Συμφωνώ με την παρακάτω γνώμη:
Η διδασκαλία της Βιολογίας στο Γυμνάσιο καλυπτόταν σχεδόν επαρκώς με το δίωρο μάθημα στην Α΄ και στη Γ΄ Γυμνασίου, παρά το γεγονός ότι δεν διδασκόταν καθόλου στη Β΄ Γυμνασίου. Οι ώρες διδασκαλίας της Βιολογίας θα έπρεπε τουλάχιστον να μη μειωθούν στο νέο αναλυτικό πρόγραμμα, γιατί είναι ξεκάθαρο ότι οι μαθητές – σε μια ηλικία που τίθενται οι βάσεις για τη διαμόρφωση ορθών στάσεων αναφορικά με την υγεία και το περιβάλλον- δεν έχουν κανένα πρακτικό παιδαγωγικό όφελος από τα μονόωρα μαθήματα.
[2]. Το μάθημα της Βιολογίας στην Α και στη Β λυκείου πρέπει να είναι δίωρο. Το μονόωρο μάθημα δεν καλύπτει τις σύγχρονες απαιτήσεις διδασκαλίας για ζωτικά θέματα »γενικής παιδείας» , όπως η υιοθέτηση επιλογών που σχετίζονται με τη δημόσια και την ατομική υγεία, η αναπαραγωγική βιολογία, η επίδραση του περιβάλλοντος στην υγεία και οι ανθρωπογενείς επιδράσεις στο περιβάλλον κ.α.
Διαφωνώ ριζικά με την ύπαρξη μονόωρων μαθημάτων. Ο εκπαιδευτικός πιέζεται προκειμένου να καλύψει την ύλη ενώ οι μαθητές τα θεωρούν «ώρα του παιδιού» στη δε καλύτερη περίπτωση χάνουν την επαφή με το αντικείμενο ειδικά αν μεσολαβήσει εβδομάδα στην οποία το μάθημα χάνεται εξαιτίας ενός περιπάτου, μιας γιορτής κτλ.[3].Οι μαθητές είναι αναγκαίο να διδάσκονται υποχρεωτικά και τα τέσσερα μαθήματα (Φυσική-Χημεία-Βιολογία-Μαθηματικά) για να έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν περισσότερες σχολές (ευρύτερο πλαίσιο επιλογών στο μηχανογραφικό).
[4]. Το πεδίο «Επιστήμες Υγείας» είναι αρτιότερο επιστημονικά να μετονομαστεί σε «Επιστήμες Ζωής και Υγείας» (Life and Health Sciences) και να συμπεριλάβει εκτός από τα ιατροβιολογικά -βιοιατρικά τμήματα (ιατρική, οδοντιατρική, βιολογία, μοριακή βιολογία, βιοχημεία), τη φαρμακευτική, την κτηνιατρική και τη νοσηλευτική και άλλες σχολές Επιστημών Ζωής όπως τη Γεωπονία, τη Δασοπονία, τα Τμήματα Περιβάλλοντος και τα αντίστοιχα τμήματα στα Τ.Ε.Ι. Επιστημολογικά, άλλωστε, όπως αναγνωρίζεται διεθνώς, οι Βιοεπιστήμες-Επιστήμες Ζωής περιλαμβάνουν ένα ευρύ φάσμα επιμέρους επιστημονικών πεδίων που συχνά θεωρούνται ως ανεξάρτητες ειδικεύσεις. Στο σύνολό τους εξετάζουν το φαινόμενο της ζωής σε ευρεία κλίμακα. Ως επιστήμες που μελετούν έμβιους οργανισμούς (Επιστήμες Ζωής-Life Sciences) η Γεωπονική, η Κτηνιατρική και η Ιατρική κατατάσσονται επιστημολογικά στις εφαρμοσμένες Βιολογικές Επιστήμες. Εφαρμοσμένη Βιολογία Φυτών είναι η Γεωπονική, εφαρμοσμένη Βιολογία Ζώων είναι η Κτηνιατρική και εφαρμοσμένη Βιολογία Ανθρώπου η Ιατρική. (Γνωσιολογικά, η «Ζωή» εμπεριέχει την «Υγεία», υπάρχει «Υγεία» χωρίς «Ζωή»;).
