Για να μπορέσει να υλοποιηθεί σωστά η ιδέα και η φιλοσοφία της Ακαδημαϊκής Βιβλιοθήκης, των αναγνωστηρίων κλπ χώρων που για την Ευρώπη και την Αμερική είναι παρελθόν, παρόν και -από ότι φαίνεται- μέλλον στο Πανεπιστήμιο χρειάζεται να υποστηριχθεί από όλους. Κάθε καλή ιδέα σε αυτή τη χώρα ακυρώνεται στην πορεία προς την υλοποίηση, πριν ακόμη εφαρμοσθεί. Κυρίως γιατί κυριαρχεί το "ποιοι είναι 'αυτοί' που ξέρουν καλύτερα από 'μας';"
Και εξηγούμαι: Δεχόμαστε ότι είναι σωστό ο φοιτητής να διαβάζει στο φυσικό χώρο που λέγεται βιβλιοθήκη ή αναγνωστήριο, όπου μπορεί να συγκεντρωθεί, να βρει ό,τι θέλει, να έχει άνθρωπο που θα τον βοηθήσει στο ψάξιμο κλπ, και κυρίως να σπουδάσει με την κυριολεξία της λέξης;
Μόλις το δεχθούμε αυτό ως βασική αρχή αρχίζουμε να βλέπουμε και λύσεις στις δυσκολίες και τα εμπόδια.
1. Δεν υπάρχει campus στην Αθήνα; Ούτε στο Λονδίνο υπάρχει. Υπάρχουν όμως βιβλιοθήκες και αναγνωστήρια και ειναι γεμάτα από φοιτητές και όχι μόνο τον καιρό των εξετάσεων.
2. ΠΟιος θα τα φτιάξει; Το κράτος; Και ποιο είναι το κράτος; Μήπως είμαστε εμείς; Η κάθε σχολή δεν μπορεί να το αγκαλιάσει αυτό το θέμα, να το δει ως "επίλυση προβλήματος" και να βρει τρόπους να το λύσει, όχι μαζικά, η κάθε περίπτωση με τις ανάγκες και τα διαθέσιμα μέσα.
3. Τι σημαίνει απόσταση; Δεν πας στη σχολή σου ως φοιτητής; Αφιερώνεις το χρόνο σου στις σπουδές σου, άρα είσαι προετεοιμασμένος οτι στο σπίτι σου θα πας όταν τελειώσεις τη μελέτη σου.
4. Εργαζόμενος φοιτητής; Λειτουργία της βιβλιοθήκης και μετά τις 9.00 μμ κάποιες μέρες.
5. Ωράριο βιβλιοθήκης; Περισσότερη από μια βάρδια αλλιώς δεν εξυπηρετείται ο ρόλος της που είναι εκ των ων ουκ άνευ πλέον.
6. Η στάση της κοινωνίας; Ο φοιτητής τι θέλει; Δεν θέλει να σπουδάσει μελετώντας και συνεργαζόμενος με τους συμφοιτητές του; Ο γονέας που συνήθως πληρώνει δεν θέλει να δει το παιδί του να κάνει ουσιαστικές σπουδές; ΠΟύ θα τις κάνει; Στο σπίτι του; Μακριά από το φυσικό χώρο των σπουδών που είναι η βιβλιοθήκη και το πανεπιστήμιο;
Ας αναρωτηθούμε όλοι μας γιατί φέρνουμε εμπόδια στο αυτονόητο αντί να βοηθούμε με όλες μας τις δυνάμεις να πετύχει; Ο καθένας μας από την πλευρά του. Με όποιον τρόπο μπορεί. Ακόμη και γράφοντας μια σημείωση στη διαβούλευση για να βοηθήσει να αλλάξει η κουλτούρα αντίστασης στις αλλαγές και την πρόοδο.
Για να μπορέσει να υλοποιηθεί σωστά η ιδέα και η φιλοσοφία της Ακαδημαϊκής Βιβλιοθήκης, των αναγνωστηρίων κλπ χώρων που για την Ευρώπη και την Αμερική είναι παρελθόν, παρόν και -από ότι φαίνεται- μέλλον στο Πανεπιστήμιο χρειάζεται να υποστηριχθεί από όλους. Κάθε καλή ιδέα σε αυτή τη χώρα ακυρώνεται στην πορεία προς την υλοποίηση, πριν ακόμη εφαρμοσθεί. Κυρίως γιατί κυριαρχεί το "ποιοι είναι 'αυτοί' που ξέρουν καλύτερα από 'μας';" Και εξηγούμαι: Δεχόμαστε ότι είναι σωστό ο φοιτητής να διαβάζει στο φυσικό χώρο που λέγεται βιβλιοθήκη ή αναγνωστήριο, όπου μπορεί να συγκεντρωθεί, να βρει ό,τι θέλει, να έχει άνθρωπο που θα τον βοηθήσει στο ψάξιμο κλπ, και κυρίως να σπουδάσει με την κυριολεξία της λέξης; Μόλις το δεχθούμε αυτό ως βασική αρχή αρχίζουμε να βλέπουμε και λύσεις στις δυσκολίες και τα εμπόδια. 1. Δεν υπάρχει campus στην Αθήνα; Ούτε στο Λονδίνο υπάρχει. Υπάρχουν όμως βιβλιοθήκες και αναγνωστήρια και ειναι γεμάτα από φοιτητές και όχι μόνο τον καιρό των εξετάσεων. 2. ΠΟιος θα τα φτιάξει; Το κράτος; Και ποιο είναι το κράτος; Μήπως είμαστε εμείς; Η κάθε σχολή δεν μπορεί να το αγκαλιάσει αυτό το θέμα, να το δει ως "επίλυση προβλήματος" και να βρει τρόπους να το λύσει, όχι μαζικά, η κάθε περίπτωση με τις ανάγκες και τα διαθέσιμα μέσα. 3. Τι σημαίνει απόσταση; Δεν πας στη σχολή σου ως φοιτητής; Αφιερώνεις το χρόνο σου στις σπουδές σου, άρα είσαι προετεοιμασμένος οτι στο σπίτι σου θα πας όταν τελειώσεις τη μελέτη σου. 4. Εργαζόμενος φοιτητής; Λειτουργία της βιβλιοθήκης και μετά τις 9.00 μμ κάποιες μέρες. 5. Ωράριο βιβλιοθήκης; Περισσότερη από μια βάρδια αλλιώς δεν εξυπηρετείται ο ρόλος της που είναι εκ των ων ουκ άνευ πλέον. 6. Η στάση της κοινωνίας; Ο φοιτητής τι θέλει; Δεν θέλει να σπουδάσει μελετώντας και συνεργαζόμενος με τους συμφοιτητές του; Ο γονέας που συνήθως πληρώνει δεν θέλει να δει το παιδί του να κάνει ουσιαστικές σπουδές; ΠΟύ θα τις κάνει; Στο σπίτι του; Μακριά από το φυσικό χώρο των σπουδών που είναι η βιβλιοθήκη και το πανεπιστήμιο; Ας αναρωτηθούμε όλοι μας γιατί φέρνουμε εμπόδια στο αυτονόητο αντί να βοηθούμε με όλες μας τις δυνάμεις να πετύχει; Ο καθένας μας από την πλευρά του. Με όποιον τρόπο μπορεί. Ακόμη και γράφοντας μια σημείωση στη διαβούλευση για να βοηθήσει να αλλάξει η κουλτούρα αντίστασης στις αλλαγές και την πρόοδο.