Το έργο των Εσπερινών Επαγγελματικών Λυκείων στην εκπαίδευση των ανθρώπων που για βιοποριστικούς λόγους δεν μπορούν να φοιτήσουν σε κάποιο πρωινό Λύκειο είναι γνωστό εδώ και πολλά χρόνια. Είναι γνωστό και μέσα από τις επιτυχίες των μαθητών τους στα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ της χώρας μας, αλλά και για την επαγγελματική διέξοδο που δίνουν σε όσους έχουν την διάθεση και το κουράγιο να φοιτήσουν σε αυτά τις ώρες που άπρεπε να ξεκουράζονται η να βρίσκονται με τις οικογένειες τους. Το φάσμα ηλικιών του οικονομικά ενεργού πληθυσμού όμως δεν θα μπορούσαμε σε καμιά περίπτωση να το οριοθετήσουμε από 20 ετών και άνω, ειδικά στην επαρχία όπου ιδιαίτερα οι μικρότεροι σε ηλικία, αφού τελειώσουν το Γυμνάσιο, εργάζονται κατά τις πρωινές ώρες στα κτήματα (της οικογένειας ή στο μεροκάματο). ή σε οικογενειακές επιχειρήσεις (συνεργεία αυτοκίνητων υδραυλικά, ηλεκτρολογικά κλπ) βοηθώντας έτσι στον οικογενειακό προϋπολογισμό. Είναι λοιπόν άδικο να αποκλείσουμε τους νέους μέχρι 20 ετών που αναγκάζονται να εργάζονται, από την δυνατότητα να φοιτήσουν σε κάποιο Εσπερινό ΕΠΑΛ διεκδικώντας τους στόχους τους για μια καλύτερη ζωή. Θα πρότεινα λοιπόν στη 1η παράγραφο του παρόντος άρθρου είτε να μειωθεί το όριο ηλικίας των 20 ετών είτε ακόμα καλύτερα να μην υπάρχει καθόλου όριο ηλικίας δημιουργώντας έτσι ίσες προϋποθέσεις και όρους σε όλους τους πολίτες για πρόσβαση στην Επαγγελματική εκπαίδευση της χώρας μας.
Το έργο των Εσπερινών Επαγγελματικών Λυκείων στην εκπαίδευση των ανθρώπων που για βιοποριστικούς λόγους δεν μπορούν να φοιτήσουν σε κάποιο πρωινό Λύκειο είναι γνωστό εδώ και πολλά χρόνια. Είναι γνωστό και μέσα από τις επιτυχίες των μαθητών τους στα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ της χώρας μας, αλλά και για την επαγγελματική διέξοδο που δίνουν σε όσους έχουν την διάθεση και το κουράγιο να φοιτήσουν σε αυτά τις ώρες που άπρεπε να ξεκουράζονται η να βρίσκονται με τις οικογένειες τους. Το φάσμα ηλικιών του οικονομικά ενεργού πληθυσμού όμως δεν θα μπορούσαμε σε καμιά περίπτωση να το οριοθετήσουμε από 20 ετών και άνω, ειδικά στην επαρχία όπου ιδιαίτερα οι μικρότεροι σε ηλικία, αφού τελειώσουν το Γυμνάσιο, εργάζονται κατά τις πρωινές ώρες στα κτήματα (της οικογένειας ή στο μεροκάματο). ή σε οικογενειακές επιχειρήσεις (συνεργεία αυτοκίνητων υδραυλικά, ηλεκτρολογικά κλπ) βοηθώντας έτσι στον οικογενειακό προϋπολογισμό. Είναι λοιπόν άδικο να αποκλείσουμε τους νέους μέχρι 20 ετών που αναγκάζονται να εργάζονται, από την δυνατότητα να φοιτήσουν σε κάποιο Εσπερινό ΕΠΑΛ διεκδικώντας τους στόχους τους για μια καλύτερη ζωή. Θα πρότεινα λοιπόν στη 1η παράγραφο του παρόντος άρθρου είτε να μειωθεί το όριο ηλικίας των 20 ετών είτε ακόμα καλύτερα να μην υπάρχει καθόλου όριο ηλικίας δημιουργώντας έτσι ίσες προϋποθέσεις και όρους σε όλους τους πολίτες για πρόσβαση στην Επαγγελματική εκπαίδευση της χώρας μας.