Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Σίσσυ' | 14 Ιουλίου 2011, 12:27

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο σχολικός αθλητισμός προσφέρει ανείπωτες χαρές και συγκινήσεις σε όλο του το φάσμα. Πιο συγκεκριμένα, μιας και στη χώρα μας είναι πολύ διαδεδομένος θεσμός, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός σχολείων που -αν μη τι άλλο- στηρίζουν αυτό το εγχείρημα κάθε χρόνο και καταβάλλουν τα μέγιστα ώστε να προάγουν στο σχολικό περιβάλλον αρετές, όπως είναι η ευγενής άμιλλα, η συνεργασία, η ομαδικότητα. Σε αυτά τα σχολεία δεν είναι λίγες οι φορές που φοιτούν μαθητές-αθλητές από όλη την Ελλάδα. Δικαιολογημένα, καθώς υπόσχονται άρτια συνεργασία για τον έναν κοινό στόχο των μαθητών-αθλητών, που δεν είναι άλλος από την πρώτη Πανελλήνια θέση και -ανάλογα με την εκάστοτε χρονιά- συμμετοχή στο Παγκόσμιο σχολικό πρωτάθλημα. Όμως, τι κίνητρα έχει ένα παιδί από την επαρχία να μετακινηθεί π.χ. στη Θεσσαλονίκη για χάρη ενός σχολείου -στην παρούσα φάση το υψηλό εκπαιδευτικό επίπεδο θεωρείται κοινός παρονομαστής και στις 2 περιπτώσεις-, τη στιγμή που, είτε κατακτήσει την 5η θέση με το σχολείο του στο Πανελλήνιο, είτε ανέβει στο πρώτο σκαλί του βάθρου με το σχολείο της Θεσσαλονίκης, δεν έχει κανένα όφελος; Η απουσία των "μπόνους" βαθμών -κι εμπειριών... Το να βγει πρωταθλητής κάποιος και να μην εκπροσωπήσει τη χώρα μας στο Παγκόσμιο ας πούμε- για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι καίριο δυσαβαντάζ για το επίπεδο του σχολικού αθλητισμού. Ο μέσος αθλητής αφιερώνει περίπου 12-15 ώρες/εβδομάδα στο γήπεδο. Αυτές οι ώρες αφαιρούνται από το διάβασμά του, όχι γιατί δε θέλει η δεν μπορεί να ασχοληθεί με τα μαθήματά του. Ο λόγος είναι ότι όταν ένας έφηβος καταβάλλει προσπάθεια και βλέπει άμεσα τους καρπούς της δουλειάς του να ωριμάζουν, δεν πρόκειται να αφήσει αυτήν την προσπάθεια μετέωρη, ούτε για όλα τα καλά του κόσμου. Το αποτέλεσμα είναι οι δικοί του κόποι, από κάτι που αγαπά και κοπιάζει γι'αυτό. Αν, λοιπόν, ο μαθητής-αθλητής από όλο αυτό του το ταξίδι στο σχολικό αθλητισμό, εκτός από συγκινητικές αθλητικές εμπειρίες, αποκομίσει και μια υποστήριξη για την εισαγωγή του στο Πανεπιστήμιο, τότε ο αθλητισμός δε θα συνεχίσει να χάνει τα ταλέντα του επειδή αυτά τα παιδιά είναι αναγκασμένα λόγω ενός εξεταστικοκεντρικού εκαπιδευτικού συστήματος να αφοσιωθούν στα μαθήματά τους την τελευταία τους χρονιά στο Λύκειο. ΥΓ: Ήταν άτοπο και άκαιρο εφόσον έχουν εισαχθεί τόσα παιδιά στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση με αυτόν τον τρόπο να καταργηθούν τα προνόμια για τους αθλητές. Με λίγα λόγια, έχει αυξηθεί το κόστος διοργάνωσης των αγώνων ή μάλλον έχουν μειωθεί τα έσοδα και δυσχεραίνουν το έργο του σχολικού αθλητισμού -μαζί με εκατοντάδες άλλα εγχειρήματα!- αλλά αυτό δε σημαίνει ότι καταργούμε τα πάντα, διότι το αθλητικοεκπαιδευτικό επίπεδο δεν έχει μεταβληθεί στο ελάχιστο -ούτε προς το καλύτερο ούτε προς το χειρότερο. Αυτές οι γενιές έχουν τα ίδια όνειρα με τις προηγούμενες και η στέρηση αυτών ελλοχεύει συνέπειες, που θα γίνουν αντιληπτές στο εγγύς μέλλον.