Σε άμεση σχέση με το υπό συζήτηση θέμα των 'συγγραμμάτων' και στο πλαίσιο μίας ουσιαστικής συζήτησης για την αναδιάρθρωση του Δημόσιου Πανεπιστημίου με μόνο σκοπό την αναβάθμισή του, θα πρέπει να δουμε τη μορφή των μαθημάτων: Κυριαρχεί η 'παράδοση' του διδάσκοντος και η εξέταση κατόπιν των φοιτητών που με τη σειρά τους αποστηθίζουν το σύγγραμμα που τους έχει δοθεί. Ελάχιστοι θα μπουν στον κόπο να κοιτάξουν την επιπλέον βιβλιογραφία που τους δίνεται, μπορώ δε να πώ, ότι ούτε τα προσφερόμενα από τον διδάσκοντα βοηθήματα (μέσω της η-τάξης) δεν μελετούν συστηματικά. Γι'αυτό πιστεύω ότι η μάθηση θα πρέπει κυρίως να γίνεται μέσω σεμιναριακών μαθημάτων, με εργασίες δηλ. των ίδιων των φοιτητών για τις οποίες θα πρέπει να 'φοιτούν' στις βιβλιοθήκες. Να μαθαίνουν να ερευνούν και όχι να παπαγαλίζουν πράγματα που συνήθως ξεχνούν την επομένη των εξετάσεων. (Ως παράδειγμα αναφέρω ότι στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό Τμήμα του Παν. Αθηνών μόνο 2 σεμιναριακά μαθήματα είναι υποχρεωτικά). Αν μέρος της υπέρογκης δαπάνης για τα συγγράμματα διοχετευόταν στις πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες η κατάσταση των τελευταίων θα ήταν πολύ καλύτερη και θα μπορούσαν να επιτελέσουν κύτταρα επιστημονικής έρευνας επ'ωφελεία όλων. Εν κατακλείδι: τα συγγράμματα να περιορισθούν στα απολύτως απαραίτητα (π.χ. οι στερεότυπες εκδόσεις των αρχαίων συγγραφέων στα Φιλολογικά Τμήματα, οι Κώδικες στις νομικές Σχολές κλπ) και να αναπτυχθούν περισσότερο οι πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες για να βοηθήσουν τους φοιτητές στην ΕΡΕΥΝΑ.
Σε άμεση σχέση με το υπό συζήτηση θέμα των 'συγγραμμάτων' και στο πλαίσιο μίας ουσιαστικής συζήτησης για την αναδιάρθρωση του Δημόσιου Πανεπιστημίου με μόνο σκοπό την αναβάθμισή του, θα πρέπει να δουμε τη μορφή των μαθημάτων: Κυριαρχεί η 'παράδοση' του διδάσκοντος και η εξέταση κατόπιν των φοιτητών που με τη σειρά τους αποστηθίζουν το σύγγραμμα που τους έχει δοθεί. Ελάχιστοι θα μπουν στον κόπο να κοιτάξουν την επιπλέον βιβλιογραφία που τους δίνεται, μπορώ δε να πώ, ότι ούτε τα προσφερόμενα από τον διδάσκοντα βοηθήματα (μέσω της η-τάξης) δεν μελετούν συστηματικά. Γι'αυτό πιστεύω ότι η μάθηση θα πρέπει κυρίως να γίνεται μέσω σεμιναριακών μαθημάτων, με εργασίες δηλ. των ίδιων των φοιτητών για τις οποίες θα πρέπει να 'φοιτούν' στις βιβλιοθήκες. Να μαθαίνουν να ερευνούν και όχι να παπαγαλίζουν πράγματα που συνήθως ξεχνούν την επομένη των εξετάσεων. (Ως παράδειγμα αναφέρω ότι στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό Τμήμα του Παν. Αθηνών μόνο 2 σεμιναριακά μαθήματα είναι υποχρεωτικά). Αν μέρος της υπέρογκης δαπάνης για τα συγγράμματα διοχετευόταν στις πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες η κατάσταση των τελευταίων θα ήταν πολύ καλύτερη και θα μπορούσαν να επιτελέσουν κύτταρα επιστημονικής έρευνας επ'ωφελεία όλων. Εν κατακλείδι: τα συγγράμματα να περιορισθούν στα απολύτως απαραίτητα (π.χ. οι στερεότυπες εκδόσεις των αρχαίων συγγραφέων στα Φιλολογικά Τμήματα, οι Κώδικες στις νομικές Σχολές κλπ) και να αναπτυχθούν περισσότερο οι πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες για να βοηθήσουν τους φοιτητές στην ΕΡΕΥΝΑ.