Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Καλογεράκη Κατερίνα' | 29 Ιουνίου 2011, 12:30

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Από ότι καταλαβαίνω το υπουργείο μάλλον έχει σκοπό να υλοποιήσει τις εκπαιδευτικές ιδέες και τα οράματα όπως του Κέρσενστάινερ και του Αλέξανδρου Δελμούζου, δημιουργώντας το λεγόμενο «Σχολείο Εργασίας» ή «Νέο Σχολείο», ώστε η κοινωνία να έχει ένα ποιοτικότερο σχολείο, προσαρμοσμένο στις ανάγκες των μαθητών κάθε εποχής και ανοιχτό στα ρεύματα της κοινωνίας, που προκάλεσαν τις έντονες αντιδράσεις των συντηρητικών κύκλων της εποχής τους, αλλά σήμερα θεωρούνται πλέον ως αυτονόητες συντεταγμένες για την ομαλή πορεία της εκπαιδευτικής κοινότητας. Φοβάμαι όμως ότι έχει ξεχάσει σοβαρούς παράγοντες που θα του δημιουργήσουν πρόβλημα κατά την εφαρμογή του σχεδίου. 1. Η χώρα μας βρίσκεται σε οικονομική κρίση και για κάθε αλλαγή στην εκπαίδευση απαιτούνται μεγάλα χρηματικά ποσά. (από εργαστηριακό εξοπλισμό, βιβλία αλλά και εκπαιδευτικό προσωπικό καινούριο, επιμορφώσεις κλπ) 2. Πώς θα πείσει τους εκπαιδευτικούς από την πρωτοβάθμια ως την τριτοβάθμια να αλλάξει στάση και τρόπο διδασκαλίας. Μπορεί να έχουν περάσει πολλά χρόνια από την εποχή του Δελμούζου αλλά μέχρι σήμερα οι εκπαιδευτικοί και οι δάσκαλοι έχουν την ίδια συμπεριφορά όπως : • ο διδακτικός υλισμός και η διανοητική μόρφωση • δασκαλοκεντρισμός και η αυθεντία» του δασκάλου • έλλειψη αυτενέργειας και παθητικότητα των μαθητών • η παπαγαλία (η οποία εξετάζεται στις πανελλήνιες) • η προβληματική σχέση δασκάλου – μαθητή που στηρίζεται στον φόβο, τον υποκριτικό σεβασμό και τα παιδονομικά μέτρα Πώς αυτοί οι εκπαιδευτικοί θα ασχοληθούν με δημιουργία ερευνητικών εργασιών αλλά και πώς τα παιδιά θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν, αφού από το δημοτικό έχουν στερηθεί τη δημιουργική σκέψη και έχουν δώσει έμφαση στην αποστήθιση κειμένων, αλλά και πώς θα τα αξιολογήσουν στο τέλος. Όσοι έχουν παιδιά ας θυμηθούν πότε ο δάσκαλός τους χρησιμοποίησε την τέχνη για να διδάξει μαθηματικά ή ιστορία; Πότε το παιδί του ασχολήθηκε σοβαρά την ώρα των εικαστικών ή έκανε μαθηματικά και γλώσσα που δεν πρόφτασε να τελειώσει το μάθημα έγκαιρα; Τι καινοτόμο δημιούργησαν φέτος οι μαθητές την ώρα της ευέλικτης ζώνης; Θεωρώ ότι πρώτα πρέπει να αλλάξουν στάση οι εκπαιδευτικοί από την πρωτοβάθμια και η δομή της εκπαίδευσης, και μετά να γίνουν ριζικές αλλαγές στη δευτεροβάθμια. Ειδάλλως θα γίνει όπως πάντα ένα «πασάλειμμα» χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Παραθέτω δύο αποσπάσματα του Δελμούζου για να σας θυμίσω πως είναι το σχολείο σήμερα και τι κατά τη γνώμη μου πρέπει πρώτα να αλλάξει: Ο ίδιος ο Δελμούζος περιγράφοντας το δασκαλοκεντρισμό του «παλαιού σχολείου» σημειώνει: «Χρόνια ολόκληρα καρφωμένοι στα θρανία ακίνητοι ακούγαμε τον δάσκαλο. Αυτός μιλούσε, μονολογούσε αδιάκοπα, αυτός σκεπτόταν, κι εμείς καθόμαστε φρόνιμα με σταυρωμένα χέρια και μαθαίναμε. Στην τάξη σερνόταν από το δάσκαλο πάντα το ίδιο θέμα για όλους, που συχνά μας ήταν ολότελα αδιάφορο και ξένο από τη ζωή μας […] Ποτέ δε σταθήκαμε μόνοι μας απέναντι στα πράγματα, ανάμεσά τους και σε μας μπερδευόταν πάντα ο δάσκαλος […] αυτός εξηγούσε, αυτός ενεργούσε, αυτός παντού ήταν το κέντρο» «Ο παπαγαλισμός τους έγινε συνήθεια και η αυτοπεποίθηση τους λείπει εντελώς». Σε όλο αυτό το απογοητευτικό σκηνικό έρχεται να προστεθεί και ο συνδυασμός των παιδονομικών μέτρων και του φόβου που λειτουργούσαν πια με τη δυναμική παγιωμένου θεσμού.