Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Αποστόλης Παππάς' | 9 Ιουλίου 2011, 19:31

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Όπως φαίνεται από τις απόψεις των περισσοτέρων ο σχολικός αθλητισμός δεν υπάρχει στη χώρα μας. Με αυτό ως δεδομένο, αυτό που μπορούμε να αποτιμήσουμε είναι το γιατί δεν υπάρχει και από αυτή την άποψη να βρούμε τι δεν πήγε καλά σε αυτό το μοντέλο. Ένα πρώτο σφάλμα ήταν ότι τα ΤΑΔ δεχόταν όποιον μαθητή Α' Γυμνασίου ήθελε να παρακολουθήσει ένα τμήμα που τον ενδιέφερε π.χ. ποδοσφαίρου, μπάσκετ, τένις, κτλ., χωρίς ο ενδιαφερόμενος μαθητής να ήταν αθλητής σε σωματείο. Αυτό από μόνο του αποδομούσε την βασική φιλοσοφία που είχαν τα ΤΑΔ που ήταν η διευκόλυνση των αθλητών και όχι η εκμάθηση ενός αθλήματος. Με αυτόν τον τρόπο οι μαθητές που είχαν μειωμένο ενδιαφέρον για το σχολείο έβρισκαν μια καλή ευκαιρία να χάσουν χρόνο σχολικής μελέτης και να κερδίσουν χρόνο παιχνιδιού. Εάν υπήρχαν και ένας ή δυο αθλητές αυτοί αναγκάζονταν να λειτουργήσουν σε ένα περιβάλλον σαφώς αντιαθλητικό που στο τέλος τους υποχρέωνε (το περιβάλλον) να εγκαταλείψουν το ΤΑΔ μιας και δεν αποτελούσε τίποτε σοβαρό και ενδιαφέρον για αυτούς. Εξαιτίας αυτού του κλίματος “χαβαλέ” όλο η σχολική κοινότητα θεωρούσε τα ΤΑΔ ως τμήματα μειωμένης απόδοσης που φοιτούσαν κατά κανόνα μαθητές ιδιαίτερα χαμηλής βαθμολογίας που συνήθως ήθελαν να “παίξουν μπάλα”. Ένα δεύτερο, ίσως, ουσιαστικότερο του πρώτου ήταν η στελέχωση των ΤΑΔ με καθηγητές Φυσικής Αγωγής επιεικώς ακατάλληλους για το έργο που καλούνταν να επιτελέσουν. Ενώ κάθε ΚΦΑ μπορεί να διδάξει, σε κάποιο βαθμό, για τις σχολικές ανάγκες όλα τα μαθήματα του σχολικού αναλυτικού προγράμματος, ταυτόχρονα δεν μπορεί να είναι ικανός προπονητής ακόμα και στο μάθημα της ειδικότητάς του. Ο λόγος είναι ότι οι ανάγκες του αντικειμένου του προπονητή είναι πολύ μεγάλες άρα και οι γνώσεις του πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερες από τις γνώσεις ενός καθηγητή φυσικής αγωγής στο σχολείο. Η γνώση των αθλημάτων δεν είναι μόνο θεωρητική αλλά και βιωματική. Αυτό σημαίνει ότι η εμπειρία των ΚΦΑ που προϋπήρξαν αθλητές σε κάποιο άθλημα δεν αναπληρώνεται με κανένα θεωρητικό μάθημα. Στον αθλητισμό λοιπόν είναι απαραίτητη η προηγούμενη αθλητική εμπειρία ταυτόχρονα με την ολοκλήρωση που δίνει το πτυχίο των ΤΕΦΑΑ. Εδώ λοιπόν συναντάμε ένα πρόβλημα που έχει η σχολή που παράγει του ΚΦΑ: δεν ξεχωρίζει τους καθηγητές της εκπαίδευσης από τους προπονητές. Αυτό σημαίνει ότι αν στα ΤΑΔ διοριζόταν ένας ΚΦΑ δεν ήταν σίγουρο ότι θα ήταν και κάτοχος του αντικειμένου του ως προπονητής για αυτό το τμήμα. Συνήθως δεν ήταν όπως δείχνει η εμπειρία. Το τρίτο βασικό επίσης ήταν η ανεπαρκής συνεργασία με τα αθλητικά σωματεία. Ένα αθλητικό σωματείο έχει σαν στόχο τη βελτιστοποίηση της απόδοσης του αθλητή ακολουθώντας το αρχαίο ρητό “Αιεν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν” “Πάντα να είσαι πρώτος και ανώτερος από τους άλλους και να μην ντροπιάζεις τη γενιά των προγόνων”. Πως είναι δυνατό ένας προπονητής που θέλει να κάνει τον αθλητή του πρώτο σε ένα πρωτάθλημα (ή στο σύλλογο, ή στο ενωσιακό, ή στο πανελλήνιο, κτλ) να τον εμπιστευτεί σε έναν κατά τεκμήριο άσχετο με το άθλημα; Έτσι αν ο ΚΦΑ του ΤΑΔ δεν ήταν γνώστης του αθλήματος ο σύλλογος δεν προέτρεπε του αθλητές του να συμμετέχουν στα ΤΑΔ. Έτσι οδηγηθήκαμε να έχουμε ΤΑΔ που δεν έχουν καμία σχέση με το ρόλο που έπρεπε να παίξουν. Το σίγουρο είναι, κατά την άποψή μου, ότι τα ΤΑΔ είναι απαραίτητα και οφείλουμε να τα “ξαναδημιουργήσουμε” με τις εξής παραμέτρους: α) Να υπάρχει στην πόλη αντίστοιχος σύλλογος με το τμήμα που δημιουργείται και να συμμετέχουν οι μαθητές-αθλητές στα επίσημα πρωταθλήματα. β) Να υπάρχει εξωτερικός αξιολογητής για αν ο μαθητής-αθλητής κατέχει το άθλημα και αν του χρειάζεται αυτή η διευκόλυνση (να μην πηγαίνει για πλάκα). γ) Ο ΚΦΑ που θα κλιθεί να διδάξει-προπονήσει τους μαθητές-αθλητές να έχει ο ίδιος τουλάχιστον τριετή αθλητική εμπειρία πριν τα 16 στο ίδιο άθλημα, που θα αποδεικνύεται με αθλητικό δελτίο και συμμετοχή σε αγώνες στο άθλημα της ειδικότητάς του. δ) Να δοθούν κίνητρα στα σωματεία για να συνεργαστούν με τα ΤΑΔ ακόμα και να συμμετέχουν οι προπονητές των σωματείων [όταν πληρούν τη (γ) προϋπόθεση ] στην προπονητική διαδικασία βοηθώντας όπου χρειάζεται τους ΚΦΑ των ΤΑΔ. Υπάρχουν βέβαια και πολλά άλλα που περιγράφονται από κάποιους στη συζήτηση αυτή. Νομίζω όμως ότι από αυτά πρέπει να ξεκινήσει όποιος θέλει να αναμορφώσει τον σχολικό αθλητισμό στο μέρος που αφορά στα τμήματα αθλητικής διευκόλυνσης. Αποστόλης Παππάς Κ.Φ.Α. - Υπεύθυνος τμήματος τένις Α.Γ.Ο.Ναυπάκτου