έναν ορισμένο βαθμό, η καταστροφή δένδρων καί ως εκ τούτου η ευρύτερη οικολογική καταστροφή. Μάλιστα, θεωρώ ότι αυτό μπορεί να συμβάλλει καί στην τηλεδιδασκαλία, διότι θα μπορούν οι μαθητές καί οι μαθήτριες οι διαθέτοντες καί οι διαθέτουσες τα σχετικά ηλεκτρονικά βιβλία, με αποτέλεσμα να μην εκβιάζονται μέσω των εκάστοτε απεργιών των μέσων μαζικής μεταφοράς κ.λ.π.
β) Όσον αφορά το θέμα της έκδοσης των συγκεκριμένων ηλεκτρονικών σχολικών βιβλίων από ιδιωτικούς εκδοτικούς οίκους, αυτό προσωπικώς το θεωρώ απαράδεκτη θέση, διότι είναι μία επαμφοτερίζουσα θέση, χωρίς όμως να τοποθετείται ουσιαστικώς στο μείζον ιδεολογικό ζήτημα: η εκάστοτε παιδεία οφείλει να ελέγχεται από το Κράτος καί άρα να εκφράζει ορισμένες ιδέες καί αρχές ή αντιθέτως το όποιο Κράτος οφείλει να χαράσσει το γενικό πλαίσιο των προδιαγραφών της παρεχομένης παιδείας από τους διδασκάλους καί τους καθηγητές, καθώς καί την από αυτούς ορισμένη καί καθορισμένη συμπεριφορά σε συγκεκριμένα θέματα, αλλά όσον αφορά τον τρόπο διδασκαλίας τους ή την μέθοδό τους ή ακόμα καί την ύλη τους υπάρχει πλήρης διδακτική ελευθερία; Ποιάν από τις δύο πολιτικές οφείλουμε να αποδεχθούμε;
Λόγου χάριν, στην Αρχαία Αθήνα, ίσχυε η δεύτερη αντίληψη πραγμάτων καί σήμερα ισχύει η πρώτη.
Δηλαδή, λόγου χάριν, στην Αρχαία Αθήνα, έλεγαν οι νόμοι "Ο γραμματιστής(=το αντίστοιχο του σημερινού φιλολόγου), οφείλει μέχρι τα παιδιά να κλείσουν τα δέκα-οκτώ καί άρα οι άνδρες να πάνε στον στρατό καί οι γυναίκες να παντρευτούν, να τα έχει διδάξει τα Ομηρικά Έπη, τους Ομηρικούς καί Ορφικούς Ύμνους, την ισχύουσα νομοθεσία της πόλης(=Κράτους), την ιστορία καί παράδοση της Αττικής από την ίδρυσή της μέχρι καί σήμερα, αλλά κατά τα λοιπά, ο τρόπος καί η μέθοδός του επαφίενται στην κρίση του".
Έτσι, μπορεί καί σήμερα το υπουργείο μας να πει ότι εφαρμόζει την συγκεκριμένη αντίληψη, καθορίζει σαφείς προδιαγραφές καί από εκεί καί πέρα ας υπάρχουν ορισμένοι υπάλληλοι ως επόπτες στις αρμόδιες διοικητικές υπηρεσίες καί όλοι οι διδάσκαλοι καί οι καθηγητές, ας εργάζονται ιδιωτικώς.
Αλλιώς, ας αναλάβει το σεβαστό Υπουργείο Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης καί Θρησκευμάτων την πλήρη έκδοση των συγκεκριμένων ηλεκτρονικών βιβλίων.
γ) Ακόμα, θεωρώ ότι υπάρχει μία συγκεκριμένη απαράδεκτη παράλειψη, σε ένα δημοκρατικό καί φιλελεύθερο υπουργείο όπως το συγκεκριμένο.
Αυτή είναι η μη-θέσπιση της υποχρεωτικής έκδοσης όλων ανεξαιρέτως των γραφομένων καί εκδιδομένων εντύπων, είτε είναι βιβλία είτε είναι εφημερίδες είτε είναι περιοδικά στην γραφή Braille για τους τυφλούς, την οποίαν εγώ προσωπικώς θεωρώ απαράδεκτη ακόμα καί ως σκέψη. Απλώς σκεφθείτε, πόσο δύσκολο είναι για κάποιον όχι για μία ζωή, αλλά για λίγα λεπτά να ζήσει χωρίς φως καί πολύ περισσότερο να αδυνατεί να ενημερώνεται. Είναι ένας απόκληρος. Καί γράφω εκ πείρας.
