Για μια ακόμα φορά η συνεχώς υποσχόμενη και δίκαιη εξίσωση μεταξύ ερευνητών και μέλη ΔΕΠ περιορίζεται σε μια απλή αντιστοίχιση χωρίς καμία ουσιαστικά αξία.
Πως αλλιώς μεταφράζεται το ότι οι μεν θα είναι υπάλληλοι αορίστου χρόνου ιδιωτικού δικαίου ενώ οι δε μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι? Επίσης πως δικαιολογείται η μισθολογική διαφορά ανάμεσα στους δύο? Μήπως το ερευνητές χωρίς διδακτορικό έρχεται να δημιουργήσει ακριβώς διαφορές?
Αν τώρα συνδυάσει κανείς και το άρθρο 7 όπου από ότι φαίνεται ούτε καν οι μισθοί δεν θα εξασφαλίζονται από την κρατική επιχορήγηση στα ερευνητικά κέντρα, διαμορφώνεται ένα περίεργο ερευνητικό "όραμα" στην Ελλάδα, όπου το the best practice είναι ερευνητικά κέντρα στελεχωμένα από καθηγητές πανεπιστημίου.
Έτσι με τα παραπάνω, αντί της προσέλκυσης άριστων ερευνητών, τους μόνους που θα προσελκύσουν τα ερευνητικά κέντρα θα είναι καθηγητές πανεπιστημίων οι οποίοι έχοντας εξασφαλίσει πρώτα από όλα τους μισθούς τους από το κράτος, θα πάνε και στα ερευνητικά κέντρα είτε λόγω των υποδομών είτε για να κάνουν έρευνα κάτω από πιο ευέλικτα για αυτούς σχήματα.
Τα ερευνητικά κέντρα και οι ερευνητές τους έχουν αποδείξει επανειλημμένως την αξία τους και την προσφορά τους στην κοινωνία (οι συνεχείς αξιολογήσεις αυτό άλλωστε δείχνουν) κάτω από απίστευτα δύσκολες συνθήκες. Θα περίμενε συνεπώς κανείς, το κράτος να τα αναγνωρίσει όλα αυτά εξισώνοντας πραγματικά τους ερευνητές με τους καθηγητές πανεπιστημίων.
Για μια ακόμα φορά η συνεχώς υποσχόμενη και δίκαιη εξίσωση μεταξύ ερευνητών και μέλη ΔΕΠ περιορίζεται σε μια απλή αντιστοίχιση χωρίς καμία ουσιαστικά αξία. Πως αλλιώς μεταφράζεται το ότι οι μεν θα είναι υπάλληλοι αορίστου χρόνου ιδιωτικού δικαίου ενώ οι δε μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι? Επίσης πως δικαιολογείται η μισθολογική διαφορά ανάμεσα στους δύο? Μήπως το ερευνητές χωρίς διδακτορικό έρχεται να δημιουργήσει ακριβώς διαφορές? Αν τώρα συνδυάσει κανείς και το άρθρο 7 όπου από ότι φαίνεται ούτε καν οι μισθοί δεν θα εξασφαλίζονται από την κρατική επιχορήγηση στα ερευνητικά κέντρα, διαμορφώνεται ένα περίεργο ερευνητικό "όραμα" στην Ελλάδα, όπου το the best practice είναι ερευνητικά κέντρα στελεχωμένα από καθηγητές πανεπιστημίου. Έτσι με τα παραπάνω, αντί της προσέλκυσης άριστων ερευνητών, τους μόνους που θα προσελκύσουν τα ερευνητικά κέντρα θα είναι καθηγητές πανεπιστημίων οι οποίοι έχοντας εξασφαλίσει πρώτα από όλα τους μισθούς τους από το κράτος, θα πάνε και στα ερευνητικά κέντρα είτε λόγω των υποδομών είτε για να κάνουν έρευνα κάτω από πιο ευέλικτα για αυτούς σχήματα. Τα ερευνητικά κέντρα και οι ερευνητές τους έχουν αποδείξει επανειλημμένως την αξία τους και την προσφορά τους στην κοινωνία (οι συνεχείς αξιολογήσεις αυτό άλλωστε δείχνουν) κάτω από απίστευτα δύσκολες συνθήκες. Θα περίμενε συνεπώς κανείς, το κράτος να τα αναγνωρίσει όλα αυτά εξισώνοντας πραγματικά τους ερευνητές με τους καθηγητές πανεπιστημίων.