Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Σύλλογος Ερευνητών ΕΚ 'Αθηνά'' | 7 Φεβρουαρίου 2012, 22:11

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  ΣΤ. ΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΕΠΟΠΤΕΙΑ ΤΩΝ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ Η οργάνωση και διοίκηση των ΕΚ πρέπει να είναι αποτελεσματική και ουσιαστική. Για το λόγο αυτό όλα ανεξαιρέτως τα μέλη της δομής διοίκησης απαιτείται να είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης με αναστολή όλων των άλλων καθηκόντων τους. Θεωρούμε ότι μια σειρά πολύ σημαντικών ζητημάτων, όπως οι αρμοδιότητες του Διευθυντή, τα επιστημονικά συμβούλια, ο τρόπος αξιολόγησης, δεν μπορεί να προσδιορίζονται στον εσωτερικό κανονισμό. Η βασική χρησιμότητα ενός εσωτερικού κανονισμού έγκειται στη δυνατότητά του να εξειδικεύει γενικά θέματα της νομοθεσίας σε σχέση με ειδικές ανάγκες ή απαιτήσεις που καλείται να ικανοποιήσει. Υπό αυτό το πρίσμα, ένας σε γενικές γραμμές κοινός κανονισμός για όλα τα ΕΚ, φυσικά, με κάποιες διαφοροποιήσεις, και σαφείς αναφορές στην κείμενη νομοθεσία αποτελεί σημαντικό κριτήριο σταθερότητας και εμπιστοσύνης και δημιουργεί ένα στέρεο περιβάλλον βιώσιμης ανάπτυξης. Θα πρέπει στο νέο νόμο να υπάρχει σαφής αναφορά στα περιεχόμενα του εσωτερικού κανονισμού, στο πεδίο αρμοδιότητάς του καθώς και στα όριά του (τι ρυθμίζει και που σταματούν οι δικαιοδοσίες του). Στο ανώτατο όργανο διοίκησης των ΕΚ (ΔΣ) θα πρέπει να συμμετέχουν οπωσδήποτε οι διευθυντές όλων των Ινστιτούτων. Επίσης, θα έπρεπε να εκπροσωπούνται και οι εργαζόμενοι του κέντρου. Τέλος, θεωρούμε ότι η προωθούμενη εξομοίωση ερευνητών-μελών ΔΕΠ θα πρέπει να εκφράζεται σε όλα τα επίπεδα, με έμφαση και στο διοικητικό, ενισχύοντας σημαντικά το ρόλο των ερευνητών στο ΔΣ του ΕΚ που εργάζονται, κατά απόλυτη αναλογία με τα μέλη ΔΕΠ στα Τμήματά τους. O Πρόεδρος του ΕΚ δε θα πρέπει να έχει δικαίωμα να καταλαμβάνει θέση ερευνητή Α στο οικείο ΕΚ μετά το τέλος της θητείας του. Σε αναλογία με τα Πανεπιστήμια θα μπορούσε να του απονεμηθεί ο τίτλος του Επίτιμου Ερευνητή χωρίς αμοιβή. Ο Πρόεδρος ενός ΕΚ πρέπει να είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης στο ΕΚ το οποίο προεδρεύει. Επί της αρχής θεωρείται θετικό που εισάγεται ο θεσμός του Γενικού Διευθυντή, με στόχο την απαλλαγή του Προέδρου από τις γραφειοκρατικές λειτουργίες. Τονίζεται όμως ότι ο Γενικός Διευθυντής θα πρέπει να είναι πρόσωπο ιδιαίτερα υψηλών προσόντων με μακρόχρονη εμπειρία σε αντίστοιχες θέσεις αποκλειστικά στον επιχειρηματικό τομέα από όπου καλείται να μεταφέρει τη τεχνογνωσία του. Είναι σαφές ότι πρέπει να διευκρινιστεί ο ρόλος του ως αποκλειστικά operational manager με απόλυτη διάκριση αρμοδιοτήτων από τον Πρόεδρο. Ο Γενικός Διευθυντής δε θα πρέπει να καταρτίζει τον εσωτερικό κανονισμό αλλά να συνεπικουρεί στη σύνταξή του. Ο Διευθυντής ενός Ινστιτούτου θα πρέπει να είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Σε αναλογία με τον Πρόεδρο ενός ΕΚ, ο Διευθυντής δεν πρέπει να καταλαμβάνει θέση Ερευνητή Α αλλά θέση Επίτιμου Ερευνητή. Ο νόμος θα πρέπει να δίνει τη δυνατότητα στα Ερευνητικά Κέντρα να απονέμουν τον τίτλο του Ομότιμου Ερευνητή σε ερευνητές που συνταξιοδοτούνται, κατ’ αναλογία με τις διαδικασίες που προβλέπονται για τα μέλη ΔΕΠ στα Πανεπιστήμια. Προφανώς θεωρούμε ότι μετά την απομάκρυνση από τη δομή των Ινστιτούτων των Επιστημονικών Γνωμοδοτικών Συμβουλίων (ΕΓΣ) που προέβλεπε ο Ν1514/85, η προτεινόμενη δημιουργία Επιστημονικών Συμβουλίων σε επίπεδο Ινστιτούτου είναι προς τη θετική κατεύθυνση. Παρόλα αυτά κι εδώ θα πρέπει να τηρείται ο κανόνας της συμμετοχής εσωτερικών μελών σε πλειοψηφικό ποσοστό και να διασφαλίζεται η ανεξαρτησία του οργάνου από το Διευθυντή του Ινστιτούτου. Ο θεσμός αυτός θα πρέπει να αποτυπώνεται στο Νόμο και όχι στον εκάστοτε εσωτερικό κανονισμό Κέντρου.