Γνώρισα προ ετών, γειτόνισσά μου, τυφλή λόγω του διαβήτη, ενώ εγώ προσωπικώς ο οποίος γράφω, λόγω προβλημάτων υγείας(=εκ γενετής επιληπτικός, με σύνδρομο Sturge-Weber-Crable), έχασα τον αριστερό οφθαλμό μου ήδη περίπου από την ηλικία των δέκα ετών, το 1.986μ.α.χ.χ., ενώ λίγα έτη αργότερα, το 1.990μ.α.χ.χ., λόγω κινδύνου από την αύξηση της πίεσης στον απωλεσθέντα οφθαλμό μου καί μετάστασής της στον δεξιό πραγματοποίησα εγχείρηση κρυοπληξίας, με αποτέλεσμα επί τρίμηνο να μην ανέχομαι ούτε καν το κερί ως φωτισμό. Καί έτσι, καθ' όλο το διάστημα
Σεπτέμβριος-Δεκέμβριος 1.990μ.α.χ.χ., εξαιρουμένων των υποχρεωτικών παρουσιών μου στο σχολείο για την παράδοση των ιατρικών δικαιολογητικών, έμενα στην οικία μου, στον δήμο Αχαρνών τότε, ενώ η μητέρα μου τηλεφωνούσε στους συμμαθητές καί στις συμμαθήτριές μου για να πληροφορείται την σχολική ύλη καί να με διαβάζει.
Καί όμως, τότε σε αυτήν την Α' Γυμνασίου, με συνολικώς 107 απουσίες, εκ των οποίων λόγω της ασθενείας καί της εγχείρισής μου ήσαν δικαιολογημένες οι 103, κατόρθωσα γενικό βαθμό 16 καί 2/12(!!!!).
Σήμερα, την ώρα κατά την οποίαν αρθρογραφώ το συγκεκριμένο ηλεκτρονικό μήνυμά μου, μετά από οφθαλμολογική εξέταση, διαπιστώθηκε ότι στον δεξιό οφθαλμό μου έχω 11 βαθμούς μυωπίας καί 4/10 όρασης με γυαλιά, καθώς καί 0,75 αστιγματισμό.
Αν λοιπόν, ποτέ μου δεν χαρίζομαι σε κανέναν απολύτως, καλό είναι να συνυπολογίζουν όλοι καί κάποιες τέτοιες παραμέτρους.
Ακόμα, τυφλοί υπήρξαν πάμπολλοι, όπως πρώτος εξ όλων ο Όμηρος, ο μέγας ποιητής, αλλά καί μεταγενεστέρως τυφλή καί κωφάλαλη η Έλεν Κέλλερ.
Άρα, ας φροντίσει αυτό το ανάλγητο υπουργείο μας, να θεσπίσει διά νόμου, ότι: "Κάθε έντυπο, το οποίο κυκλοφορεί στην Ελλάδα, οφείλει να τυπώνεται καί στην αντίστοιχη για τους τυφλούς γραφή Braille, είτε σε αντίστοιχο αριθμό αντιτύπων είτε με κατανομή του αντιστοίχου χώρου στα ήδη τυπούμενα έντυπα, στα οποία θα αναγράφεται ακριβώς η ίδια ύλη, αυτολεξεί, για τους τυφλούς". Διότι άνθρωποι μπορεί να υπάρχουν πολλοί, αλλά άλλοι ως γνωστόν είναι φιλάνθρωποι καί άλλοι μισάνθρωποι.
Επομένως, κλείνοντας με αυτά, ελπίζω να συνέβαλα κάπως στον γόνιμο διάλογο για τον συγκεκριμένο συζητούμενο μείζονος σημασίας νόμο.
