Αρχική Υπηρεσιακές Μεταβολές του Εκπαιδευτικού Προσωπικού - Κρίση και την Επιλογή των Στελεχών της Εκπαίδευσης1. Σύστημα Πρόσληψης ΕκπαιδευτικώνΣχόλιο του χρήστη Νεκτάριος Σκάγκος | 27 Νοεμβρίου 2009, 12:04
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Στο σύστημα προσλήψεων του ΑΣΕΠ υπάρχουν οι Γραπτοί Διαγωνισμοί και οι Διαγωνισμοί με σειρά Προτεραιότητας. Μετά την κατάργηση κατά το 1998 των πινάκων αναπληρωτών, οι οποίοι οδηγούσαν με σειρά προτεραιότητας στη μονιμοποίηση, εφαρμόσθηκε το νέο σύστημα πρόσληψης με γραπτό διαγωνισμό μέσω ΑΣΕΠ. Το νέο αυτό σύστημα πρόσληψης υποβάθμισε το πτυχίο Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης, απαξίωσε την ιδιότητα των εν δυνάμει εκπαιδευτικών και αποδείχθηκε το ίδιο αναποτελεσματικό και προβληματικό όσο το προηγούμενο. Το νέο σύστημα έχει τρομακτικά αρνητικές συνέπειες στην επαγγελματική αποκατάσταση, στην ψυχολογία και εν τέλει στην κοινωνικοποίηση του εν δυνάμει εκπαιδευτικού, με επιπτώσεις και στο κοινωνικό σύνολο. Με το παλαιότερο σύστημα τουλάχιστον η ιδιότητα του εκπαιδευτικού, κατόχου πτυχίου ΠΕ, δεν είχε εκφυλιστεί και απαξιωθεί, όπως σήμερα, καθώς ο εκπαιδευτικός της δεκαετίας του ΄90, αν και αδιόριστος ή αναμένων για μεγάλο χρονικό διάστημα τον διορισμό του, αισθανόταν αξιόλογο δυναμικό της κοινωνίας. Συνοψίζοντας, τα δύο συστήματα πρόσληψης (με σειρά προτεραιότητας και γραπτό διαγωνισμό) έχουν αποδειχθεί αναποτελεσματικά και προβληματικά. Ωστόσο, το παλαιότερο σύστημα δεν είχε τόσες αρνητικές συνέπειες για τον εν δυνάμει εκπαιδευτικό, όσο το νέο. Έτσι λοιπόν καταλήγουμε ότι το παλαιότερο σύστημα, η επιλογή προσωπικού με σειρά προτεραιότητας, είναι προτιμότερο. Οι πίνακες υπάρχουν και θα πρέπει επιτέλους να εξαντληθούν. Φθάνει πια η ανθρωποφαγία, η καταστροφή μιας ολόκληρης γενιάς των τριάντα και σαράντα ετών. Κοινωνική Δικαιοσύνη. Ας μην στερηθούμε το δικαίωμα στην εργασία, τη δημιουργία στην πιο παραγωγική ηλικία της ζωής μας, για το συμφέρον όλων, κυρίως της νεολαίας. Η λύση του προβλήματος βρίσκεται στο Πανεπιστήμιο. Εκεί πρέπει να αναζητήσει η Πολιτεία νέους τρόπους και διαδικασίες στην εκκόλαψη εκπαιδευτικών, ώστε να ξεχωρίζει η ήρα από το στάχυ.