Το νομοσχέδιο για το Νέο Λύκειο δυστυχώς αποτελεί μια οπισθοδρόμηση. Η παιδεία και η μόρφωση επιστρέφει 30 και βάλε χρόνια πίσω.
1) Η Πληροφορική είναι επιστήμη δεν αποτελεί δεξιότητα. Άλλο ο χειρισμός υπολογιστών και άλλο επιστήμη των υπολογιστών.
2) Αυτή τη στιγμή που υπάρχουν 50+ πανεπιστημιακά τμήματα (ΑΕΙ-ΤΕΙ) με βασικό αντικείμενο την Πληροφορική και αρκετές ακόμα σχολές στις οποίες ο φοιτητής πρέπει να γνωρίζει όχι απλά χρήση υπολογιστών αλλά δομές αλγορίθμων, προγραμματισμό κ.α. έννοιες σχετικές με την επιστήμη της Πληροφορικής. Για αυτές τις σχολές θα πρέπει να υπάρξει βασικό εξεταζόμενο μάθημα σχετικό με την Πληροφορική. Όπως ακριβώς ισχύει για τις Ιατρικές σχολές, για τις παιδαγωγικές σχολές, για τις πολιτικές επιστήμες.
3) Είναι ηλίου φαεινότερον ότι το Λύκειο με τις απίστευτα πολλές ώρες στα εξεταζόμενα μαθήματα χάνει την έννοια του σχολείου Γενικής Παιδείας και μετατρέπεται σε ένα απέραντο φροντιστήριο. Πώς π.χ. οι 11 ώρες αρχαίων ελληνικών με κύριο αντικείμενο τη μετάφραση, τη συντακτική και γραμματική ανάλυση θα κάνει το μαθητή καλύτερο άνθρωπο; Πόσο χρήσιμες θα είναι στο μαθητή και μετέπειτα πολίτη π.χ. οι 6 ώρες Χημεία όπου θα λύνονται ασκήσεις με ομοιοπολικούς δεσμούς, με εύρεση mol, ατομικών βαρών κ.α.; Άραγε πόσο παραπάνω θα βοηθήσουν το μαθητή ιατρικής κατεύθυνσης στη μετέπειτα πορεία του σε μια ιατρική σχολή;
4) Μαθήματα όπως η μουσική, τα εικαστικά, η λογοτεχνία που καλλιεργούν το πνεύμα και πραγματικά δημιουργούν ένα πολίτη υψηλού επιπέδου και μόρφωσης απουσιάζουν παντελώς. Μαθήματα όπως η φυσική αγωγή που καλλιεργεί το σώμα έχουν συρρικνωθεί σε απίστευτο βαθμό. Μαθήματα όπως η λογική και η αλγοριθμική σκέψη και ο προγραμματισμός που βοηθούν στην πρακτική επίλυση προβλημάτων και στην καλλιέργεια της σκέψης καταργούνται.
Και τελικά καταλήγουμε στο πρωταρχικό ερώτημα τι σχολείο και τι παιδεία θέλουμε; Ένα σχολείο παπαγαλίας και στείρας απομνημόνευσης προθάλαμο του πανεπιστημίου ή ένα σχολείο διαφορετικό σύγχρονο και πρωτοπόρο;
Το νομοσχέδιο για το Νέο Λύκειο δυστυχώς αποτελεί μια οπισθοδρόμηση. Η παιδεία και η μόρφωση επιστρέφει 30 και βάλε χρόνια πίσω. 1) Η Πληροφορική είναι επιστήμη δεν αποτελεί δεξιότητα. Άλλο ο χειρισμός υπολογιστών και άλλο επιστήμη των υπολογιστών. 2) Αυτή τη στιγμή που υπάρχουν 50+ πανεπιστημιακά τμήματα (ΑΕΙ-ΤΕΙ) με βασικό αντικείμενο την Πληροφορική και αρκετές ακόμα σχολές στις οποίες ο φοιτητής πρέπει να γνωρίζει όχι απλά χρήση υπολογιστών αλλά δομές αλγορίθμων, προγραμματισμό κ.α. έννοιες σχετικές με την επιστήμη της Πληροφορικής. Για αυτές τις σχολές θα πρέπει να υπάρξει βασικό εξεταζόμενο μάθημα σχετικό με την Πληροφορική. Όπως ακριβώς ισχύει για τις Ιατρικές σχολές, για τις παιδαγωγικές σχολές, για τις πολιτικές επιστήμες. 3) Είναι ηλίου φαεινότερον ότι το Λύκειο με τις απίστευτα πολλές ώρες στα εξεταζόμενα μαθήματα χάνει την έννοια του σχολείου Γενικής Παιδείας και μετατρέπεται σε ένα απέραντο φροντιστήριο. Πώς π.χ. οι 11 ώρες αρχαίων ελληνικών με κύριο αντικείμενο τη μετάφραση, τη συντακτική και γραμματική ανάλυση θα κάνει το μαθητή καλύτερο άνθρωπο; Πόσο χρήσιμες θα είναι στο μαθητή και μετέπειτα πολίτη π.χ. οι 6 ώρες Χημεία όπου θα λύνονται ασκήσεις με ομοιοπολικούς δεσμούς, με εύρεση mol, ατομικών βαρών κ.α.; Άραγε πόσο παραπάνω θα βοηθήσουν το μαθητή ιατρικής κατεύθυνσης στη μετέπειτα πορεία του σε μια ιατρική σχολή; 4) Μαθήματα όπως η μουσική, τα εικαστικά, η λογοτεχνία που καλλιεργούν το πνεύμα και πραγματικά δημιουργούν ένα πολίτη υψηλού επιπέδου και μόρφωσης απουσιάζουν παντελώς. Μαθήματα όπως η φυσική αγωγή που καλλιεργεί το σώμα έχουν συρρικνωθεί σε απίστευτο βαθμό. Μαθήματα όπως η λογική και η αλγοριθμική σκέψη και ο προγραμματισμός που βοηθούν στην πρακτική επίλυση προβλημάτων και στην καλλιέργεια της σκέψης καταργούνται. Και τελικά καταλήγουμε στο πρωταρχικό ερώτημα τι σχολείο και τι παιδεία θέλουμε; Ένα σχολείο παπαγαλίας και στείρας απομνημόνευσης προθάλαμο του πανεπιστημίου ή ένα σχολείο διαφορετικό σύγχρονο και πρωτοπόρο;