Συμφωνώ με την παρακάτω γνώμη: Η διδασκαλία της Βιολογίας στο Γυμνάσιο καλυπτόταν σχεδόν επαρκώς με το δίωρο μάθημα στην Α΄ και στη Γ΄ Γυμνασίου, παρά το γεγονός ότι δεν διδασκόταν καθόλου στη Β΄ Γυμνασίου. Οι ώρες διδασκαλίας της Βιολογίας θα έπρεπε τουλάχιστον να μη μειωθούν στο νέο αναλυτικό πρόγραμμα, γιατί είναι ξεκάθαρο ότι οι μαθητές – σε μια ηλικία που τίθενται οι βάσεις για τη διαμόρφωση ορθών στάσεων αναφορικά με την υγεία και το περιβάλλον- δεν έχουν κανένα πρακτικό παιδαγωγικό όφελος από τα μονόωρα μαθήματα. [2]. Το μάθημα της Βιολογίας στην Α και στη Β λυκείου πρέπει να είναι δίωρο. Το μονόωρο μάθημα δεν καλύπτει τις σύγχρονες απαιτήσεις διδασκαλίας για ζωτικά θέματα »γενικής παιδείας» , όπως η υιοθέτηση επιλογών που σχετίζονται με τη δημόσια και την ατομική υγεία, η αναπαραγωγική βιολογία, η επίδραση του περιβάλλοντος στην υγεία και οι ανθρωπογενείς επιδράσεις στο περιβάλλον κ.α. Διαφωνώ ριζικά με την ύπαρξη μονόωρων μαθημάτων. Ο εκπαιδευτικός πιέζεται προκειμένου να καλύψει την ύλη ενώ οι μαθητές τα θεωρούν «ώρα του παιδιού» στη δε καλύτερη περίπτωση χάνουν την επαφή με το αντικείμενο ειδικά αν μεσολαβήσει εβδομάδα στην οποία το μάθημα χάνεται εξαιτίας ενός περιπάτου, μιας γιορτής κτλ.[3].Οι μαθητές είναι αναγκαίο να διδάσκονται υποχρεωτικά και τα τέσσερα μαθήματα (Φυσική-Χημεία-Βιολογία-Μαθηματικά) για να έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν περισσότερες σχολές (ευρύτερο πλαίσιο επιλογών στο μηχανογραφικό). [4]. Το πεδίο «Επιστήμες Υγείας» είναι αρτιότερο επιστημονικά να μετονομαστεί σε «Επιστήμες Ζωής και Υγείας» (Life and Health Sciences) και να συμπεριλάβει εκτός από τα ιατροβιολογικά -βιοιατρικά τμήματα (ιατρική, οδοντιατρική, βιολογία, μοριακή βιολογία, βιοχημεία), τη φαρμακευτική, την κτηνιατρική και τη νοσηλευτική και άλλες σχολές Επιστημών Ζωής όπως τη Γεωπονία, τη Δασοπονία, τα Τμήματα Περιβάλλοντος και τα αντίστοιχα τμήματα στα Τ.Ε.Ι. Επιστημολογικά, άλλωστε, όπως αναγνωρίζεται διεθνώς, οι Βιοεπιστήμες-Επιστήμες Ζωής περιλαμβάνουν ένα ευρύ φάσμα επιμέρους επιστημονικών πεδίων που συχνά θεωρούνται ως ανεξάρτητες ειδικεύσεις. Στο σύνολό τους εξετάζουν το φαινόμενο της ζωής σε ευρεία κλίμακα. Ως επιστήμες που μελετούν έμβιους οργανισμούς (Επιστήμες Ζωής-Life Sciences) η Γεωπονική, η Κτηνιατρική και η Ιατρική κατατάσσονται επιστημολογικά στις εφαρμοσμένες Βιολογικές Επιστήμες. Εφαρμοσμένη Βιολογία Φυτών είναι η Γεωπονική, εφαρμοσμένη Βιολογία Ζώων είναι η Κτηνιατρική και εφαρμοσμένη Βιολογία Ανθρώπου η Ιατρική. (Γνωσιολογικά, η «Ζωή» εμπεριέχει την «Υγεία», υπάρχει «Υγεία» χωρίς «Ζωή»;).