Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Σ.Ε.Ε.ΒΙ.' | 30 Ιουνίου 2011, 18:20

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Σ.Ε.Ε.ΒΙ. (Σύλλογος Εκδοτών Επιστημονικού Βιβλίου) (§§1-3) Οι §§1-2 μας βρίσκουν σύμφωνους. Πλην όμως, στην §3 επιβάλλεται να γίνει διευκρίνιση ως προς την ακρίβεια της διατύπωσης της τιμής του εκδότη. Προτείνουμε αντί της «Η τιμή κοστολόγησης του παράγωγου έργου δεν είναι δυνατό να υπερβαίνει την τιμή του πρωτότυπου έργου στο ελεύθερο εμπόριο, όπως αυτή διαμορφώνεται κατά τον χρόνο της αίτησης κοστολόγησης στην ημεδαπή ή στην αλλοδαπή, προσαυξημένη κατά 60%», τη διατύπωση: «Η τιμή κοστολόγησης του παράγωγου έργου δεν είναι δυνατό να υπερβαίνει την τιμή του πρωτότυπου έργου στο ελεύθερο εμπόριο, όπως αυτή καθορίζεται από τον εκδότη στον επίσημο κατάλογό του στη χώρα της έδρας του, κατά το χρόνο σύναψης συμφωνίας με τον δικαιούχο εκδότη, προσαυξημένη κατά 60%». Και αυτό, διότι στη διεθνή αγορά βιβλίου, ειδικότερα μέσω διαδικτύου, εμφανίζονται μεγάλες αποκλίσεις. Για παράδειγμα, Γάλλου εκδότη το βιβλίο έχει άλλη τιμή στην Ινδία, άλλη στην Αγγλία και άλλη στις Η.Π.Α. (§4γ) Σημειωτέον ότι οι 400 σελίδες αποδίδουν τη βιβλιοδεσία 25 τυπογραφικών στα σχήματα 14Χ21 και 17Χ24. Στο σχήμα 21Χ29 ως όριο Θα πρέπει να θεωρούνται οι 200 σελίδες, επειδή το τυπογραφικό της συγκεκριμένης διάστασης είναι 8σέλιδο και όχι 16σέλιδο, όπως των προηγουμένων διαστάσεων. (§4δ) Ευνόητο είναι ότι ο εκδότης δεν είναι σε θέση –ούτε είναι πρέπον– να διακόψει τη συγγραφή ενός έργου επειδή ο συγγραφέας προσεγγίζει ή υπερβαίνει τις 1.000 σελίδες ως απαγορευτικό όριο της ηλεκτρονικής κοστολόγησης. Βέβαια, δεν γίνεται λόγος για υπέρβαση ορίου 1-2 τυπογραφικών, διότι 16-32 σελίδες μπορούν να ενσωματωθούν στις 1000. Τι γίνεται, όμως, στην περίπτωση της υπέρβασης του ορίου κατά 100, 200 ή περισσότερες σελίδες; Σε τέτοια περίπτωση δύο τινά μπορούν να συμβούν: α) ο εκδότης καλείται να “απορροφήσει” εξ ολοκλήρου το κόστος ή β) διακόπτεται βίαια η ανάπτυξη επιστημονικού θέματος. Το μεν πρώτο κανείς δεν μπορεί να το χαρακτηρίσει ως δίκαιο. Το δε δεύτερο κανείς δεν μπορεί να μην το χαρακτηρίσει ως βαρβαρότητα. Στη συγκεκριμένη παράγραφο πρέπει να συμπεριληφθεί η διευκρίνιση ότι θα κοστολογούνται τα διδακτικά βιβλία που υπερβαίνουν τις 1.000 σελίδες και, μολονότι είναι ακοστολόγητα, έχουν ήδη διανεμηθεί. (§§5-6) Η §5 μας βρίσκει σύμφωνους. Εντούτοις, η §6 χαρακτηρίζεται –λίαν επιεικώς– υπερβολική ως προς τη διατύπωση: «ο εκδότης θα υφίσταται εκτός των άλλων και τις κυρώσεις της παρ. 6 του άρθρου 22 του Ν. 1599/1986». Καλούμε το Υ.Π.Δ.Β.Μ.