Αξιότιμοι κύριοι καί αξιότιμες κυρίες, με το παρόν ηλεκτρονικό μήνυμά μου, τοποθετούμαι σαφώς επί του προτεινομένου νόμου, διότι είναι μείζονος εθνικής, κοινωνικής, πολιτικής καί πολιτιστικής σημασίας. Οι θέσεις μου είναι οι εξής. α) Όσον αφορά την έκδοση ηλεκτρονικών βιβλίων, συμφωνώ διότι έτσι θα παύσει σε έναν ορισμένο βαθμό, η καταστροφή δένδρων καί ως εκ τούτου η ευρύτερη οικολογική καταστροφή. Μάλιστα, θεωρώ ότι αυτό μπορεί να συμβάλλει καί στην τηλεδιδασκαλία, διότι θα μπορούν οι μαθητές καί οι μαθήτριες οι διαθέτοντες καί οι διαθέτουσες τα σχετικά ηλεκτρονικά βιβλία, με αποτέλεσμα να μην εκβιάζονται μέσω των εκάστοτε απεργιών των μέσων μαζικής μεταφοράς κ.λ.π. β) Όσον αφορά το θέμα της έκδοσης των συγκεκριμένων ηλεκτρονικών σχολικών βιβλίων από ιδιωτικούς εκδοτικούς οίκους, αυτό προσωπικώς το θεωρώ απαράδεκτη θέση, διότι είναι μία επαμφοτερίζουσα θέση, χωρίς όμως να τοποθετείται ουσιαστικώς στο μείζον ιδεολογικό ζήτημα: η εκάστοτε παιδεία οφείλει να ελέγχεται από το Κράτος καί άρα να εκφράζει ορισμένες ιδέες καί αρχές ή αντιθέτως το όποιο Κράτος οφείλει να χαράσσει το γενικό πλαίσιο των προδιαγραφών της παρεχομένης παιδείας από τους διδασκάλους καί τους καθηγητές, καθώς καί την από αυτούς ορισμένη καί καθορισμένη συμπεριφορά σε συγκεκριμένα θέματα, αλλά όσον αφορά τον τρόπο διδασκαλίας τους ή την μέθοδό τους ή ακόμα καί την ύλη τους υπάρχει πλήρης διδακτική ελευθερία; Ποιάν από τις δύο πολιτικές οφείλουμε να αποδεχθούμε; Λόγου χάριν, στην Αρχαία Αθήνα, ίσχυε η δεύτερη αντίληψη πραγμάτων καί σήμερα ισχύει η πρώτη. Δηλαδή, λόγου χάριν, στην Αρχαία Αθήνα, έλεγαν οι νόμοι "Ο γραμματιστής(=το αντίστοιχο του σημερινού φιλολόγου), οφείλει μέχρι τα παιδιά να κλείσουν τα δέκα-οκτώ καί άρα οι άνδρες να πάνε στον στρατό καί οι γυναίκες να παντρευτούν, να τα έχει διδάξει τα Ομηρικά Έπη, τους Ομηρικούς καί Ορφικούς Ύμνους, την ισχύουσα νομοθεσία της πόλης(=Κράτους), την ιστορία καί παράδοση της Αττικής από την ίδρυσή της μέχρι καί σήμερα, αλλά κατά τα λοιπά, ο τρόπος καί η μέθοδός του επαφίενται στην κρίση του". Έτσι, μπορεί καί σήμερα το υπουργείο μας να πει ότι εφαρμόζει την συγκεκριμένη αντίληψη, καθορίζει σαφείς προδιαγραφές καί από εκεί καί πέρα ας υπάρχουν ορισμένοι υπάλληλοι ως επόπτες στις αρμόδιες διοικητικές υπηρεσίες καί όλοι οι διδάσκαλοι καί οι καθηγητές, ας εργάζονται ιδιωτικώς. Αλλιώς, ας αναλάβει το σεβαστό Υπουργείο Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης καί Θρησκευμάτων την πλήρη έκδοση των συγκεκριμένων ηλεκτρονικών βιβλίων. γ) Ακόμα, θεωρώ ότι υπάρχει μία συγκεκριμένη απαράδεκτη παράλειψη, σε ένα δημοκρατικό καί φιλελεύθερο υπουργείο όπως το συγκεκριμένο. Αυτή