Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Μαλλιωτάκης Θεόδωρος' | 7 Ιουλίου 2011, 22:59

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Θα ξεκινήσω την πρόταση μου με μια κοινή διαπίστωση. Ο χώρος και οι υποδομές ενός σχολείου είναι υψηλής αξίας και χαμηλής αποδοτικότητας. Η αναποτελεσματικότητα αυτή στην χρήση πολύτιμων πόρων της κοινωνίας μπορεί να εκφραστεί σε δύο διαστάσεις. Στην οικονομική διάσταση του θέματος, που όλοι λίγο ή πολύ μπορούμε να αντιληφθούμε και στην ψυχολογική/συναισθηματική διάσταση που μάλλον δεν έχει εκτιμηθεί αρκετά. Τα σχολεία είναι υποδομές υψηλού κόστους κατασκευής/συντήρησης και χρησιμοποιούνται εντατικά μόνο κατά το χρόνο του σχολικού ωραρίου, εκτός ίσως των ελαχίστων περιπτώσεων χρήσης των αθλητικών τους εγκαταστάσεων από τοπικές αθλητικές ομάδες. Το κόστος αυτό γίνεται ακόμα μεγαλύτερο όταν οι υποδομές αυτές βρίσκονται μέσα σε πυκνοκατοικημένες περιοχές όπου οι ελεύθεροι/κοινόχρηστοι χώροι είναι ελάχιστοι. Από την άλλη πλευρά ο χώρος του σχολείου αποτελεί τον προθάλαμο ενός παιδιού/εφήβου για την ένταξη του στην κοινωνία. Μόνο όμως κατά την τυπική εκπαιδευτική διαδικασία δηλαδή κατά το σχολικό ωράριο. Τις υπόλοιπες ώρες, ο σημαντικότερος χώρος μετά το σπίτι για ένα παιδί είναι ερμητικά κλειστός. Γιατί άραγε τα παιδιά πρέπει να πηδούν τα κάγκελα για να βρεθούν σε ένα χώρο οικείο που δικαιωματικά τους ανήκει. Πως αντιλαμβάνονται τις κοινωνικές δομές όταν τους αποδίδονται κατά το ήμισυ της ημέρας ενώ κατά τις υπόλοιπες μη σχολικές ώρες πρέπει να παρανομήσουν για να τις χρησιμοποιήσουν. Προτείνω με την ευκαιρία αυτή να αποδοθούν τα σχολεία με οργανωμένο τρόπο για πλήρη χρήση στις τοπικές κοινωνίες. Σε συνεργασία με τις δημοτικές αρχές και την ιδιωτική πρωτοβουλία μπορούν να αναπτυχθούν δράσεις κυρίως αθλητικού αλλά και καλλιτεχνικού ή εκπαιδευτικού περιεχομένου. Ιδέες μπορούν να παρουσιαστούν πολλές. Ο στόχος όμως πρέπει να είναι να ανοίξει επιτέλους ο χώρος του σχολείου για χρήση ολόκληρη την ημέρα, όλη την εβδομάδα, όλο το χρόνο και να γίνει το κέντρο πολύπλευρης εκπαίδευσης και απασχόλησης των παιδιών. Ένα μοντέλο που προτείνω είναι η διάθεση με κριτήρια και προϋποθέσεις του προαύλιου χώρου και ίσως κάποιων εσωτερικών χώρων για αξιοποίηση σε ιδιώτη. Την παροχή αθλητικών και άλλων δραστηριοτήτων με το δικαίωμα δημιουργίας μικρής αγοράς τροφίμων ή άλλων ελεγχόμενων ειδών (μια μεγαλύτερη καντίνα δηλαδή) και την παράλληλη υποχρέωση της φύλαξης, επιτήρησης και συντήρησης. Πόσο άραγε θα άλλαζε η οπτική των παιδιών για το σχολείο αν μπορούσαν στον χώρο μάθησης, να συναναστρέφονται και να περνούν δημιουργικό και διασκεδαστικό ελεύθερο χρόνο.