Θ. να διαγράψει τη συγκεκριμένη διατύπωση, για τους εξής λόγους: Α) Κυρώσεις της §6 του άρθρου 22 του Ν. 1599/1986: (3) «Όποιος εν γνώσει του δηλώνει ψευδή γεγονότα ή αρνείται ή αποκρύπτει τα αληθινά με έγγραφη υπεύθυνη δήλωση του άρθρου 8 τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών. Εάν ο υπαίτιος αυτών των πράξεων σκόπευε να προσπορίσει στο εαυτόν του ή σε άλλον περιουσιακό όφελος βλάπτοντας τρίτον ή σκόπευε να βλάψει άλλον, τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι 10 ετών»(!). Επιπλέον, τι σημαίνει «εκτός των άλλων»; Β) Δεν μπορεί να μην ληφθεί υπ’ όψιν ότι δεν έχουν όλοι οι εκδότες γνώσεις –έστω και στοιχειώδεις– χρήσης ηλεκτρονικού υπολογιστή. Γ) Είναι φυσικό και απολύτως λογικό ένας εκδότης να μην διακινδυνεύσει για ένα ή δύο συγγράμματα (και σε τέτοιες τιμές) την εταιρεία του. Δ) Τι βαρύτερο για ένα εκδότη «να αναστέλλεται η διαδικασία πληρωμής του και ανάλογα με την βαρύτητα της παράβασης να επιβάλλεται προσωρινή ή οριστική διαγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου ή του εκδότη από το πληροφοριακό σύστημα ΕΥΔΟΞΟΣ». Ε) Σε όλες τις πολιτισμένες κοινωνίες η ποινή δεν προβλέπεται ως εξοντωτική, εκδικητική ή τιμωρητική, αλλά ως σωφρονιστική. Ως εκ τούτων, θέλουμε να ελπίζουμε ότι η διατύπωση προστέθηκε στην παράγραφο εκ παραδρομής. (§7) Εφόσον οι εγκεκριμένες τιμές θα αναρτώνται ως τέτοιες επίσημα στο διαδίκτυο, δεν βρίσκουμε αναγκαία της επισύναψη του Φ.Ε.Κ. Συνεπώς, θα πρέπει να βρεθεί μια φόρμουλα, ώστε να εκδίδεται ένα και μόνο Φ.Ε.Κ. για το σύνολο των εκάστοτε εγκεκριμένων τιμών κοστολόγησης, το οποίο θα αναφέρεται στην αποδοχή των προτεινόμενων ή εγκεκριμένων τιμών (από ΙD-a έως ID-x) από πλευράς κου/κας Υπουργού. Πάντως, στο τέλος της παραγράφου θα πρέπει να προστεθεί και ο δικαιούχος, επειδή δικαιούχος δεν είναι μόνο ο εκδότης αλλά και ο αποκλειστικός διαθέτης. (§8) Θεωρούμε τα χρονικά όρια αρκούντως αρκετά. (§9) Πρόκειται για παράγραφο που προστέθηκε την τελευταία στιγμή ως αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης του Υ.Π.Δ.Β.Μ.Θ. με τον κλάδο των εκδοτών. Η αποδοχή της αποτελεί κίνηση καλής θέλησης των εκδοτών προς τη χώρα στις δύσκολες ημέρες που περνάμε, αφού πρόκειται ουσιαστικά για γενναία και αξιέπαινη προσφορά των εκδοτών. (§10) Επιφυλασσόμαστε ως προς την κατηγοριοποίηση της μη συμπερίληψης στα προς διανομή έργα (βλ. άρθρο 4, μετά την §2). (§11) Δημοσιονομικά και μόνο, το ότι «δεν θα είναι δυνατή η πληρωμή» βιβλίων τα οποία θα έχουν ήδη διανεμηθεί, δεν στέκει. Θα μπορούσε ως έκφραση να αποδίδει νόημα, αν προέβλεπε πως «σε αντίθετη περίπτωση, δεν θα είναι δυνατή η καταχώρησή τους στο πληροφοριακό σύστημα ΕΥΔΟΞΟΣ». (§12) Θεωρούμε ότι εκ παραδρομής στη διάσταση του 17Χ24 στο σκληρό εξώφυλλο αναρτήθηκε η τιμή 1,00 € (αντί της ορθής 1,20 €). Διαφορετικά δεν έχει πραγματική βάση η τιμή αυτή, αρκεί να αναλογιστούμε και να υπολογίσουμε τη μεγαλύτερη –και συνεπώς ακριβότερη– ποσότητα χαρτονιού που απαιτείται για την κατασκευή του συγκριτικά με το σχήμα 14Χ21.