Το ΥΠΕΠΘ απεργάζεται περικοπές στην Ανώτατη Παιδεία. Ωστόσο στο δημόσιο διάλογο δίνει διορία 6 ημερών, ακριβώς πριν τις θερινές διακοπές, χωρίς κιόλας να ενημερώσει εγκαίρως τους ενδιαφερόμενους.
Σκοπεύει να θεσμοθετήσει (παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του ειδικού γραμματέα του Β. Παπάζογλου προς τους εκδότες τη Μ.Βδομάδα) την κατάργηση του 2ου δωρεάν συγγράμματος, είτε αυτό είναι 2ος τόμος ενός έργου είτε συμπλήρωμα της ύλης/ βοήθημα.
Η υπόθεση της Παιδείας είναι πολύ σοβαρό θέμα για να γίνεται ο σχεδιασμός της χωρίς εκπαιδευτικά κριτήρια, αλλά με το τσεκούρι. Τι θα καταλάβει δηλ. ο φοιτητής διαβάζοντας τον ένα τόμο από ένα 3τομο έργο; Γι’ αυτή τη δωρεάν παροχή παιδείας πληρώνουμε όλοι (οι κάποιοι από μας) φόρους στο Κράτος;
Είναι αξιοσημείωτο την ίδια στιγμή το παράδειγμα προικοδότησης φορέα πολιτισμού με 90 εκατ. €, ή εκείνο του φορέα μεταφορών που επιβαρύνει το Δημόσιο με ζημιές πάνω από 400 εκατ. € το μήνα, ενώ η πληρωμή των συγγραμμάτων ---που καθυστερεί τη φετινή ακαδημαϊκή χρονιά πέραν κάθε προηγούμενου —δεν ξεπερνά, όπως δεν είναι ευρύτερα γνωστό, τα 60 εκατ. € για όλη την Ανώτατη Παιδεία.
Αυτό το κονδύλι θέλει να περικόψει το ΥΠΕΠΘ! Τα λεφτά μπορούν να βρεθούν κλείνοντας άλλες τρύπες.
Η ασυνέπεια του Υπουργείου αφαιρεί από τους εκδότες κάθε δυνατότητα σχεδιασμού της παραγωγής συγγραμμάτων, που γίνεται τέτοια εποχή κάθε χρόνο για το επόμενο ακαδημαϊκό έτος. Αυτό που μας υποσχέθηκαν προχτές δεν ισχύει σήμερα.
Το σοβαρό πρόβλημα χρηματοδότησης που δημιουργείται από την στάγδην εκταμίευση χρημάτων προς τους εκδότες μέσω Εύδοξου, για βιβλία που μοιράστηκαν από Σεπτέμβριο και μετά, γίνεται βρόγχος στο λαιμό επιχειρήσεων που παρουσιάζουν εν μέσω κρίσης σημαντική αύξηση του τζίρου τους , παρά τον περιορισμό της παραγωγής τους.
Προφανής αιτία αυτής της ανάπτυξής τους είναι η αποτελεσματική λειτουργία τους και το χτίσιμο της φήμης τους μέσω υψηλής ποιότητας.
Αυτές δεν πειράζει που θα οδηγηθούν σε κατάρρευση; Για ποια ανάπτυξη μιλάμε λοιπόν;
Οι περισσότεροι από μας έγιναν εκδότες θέλοντας να συμβάλλουν σε μια ποιοτική αναβάθμιση των εργαλείων της γνώσης. Το ένα μόνο σύγγραμμα δεν υπηρετεί τις προδιαγραφές της εποχής μας και φυσικά δεν καλλιεργεί την κριτική σκέψη.
Μάγγη Μίνογλου
Εκδόσεις Κριτική ΑΕ
Το ΥΠΕΠΘ απεργάζεται περικοπές στην Ανώτατη Παιδεία. Ωστόσο στο δημόσιο διάλογο δίνει διορία 6 ημερών, ακριβώς πριν τις θερινές διακοπές, χωρίς κιόλας να ενημερώσει εγκαίρως τους ενδιαφερόμενους. Σκοπεύει να θεσμοθετήσει (παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του ειδικού γραμματέα του Β. Παπάζογλου προς τους εκδότες τη Μ.Βδομάδα) την κατάργηση του 2ου δωρεάν συγγράμματος, είτε αυτό είναι 2ος τόμος ενός έργου είτε συμπλήρωμα της ύλης/ βοήθημα. Η υπόθεση της Παιδείας είναι πολύ σοβαρό θέμα για να γίνεται ο σχεδιασμός της χωρίς εκπαιδευτικά κριτήρια, αλλά με το τσεκούρι. Τι θα καταλάβει δηλ. ο φοιτητής διαβάζοντας τον ένα τόμο από ένα 3τομο έργο; Γι’ αυτή τη δωρεάν παροχή παιδείας πληρώνουμε όλοι (οι κάποιοι από μας) φόρους στο Κράτος; Είναι αξιοσημείωτο την ίδια στιγμή το παράδειγμα προικοδότησης φορέα πολιτισμού με 90 εκατ. €, ή εκείνο του φορέα μεταφορών που επιβαρύνει το Δημόσιο με ζημιές πάνω από 400 εκατ. € το μήνα, ενώ η πληρωμή των συγγραμμάτων ---που καθυστερεί τη φετινή ακαδημαϊκή χρονιά πέραν κάθε προηγούμενου —δεν ξεπερνά, όπως δεν είναι ευρύτερα γνωστό, τα 60 εκατ. € για όλη την Ανώτατη Παιδεία. Αυτό το κονδύλι θέλει να περικόψει το ΥΠΕΠΘ! Τα λεφτά μπορούν να βρεθούν κλείνοντας άλλες τρύπες. Η ασυνέπεια του Υπουργείου αφαιρεί από τους εκδότες κάθε δυνατότητα σχεδιασμού της παραγωγής συγγραμμάτων, που γίνεται τέτοια εποχή κάθε χρόνο για το επόμενο ακαδημαϊκό έτος. Αυτό που μας υποσχέθηκαν προχτές δεν ισχύει σήμερα. Το σοβαρό πρόβλημα χρηματοδότησης που δημιουργείται από την στάγδην εκταμίευση χρημάτων προς τους εκδότες μέσω Εύδοξου, για βιβλία που μοιράστηκαν από Σεπτέμβριο και μετά, γίνεται βρόγχος στο λαιμό επιχειρήσεων που παρουσιάζουν εν μέσω κρίσης σημαντική αύξηση του τζίρου τους , παρά τον περιορισμό της παραγωγής τους. Προφανής αιτία αυτής της ανάπτυξής τους είναι η αποτελεσματική λειτουργία τους και το χτίσιμο της φήμης τους μέσω υψηλής ποιότητας. Αυτές δεν πειράζει που θα οδηγηθούν σε κατάρρευση; Για ποια ανάπτυξη μιλάμε λοιπόν; Οι περισσότεροι από μας έγιναν εκδότες θέλοντας να συμβάλλουν σε μια ποιοτική αναβάθμιση των εργαλείων της γνώσης. Το ένα μόνο σύγγραμμα δεν υπηρετεί τις προδιαγραφές της εποχής μας και φυσικά δεν καλλιεργεί την κριτική σκέψη. Μάγγη Μίνογλου Εκδόσεις Κριτική ΑΕ