είναι η μη-θέσπιση της υποχρεωτικής έκδοσης όλων ανεξαιρέτως των γραφομένων καί εκδιδομένων εντύπων, είτε είναι βιβλία είτε είναι εφημερίδες είτε είναι περιοδικά στην γραφή Braille για τους τυφλούς, την οποίαν εγώ προσωπικώς θεωρώ απαράδεκτη ακόμα καί ως σκέψη. Απλώς σκεφθείτε, πόσο δύσκολο είναι για κάποιον όχι για μία ζωή, αλλά για λίγα λεπτά να ζήσει χωρίς φως καί πολύ περισσότερο να αδυνατεί να ενημερώνεται. Είναι ένας απόκληρος. Καί γράφω εκ πείρας. Γνώρισα προ ετών, γειτόνισσά μου, τυφλή λόγω του διαβήτη, ενώ εγώ προσωπικώς ο οποίος γράφω, λόγω προβλημάτων υγείας(=εκ γενετής επιληπτικός, με σύνδρομο Sturge-Weber-Crable), έχασα τον αριστερό οφθαλμό μου ήδη περίπου από την ηλικία των δέκα ετών, το 1.986μ.α.χ.χ., ενώ λίγα έτη αργότερα, το 1.990μ.α.χ.χ., λόγω κινδύνου από την αύξηση της πίεσης στον απωλεσθέντα οφθαλμό μου καί μετάστασής της στον δεξιό πραγματοποίησα εγχείρηση κρυοπληξίας, με αποτέλεσμα επί τρίμηνο να μην ανέχομαι ούτε καν το κερί ως φωτισμό. Καί έτσι, καθ' όλο το διάστημα Σεπτέμβριος-Δεκέμβριος 1.990μ.α.χ.χ., εξαιρουμένων των υποχρεωτικών παρουσιών μου στο σχολείο για την παράδοση των ιατρικών δικαιολογητικών, έμενα στην οικία μου, στον δήμο Αχαρνών τότε, ενώ η μητέρα μου τηλεφωνούσε στους συμμαθητές καί στις συμμαθήτριές μου για να πληροφορείται την σχολική ύλη καί να με διαβάζει. Καί όμως, τότε σε αυτήν την Α' Γυμνασίου, με συνολικώς 107 απουσίες, εκ των οποίων λόγω της ασθενείας καί της εγχείρισής μου ήσαν δικαιολογημένες οι 103, κατόρθωσα γενικό βαθμό 16 καί 2/12(!!!!). Σήμερα, την ώρα κατά την οποίαν αρθρογραφώ το συγκεκριμένο ηλεκτρονικό μήνυμά μου, μετά από οφθαλμολογική εξέταση, διαπιστώθηκε ότι στον δεξιό οφθαλμό μου έχω 11 βαθμούς μυωπίας καί 4/10 όρασης με γυαλιά, καθώς καί 0,75 αστιγματισμό. Αν λοιπόν, ποτέ μου δεν χαρίζομαι σε κανέναν απολύτως, καλό είναι να συνυπολογίζουν όλοι καί κάποιες τέτοιες παραμέτρους. Ακόμα, τυφλοί υπήρξαν πάμπολλοι, όπως πρώτος εξ όλων ο Όμηρος, ο μέγας ποιητής, αλλά καί μεταγενεστέρως τυφλή καί κωφάλαλη η Έλεν Κέλλερ. Άρα, ας φροντίσει αυτό το ανάλγητο υπουργείο μας, να θεσπίσει διά νόμου, ότι: "Κάθε έντυπο, το οποίο κυκλοφορεί στην Ελλάδα, οφείλει να τυπώνεται καί στην αντίστοιχη για τους τυφλούς γραφή Braille, είτε σε αντίστοιχο αριθμό αντιτύπων είτε με κατανομή του αντιστοίχου χώρου στα ήδη τυπούμενα έντυπα, στα οποία θα αναγράφεται ακριβώς η ίδια ύλη, αυτολεξεί, για τους τυφλούς". Διότι άνθρωποι μπορεί να υπάρχουν πολλοί, αλλά άλλοι ως γνωστόν είναι φιλάνθρωποι καί άλλοι μισάνθρωποι. Επομένως, κλείνοντας με αυτά, ελπίζω να συνέβαλα κάπως στον γόνιμο διάλογο για τον συγκεκριμένο συζητούμενο μείζονος σημασίας νόμο.